รักเริ่มของนายขนมถ้วย

ลำดับตอนที่ #2 : ชีวิตของหนมถ้วยเริ่มแล้ว

        ยามพระอาทิตย์สาดแสงลงทอประกายกับพื้นน้ำ   
สีทองแวววาวระบ แห่งพระอาทิตย์แรกรุ่ง    หมู่บ้านในพื้นที่จัดสันเอื้ออาทรเล็กๆ   เริ่มมีเสียงของผู้คน    
ตอนนี้ผมนอนอุตุในบ้านด้วยความที่กำลังนอนฝันดี

---------ไอ้หนมถ้วย   เสียงตะโกนดังขึ้น  ตื่นได้แล้ว  มรึงมีสอบไม่ใช่เหรอ---------แม่ของผมร้องรั่นขึ้น

ผมลุกงัวเงียตะเกียกตะกายตัวขึ้น  ตาที่กำลังหลับ  ได้ถูกแย้มขึ้นนิดๆ  พอที่จะมองเห็นเวลาในนาฬิกาเรือนเก่าๆ  +++

ตายแล้ว!   เสียงดังขึ้นจากลำคอที่กำลังแตกหนุ่มของผม   7  โมงเช้า  ตายๆๆ   กูจะทำยังไงเนี่ย

         ผมรีบบิดขี้เกียจ  วิ่งเข้าห้องน้ำ   ล้างหน้าแปรงฟันอาบน้ำ   สายแล้วๆๆ   ผมรำพึงรำพันกับตัวเองสอบวันแรกซะด้วย   มรึงนะมรึง

เสื้อนักศึกษาของผมยังใส่ไม่เรียบร้อย  เพราะด้วยความเรียบเร่ง      ผมรีบเดิมไปรอรถ ที่ท่ารถเมล์ป้ายประจำ  แต่วันนี้ดูผิดตาจากปกติ   ผู้คนบางตา   ไม่ค่อยคับคั่งเหมือนเดิม    ด้วยความสงสัย   ผมรีบเดิมไปถามป้าแช่มที่ขายส้มตำ   หลังจากนั้นผมก็เดิมกลับบ้าน

          แม่  ผมร้องลั่นขึ้น   จนบ้านระแวกนั้นได้ยิน...............   แกจะแหกปากทำไทวะ  ไอ้หนมถ้วย
ไม่ให้ร้องได้ไง   วันนี้มันวันเสาร์   

*********/**** ข้าลืมไป (เป็นคำแก้ตัวที่ฟังไม่ขึ้นเลย)  งั้นก็ดี วันนี้  แกไปช่วยแม่ไปขายขนมที่ร้าน

ไม่เอาหรอกแม่ วันนี้ฉันไม่ว่าง    แกจะไปทไรวะ   แม่ถามด้วยสีหน้าไม่พอใจ  (อย่างแรง)

ผมจะออกไปเที่ยวกับ.....   ยังพูดไม่ทันขาดคำแม่ของผมก็พูดขึ้นมาว่า 

ไอ้หนมถ้วย    ระหว่างแม่กับเพื่อน มรึงจะเลือกอารายวะ   ถ้าแม้นมรึงก้าวขาออกจากบ้านกูไปแม้นแต่ก้าวเดียว  มรึงไม่ต้องกลับมาให้กูเห็นหน้ามึงอีก

              ผ้านไปไม่ถึง  ชั่วโมง   ผมก็ต้องมานั่งเสริ์ฟอาหารลูกค้า       แต่ก็ดีหน๋อยที่ผมไม่ได้ออกไป    เพราะได้ข่าวว่าไอ้ต้น    เพื่อนที่มันชวนผมไปเที่ยวนะ

         มันโดนแฟนของแฟน น้องที่มันไปจีบ     เข้า   ไอ ซี ยูไป แล้วคับ พี่น้องคร๊าบบบ

กลับบ้านตอนเย็น  ไม่ต้องห่วงอาหารโผมหรอก   วันนี้แม่บอกว่าของขายดี  แม่จะเลี้ยงอาหารชุดใหญ่ก็ทำให้ไอ้เราหก็ดี    (ที่ไหนได้  ก๋วยเตี๋ยวเรือ  ราดหน้า   )    ประเภทเข้าคั่นงงละครับ  แม่ผม