คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : My doctor คุณหมอที่รัก.....9
เวลาผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ที่อูฮยอนไม่ได้ไปทำงานเอาแต่อยู่กลับบ้านแล้วตอนเย็นมาขลุกอยู่ที่คลีนิคของเพื่อน
“อูฮยอนฉันว่านายไปปรับความเข้าใจกับพี่ซองกยูดีกว่านะ”คีย์พูดขึ้น
“ยังอะ ฉันยังไม่อยากเจอ”
“อูฮยอน”
“คีย์ตอนนี้ฉันยังไม่พร้อมที่จะเจอใครทั้งนั้นแม้แต่พี่ซองกยูก็ยังไม่อยากจะเจอ”อูฮยอนพูดขึ้น
“เฮ้อ...นายก็เป็นแบบนี้ตลอด แล้วแบบนี้นายกับพี่ซองกยูจะเข้าใจกันสักที”คีย์พูดขึ้น
“ก็....ฉันยังไม่พร้อมนิ ฉันยังไม่อยากเจอพี่เค้านิ”
“อูฮยอน ฟังฉันนะ นายกลับไปปรับความเข้าใจกับพี่ซองกยูใหม่นะ สิ่งที่นายเห็นมันอาจไม่เป็นความจริงก็ได้”คีย์พูดขึ้น
“ก็อกๆ”เสียงเคาะประตูดังขึ้น
“มีอะไรหรอ นิโคล”คีย์พูดขึ้นเมื่อเห็นร่างของเพื่อนสนิทของตนที่เป็นพยาบาลที่นี้
“พอดีมีคนแวะมาหาอูฮยอนน่ะ”นิโคลพูดขึ้น
“ใครหรอ”
“เห็นบอกว่าชื่อคุณซองกยูน่ะ”
“ขอบใจนะ”
“คีย์ฉันยังไม่อยากเจอเค้า”อูฮยอนพูดขึ้น
“ไม่ได้นะ พี่เค้าอุตส่าห์มาหานายถึงที่นี่แล้ว ลองคุยกันสักครั้งก็ยังดี”คีย์พูดขึ้น
“..............”อูฮยอนไม่ตอบอะไร
“งั้นฉันไปตามพี่เค้ามาก่อนก็ได้ แล้วคุยกันดีๆละ”
“อืม”
หลังจากที่คีย์ออกจากห้องไปซองกยูก็เข้ามาอยู่ในห้องที่ตอนนี้มีแค่อูฮยอนและตนอยู่ในห้องกันสองต่อสองตามลำพัง
“อูฮยอนอา”
“พี่รู้ได้ไงว่าผมอยู่ที่นี่”อูฮยอนถามขึ้น
“ก็พี่ไปถามดงอุนมาน่ะสิ พี่ก็เลยรู้”ซองกยูพูดขึ้น
“พี่มีเรื่องอะไรก็พูดมาเถอะฮะ”
“พี่ขอโทษ”
“เรื่องอะไรหรอฮะ”
“ก็เรื่องที่ทำให้อูฮยอนเข้าใจผิด พี่กับผู้หญิงคนนั้นไม่มีอะไรจริงๆเค้ามาให้ท่าพี่ก่อน”
“แต่พี่ก็ยังไปกับเค้าด้วยใช่ไหมฮะ”
“ไม่ใช่นะ พี่พยายามขัดขืนแล้ว”
“จะให้ผมเชื่อได้ยังไง”
“ก็ตอนนี้พี่พูดความจริงแล้ว อูฮยอนยังไม่เชื่อพี่อีกหรอ”ซองกยูพูดขึ้น
“ผมเชื่อพี่ก็ได้”อูฮยอนพูดขึ้น
“จริงหรออูฮยอน”
“แค่ครั้งนี้นะฮะ ถ้ามีครั้งหน้าผมจะจับพี่ผ่าชิ้นส่วนออกทีละชิ้น ทีละชิ้นเลยคอยดู”อูฮอยนพูดขึ้น
“ครับพี่สัญญาว่าจะไม่เกิดขึ้นอีก งั้นเราหายงอนพี่แล้วกลับไปฝึกงานต่อได้แล้วนะ”ซองกยูพูดขึ้นก่อนจะโอบร่างบางที่นั่งอยู่
“แต่ผมยื่นจดหมายลาออกแล้วนิจะกลับไปทำงานได้ยังไง”อูฮยอนพูดขึ้น
“มันก็ใช่แต่พี่ไม่ได้เซ็นต์อนุมัติให้อูฮยอนออกสักหน่อย”ซองกยูพูดขึ้นก่อนจะชูซองสีขาวออกมา
“แล้วแบบนี้ยังอยากกลับไปทำงานกับพี่ไหม เดี๋ยวก็จะจบแล้วถ้าพี่ไม่ให้ผ่านก็ไม่รู้จะพูดยังไงนะ”ซองกยูพูดขึ้น
“งั้นผมกลับไปก็ได้ พอใจยัง”อูฮยอนพูดขึ้น
“ก็ได้ครับ งั้นมัดจำด้วยการหอมแก้มพี่ซักฟอดสิ”ซองกยู
“ใครจะไปกล้าทำละ”
“มีสิ”ซองกยูพูดขึ้นก่อนจะหอมแก้มอูฮยอนเข้าไปหนึ่งทีจนใบหน้าเริ่มเป็นสีแดง
“พี่ซองกยูบ้า บ้าที่สุด”อูฮยอนพูดขึ้น
“แล้วรักไหมครับ”
“รักสิถึงยอมให้หอมแก้มได้”อูฮยอนพูดขึ้น
“งั้นต่อไปนี้เราห้ามทำแบบนี้อีกนะ”
“ใครกันแน่ที่ห้าม ผมว่าพี่ตางหากห้ามนอกใจผมอีกนะไม่งั้นผมจะเป็นคนผ่าพิสูจน์ศพพี่จริงๆด้วย”อูฮยอนพูดขึ้น
“เข้าใจแล้ว พี่จะเชื่อฟังอูอยอนทุกอย่างเลย”ซองกยูพูดขึ้น
“แล้วพรุ่งนี้ผมจะกลับไปทำงานตามที่พี่บอก”
“ดีมากครับ ว่าที่”เมียหมอ”ในอนาคตของพี่”
“ใครกันเมียพี่ ผมยังไม่ได้ตกลงสักหน่อย”อูฮยอนพูดขื้น
“ตอนนี้อาจจะยังแต่อนาคตก็ไม่แน่นะอูฮยอนอา กลับบ้านได้แล้วอยู่ไปได้ยังไงทุกวัน”ซองกยูพูดขึ้น
“ก็เบื่อหน้าใครบางแถวนี้”
“พูดแบบนี้ระวังคนแถวนี้จับทำเป็นเมียนะ”
“บ้า!! พูดอะไรก็ไม่รู้ ผมจะกลับบ้านแล้ว”
“งั้นให้พี่ไปส่งนะ”
“เชิญเลยพี่ซองกยู”
“ครับ”
แล้วตั้งแต่นั้นมาอูฮยอนก็เข้ามาฝึกงานต่อจนครบหลังจากนั้นอีกหกเดือนก็เข้ามาทำงานที่นี้ในฐานะแพทย์เฉพาะทางอยู่ที่แผนกอายุรกรรมพร้อมด้วยตำแหน่งเลขาประจำตัวของของคุณหมอคิม
“อูฮยอนอา พักเที่ยงแล้วไปกินข้าวกัน”ซองกยูพูดขึ้นก่อนจะชวนร่างบางที่นั่งอยู่โต๊ะเลขาหน้าห้อง
“ฮะ”
“อูฮยอนอา วันนี้เราไปบ้านพี่กันนะ”ซองกยูพูดขึ้น
“ไปทำไมฮะ”
“ก็พาไปฝากตัวว่าที่ลูกสะใภ้ไง กว่าพี่หาเจอใช้เวลามากแค่ไหนดูสิน้องชายพี่มันชิงตัดหน้าพี่ไปแล้ว”ซองกยูพูดขึ้น
“แต่ผมกลัวนิ ผมยังไม่พร้อม”
“อูอยอนอา เชื่อพี่สักอย่างจะกลัวอะไร”
“งั้น...ก็ได้ฮะ”
เย็นวันเดียวกันหลังจากที่เลิกงานเสร็จร่างสูงของซองกยูก็พาอูฮยอนมาที่บ้านของตนระหว่างที่จะเข้าไปในบ้านก็พบกับร่างของน้องชายซองกยูเดินออกมาพอดี
“อ่าว มยองซูนี่อยู่บ้านด้วยหรอ”ซองกยูถามขึ้น
“ก็.....มาหาแม่เรื่องงานแต่งผมกับซองจงนั่นแหละ แล้วนี่ใครหรอ”มยองซูพูดขึ้น
“อูฮยอนแฟนพี่เอง อูฮยอนนี่มยองซูน้องชายพี่เอง”ซองกยูพูดแนะนำให้รู้จัก
“สวัสดีครับ ผมมยองซู ยินดีที่ได้รู้จักครับจะว่าไปแล้วว่าที่พี่สะใภ้ผมจะอายุมากกว่าผมใช่ไหม ผมจะได้เรียกถูก”มองซูพูดขึ้น
“เออ...อูฮยอนเค้าเป็นพี่แกสองสามปี แล้วนี่จะออกไปไหน”ซองกยูพูดขึ้น
“ออกไปหาเมียไง เมียเลิกงานแล้วจะไปรับไปดินเนอร์ใต้แสงเทียน ผมไปละ”มยองซูพูดขึ้นก่อนจะเดินออกไปขับรถสปอร์ตสีดำออกไป
“อูฮยอนอย่าไปสนใจมันเลย เมียมันเป็นนายแบบก็เนี่ยกว่าจะมีเวลาส่วนตัวมันยาก เราเข้าไปหาแม่กันดีกว่า”ซองกยูพูดขึ้นก่อนจะพาอูฮยอนเข้าไปในบ้านพบร่างของผู้เป็นแม่กำลังสั่งคนรับใช้ทำความสะอาด
“แม่ครับ ผมกลับมาแล้วครับ”ซองกยูพูดขึ้น
“ทำไมกลับเร็วได้ไม่มีงานแล้วหรอ”แม่พูดขึ้น
“ไม่มีแล้วครับ”
“แล้วนั่นใครว่าที่ลูกสะใภ้แม่ใช่ไหม นั่งก่อนสิ”
“แม่ครับ นี่น้องอูฮยอนครับ”ซองกยูพูดแนะนำ
“สวัสดีฮะ”อูฮยอนพูดขึ้นก่อนจะโค้งเคารพ
“จ๊ะ หนูอูฮยอนน่ารักจังเลย ว่าแต่หนูทำงานอะไร”แม่ถามขึ้น
“เออ....ผมทำงานที่เดียวกับพี่ซองกยูฮะ”อูฮยอนพูดขึ้น
“จริงหรอ ว่าแต่ตอนทำงานพี่เค้าไม่มีผู้หญิงเข้ามาใช่ไหมจ๊ะ”
“เออ.....ไม่มีหรอกฮะ”
“แม่ค่อยสบายใจหน่อย ตอนแรกแม่คิดว่าลูกชายแม่จะไม่มีแฟนสักอีก”
“ฮะ”
“แม่ก็พูดอะไร ผมรักอูฮยอนคนเดียวก็พอแล้ว”ซองกยูพูดขึ้น
“แม่รู้ว่าลูกชายแม่รักหนูอุฮยอน งั้นเอาเป็นอยู่ทานข้าวเย็นเป็นเพื่อนแม่นะ”
“ฮะ”
หลังจากที่ทานข้าวเย็นที่บ้านซองกยูเสร็จก็พาอูฮยอนมาส่งที่บ้านของอูฮยอน
“เจอกันพรุ่งนี้นะ อูฮยอนอา”
“ฮะ พี่ซองกยู”
“จ๊ะ อย่าลืมฝันถึงพี่ละ”
“ใครเค้าจะฝันถึงพี่กัน”
“ก็อูฮยอนไงพี่ไปแล้วนะ”
“ฮะ ขับรถดีๆนะฮะ”
“เข้าใจแล้วครับ ว่าทีเมีย”
“ใครเป็นเมียพี่กันแน่”
“ทานเยอะๆนะโฮวอน”เสียงของแม่ดงอูพูดขึ้น
“ครับ คุณน้า”โฮวอนพูดขึ้น
“น้าอะไรกันโฮวอน เรียกแม่ก็ได้นะ”
“ครับ”
“แม่พูดอะไรก็ไม่รู้”ดงอูพูดขึ้น
“ก็โฮวอนเป็นว่าที่ลูกเขยแม่ เรียกไว้จะได้ชินปาก จริงไหมโฮวอน”
“ครับ คุณแม่”
“ว่าแต่จะแต่งกันเมื่อไหร่ละ”
“เออ.....ผมขอสร้างเนื้อสร้างตัวให้ได้มากกว่านี้ดีกว่าครับ”โฮวอนพูดขึ้น
“ทำไมละ แม่ว่ารีบแต่งดีกว่าเดี๋ยวลูกชายแม่ไม่ลงจากคานสักที”แม่พูดขึ้น
“ครับ”
“สินสอดไม่ต้องเยอะก็ได้นะโฮวอน”
“ครับ”
“แม่ไม่กวนแล้วดีกว่านะ”
“ครับ”
วันต่อมาที่คลีนิคทันตกรรมของโฮวอนที่เพิ่งเปิดได้ไม่นานหลังจากที่คนไข้ประจำที่เคยรักษากับทันตแพทย์หนุ่มพอรู้ว่าทันตแพทย์หนุ่มมาเปิดคลีนิคของตัวเองต่างมาใช้บริการที่คลีนิคแทนจึงทำให้ทุกวันมีคนไข้เวียนเข้าออกอยู่ทุกวัน
“เหนื่อยไหมโฮวอน วันนี้คนไข้เยอะหน่อยนะ”ดงอูพูดขึ้น
“ครับ ไม่เหนื่อยหรอกเพราะผมมีพี่”โฮวอนพูดขึ้น
“อืม”
เวลาผ่านไปตอนเย็นหลังจากที่ทั้งสองปิดคลีนิคกันเสร็จก็แวะซื้อของที่ซุปเปอร์มาเก็ตใกล้เพื่อมาทำมื้อเย็นพิเศษสำหรับสองคนที่บ้านของดงอู
“โฮวอน อยากกินอะไรรึป่าว”ดงอูพูดขึ้นขณะที่กำลังเตรียมของอยู่ในครัว
“อะไรก็ได้ครับ ถ้ามีอะไรให้ผมช่วยมากมาได้นะครับ”โฮวอนพูดขึ้น
“ได้สิ งั้นโฮวอนมาล้างผักให้พี่หน่อยสิ”ดงอูพูดขึ้นก่อนจะวางกะละมังที่ใส่ผัก
“ครับ”
“พี่ทำอาหารอร่อยจังเลยวันนี้ วันหลังคงต้องแวะมาบ่อยๆแล้วละ”โฮวอนพูดขึ้น
“ได้สิ”
“ครับ งั้นผมกลับก่อนนะ แล้วตอนเช้าผมจะแวะมารับ”
“อืม....ขับรถดีๆละ โฮวอน”
“ครับ นางฟ้าของผม”
วันต่อมาที่คลีนิคขณะที่ดงอูกำลังนั่งทำงานอยู่เคาเตอร์ข้างหน้าอยู่นั่นเองก็มีพนักงานส่งดอกไม้ถือช่อดอกกุหลาบสีแดงช่อใหญ่เข้ามาในคลีนิค
“ขอโทษนะครับ คุณจางดงอูใช่ไหมครับ”เสียงของพนักงานส่งดอกไม้พูดขึ้น
“เออ.....ครับ”
“มีคนส่งดอกไม่มาให้คุณครับ แล้วเซ็นต์รับตรงนี้ด้วยนะครับ”พนักงานส่งดอกไม้พูดขึ้นก่อนจะยื่นช่อดอกไม้ให้แล้วเดินจากไป ดงอูมองช่อดอกไม้แล้วหยิบการ์ดที่เสียบอยู่ขึ้นมาอ่าน
“แต่งงานกับผมนะ พี่งดงอู” ดงอูอ่านข้อความในการ์ดก่อนจะหันหลังก็พบร่างหนาของโฮวอนยืนอยู่ข้างหลังแล้วจากนั้นคุกเข่าต่อหน้าตนพร้อมหยิบกล่องกำมะหยี่สีแดงออกมาเปิดออกมาเป็นแหวนทองคำขาวฝังเพชรเม็ดงาม
“แต่งงานกับนะครับพี่ดงอู”โฮวอนพูดขึ้น
“โฮวอน”
“แต่งงานกับผมนะครับ นางฟ้า”โฮวอนพูดขึ้นก่อนจะลุกขึ้นหยิบแหวนขึ้นมาใส่ที่นิ้วนางข้างซ้ายของดงอู
“ทำถึงขนาดนี้ไม่แต่งได้ไง โฮวอน”ดงอูพูดขึ้น
“ครับ นางฟ้าของผม งั้นเรามาแต่งงานกันนะ ผมสัญญาว่าผมจะดูแลพี่ให้ดีที่สุด รักพี่คนเดียว”โฮวอนพูดขึ้นก่อนจะจูบไปที่ริมฝีปากอวบอิ่มของร่างบาง
“อื้อ....อืม....อื้อ....”ร่างบางร้องครางออกมาก่อนที่ใบหน้าเริ่มเปลี่ยเป็นสีแดง
“งั้นวันนี้คลีนิคหยุดครึ่งวันแล้วกันนะครับ”โฮวอนพูดขึ้น
“ทำไมละ”
“ก็วันนี่ผมจะพานางฟ้าขึ้นสวรรค์นิครับ”โฮวอนพูดขึ้นก่อนจะอุ้มร่างบางขึ้นไปชั้นสองซึ่งมีห้องนอนหนึ่งห้องอยู่ข้างบนโดยไม่ลืมเปลี่ยนป้ายจาก” open”เป็น “close”
“คลิปหลุด นายแบบหน้าสวย หมดอนาคตในวงการ”
“หลังจากที่เกิดมีคลิปหลุดของชายหนุ่มที่หน้าตาสวยเหมือน “เชว มินกิ”หลุดออกมา ซึ่งทางแหล่งข่าวได้ทำการตรวจสอบแล้วว่าเป็นเจ้าตัวจริงๆในคลิปและได้ขออำลาวงการอย่างถาวร ทางต้นสังกัดของนายแบบหนุ่มได้ทำการแบนนายแบบหนุ่ม และปลดสินค้าที่เป็นพรีเซนเตอร์ออกทั้งหมด รวมทั้งฉีกสัญญาทั้งหมดทิ้งทำให้นายแบบหนุ่มไม่มีสังกัดอยู่ต่อไป”
ซองจงที่อ่านข่าวในหนังสือพิมพ์บันเทิงฉบับหนึ่งที่พาดหัวข่าวก่อนจะวางลงบนโต๊ะกลางในห้องนั่งเล่น
“สงสาร มินกิจังเลยฮะ พี่ซองยอล”ซองจงพูดขึ้น
“ก็ทำกับเราไว้เยอะสุดท้ายกรรมตามสนอง”ซองยอลพูดขึ้นก่อนจะยื่นถ้วยชาให้ร่างบาง
“แล้วต่อไปยังไงหรอฮะ”
“ในเมื่อเจ้าตัวขออำลาวงการแบบนั้น คงไม่มีใครรับเข้าสังกัดหรอก ไหนจะเรื่องแย่งแฟนคนอื่น ไหนจะไปนอนกับเจ้าของสินค้าที่ตัวเองเป็นพรีเซนเตอร์อีก พี่ว่าต่อให้กลับมาคงยากเลย”ซองยอลพูดขึ้น
“ฮะ”
“เราเองก็ต้องระวังตัวเหมือนกันนะซองจง ถึงแม้จะไม่มีพวกขี้อิจฉาแล้วแต่ก็ต้องระวังตัวให้มากด้วยไม่รู้ว่าจะมีคนผลักเราตอนไหน”
“เข้าใจแล้วฮะ”
“แล้วก็อย่าทำตัวเหวี่ยง วีนบ่อยแล้วกัน พี่ไม่อยากให้คนอื่นมองน้องพี่ผิดๆอีก”
“เข้าใจแล้วฮะ พี่ซองยอล”
“ทานอาหารเช้าเสร็จก็อาบน้ำแต่งตัว เมื่อกี้มยองซูโทรมาให้เราเลือกแบบการ์ดแต่งงาน ของชำร่วย ตอนนี้สิบโมงพี่ให้เวลาหนึ่งชั่วโมงห้ามเลท”ซองยอลพูดขึ้น
“เข้าใจแล้วฮะ”
ที่Wedding Studio ชื่อดังแห่งหนึ่งในคังนัมร่างบางของนายแบบหนุ่มชื่อดังในชุดเสื้อเชิ้ตยีนส์กับกางเกงเข้ารูปเดินเข้าในสตูดิโอพร้อมร่างสูงของผู้จัดการ
“ซองจงมาพอดีเลย”มยองซูพูดขึ้น
“สวัสดีฮะ คุณแม่ พี่มยองซู”
“จ๊ะ ซองจงดีนะที่หนูไม่มีงานนะซองจง แม่ว่าวันนี้เลือกชุดด้วยดีกว่าไหมจะได้เสร็จเลยทีเดียว”แม่ของมยองซูพูดขึ้น
“ก็ได้ฮะ”ซองจงพูดขึ้นขณะที่นั่งเลือกแบบการ์ดแต่งงาน ของชำร่วยในงานพร้อมมยองซู
เวลาผ่านไปสองชั่วโมงหลังจากที่เลือกของการ์ด ของชำร่วยเสร็จ ก็ถึงการเลือกชุดแต่งงานโดยมยองซูที่อยุ่ในชุดสูทสีดำหูกระต่ายสีดำ ส่วนซองจงอยู่ในชุดแต่งงานผู้หญิงตามคำขอข้องผู้เป็นว่าที่แม่สามี
“พี่มยองซูคิดว่าเป็นไงบ้างฮะ ผมว่ามันแปลกๆนะให้ผมใส่ชุดผู้หญิง”ซองจงพูดขึ้นที่อยู่ในชุดแต่งงานสีขาวเปิดใหล่ กระโปรงยาวระบายลูกไม้สีขาว
“ก็แม่อยากเห็นหนูแต่งชุดผู้หญิงนะ เห็นไหมแม่ว่าน่ารักดีออก จริงไหมมยองซู ซองยอล”
“ครับ”
“คุณน้าพูดถูกนะครับ ซองจงพี่ว่าไม่แปลกหรอกน่ารักจะตาย ดูมยองซูสิจ้องไม่กระพริบตาเลย”ซองยอลพูดขึ้น
“งั้นเราสองคนเข้าฉากถ่ายรูปได้แล้วนะ”แม่พูดขึ้น
“ครับ มาเร็วซองจง”
หลังจากที่ถ่ายรูปพรีเวดดิ้งเสร็จมยองซูพาซองจงมาทานข้าวเย็นที่ร้านอาหารชื่อดัง
“ทำไมไม่ทานละซองจง มีแต่ของที่เราชอบทั้งนั้นไม่ใช่หรอ”มยองซูพูดขึ้น
“ฮะ”
“เป็นอะไรรึป่าวเราหรือว่ากำลังไดเอทอยู่”มยองซูพูดขึ้น
“ป่าวฮะ”
“งั้นทานเยอะๆนะ อีกสามเดือนเราก็จะแต่งงานกันแล้วนะ”มยองซูพูดขึ้น
“พี่ว่าผมจะออกจากวงการดีไหมฮะ”
“ทำไมจู่ๆถึงอยากคิดจะออกละ หรือกลัวเราแต่งงานแล้วเรทติ้งตก”มยองซูพูดขึ้น
“ป่าวหรอกฮะ ผมแค่พูดเฉยๆ”
“พี่ว่าเราทำงานอยู่ตรงนี้เหมาะแล้วละ ถ้าวันไหนซองจงเบื่อขึ้นมาพี่ก็อนุญาตนะ”มยองซูพูดขึ้น
“ฮะ ขอบคุณมากฮะที่พี่เข้าใจผม”
“อืม....เพราะพี่เป็นแฟนซองจงนิ ทานข้าวเสร็จแล้วพี่จะไปส่งที่คอนโด”
“ฮะ”
หลังจากที่ทานข้าวเสร็จก็พาซองจงมาส่งที่คอนโดระหว่างที่ซองจงกำลังเดินกลับห้องก็รู้สึกเหมือนมีคนเดินตามจากข้างหลังเมื่อร่างบางหันไปก็ไม่พบใคร
“ฉันรู้นะว่านายอยู่ตรงนั้น มินกิ”ซองจงพูดขึ้นก่อนที่ร่างบางของอีกที่ใส่แว่นตากันแดดสีดำคนจะเดินออกมาจากอีกมุม
“นายมาที่นี่ต้องการอะไร”ซองจงพูดขึ้นมาอยู่ที่ร้านกาแฟของคอนโดที่ตอนนี้ไม่มีคนจึงไม่มีใครสังเกตเห็นว่ามีร่างของนายแบบดังนั่งอยู่
“ฉันอยากจะมาขอโทษนาย ซองจง”มินกิพูดขึ้น
“ขอโทษฉันทำไม”
“ที่ฉันทำทั้งหมดมันเป็นความผิดของฉันเอง ที่ฉันสร้างข่าวให้นายเสียๆหายๆเพราะฉันไม่อยากเห็นนายได้ดี”มินกิพูดขึ้น
“แล้วนายทำสำเร็จรึป่าวละ”ซองจงพูดขึ้น
“............”มินกิไม่พูดอะไรได้แต่ส่ายหัวไปมา
“ตอนแรกฉักฉันก็ไม่ได้โกรธอะไรนายหรอกนะแต่นายคิดจะแย่งพี่มยองซูไปจากฉัน”ซองจงพูดขึ้น
“ฉันขอโทษ”
“แล้วนายจะทำยังไงต่อไป”ซองจงพูดขึ้น
“พรุ่งนี้ฉันจะไปอเมริกา แม่ฉันอยู่ที่นั่น”
“ทำไมเร็วจังละ”
“ในเมื่อฉันอยู่ที่นี่ก็ไม่มีใครต้องการฉัน ฉันมันก็เหมือนพวกขายตัวอย่างที่นายพูดไว้ไม่มีผิด ฉันไม่มีค่าให้คนอื่น ไม่มีใครรักฉันสักคนหวังแต่จะเอาผลประโยชน์จากฉันทั้งนั้น”มินกิพูดขึ้น
“ฉันว่าเรามาเป็นเพื่อนกันดีกว่านะ มินกิ”ซองจงพูดขึ้น
“ว่ายังไงนะ”
“ฉันบอกว่าเรามาเป็นเพื่อนกันดีกว่านะ”
“ทำไมละ นายไม่โกรธ ไม่เกลียดฉันหรอที่เป็นคนทำให้นายกับคุณมยองซูว่าเป็นแฟนกันนะ”มินกิพูดขึ้น
“ฉันไม่โกรธนายหรอก”
“แต่ฉัน.....”
“ไม่เอาสิมินกิ ตอนนี้นายมีฉันเป็นเพื่อนแล้วนะ ฉันเชื่อว่าสักวันนายอาจจะเจอคนที่รักนายจริง”ซองจงพูดขึ้น
“ซองจง ขอบใจนะที่นายเห็นฉันเป็นเพื่อน”มินกิพูดขึ้นก่อนจะเข้ากอดร่างบาง
“ไม่เป็นไรหรอก แล้วพรุ่งนี้ไปกี่โมงละฉันจะได้ไปส่ง”
“ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวนายจะแต่งงานแล้วนิ ฉันคงมางานแต่งไม่ได้หรอกนะ”
“อืม....ฉันรู้แล้ว งั้นโชคดีแล้วกันนะมินกิ”
“ขอบใจนะที่นายเข้าใจฉัน ซองจง เพราะแบบนี้สินะใครๆถึงได้รักนาย”มินกิพูดขึ้น
“อืม”
“ฉันไปก่อนนะ หวังว่าเราคงจะได้พบกันใหม่นะ ซองจง”
TBC.
ความคิดเห็น