คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : My Doctor คุณหมอที่รัก........ 4
เป็นแบบนี้เกือบทุกวันที่จะเห็นร่างบางของอูฮยอนมานั่งกินข้าวกลางวันกับดงอุนซึ่งอาจจทำให้มีหลายคนเข้าใจว่าทั้งสองเป็นแฟนกัน
“นี่....ดงอุน วันหลังไม่ต้องชวนฉันกินข้าวเที่ยงบ่อยๆก็ได้นะ”อูฮยอนพูดขึ้น
“ทำไมละ เราเป็นเพื่อนกันนะ”ดงอุนพูดขึ้น
“ใช่ เราสองคนเป็นเพื่อนกันแต่คนอื่นไม่ได้คิดแบบนั้น”อูฮยอนพูดขึ้น
“คนอื่นที่ว่าหมายถึงพี่ซองกยูรึป่าว”ดงอุนพูดขึ้น
“จะบ้าหรอคนแบบนั้นจะไปคิดอะไร”
“เฮ้อ....อูฮยอน ฉันจะทำยังไงกับนายดีเนี่ย ให้เลิกปากแข็งแบบนี้”ดงอุนพูดขึ้น
“อย่าว่าแต่ฉันเลยแล้วนายละเมื่อไหร่จะมีแฟนกับเค้าสักที”อูฮยอนพูดขึ้น
“ไม่รู้เหมือนกันสิ สงสัยฉันคงไม่มีคู่ละมั้ง”
“ว่าไปเรื่อยแล้ว หล่อแบบนายนี่นะไม่มีคู่ ไม่มีทาง แล้วช่วงนี้นายติดต่อกับคีย์อยู่รึป่าว”อูฮยอนพูดขึ้นเอ่ยถึงเพื่อนอีกคน
“ตอนนี้คงนั่งเฝ้าสามีอยู่กองถ่ายอยู่ละมั้ง”ดงอุนพูดขึ้น
“คีย์มีแฟนแล้วหรอ”อูฮยอนพูดขึ้น
“อืม....เห็นเป็นนายแบบชื่อมินโฮ นี่แหละ”ดงอุนพูดขึ้น
“จริงหรอ ไปคบกันตอนไหนเนี่ยฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย”อูฮยอนพูดขึ้น
“อืม....เห็นบอกว่าจะเปิดคลีนิคเด็กด้วย เห็นบอกว่าจะชวนเราสองคนด้วย”ดงอุนพูดขึ้น
“งั้นหรอ”
“อืม.....ว่าแต่นายเถอะเรื่องพี่ซองกยูจะทำยังไงต่อไป”
“ก็ต้องเล่นตัวไปก่อน นายต้องฉันนะดงอุน”อูฮยอนพูดขึ้น
“ช่วยยังไงหรอ”
“ก็แกล้งเป็นแฟนฉันทีสินะ”อูฮยอนพูดขึ้น
“หา!! นายจะบ้าหรอ เมื่อวานนายบอกเองนะว่าฉันเป็นเพื่อนนายวันนี้จะให้มาเป็นแฟนเนี่ยนะแล้วพี่เค้าจะเชื่อหรอ”ดงอุนพูดขึ้น
“เชื่อไม่เชื่อไม่รู้แต่นายต้องช่วยฉันนะดงอุน”อูฮยอนพูดขึ้น
“เออ.....ช่วยก็ได้แต่อย่าให้มันแรงนักละ ฉันกลัวเรทติ้งฉันตก”ดงอุนพูดขึ้น
“อืม....ได้สิพ่อคนหล่อ”อูฮยอนพูดขึ้นก่อนจะหยิกแก้มร่างสูงเป็นจังหวะเดียวที่ซองกยูที่เดินเข้ามาเห็นพอดี
“อูฮยอน พี่ซองกยูมาแล้ว”ดงอุนพูดกระซิบข้างหูร่างบาง
“ทำอะไรกัน”ซองกยูพูดขึ้น
“เออ....ป่าวครับ คุณหมอคิม ผมกับอูฮยอนแค่หยอกล้อกันเล่นตามประสาเพื่อนสนิทครับ เนอะอูฮยอน”ดงอุนพูดขึ้น
“งั้นหรอ แต่ที่ฉันเห็นมันไม่ใช่หยอกล้อกันแบบเพื่อนสักนิด อย่างกับทำตัวเป็นแฟนกัน”ซองกยูพูดขึ้น
“พี่จะคิดยังไงก็เรื่องของพี่ เราไปกันเถอะดงอุน ใกล้ได้เวลางานแล้ว”อูฮยอนพูดขึ้น
ช่วงบ่ายอูฮยอนนั่งตรวจคนไข้ในช่วงบ่ายตามปกติ วันนี้มีคนไข้เข้ามารักษาเยอะพอสมควรระหว่างที่กำลังนั่งรอคนไข้เข้ามา จู่ๆเสียงเคาะประตูดังขึ้น
“ก็อกๆ”
“เข้ามาได้ฮะ”ทันทีที่ร่างบางขานรับร่างสูงก็เปิดประตูเข้ามาในห้อง
“พี่เข้ามาทำไม ไม่ใช่วันที่ต้องส่งรายงานนิ”อูฮยอนพูดขึ้น
“ทำไมพี่จะเข้ามาไม่ได้ก็ในเมื่อพี่เป็นดูแลอูฮยอน”
“พี่มีเรื่องอะไรก็ว่ามา”
“พี่รู้นะว่าอูฮยอนกำลังโกหกพี่อยู่”ซองกยูพูดขึ้น
“โกหกพี่เรื่องอะไร”
“เรื่องเรากับดงอุนไง เมื่อวานยังบอกว่าเป็นเพื่อนแล้วทำไมวันนี้ถึงเป็นแฟนได้ละ”ซองกยูพูดขึ้น
“เรื่องอะไรจะบอกพี่”
“อูฮยอนกำลังทำอะไรอยู่จะแกล้งพี่ให้พี่เลิกจีบอูฮยอนหรอ”ซองกยูพูดขึ้นก่อนจะเอาหน้าเข้าไปใกล้ร่างบาง
“ออกไปห่างๆเลยนะพี่ซองกยู”อูฮยอนพยายามดันร่างของร่างสูงออก
“ทำไมกลัวว่าพี่จะทำอะไร อูฮยอนหรอ”
“ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย”
“แล้วอะไรละ”
“พี่ออกไปเลยผมจะทำงาน”
“ก็ได้ งั้นวันนี้ไปทานข้าวกับพี่นะ ตอนเย็นจะมารับ”ซองกยูพูดขึ้น
“แต่ผมนัดกับเพื่อนไว้แล้วนะ”อูฮยอนพูดขึ้น
“อูฮยอนโกหกพี่ไม่ได้หรอกนะ จริงๆแล้วอูฮยอนกำลังลองใจพี่อยู่ใช่ไหม”ซองกยูพูดขึ้น
“แล้วแต่พี่จะคิด”
“งั้นเย็นนี้ต้องไปทายข้าวกับพี่”ซองกยูพูดขึ้น
“ไม่ไปไม่ได้หรอ”อูฮยอนพูดขึ้น
“ถ้าอูฮยอนไม่ไปแสดงว่าอูฮยอนกำลังโกหกพี่อยู่”
“เออ....ไปก็ได้”
“ครับ งั้นตอนเย็นเจอกันนะครับ พี่จะรอ”ซองกยูพูดขึ้นก่อนจะเดินออกไป
“คนอะไร เผด็จการชะมัด”
ตอนเย็นหลังจากเลิกงานเสร็จอูฮยอนที่เก็บของเสร็จเมื่อออกจากห้องก็พบร่างสูงของซองกยูนั่งรออยู่
“แล้ววันนี้พี่ไม่มีคิวผ่าตัดหรอถึงชวนทานข้าวได้”อูฮยอนถามขึ้นขณะที่นั่งอยู่ในรถของร่างสูง
“ไม่มีหรอก”
“ฮะ”
“แล้วทำไมอูฮยอนถึงมาฝึกงานที่นี้ละ”ซองกยูถามขึ้น
“พี่อยากรู้ทำไมฮะ”
“ก็พี่อยากรู้ไม่ได้หรอ”
“เพราะ.....ผมลืมใครบางคนไม่ได้มั้งฮะ”อูฮยอนพูดขึ้น
“หรอครับ แล้วน้องอูฮยอนยังรักเค้าคนนั้นอยู่ไหมครับ”ซองกยูถามขึ้น
“ไม่รู้สิฮะ”
“พี่ว่านะเค้าคนนั้นกำลังจะทำให้อูฮยอนกลับมารักเค้าก็ได้มั้ง เพราะถึงยังไงน้องอูฮยอนก็ลืมเค้าคนนั้นไม่ได้อยู่ดี”
“พูดยังกับตัวเองเคยมีประสบการณ์มาก่อน”อูฮยอนพูดขึ้น
“ก็มันแน่อยู่แล้ว ลงไปได้แล้ว”ซองกยูพูดขึ้น
ที่ร้านอาหารหรูชื่อดังที่ตกแต่งในสไตล์โมเดิร์น
“อูฮยอนอยากทานอะไรสั่งได้เลยนะ พี่เลี้ยงเอง”ซองกยูพูดขึ้นในขณะที่อูฮยอนอ่านเมนูอาหารในมือ
“ฮะ”
“พี่เคยทำแบบนี้กับใครบ้างรึป่าวฮะ”อูฮยอนพูดขึ้นขณะที่รออาหาารที่สั่ง
“ไม่หรอก น้องอูฮยอนเป็นคนแรกเลย”ซองกยูพูดขึ้น
“ผมไม่เชื่อหรอก แบบพี่เนี่ยนะจะไม่เคย”อูฮยอนพูดขึ้น
“พี่ไม่ได้โกหกนะ พี่พูดจริงๆ”
“แล้ว.....กับพี่จียุนละฮะ พี่เคยพาพี่จียุนแบบนี้รึป่าว”อูฮยอนพูดขึ้น
“ไม่เคยหรอก สักครั้งก็ไม่เคย”ซองกยูพูดขึ้น
“แล้วทำไมวันนั้น พี่ถึง....”
“เรื่องวันนั้น เป็นวันที่เราสองคนเลิกกันแล้วจียุนขอจูบพี่เป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่พี่จะไปเรียนต่อ”ซองกยูพูดขึ้น
“ฮะ”
“แล้วตอนนี้พี่ยังติดต่อกันอยู่รึป่าว”
“อืม....ตอนนี้พี่กับจียุนเป็นเพื่อนกันแล้ว อีกสามเดือนจียุนก็จะแต่งงานแล้ว”ซองกยูพูดขึ้น
“งั้นหรอฮะ”
“อืม.....ทีนี้น้องอูฮยอนเชื่อพี่แล้วยังครับ ว่าตอนนี้พี่ไม่มีใครแล้ว เพราะฉะนั้นพี่จะจีบน้องอูฮยอนนะครับ”ซองกยูพูดขึ้น
“ผมจะคอยดูแล้วกัน”
“พี่ก็อยากรู้ว่าน้องอูฮยอนจะทนได้รึป่าว”ซองกยูพูดขึ้น
เวลาพักเที่ยงดงอูที่กำลังออกไปทานข้าวที่โรงอาหารโดยมีร่างสูงของหมอซึงโฮเดินคุยกันตลอดทางจนทั้งคู่นั่งที่โต๊ะ
“คุณดงอู เป็นคนคุยเก่งจังเลยนะครับ”ซึงโฮพูดขึ้น
“ครับ”
“แล้วแบบนี้คุณดงอูยังไม่มีใครจริงหรอครับ”
“ยังหรอกครับ”
“แล้วคุณหมอฟันที่ไปช่วยงานบ่อยๆละครับ”ซึงโฮพูดขึ้น
“เออ....คุณหมอโฮวอนหรอครับ ผมแค่ไปช่วยเค้าเฉยๆนะครับ”ดงอูพูดขึ้น
“ครับ ผมเชื่อก็ได้นะครับ”
“แล้วคุณดงอูชอบคนแบบไหนครับ อย่างผมนี่เข้าข่ายรึป่าวครับ”ซึงโฮพูดขึ้น
“คุณหมอพูดอะไรก็ไม่รู้”
“ก็มันจริงนิครับ คุณดงอูออกจะน่ารัก คุยเก่งแบบนี้ต้องมีคนชอบบ้างซิครับ ผมคนนึงที่ชอบคุณนะครับ คุณดงอู”
“คุณหมอ แต่ผมไม่ได้คิดอะไรกับคุณหมอเลยนะครับ”
“ผมรู้ครับ เพียงแต่ผมขอโอกาสจากคุณดงอู จะได้ไหมครับ”ซึงโฮพูดขึ้น
“เออ.....ก็ได้ครับ”
ทั้งสองนั่งคุยกันทานข้าวไปจนไม่ทันสังเกตุว่ามีคนแอบมองการกระทำของทั้ง สองอยู่ไม่ใช่ใครร่างหนาของทันตแพทย์หนุ่มที่กำลังนั่งทานข้าวอยู่ในโรง อาหารเช่นกัน
แผนกทันตกรรม
ร่างหนาที่กำลังนั่งอยู่ที่เคาเตอร์กำลังรอคนไข้ที่จะมารักษา
“คุณหมอเป็นอะไรรึป่าวค่ะ”เสียงของซึงมีผู้ช่วยทันตแพทย์หนุ่มพูดขึ้น
“ป่าวครับ ซึงมี”
“แต่ฉันคิดว่าไม่นะค่ะ”ซึงมีพูดขึ้น
“สงสัย....ผมแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มต้นมั้งครับ”โฮวอนพูดขึ้น
“ก็....คุณหมอมัวแต่นิ่งแบบนี้ไงค่ะ”
“หมายความว่ายังไงครับ”
“ก็.....คุณหมอไม่ทำอะไรให้ชัดเจนเลยนิค่ะ ฉันจะบอกให้นะค่ะไม่ได่มีแค่คุณหมอคนเดียวนะค่ะที่ชอบพี่ดงอู”ซึงมีพูดขึ้น
“แค่นี้ผมยังไม่ชัดเจนอีกหรอทั้งอยู่รอ ชวนทานข้าวด้วย”โฮวอนพูดขึ้น
“ชัดเจนค่ะ แต่อยู่ที่เจ้าตัวเค้าจะรู้สึกบ้างรึป่าว”ซึงมีพูดขึ้น
“ครับ”
“ฉันจะเอาใจช่วยนะค่ะ”ซึงมีพูดขึ้น
“ขอบใจมากนะซึงมี ที่ปลอบใจผมน่ะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ เพราะซึงมีอยากเห็นคุณหมอมีแฟนกับเค้าบ้างสักทีจะได้ไม่ต้องเหงา”
“ครับ แล้ววันนี้พี่ดงอูจะเข้ามาไหม”โฮวอนพูดขึ้น
“วันนี้เห็นว่าจะไม่นะค่ะ”ซึงมีพูดขึ้น
“หรอครับ”
ห้องฉุกเฉิน
“วันนี้คุณดงอูเลิกกี่โมงครับ”ซึงโฮถามขึ้นในขณะที่ดงอูกำลังล้างแผลคนไข้ที่กำลังนอนบนเตียง
“ห้าโมงครับ”
“น่าเสียดายจังเลยนะครับ วันนี้ผมอยู่ดึกสักด้วย ไว้โอกาสหน้าผมจะไปส่งคุณดงอูอีกนะครับ”ซึงโฮพูดขึ้น
“ผมว่าอย่าดีกว่าครับ เกรงใจคุณเปล่าๆ”ดงอูพูดขึ้น
“ผมยินดีครับ งั้นผมไม่รบกวนคุณแล้วดีกว่า”ซึงโฮพูดขึ้นก่อนจะเดินออกไป
“ครับ”
ตอนเย็น
ดงอูที่เลิกงานเสร็จตอนเย็นเตรียมตัวกลับบ้านก็พบร่างหนาของทันตแพทย์หนุ่มมารออยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉิน
“โฮวอน”
“พี่ดงอู จะกลับแล้วหรอครับ”โฮวอนพูดขึ้น
“อืม....วันนี้ขอโทษด้วยนะที่ไม่ได้ไปช่วย”ดงอูพูดขึ้น
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมรู้ว่าพี่งานยุ่ง”
“อืม......ขอบใจนะที่เข้าใจพี่น่ะ”ดงอูพูดขึ้น
“ครับ งั้นผมช่วยถือของไปส่งที่รถนะครับ”โฮวอนพูดขึ้นก่อนจะช่วยถือของให้ดงอูก่อน จะเดินออกไปพร้อมกับดงอู โดยที่ไม่มีใครสังเกตุว่ามีคนแอบฟังสนทนาของทั้งสอง
“สงสัยผมคงแพ้ตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มต้นสินะครับ คุณดงอู”
“ขอบคุณนะที่มาส่งนะโฮวอน”ดงอูพูดขอบคุณร่างหนา
“ไม่เป็นไรครับ”
“พี่กลับก่อนนะ”
“เดี๋ยวก่อนครับ”
“มีอะไรหรอ โฮวอน”
“คือว่า.....ผมชอบพี่ฮะ พี่ดงอู”โฮวอนพูดขึ้นก่อนจะเข้ากอดร่างบาง
“โฮวอน”
“ผมไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ผมชอบพี่จริงๆฮะ คบกับผมนะพี่ดงอู”โฮวอนพูดขึ้น
“ถ้าพี่ยังไม่พร้อมไม่เป็นไร ผมจะรอคำตอบนะครับ กลับบ้านดีๆนะครับ”โฮวอนพูดขึ้นก่อนจะเดินออกไป
“ฉันก็ชอบนายเหมือนกัน โฮวอน”
เก้าโมงเช้าที่สตูดิโอชื่อดัง วันนี้ซองจงมีงานถ่ายแบบนิตยสารโดยก่อนที่จะมาถึงซองยอลก็ได้ทำการเช็คความ เรียบร้อยของซองจงว่าไม่มีร่องรอยจากกิจกรรมบนเตียงเมื่อคืนนี้
“พี่ไม่ต้องขนาดนี้ก็ได้มั้ง พี่มยองซูไม่ได้ทำตรงที่เห็นชัดหรอก”ซองจงพูดขึ้น
“ก็....พี่ไม่มั่นใจนิ”
“แล้วเจอไหมฮะ”
“ไม่เจอ”
“งั้นผมไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะ”ซองจงพูดขึ้นก่อนจะหยิบเสื้อผ้าที่ฝ่ายคอสตูมจัดไว้ให้ไปเปลี่ยน
เมื่อถึงเวลาเช้าฉากที่วันนี้คอนเซปเป็นดอกไม้จึงมีดอกไม้หลากหลายสีสัน หลายพันธุ์ ประดับอยู่ที่หน้าฉากของวันนี้ โดยวันนี้ซองจงอยู่ในชุดเสื้อยืดสีหวาน กางเกงยีนส์ขาสั้น เดินเข้ามารออยู่ที่หน้าฉาก
“หวัดดี ซองจง เจอกันอีกแล้วนะ”
“หวัดดี มินกิ ไม่คิดเลยว่านายจะมาถ่ายด้วย”ซองจงพูดขึ้น
“ก็คอนเซปมันเข้ากับฉันนิ ดอกไม้ก็ต้องคู่กับคนสวยๆแบบฉัน”มินกิพูดขึ้น
“แล้วนายเป็นดอกไม้อะไรหรอ”ซองจงถามขึ้น
“ใสซื่อ บริสุทธิ์แบบฉันก็ต้องดอกบัวซิ แล้วนายละซองจง”มินกิพูดขึ้น
“ฉันก็ต้องดอกลิลลี่สีขาวซิ นายเป็นดอกบัวก็เหมาะกับนายดีนิ”ซองจงพูดขึ้น
“ขอบใจนะที่ชม”
“โดยเฉพาะดอกบัวสีทองน่ะ ฉันว่าเหมาะกับนายดี ชอบระรานแย่งผัวคนอื่นเค้าเนี่ย ถามจริงอ่อยมากี่คนแล้ว”ซองจงพูดขึ้น
“ก็คนมันเสน่ห์แรงนิช่วยไม่ได้”
“รู้ว่านายมันมีเสน่ห์มากแค่ไหนแต่ก็ชอบยุ่งจริงๆเรื่องแย่งผัวชาวบ้านเค้าเนี่ย”ซองจงพูดขึ้น
“ก็ช่วยไม่ไดเค้ามาหลงฉันเอง ว่าแต่นายเถอะระวังคุณหมอสุดหล่อของนายไว้ให้ดีๆแล้วกัน”มินกิพูดขึ้น
“ฉันไม่ปล่อยพี่มยองซูแน่”
“จะคอยดูก็แล้วกัน”
หลังจากที่ถ่ายแบบเสร็จสิ้นระหว่างที่ซองจงกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ใน ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่นั่นเองก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากห้องเปลี่ยเสื้อ ผ้าข้างๆที่ซองจงอยู่
“มินกิ พี่บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าทำตัวแบบนี้อีก เรื่องไปแย่งแฟนคนอื่น”เสียงของผู้จัดการของมินกิพูดขึ้น
“แล้วพี่มายุ่งอะไรด้วย พี่เป็นผู้จัดการนะ”มินกิพูดขึ้น
“ก็ฉันเป็นผัวนายไงมินกิ ลืมไปแล้วหรอ”
“พี่พูดอะไร พี่มินฮยอน ไม่กลัวคนอื่นมาได้ยินหรอไง”มินกิพูดขึ้น
“รู้ให้รู้ไปสิ มินกิ แล้วอย่าให้พี่รู้นะว่านายกำลังคิดจะทำอะไรอยู่”
“แล้วพี่รู้หรอว่าผมกำลังคิดอะไร”
“รู้สิ นายกำลังแย่งคนรักของซองจงไง”มินฮยอนพูดขึ้น
“ฉลาดดีนิ งั้นพี่ต้องช่วยผม”
“ช่วยอะไร”
“ก็ช่วยเปิดโอกาสให้ผมอยู่กับคุณหมอสุดหล่อให้หน่อยสิ แล้วก็ไปบอกเพื่อนพี่ที่เป็นนักข่าวมาด้วยละ”มินกิพูดขึ้น
“แล้วพี่จะได้อะไร”
“ก็.....พี่อยากได้อะไร”มินกิพูดขึ้นก่อนจะส่งสายตาหวานหยาดเยิ้มให้ร่งาสูง
“งั้นพี่ขอมัดจำก่อนนะ”มินฮยอนพูดขึ้นก่อนจะจูบไปที่ร่างบางก่อนจะเดิน ออกจากห้องโดยไม่ทันสังเกตไม่ได้มีเค้าสองคนที่อยู่ในห้องนี้ ซองจงที่หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จจากห้องลองอีกห้องหนึ่งเมื่อเปิดม่าน ออกก็เป็นจังหวะเดียวกันที่อีกคนออกมาพอดี
“ซองจง!!”มินกิตกใจเมื่อเห็นร่างของซองจงยืนอยู่ตรงหน้า
“ตกใจละสิที่เห็นฉัน แล้วฉันก็ได้รู้ว่าผัวนายเป็นใคร ฉันเชื่อว่านายไม่ได้มีผัวแค่คนเดียวหรอก”ซองจงพูดขึ้น
“งั้นแสดงว่าฉันมีผัวใหม่ได้อีกใช่ไหม”
“มินกิ”
“ชื่ออะไรน้า.....”มินกิครุ่นคิด
“ชื่อ มยองซูไง คุณหมอโรงพยาบาลชื่อดังที่มีข่าวแอบมีแฟนเป็นนายแบบชื่อดัง”มินกิพูดขึ้น
“นายห้ามยุ่งกับพี่มยองซู”
“ถ้าฉันจะยุ่งจะทำไม”
“เพี๊ยะ”
“นี่นายกล้าตบฉันหรอ ลี ซองจง นายมันก็เด็กเส้น ฉันรู้นะว่านายเข้ามาในวงการได้ยังไง”มินกิพูดขึ้น
“นายพูดอะไรของนาย”
“ก็บริษัทต้นสังกัดของนาย ประธานบริษัทเป็นลุงของนายไม่ใช่หรอ ลี ซองจง”มินกิพูดขึ้น
“ใช่แล้วทำไม ถึงสิ่งที่นายพูดจะถูกแต่ฉันใช้ความสามารถของฉันไม่ต้องไปพึ่งเจ้าของ เอเจนซี่ใหญ่ที่เลี้ยงดูนายไง ที่แท้ก็เป็นเด็กเสี่ยนี่เองนะ เชว มินกิ”ซองจงพูดขึ้นกิ่นจะตบซ้ำไปที่รอยเดิมจนเลือดออกที่มุมปาก
“เกิดอะไรขึ้น!!”เสียงของซองยอลพูดขึ้นเมื่อเข้ามาในห้องพร้อมผู้จัดการของมินกิ
“พีมินฮยอน”มินกิพูดขึ้นก่อนจะไปหาผู้จัดการของตน
“มันเกิดอะไรขึ้นซองจง”ซองยอลพูดขึ้น
“ไม่มีอะไรหรอกฮะ”ซองจงพูดขึ้น
“เกิดอะไรขึ้นมินกิ”ซองยอลถามขึ้น
“ฮึก....ก็....ซองจง ตบผมฮะพี่ซองยอล ผมแค่แซวเล่นซองจงเค้าก็มาตบผม”มินกิพูดขึ้น
“เรื่องจริงหรอซองจง”ซองยอลหันไปถามซองจง
“ก็....มินกิ พูดจาหาเรื่องผมก่อนนิ”ซองจงพูดขึ้น
“จริงหรอ มินกิ”ซองยอลพูดขึ้น
“ผมขอโทษฮะ ผมแค่อยากรู้ว่าตอนนี้ซองจงคบกับใครอยุ่แค่นั้นเองฮะ”มินกิพูดขึ้น
“ซองจง ขอโทษมินกิ”ซองยอลพูดขึ้น
“แต่ผม”
“ซองจง ขอโทษมินกิ ถ้าไม่อยากให้พวกนักข่าวรู้ ก็ขอโทษเรื่องมันจะได้จบๆ”ซองยอลพูดขึ้น
“ขอโทษ พอใจรึยัง”ซองจงพูดขึ้น
“มินฮยอนฉันต้องขอโทษแทนซองจงด้วยนะ”ซองยอลพูดขอโทษมินฮยอน
“ไม่เป็นไร ซองยอล”
“อือ...พี่มินฮยอน ผมจะเสียโฉมไหมฮะ หน้าจะเป็นแผลเป็นไหม”มินกิพูดขึ้น
“ไม่หรอก”
“งั้นพี่ต้องพาผมไปหาหมอนะ หมอเก่งๆด้วย”
“อืม...ได้สิ “
“เอาหมอที่ชื่อ คุณหมอคิม มยองซูนะฮะ”มินกิพูดขึ้นก่อนจะส่งสายตาไปหาซองจง
“พี่ซองยอลฮะ เรากลับกันเถอะฮะ อ่อ แล้วเราเราไปหาหมอด้วยนะฮะ”ซองจงพูดขึ้น
“ทำไมละ เราก็ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย”ซองยอลพูดชึ้น
“ก็ไปดูหน้าพวกหน้าด้าน สำออย เจ็บแค่นี้ทำอย่างกับใกล้จะตาย”ซองจงพูดขึ้นก่อนจะเดินออกจากห้องไป
ที่โรงพยาบาล
“แทยอนนูน่าฮะ เมื่อกี้มีคนไข้ที่ชื่อ เชว มินกิไหมฮะ”ซองจงพูดขึ้น
“เดี๋ยวพี่เช็คให้นะค่ะ”
“ฮะ”
“ไม่มีค่ะ มีอะไรรึป่าวซองจง”
“ป่าวฮะแล้วตอนนี้พี่มยองซูอยู่ไหมฮะ”
“อยู่ค่ะ”
“ขอบคุณฮะ อ่อ นี่โฟโต้บุ๊คของฟานี่นูน่าพร้อมลายเซ็นต์ฮะที่นูน่าอยากได้ฮะ”
“ขอบใจจ๊ะ ซองจงรู้ใจพี่จริงๆ”
“ฮะ งั้นผมเข้าหาพี่มยองซูนะฮะ พี่ซองยอลรออยู่หน้าห้องนะห้ามให้ใครเข้ามาด้วย”ซองจงพูดขึ้น
ภายในห้องตรวจ
“ซองจงมีเรื่องอะไรรึป่าวครับ”มยองซูพูดขึ้น
“วันนี้มีคนไข้ที่เป็นนายแบบเข้ามาไหมฮะ”ร่างบางพูดขึ้นก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้
“ถามทำไมหรอครับ หรือไปมีเรื่องอะไรอีกละ”มยองซูพูดขึ้น
“พี่บอกไม่ได้หรอกนะมันเป็นจรรยาบรรณของหมอห้ามบอกข้อมูลคนไข้”มยองซูพูดขึ้น
“แต่ผมอยากรู้นิ”
“ไม่ได้จริงๆครับ”
“งั้นคนนี้เคยมารึป่าว”ซองจงพูดขึ้นก่อนก่อนยื่นมือถือของตนให้ร่างสูงดู
“ไม่เคย”
“งั้นหรอฮะ”
“แล้วนี่มาคนเดียวหรอ”
“ป่าวฮะ พี่ซองยอลอยู่ข้างนอก วันนี้ไม่มีงานต่อแล้วฮะ”ซองจงพูดขึ้น
“งั้นเราไปกินข้าวด้วยกันนะครับ แล้วบอกให้ซองยอลกลับไปก่อนพี่จะไปส่งที่คอนโดเอง”มยองซูพูดขึ้น
“จริงหรอฮะ”
“จริงสิ”
“เอาร้านเงียบๆนะฮะ ผมไม่อยากให้มีพวกนักข่าวตาม”
“ครับ”
“งั้นรอพี่แปปนึงนะ แล้วก็บอกซองยอลด้วยละ”มยองซูพูดขึ้น
หลังจากที่มยองซูเลิกงานเสร็จก็พาซองจงมากินข้าวที่ร้านอาหารหรูชื่อดัง ในโซลแล้วหลังจากนั้นก็พาซองจงมาส่งที่คอนโดหรูโดยที่หารู้ไหมว่ามีคนแอบ ตามพวกสองคนมาตั้งแต่อยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว
“งานนี้นายเสร็จฉันแน่ ลี ซองจง”
TBC.
ความคิดเห็น