คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : My Doctor คุณหมอที่รัก.... 3
ผ่านไปสองสัปดาห์ที่อูฮยอนเข้ามาทำงานที่โรงพยาบาล แห่งนี้ในฐานะแพทย์ อูฮยอนเดินเข้ามาในห้องตรวจตามปกติ พอทำงานเสร็จถึงเวลาเที่ยงก็ออกมาทานข้าวกลางวันที่โรงอาหารแค่แปลกที่ วันนี้ไม่เห็นวี่แววของของร่างสูงที่จะมารออยู่หน้าห้องมาทานข้าวด้วยกัน
“สงสัยมีเคสผ่าตัดมั้ง อย่าไปใส่ใจเลย”
ระหว่างทางที่กำลังเดินไปยังโรงอาหาร ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลัง เมื่อร่างบางหยุดเดินหันไปมองต้นเสียงจากข้างหลัง
“อูฮยอนใช่ไหม”
“ดงอุนเองหรอ”
“อืม....มาฝึกงานที่นี่หรอ ใกล้จะจบแล้วสินะ”ดงอุนพูดขึ้น
“อืม....ว่าแต่นายทำงานที่นี้หรอ”อูฮยอนถามดงอุนที่เป็นเพื่อนสมัยเรียนของตน
“ฉันอยู่แผนกเวชกรรมน่ะ กำลังไปกินข้าวหรอไปด้วยกันสิ”ดงอุนพูดขึ้น
“อืม ไปสิ”ร่างบางพูดขึ้นก่อนจะเดินไปพร้อมร่างสูงโดยที่ไม่รู้ว่าการกระทำ ทุกอย่างอยู่ในสายตาของร่างสูงของซองกยูที่ยืนมองอยู่ข้างหลัง
“น้องอูฮยอนคงไม่ชอบพี่แล้วซินะ”
ที่โรงอาหาร
“ตอนนี้นายเป็นยังไงบ้าง แล้วนึกยังไงถึงมาฝึกงานที่นี้”ดงอุนถามเพื่อนของตน
“ไม่รู้สิ”
“หรือเป็นเพราะรุ่นพี่ซองกยูหันแน่อูฮยอน นายยังชอบพี่ซองกยูใช่ไหมอูฮยอน”ดงอุนถามขึ้น
“ฉันไม่ได้ชอบพี่ซองกยูสักหน่อย”
“ไม่ได้ชอบแต่ต้องมาทำงานที่นี้นะ นายก็รู้ว่าโรงพยาบาลนี้เป็นของพี่ซองกยูก็ยังมาทำงานที่นี้”ดงอุนพูดขึ้น
“มันก็จริงอย่างที่นายว่านั่นแหละ ฉันมาที่นี้เพราะพี่ซองกยู”อูฮยอนพูดขึ้น
“ในที่สุดความจริงก็ถูกเปิดเผย “
“ใช่! ฉันยังชอบพี่ซองกยูอยู่ถึงแม้ว่าฉันจะพยายามตัดใจแล้วก็ตาม แต่ฉันทำไม่ได้เลยสักครั้งที่จะลืมพี่ซองกยู”อูฮยอนพูดขึ้น
“นายนี่นะ อูฮยอน ยังปากแข็งเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยนะ”ดงอุนพูดขึ้น
“นี่นายชมหรือด่าฉันเนี่ย”อูฮยอนพูดขึ้น
“ก็มันจริงรึป่าวละ นายยังปากแข็งเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนนะอูฮยอน”ดงอุนพูดขึ้นก่อนจะดึงริมฝีกปากบางของร่างบาง
“โอ๊ย!! เจ็บนะ ดึงมาได้”อูฮยอนพูดขึ้น
“ก็นายเป็นแบบนี้ไง เลิกทำตัวแบบนี้สักที ปากแข็งแบบนี้ไม่ดีนะ เดี๋ยวพี่ซองกยูก็โดนคนอื่นเอาไปหรอก ฉันขอเตือน”ดงอุนพูดขึ้น
“รู้แล้วน่า”
“อืม.....เดี๋ยวเดินไปส่งนายเป็นเพื่อนแล้วกันนะ”ดงอุนพูดขึ้น
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันไปเองได้”อูฮยอนพูดขึ้น
“ตามใจนายแล้วกัน ถ้ามีอะไรโทรหาฉันได้นะ อย่าลืมซิเราเป็นเพื่อนกันนะอูฮยอน”ดงอุนพูดขึ้น
“เข้าใจแล้วน่า ไปทำงานได้แล้ว”
“นายก็เหมือนกัน”
ที่ห้องตรวจระหว่างที่อูฮยอนกำลังรอคนไข้อยู่ในห้องตรวจของตนก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
“ฮะ คุณพยาบาลจอง มีอะไรรึป่าวฮะ”เสียงของอูฮยอนพูดขึ้นใส่โทรศัพท์
“ตอนนี้คุณหมอว่างไหมค่ะ”
“ว่างฮะ”
“พอดีคุณหมอคิม เรียกให้ไปที่ห้องค่ะ”
“เข้าใจแล้วฮะ”อูฮยอนพูดขึ้นก่อนจะวางโทรศัพท์
อูฮยอนเดินออกจากห้องแล้วตรงไปยังลิฟต์กดไปชั้นสิบสองซึ่งเป็นชั้นสำหรับ ห้องพักระดับผู้บริหารของโรงพยาบาล เมื่อประตูลิฟต์เปิดก็เดินตรงไปยังห้องของร่างสูงโดยมีพยาบาลคิมซึ่งทำ หน้าที่เป็นเลขานั่งอยู่หน้าห้อง
“คุณหมอนัมใช่ไหมค่ะ”เสียงหญิงสาวพูดขึ้น
“ฮะ”
“คุณหมอคิมรออยู่ในห้องแล้วค่ะ เชิญเข้าไปได้เลยค่ะ”หญิงสาวพูดขึ้น
“ขอบคุณฮะ”
“ก็อกๆ”
“เข้ามาได้”
“ขออนุญาตฮะ”
“มาแล้วหรอครับ น้องอูฮยอน มาเร็วดีนิ นั่งก่อนสิ”ซองกยูพูดขึ้นก่อนจะให้ร่างบางนั่งลงบนเก้าอี้
“พี่มีอะไรหรอฮะ ถึงเรียกผมมา”อูฮยอนถามขึ้น
“ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่พี่อยากถามว่าตอนเที่ยงไปกินข้าวกับใครมา”ซองกยูถามขึ้น
“เพื่อนฮะ พี่จะถามทำไม”อูฮยอนพูดขึ้น
“ก็พี่กลัวว่าจะมีคนมาจีบน้องอูอยอนของพี่นิครับ ถ้าเพื่อนพี่ก็ไม่ว่าหรอก”ซองกยูพูดขึ้น
“ผมไม่ได้คิดอะไรกับพี่สักหน่อย”อูฮยอนพูดขึ้น
“แต่เมื่อก่อนคิดใช่ไหมครับ น้องอูฮยอน”ซองกยูพูดขึ้นก่อนจะเดินเข้าไปใกล้อูฮยอนก่อนจะกระซิบข้างหูอูฮยอน
“พี่ชอบน้องอูฮยอนนะครับ”ซองกยูพูดขึ้นก่อนจะยิ้มที่มุมปาก
“พี่ซองกยู ทำไมถึง.....”อูฮยอนพูดขึ้น
“พี่ขอโทษเรื่องวันนั้น เพราะพี่ต้องไปเรียนต่อต่างประเทศ ไม่อยากให้อูฮยอนต้องรอพี่”ซองกยูพูดขึ้น
“เพี๊ยะ”
“สนุกมากใช่ไหมฮะ ที่เล่นกับความรู้สึกคนอื่น”อูฮยอนพูดขึ้น
“อูฮยอนมันไม่ใช่อย่างที่อูฮยอนคิดนะ พี่ชอบอูฮยอนจริงๆนะแล้วตอนนี้พี่ก็ชอบอูฮยอนนะ ให้โอกาสพี่นะอูฮยอน”ซองกยูพูดขึ้น
แล้วทำไมวันนั้นหลังจากที่พี่ไปกับพี่จียุน ผมเห็นพี่จูบกับพี่จียุนด้วย”อูฮยอนพูดขึ้น
“อูฮยอน เรื่องนั้นพี่ขอโทษ”ซองกยูพูดขึ้น
หลังจากที่งานบาย เนียร์ผ่านมาได้ไม่กี่วันก็เป็นวันสอบปลายภาคเรียนที่สองเป็นวันแรก อูฮยอนที่มีสอบช่วงบ่ายมานั่งติวกับคีย์ และดงอุนเพื่อนสนิทที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าตึกคณะตั้งแต่เช้า
“นี่.....อูฮยอนรู้ข่าวแล้วยังว่าพี่ซองกยูจะไปเรียนต่อต่างประเทศ”คีย์พูดขึ้น
“จริงหรอ”
“อืม....จริงสิ ได้ข่าวว่าไปกับพี่จียุนด้วยละ สงสัยกำลังคบกันอยู่แน่ๆเลยละ”คีย์พูดขึ้น
“นายไปรู้ได้ไงว่าพี่เค้ากำลังคบกัน”ดงอุนถามขึ้น
“ก็ฉันไปได้ยินจากพี่ปีหกเค้าคุยกันละสิ บอกว่าพี่ซองกยูกับพี่จียุนคบกันได้เดือนกว่าแล้ว”คีย์พูดขึ้น
“จริงหรอ ถึงว่าละวันนั้นถึงปฎิเสธอูฮยอนไป”ดงอุนพูดขึ้นโดยไม่ได้มองสีหน้าเพื่อนที่ถูกเอ่ยถึง
“อูฮยอน ฉันขอโทษนะ ฉันไม่น่าพูดเลย”ดงอุนพูดขึ้น
“ไม่เป็นไรหรอกดงอุน”
“อูฮยอน ฉันตางหากที่ต้องขอโทษนาย ฉันไม่น่าพูดเรื่องพี่ซองกยูให้ฟังเลย”คีย์พูดขึ้น
“ฉันไม่เป็นไรหรอก คีย์”อูฮยอนพูดขึ้น
เวลาผ่านไปหลังจากที่สอบเสร็จเป็นเวลาสามชั่วโมงอูฮอยนออกมาจากห้องสอบ ระหว่างที่เดินลงบนตึกก็เห็นร่างของชายหญิงคู่นึงกำลังอยู่ทีมุมตึกซึ่งเป็น ที่ลับตาคนกำลังยืนจูบกันโยที่ฝ่ายหญิงยืนพิงกำแพงกอดคอร่างสูงของชายหนุ่ม ทำให้อูฮยอนที่เห็นรู้ดีว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใครถ้าไม่ใช่รุ่นพี่ซองกยูที่ เค้าแอบชอบกำลังรุ่นพี่จียุน ข่าวที่เค้าพูดถึงคงเป็นจริง เมื่ออูฮยอนเองเห็นจึงรีบเดินออกไปจากที่ตรงนั้นก่อนที่น้ำตาของเค้าจะใหล ออกมา ตั้งแต่นั้นมาหลังจากที่รุ่นพี่ที่ตนชอบเรียนจบก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย
“ถ้าพี่ไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวนะฮะ”อูฮยอนพูดขึ้นก่อนจะลุกจากเก้าอี้แต่ก็โดนมือหนาของร่างสูงรั้งเอาไว้
“อย่าเพิ่งไปสิ อูฮยอน”
“แต่ผมไม่มีเรื่องอะไรจะคุยกับพี่แล้ว”อูฮยอนพูดขึ้นพยายามแกะมือของร่างสูงออกแค่ก็ไม่เป็นผลจนทำให้ตอนนี้ตนอยู่ในอ้อมกอดของร่างสูง
“พี่ไม่มีทางปล่อยอูฮยอนไปไหนอีกแล้ว พี่ชอบอูฮยอนนะครับ”ซองกยูพูดขึ้น
“พี่พูดอะไร ตอนนี้พี่กับพี่จียุนละพวกพี่สองคนเป็นแฟนกันไม่ใช่หรอ”อูฮยอนพูดขึ้น
“ตอนนี้พี่กับพี่จียุนเราเลิกกันแล้วตอนนี้พี่กับจียุนเราเป็นเพื่อนกันแล้ว เชื่อพี่นะอูฮยอน”ซองกยูพูดขึ้น
“ผมเชื่อพี่ก็ได้ฮะ แล้วปล่อยผมได้แล้วเดี๋ยวมีคนอื่นมาเห็นเข้าจะไม่ดี”อูฮยอนพูดขึ้นก่อนที่ซองกยูคลายกอดออก
“งั้นต่อไปนี้พี่จะไม่ปล่อยอูฮยอนไว้แน่ เพราะพี่จะเดินหน้าจีบน้องอูฮยอนมาให้ได้”ซองกยูพูดขึ้น
“ผมจะคอยดูแล้วกัน”
“พี่ก็อยากจะรู้เหมือนกัน ว่าอูฮยอนจะทนได้ไหม”ซองกยูพูดขึ้น
“พี่ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหมฮะ งั้นผมกลับก่อนละ”อูฮยอนพูดขึ้นจะเดินออกจากห้อง
แผนกทันตกรรม
“วันนี้พี่เลิกกี่โมงครับ พี่ดงอู”ร่างหนาของทันตแพทย์หนุ่มพูดขึ้นเมื่อเห็นร่างบางของดงอูทำงานอยู่ที่เคาเตอร์
“วันนี้พี่เลิกสองทุ่ม ทำไมหรอ”ดงอูพูดขึ้น
“วันนี้ผมขออยู่รอเป็นเพื่อนนะ จะชวนพี่ทานข้าวเย็นด้วย”โฮวอนพูดขึ้น
“ตามใจแล้วกัน”
“ครับ ตั้งใจทำงานนะครับ”โฮวอนพูดขึ้นก่อนจะเดินเข้าไปในห้องตรวจ
“พี่ดงอู ค่ะ”เสียวงเด็กหญิงคนนึงพูดขึ้น
“มีอะไรหรอ อีนซอล”ดงอูพูดขึ้นก่อนจะเดินออกจากเคาเตอร์มาหาร่างของเด็กหญิง
“วันนี้อึนซอล พาฮยอนอูมาหาคุณหมอโฮวอน แต่ฮยอนอูกลัวหมอฟันค่ะ อึนซอลบอกแล้วว่าคุณหมอโฮวอนใจดี แต่ฮยอนอูกลัวอยู่เลย อึนซอลจะทำยังไงดีค่ะ พี่ดงอู”
“อืม แล้วตอนนี้ฮยอนอูอยู่ที่ไหนละ”ดงอูถามขึ้น
“ฮยอนอูอยู่กับคุณน้าข้างนอกค่ะ ไม่ยอมเข้ามานั่งรอข้างในค่ะ ฮยอนอูบอกว่ากลัว ไม่อยากเข้ามา”อึนซอลพูดขึ้น
“งั้นหรอ งั้นอึนซอลไปบอกฮยอนอูนะ ว่าที่นี้มีคุณหมอใจดีอยู่ไม่น่ากลัวหรอก”ดงอูพูดขึ้น
“ค่ะ พี่ดงอู อึนซอลจะไปบอกฮยอนอูเอง”
“พี่ดูจะชอบเด็กๆจังเลยนะครับ”เสียงของโฮวอนพูดขึ้น
“อ่าว โฮวอน ก็เด็กกลัวหมอฟัน พี่ก็ต้องช่วยพูดปลอบไม่ให้กลัวนิ”ดงอูพูดขึ้น
“ครับ พี่เหมือนนางฟ้าจังเลยนะครับ”
“โฮวอนละก็พูดอะไรก็ไม่รู้”
“ก็พี่น่ารักนิครับ ผมไม่กวนพี่แล้วดีกว่า ตั้งใจทำงานนะครับ”
“โฮวอนพูดอะไรก็ไม่รู้ หรือว่าโฮวอนแอบคิดอะไรกับฉันนะ”
ที่ห้องฉุกเฉินหลังจากที่เสร็จงานจากแผนกทันตกรรม ดงอูก็มายังที่ห้องฉุกเฉิน
“คุณบุรุษพยาบาลดงครับ”เสียงของหมอที่ประจำอยู่ที่ห้องฉุกเฉินดังขึ้น
“คุณหมอซึงโฮ มีอะไรหรอครับ”ดงอูพูดขึ้น
“ป่าวครับ ผมเห็นคุณยืนเหม่อนะครับ เป็นอะไรรึป่าวครับ”หมอหนุ่มพูดขึ้น
“ผมไม่ได้เป็นอะไรครับ ขอบคุณฮะที่เป็นห่วงครับ”ดงอูพูดขึ้นก่อนจะไปทำหน้าที่ของตน
“ครับ”
ดงอูทำงานของตัวเองต่อไปเรื่อยๆจนถึงเวลาเลิกงานพอดี ระหว่างที่กำลังออกจากห้องร่างสูงของหมอซึงโฮก็พูดขึ้น
“จะกลับแล้วหรอครับ ให้ผมไปส่งที่รถนะครับ”ซึงโฮพูดขึ้น
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมไปเองได้”ดงอูพูดขึ้น
“แต่ผมอยากไปส่งคุณดงอูนิครับ”ซึงโฮพูดขึ้น
“ก็ได้ครับ ตามใจคุณแล้วกัน”ดงอูพูดขึ้น
“ขอบคุณนะครับที่มาส่ง คราวหน้าไม่ต้องก็ได้นะครับ”ดงอูพูดขึ้นเมื่อเดินมายังลานจอดรถ
“ครับ คุณดงอูครับ”ซึงโฮพูดขึ้น
“มีอะไรหรอครับ”
“คุณดงอู มีแฟนรึยังครับ”ซึงโฮถามขึ้น
“เออ....คุณหมอ ตอนนี้ยังไม่มีหรอกครับ”ดงอูพูดขึ้น
“งั้นแสดงว่าผมยังมีโอกาสละสิ”ซึงโฮพูดขึ้น
“เออ....คุณหมอเป็นอะไรรึป่าวครับ”ดงอูถามขึ่น
“ป่าวครับ ผมไปก่อนนะครับ”
“เมื่อกี้ใครหรอครับพี่ดงอู”โฮวอนพูดขึ้นเมื่อเห็นร่างบางมาอยุ่ที่หน้ารถ
“คุณหมอซึงโฮ ที่อยู่ที่ห้องฉุกเฉินน่ะ”ดงอูพูดขึ้น
“ครับ งั้นเราไปทานข้าวกันเถอะครับพี่คงหิวจะแย่อยู่แล้ว”โฮวอนพูดขึ้น
ที่ร้านอาหารที่อยู่ไม่ไกลจากโรงพยาบาลมานักร่างหนาของโฮวอนพาดงอูเข้ามาในร้านที่ตกแต่งแบบเรียบง่าย
“พี่ดงอู อยากทานอะไรสั่งได้เลยนะครับ ผมเลี้ยง”โฮวอนพูดขึ้น
“จะดีหรอโฮวอน เกรงใจจัง”ดงอูพูดขึ้นเมื่อเปิดดูเมนูอาหาร
“ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ ผมยินดีครับ”โฮวอนพูดขึ้น
“ตามใจโฮวอนแล้วกัน”
“ครับ”
หลังจากที่กินข้าวกันเสร็จแล้วทั้งสองก็เดินมายังที่จอดรถของโรงพยาบาล
“ขับรถกลับบ้านดีๆนะครับ พี่ดงอู”โฮวอนพูดขึ้นเมื่อเดินมาถึงรถของร่างบาง
“ขอบใจนะที่มาส่งนะ โฮวอน”
“ไม่เป็นไรครับ”
“พี่ไปกลับก่อนนะ เจอกันพรุ่งนี้นะโฮวอน”ดงอูพูดขึ้นก่อนจะขับรถออกไป
“เจอกันพรุ่งนี้นะครับ นางฟ้าของผม”
สตูดิโอแห่งหนึ่งในย่านดังของเกาหลีวันนี้ซองจงมีถ่ายแบบนิตยสารชื่อดังถึง สามเล่มภายในวันเดียวตั้งแต่เช้า ตอนนี้เวลาผ่านไปเกือบบ่ายสามโมงการถ่ายแบบเล่มสุดท้ายก็เสร็จสิ้น
“พี่ซองยอล เดี๋ยวมีงานอะไรต่อไหมฮะ”ซองจงถามขึ้นขณะที่กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องแต่งตัว
“เดี๋ยวสี่โมงมีถ่ายโฆษณาภาพนิ่งที่สตูดิโอ C แถวคังนัม ถึงหกโมงเย็น “ซองยอลพูดขึ้นหลังจากที่ดูตารางงานของนายแบบหนุ่ม
“ถ่ายแบบอีกหรอเบื่อจังเลย เมื่อไหร่ผมจะได้ถ่ายแบบคู่รักเหมือนพี่มินโฮกับพี่คีย์บ้างนะเนี่ย”ซองจงพูดขึ้น
“เมื่อไหร่ที่นายจะเปิดตัวว่านายมีผัวแล้วเมื่อไหร่เดี๋ยวก็มีคนติดต่อมาเอง อย่าเรื่องมากรีบๆแต่งตัว”ซองยอลพูดขึ้น
“เข้าใจแล้วฮะ แล้วมีคนอื่นด้วยไหมฮะ”ซองจงถามทุกครั้งเมื่อมีงานต้องร่วมถ่ายกับนายแบบคนอื่น
“มีสิก็จะมี แบคฮยอน แทมิน มินกิ แล้วก็นายด้วย”ซองยอลพูดขึ้น
“มินกิอีกแล้วหรอ ทำไมชอบรับงานเดียวกันด้วยก็ไม่รู้”ซองจงพูดขึ้น
“อย่าบ่นมากเลย มีงานก็ดีแค่ไหนแล้ว ไปได้แล้ว”ซองยอลพูดขึ้น
“ครับ”
สี่โมงเย็นสตูดิโอย่านคังนัม ตอนนี้นายแบบทุกคนมารวมกันอยู่หน้ากล้องเป็นที่เรียบร้อยแล้ว โดยการถ่ายครั้งนี้เป็นคอนเซปสดใส น่ารัก ความเป็นธรรมชาติ โดยซองจงอยู่ในชุดเสื้อยืดสีส้ม กางเกงยีนส์ขาสั้น แล้วที่คาดผมสีเข้มทำให้ร่างบางดูน่ารักยิ่งขึ้น
“ซองจงเดี๋ยวนายยืนอยู่ตรงกลางนะ แล้วคนอื่นก็อยู่ข้างนาย เข้าใจกันนะ”เสียงของช่างภาพอธิบายตำแหน่งในการยืนครั้งนี้โดยรอบแรกเป็น ถ่ายเดี่ยวของแต่ละคน แล้วก็จะถ่ายรวมกัน โดยเริ่มที่แบคฮยอนเป็นคนถ่ายคิวแรกต่อด้วย แทมิน มินกิ ซองจง ร่างบางของซองจงที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้ที่ทีมงานจัดให้กับแทมินนั่งคุยกันสัก พัก ซองยอลก็ยื่นโทรศัพท์ของซอจงให้
“ซองจง มีคนโทรเข้ามาน่ะ”ซองยอลพูดขึ้นก่อนจะส่งโทรศัพท์ให้
“ฮัลโหล ซองจงฮะ”
“(ซองจงงี่ พี่เองนะ)”เสียงของคนในสายพูดขึ้นซองจงแอบยิ้มเล็กๆ
“พี่มีอะไรหรอฮะ”
“(พี่คิดถึงซองจงไม่ได้หรอ แล้วนี่เลิกงานยัง เห็นซองยอลบอกว่ามีงานทั้งวันใช่ไหม)”
“ผมก็คิดถึงพี่ฮะ ยังไม่เลิกเลยฮะกำลังรอถ่ายแบบอยู่”
“(หรอครับ น่าเสียดายจัง วันนี้พี่กะจะชวนซองจงไปทานข้าวเย็นที่บ้าน แม่พี่บ่นคิดถึงว่าที่ลูกสะใภ้จะแย่แล้ว)”
“หรอฮะ ฝากไปขอโทษท่านด้วยนะฮะไว้วันหลังแล้วกันฮะ”
“(ได้ครับ งั้นวันนี้พี่ไปหาที่คอนโดได้ไหมครับ ประมาณสองทุ่มพี่จะไปหา)”
“ได้ฮะ สองทุ่มเจอกันนะฮะ”ซองจงพูดขึ้นก้อนจะกดสายทิ้งก่อนจะส่งโทรศัพท์ให้ซองยอล
“ไปไกลถึงเข้าออกบ้านเค้าแล้วหรอเนี่ย”เสียงอีกคนพูดขึ้นก่อนจะนั่งลงเก้าอี้อีกตัว
“แล้วมันเรื่องอะไรของนาย ไม่มีมารยาทแอบฟังคนอื่นคุยโทรศัพท์”ซองจงพูดขึ้น
“ก็ไม่อยากฟังหรอกนะ เผอิญว่าได้ยินน่ะ”มินกิพูดขึ้น
“แต่ถึงยังไงก็ไม่มีมารยาทอยู่ดีนั่นแหละ”ซองจงพูดขึ้น
“ก็ฉันเป็นคนแบบเนี่ยแล้วจะทำไม”มินกิพูดขึ้น
“อืม.....ก็เป็นคนไม่มีมารยาท ชอบใช้มารยาแย่งผัวคนอื่น”ซองจงพูดขึ้น
“ก็มันน่าตื่นเต้นเวลาแย่งของของคนมีเจ้าของแล้วมากกว่าที่จะหาเอง”มินกิพูดขึ้นก่อนจะลุกออกไปเข้าฉากของตัวเอง
เวลาผ่านไปจนมาถึงถ่ายเซตรวมก็เปลี่ยนเสื้อผ้าสบายๆโดยที่ซองจงอยุ่ในชุด เสื้อเชิ้ตสีชมพูอ่อนตัวบาง กางเกงขาสามส่วนสีขาว ยืนอยู่ตามจุดที่ช่างภาพกำหนดให้ตั้งแต่แรก
“ซองจง มินกิ ชิดๆกันหน่อยนะครับ ดีครับ”เสียงของช่างภาพพูดขึ้น
“ฮะ”
“โอเคเรียบร้อยแล้วครับ”เสียงของช่างภาพพูดขึ้น
“ขอบคุณมากๆ”ซองจงพูดขึ้นก่อนจะโค้งขอบคุณช่างภาพ ทีมงานเหมือนทุกครั้งที่ร่วมงานก่อนจะเดินออกจากฉากเพื่อไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
ที่คอนโด
“พี่ซองยอลวันนี้ทำอะไรกินอะ”ซองจงพูดขึ้นเมื่อเห็นร่างสูงของซองยอลสวมผ้ากันเปื้อนสีหวานกำลังทำอาหารอยู่ในครัว
“แล้วซองจงอยากกินอะไรละ”ซองยอลถามขึ้น
“อืม.....พาสต้าเหลือไหมฮะ ทำพาสต้ากิมจิฮะได้ไหม”ซองจงพูดขึ้น
“อืม....ได้สิรอแปปนึงนะ แล้วต้องทำเผื่อมยองซูด้วยไหม”ซองยอลพูดขึ้น
“ไม่ต้องก็ได้ฮะ พี่มยองซูคงกินมาแล้ว”ซองจงพูดขึ้นก่อนจะหยิบนิตยสารขึ้นมานั่งอ่านบนโซฟา
เวลาผ่านไปสองทุ่มเสียงเคาะประตูดังขึ้นซองยอลที่กำลังล้างจานอยู่ในครัวเดินออกมาเปิดประตูก็พบร่างสูงของมยองซูยืนอยู่หน้าห้อง
“มาแล้วหรอ ตรงเวลาดีนิ”ซองยอลพูดขึ้น
“แล้วซองจงละ”มยองซูพูดขึ้นก่อนจะเดินลงมานั่งโซฟา
“อยู่ในห้องอาบน้ำอยู่มั้ง”ซองยอลพูดขึ้น
“งั้นฉันเข้าไปหาซองจงก่อนนะแล้วคืนนี้อาจจะนอนค้างด้วย”มยองซูพูดขึ้น
“เออ....จะทำอะไรทำไปเลย อย่าให้หนักละพรุ่งนี้ซองจงมีงานเช้า”ซองยอลพูดขึ้น
“รู้แล้วน่า”
“แล้วอย่าทิ้งหลักฐานไว้ละ ถ้าจะทิ้งก็ช่วยทิ้งส่วนที่คนมองไม่เห็นแล้วกัน”ซองยอลพูดขึ้นก่อนเดอนเข้าไปในห้องนอนของตน
ภายในห้องนอนหวานของของร่างบางที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จอยู่ในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำ กำลังนั่งเช็ดผมอยู่โต๊ะเครื่องแป้งก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
“เข้ามาได้เลยฮะ ประตูไม่ได้ล็อค”ซองจงพูดขึ้นโดยไม่ทันสังเกตุเห็นคนที่เข้ามาในห้องของตน
“พี่เช็ดผมให้นะ”ร่างสูงพูดขึ้นเมื่อยืนอยู่ข้างหลังร่างบาง
“พี่มยองซู”ร่างบางหันไปมองคนข้างหลังก่อนจะยื่นผ้าขนหนูให้ร่างสูง
“วันนี้ทำงานเหนื่อยไหมครับ”มยองซูพูดขึ้นขณะที่กำลังเช็ดผมให้ร่างบาง
“ไม่ฮะ เพราะแค่เห็นหน้าพี่ผมก็หายเหนื่อยแล้ว”
“งั้นหรอครับ ดูสิแต่ผิวจงงี่ยังสวยอยู่เลยนะ สงสัยคงจะได้ยาดีนะครับ”มยองซูพูดขึ้นก่อนจะหันเก้าอี้เข้าหาตนจับไปที่คางของร่างบาง
“พีมยองซูละก็พูดอะไรก็ไม่รู้”ซองจงพูดขึ้น
“จริงนิครับ พี่ว่านะผิวจงงี่สวยกว่าคนอื่นที่พี่รักษาสักอีก ไม่ต้องทำอะไรก็สวยแบบเนี่ย”มยองซูพูดขึ้น
“จริงหรอฮะ ไม่ได้โกหกนะ”
“พี่จะโกหกจงงี่ทำไมละครับ เราเป้นแฟนกันนะ พี่จะโกหกแฟนตัวเองทำไมละครับ”มยองซูพูดขึ้นก่อนจะลูบไล้ใบหน้าสวยจนมาถึง บริเวณเสื้อคลุมเผยส่วนที่เห็นผิวขาวเนียน
“แล้วพี่จะรออะไรอีกละฮะ”ซองจงพูดขึ้นก่อนจะย้ายตัวเองมานั่งที่เตียงแล้วคล้องคอร่างสูงก่อนจะจูบที่ริมฝีปากของร่างสูง
“อื้อ.....เดี๋ยวนี้ยั่วเก่งบ่อยจังเลยนะครับ”มยองซูพูดขึ้น
“แล้วไม่ชอบหรอฮะ”ซองจงพูดขึ้น
“ชอบสิครับ”มยองซูพูดขึ้นก่อนจะไซร้ไปที่ซอกคอขาวของร่างบางในขณะที่มือ หนาเลื่อนไปจับที่ปมเชือกเสื้อคลุมออกเพื่อให้เห็นผิวของร่างบางชัดขึ้นก่อน จะผลักร่างบางให้นอนบนเตียงก่อนจะถอดเสื้อของตัวเองออกแล้วขึ้นคร่อมร่างบาง ไว้
“ซองยอลบอกว่าพรุ่งนี้มีงานเช้าใช่ไหม”มยองซูถามขึ้น
“ฮะ มีตอนเก้าโมง”ซองจงพูดขึ้น
“งั้นเราทำแค่รอบเดียวนะครับ”มยองซูพูดขึ้น
“รอบเดียวจริงๆนะ”
“จริงสิครับ ถ้าซองจงไม่ยั่วพี่มากกว่านี้อาจจะเพิ่มเป็นสอง”มยองซูพูดขึ้น
“ก็ได้ฮะ อย่าทำให้เห็นรอยนะฮะ ผมไม่อยากโดนพี่ซองยอลถามอีกต้องมานั่งรองพื้นปิดไม่ให้เห็นรอยเหมือนคราวก่อนอีก”ซองจงพูดขึ้น
“ก็ได้ครับ”มยองซูพูดขึ้นก่อนจะเริ่มจูบไปที่ร่างบางก่อนจะเริ่มไซร้ไป ที่ซอกคอขาวก่อนจะทำรอยรักจางๆบริเวณท้ายทอยที่มีผมปิดอยู่เพื่อไม่ให้ใคร สังเกตุเห็น ทั้งสองเริ่มบรรเลงเพลงรักไปเรื่อยๆจนตอนนี้ร่างบางนอนอยู่บนอกของร่างสูง โดยร่างสูงนอนกอดร่างบางที่เปลือยเปล่าบนเตียงอย่างมีความสุข
TBC.
ความคิดเห็น