คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 1
“ผู้อะ ผู้หมว”
นิมายิ้มสใสโบมือให้เมื่อบัเอิเอันระหว่าทาเธอ้อนรถัรยานยน์อปุยฝ้ายำลัะไปื้ออาหารเ้า
บาสับใล้เที่ยำลัี่ัรยานหลัาปั่นรอบอบินเพื่อออำลัายอนเ้า็ะลับบ้านพัเอันพอี
บาสอัรยานหันไปทัทาย
“อ้าวสอสาวไปไหนฮะ”
นิมายิ้มให้ใล้เที่ยอย่าีใที่ไ้เอแ่เ้านที่ยอมอัรยานามเพื่อนหันหน้าหนีื้อ
ๆ นสวยหุบยิ้มล้า ๆ
เออเาไม่อบี้หน้าหล่อนแหละั้แ่ไปเมาไม่มีสิเมื่ออาทิย์่อน็ไม่ไ้เอันอีเลยทั้ที่อยู่อบินเียวัน
มาเอันอนนี้็มาบึ้ึใส่ เธอเยไปทำอะไรเาที่ไหนัน
“ไปหา้าวเ้าิน่ะ หมวไป้วยันมั้ยว่าะไปร้านไ่ระทะรหน้าอบิน”
ปุยฝ้ายเอ่ยวน ับหมวบาสเธอไุ้ยบ่อยหน่อย่วนี้เพราะิสอยห้อยามผู้อิมมารอรับเมียึ่็ือพี่้านธูปที่หน้าอีอาร์บ่อยรั้เลยไม่่อยเร็แ่ับน้า
ๆ ที่ไม่่อยะไปไหนมาไหนับใรเาแถมยัเียบนน่าลัว็เร็อยู่พอวร
“อร่อยเหรอฮะ
น่าสนนะไอ้พี่เที่ยไป้วยันไหม”ใล้เที่ยส่ายหน้า
“ไม่อบินไ่ระทะ”
“้า ๆ
ันมีร้าน้าว้วยนะะ าแฟ็มี่ะ”นที่้อนรถยื่นหน้ามาเสนอวามเห็น ใล้เที่ยปรายาุไปทาเธอนนิมาย่นอหนี
“่าเถอะ่ะ
ไม่ไป็ไม่ไปเราไปันเถอะ่ะพี่ฝ้าย ลัวนิมานานั้นนิมาไม่เ้าใล้็ไ้”
“ใรลัวุ”นที่ทำท่าเหมือนะหลุอพิุลออาปาพูนไ้
นิมาเอียหน้าออมาาหลัปุยฝ้าย้วยท่าทีวนประสาทในสายาอเาแล้วยัไหล่
“ไม่ไ้เอ่ยื่อ่ะ
หมวไปไหมะนิมาไม่ัหรอ่ะ”ใล้เที่ยถอนใปั่นัรยานนำหน้าบาสไป
บาสละล้าละลั
“เอ่อ
ไอ้พี่เที่ยผมหิว้าวอะไปไ้ไหม”
“ใรห้าม”ปุยฝ้ายส่ายหน้าบอทาหมวบาสแล้วับนำหน้าไปนัเอันที่ร้าน
“นิมาินอะไรไ่ระทะเนาะ”นิมาพยัหน้าเินไปัน้ำมารอ
“านั่นเป็นอะไรอเาอะนิมา”
“นิมาะรู้เหรอะ นิมาแ่เ๊าะนิหน่อยไม่ไ้ทำอะไรเาเลยนะะริ ๆ หมอ็บอว่านิมาไม่ไ้อ้วใส่เาเสียหน่อยทำไม้อทำหน้าเหม็นเบื่อนิมานานั้น็ไม่รู้”
ไม่อบ็ไม่อบิเธอไม่ยุ่ับนไม่มีใหรอ
“รอหมวบาสไหมรึเราะินเลย”นิมาลืนน้ำลายรอรหน้าไ่ระทะหอมุยนานนน่าสสารหมว็ยัไม่โผล่
ปุยฝ้ายหัวเราะิหนึ่แล้วถามลั้วหัวเราะ นิมาินิสัยเ็ ๆ
อยู่มาะละนี่็้วย
“นิมาินรอไ้ไหมะว่าหมวะมาสั่ระทะที่สอไ้เลย”ปุยฝ้ายหัวเราะพยัหน้าามใน้อเินไปหยิบ้อนมาแทนอันที่ทำไปเมื่อรู่
นิมา็ัให้ามำสั่ัเสียำให่โพอเ้าปาไป็ร้อนนะร้อไห้มือเล็ระพือเหมือน้อารลวามร้อนทำปาเป็นรูปัวโออ้า ๆ หุบ ๆ ะาย็เสียายะลืน็ร้อนนน้ำาไหลนรในปาอแท้ หันไปหันมาหาน้ำพอมีนยื่นให้็รับมาื่มอึให่ไล่ไ่ที่ลวลิ้นอยู่ลไป
เสียหัวเราะแผ่ว ๆ อนที่ยื่นน้ำให้ทำให้เธอหันวับไปมอแล้วทำาโใส่
เวรรรมทำไมนที่เห็นอนเธอทำัวอุบาทว์้อเป็นเา้วยเล่า
ใล้เที่ยนั่ลเ้าอี้้านิมา พอเห็นเธอทำหน้าเหมือนโลถล่ม็พอะทำให้อารม์ที่เรียึอเาลายลไ้บ้า
ละายไป
“ผู้อมาไ้ไ”
“บาสวนมา”หมวบาสที่ัน้ำแล้วเินามมานั่หันวับ
“หา”สายาใล้เที่ยว้าวับไปหานบาสพยัหน้าลอย่าำยอม
“เออ ๆ
นิมาเป็นไรอะสำลัเหรอ”นิมาทำแ้มป่อมอนที่หัวเราะเยาะเธอไม่หยุอย่าไม่พอใ
“เปล่าหรอ ไ่ลวลิ้นเอาน่ะินำให่เิน”
พูแล้ว็หัวเราะออมาอี็ท่าทาเธออนมีไ่ร้อน ๆ
อยู่ในปาลออะายไป นิมาหน้าอมอเาอย่าไม่พอใ
ร้อนวันพันปีไม่เห็นมีอารม์อื่นพอำเธอล่ะหัวเราะเ็มเสียนน่าหมั่นไส้
“ใรให้หมววนผู้อมานั่นหัวเราะรนี้เหรอะ”เาหยุหัวเราะแ่ยยิ้มวนประสาท
“เหมือนุนะ”
“นิมาไม่ไ้วน”เาพยัหน้าบอให้บาสไปสั่ไ่ระทะมาสอานแล้วเลิสนใเธอ
นิมา้อน หันหน้าหนีาเาอย่าุน ๆ อนวนล่ะยาเย็นพอมา็วนประสาท
มันเป็นวามสัมพันธ์แบบไหนันเพื่อนอเพื่อนที่ไม่อยาเป็นเพื่อนันอย่านั้นเหรอ
“ินเยอะแฮะ”หมวบาสวาไ่ระทะอพี่ร่วมฝูลรหน้าเาแล้วหันไปวนปุยฝ้ายุย่อเพราะุยันิพันเรื่อะีบน้อพยาบาลที่ปุยฝ้ายรู้ัอยู่
นิมาหมุนแ้วน้ำเล่นเธอไม่อยาทานอะไรแล้ว ายหน้าะมั ใล้เที่ยเหล่มอแล้วึระทะไ่ระทะแรมาเป่านเย็นแล้วเลื่อนให้เธอ
นิมาหันไปมอเา
“ุยัไม่อิ่มหรอินไปำเียวเอ ทาน่อิไม่ร้อนแล้ว”
้อเหรอ นิมาสบาเาอย่าไม่เ้าใ
ไม่มีอะไรอยู่ในแววานั้นนอาวามเย็นา
มือน้อยเลื่อนไ่ระทะมาไว้รหน้าแล้ว่อย ๆ ัินไม่ไ้เอ่ยอบุเาเพราะยัรู้สึเืออยู่เล็น้อยแ่วามรู้สึายหน้าเมื่อรู่บาเบาลอย่ารวเร็ว
ใล้เที่ยละสายาาเธอมาสนใอาหารรหน้าไม่ไ้วนุยไม่ไ้สนใแ่็ไม่ไ้วนประสาทเธออีเ่นัน
“อบุที่เลี้ย้าวนะะหมวบาส”นิมาเอียหน้ามายิ้มเผล่ให้ทั้ปาทั้า
แ่เพราะหมวบาสมีภูมิ้มันสาว ๆ ีเาถึไม่ไ้รู้สึรู้สาับารแล้เล่น ๆ
แบบ้อารผลนิ ๆ นั่น
“อบุพี่ฝ้ายุเถอะเอาเบอร์ปลอมมาหลอให้ผมเลี้ย้าว”เบอร์สาวที่เพียรอมาลอ่วนั่ทานไ่ระทะลายเป็นเบอร์โรบาลไปเสียไ้
ปุยฝ้าย็ร้ายาไม่เบา นิมาหัวเราะำนัวอ
“พี่บาสับพี่ฝ้าย็ร้ายพอันแหละ่ะมวยถูู่”
บาสหัวเราะาม
นิมาหันลับมาเอใล้เที่ยมออยู่่อน็เปิยิ้มอ่อยมออบเา
ใล้เที่ยระแอมแล้วหันสายาหนีอย่ายอมแพ้
ยายนี่ไม่น่าใ่นที่เาะ่อรไ้นิมาแอบยิ้มสมใ
“ผู้อลับเลยไหมะ
พี่ฝ้ายะไปื้ออ่อแ่นิมาอยาลับ่อนอ้อนัรยานลับไ้ไหมะ”
“หือ”ปุยฝ้ายที่ไ้แบ์สีม่วาหมวบาสแลเบอร์ออนอลอีอาร์
ไป่าย่าอาหารเสร็เินออมาทันแม่แรน้อยเริ่มอ่อยผู้อทั้ที่เพิ่อแว่าะไม่ยุ่ับเาอีอุทานออมา
ใล้เที่ยย่นิ้ว นิมาเอียอยิ้มเผล่รอ บาสลั้นหัวเราะ
“................”
“ไม่ไ้เหรอะ
ไม่เห็นในิมาเหรอะผู้หิัวเล็ ๆ
ะให้เินลับ”เาถอนใยััรยานในมือใส่มือเธอแล้วหันไปแย่ัรยานอบาสแทน
“ุ็แปลทาั้ไลอยาปั่นัรยานลับ
ามสบายเลยผมยให้ มาบาส”
“หา”
“เอ๊า ไอ้พี่เที่ยรอ่อน โว้ยยยย รอ่อน”
นิมายืนอึ้มอเาปั่นัรยานออไปหน้านิ่มอหมวบาสไล่วัรยานแล้วมอัรยานอเาที่ทิ้ไว้เป็นภาระอเธอสลับันไปมา
เ็สาวอ้าปาหวอนปุยฝ้ายหลุหัวเราะออมาเ็มเสีย
”ฮ่า ฮะ ฮ่า โอ๊ยไอ้นิมา โนผู้อเล่นแล้ว ันว่าเห็นเียบ ๆ นั่นแสบว่าแอีนะ เวรรรมปั่นลับไปเอเ้อทีนี้”
นิมาทำหน้าเหมือนะร้อไห้
มันใล้ที่ไหนเล่าสอสามิโลเลยมั้ว่าะถึบ้านพั ฮือ
ปาหนอปาไม่น่าหาเรื่อเือร้อนให้เลย ะเ๊าะให้ผู้ายอายโนเาเอาืนเสียแสบ
ทำไมทำับแสบไ้....ไอ้พี่เที่ยใร้ายยยยย
รั
าริี
ความคิดเห็น