ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    {FIC BTS GOT7} Season Flower Café [HOPEGA VKOOK BNIOR]

    ลำดับตอนที่ #6 : CHAPTER V

    • อัปเดตล่าสุด 25 มี.ค. 59




    Winter Flower Café

    '...ความเย็นชาที่มากับลมหนาว...'






              


              winter flower café



              Open:10AM-8PM



              เมนูรีวิว:chocolate lava cake & hot whitechocolate





              "เฮ้ออออออ.....เสร็จซักที จินฮยอง!!!ผมเก็บร้านเสร็จแล้วนะครับ"ยุนกิที่เก็บของและทำความสะอาดร้านเสร็จแล้วตะโกนบอกซอกจินพลางเดินเข้าไปหลังร้าน แต่ทว่าเมื่อเข้ามาในหลังร้านแล้วก็ไม่พบกับเพื่อนรักอย่างอูฮยอน จึงได้แต่ทำหน้าสงสัย







              "อูฮยอนไปเยี่ยมไข้แม่ที่บ้านหนะ แล้วมันก็ฝากบอกมาว่าจะไม่มาซักประมาณอาทิตย์นึง"ซอกจินที่หันมาเห็นยุนกิทำหน้าสงสัย จึงบอกความจริงออกไป"เมื่อกี้พ่อของอูฮยอนโทรมาบอกหนะ ดูจะรีบด้วยสิ พี่ก็เลยให้จองกุกเฝ้าร้านแทนมันหนะ"







              "ขอบคุณนะครับจินฮยอง ที่บอกผม...ไม่งั้นผมต้รอมันจนรากงอกแน่ๆ....ถ้างั้นผมกลับก่อนนะครับจินฮยอง"ยุนกิคุยอยู่กับซอกจินได้ซักพักก็ต้องบอกลาเสียก่อนเพราะตอนนี้ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหิมะนั้นใกล้จะมืดลงเต็มที จึงทำให้อากาศที่หนาวเย็นอยู่แล้วหนาวขึ้นไปอีก เขาจะมาเป็นหวัดช่วงนี้ไม่ได้ด้วยสิ







              "อื้ม...กลับบ้านดีๆหละ อย่าลืมเสื้อกันหนาวกับผ้าพันคอด้วยหละ"







              "ครับ...ไปก่อนนะครับ"เมื่อพูดจบยุนกิก็เดินออกมาจากร้านโดยออกมาจากด้านหลังของร้าน และเมื่อเดินมาถึงบริเวณหน้าร้าน เขาก็สังเกตเห็นผู้ชายคนหนึ่งนั่งอยู่ตรงบันไดหน้าร้าน ยุนกิที่อดสงสัยไม่ได้ว่าเขามาทำไมจึงเข้าไปหาเขา"เอ่อ....คุณครับ มานั่งตรงนี้ทำไมหรอครับ?"







              "ผมก็มานั่งรอคุณไงครับ...ยุนกิของผม"ร่างสูงตรงหน้าของยุนกิพูดพลางเงยหน้าขึ้นมา ทำให้เห็นหน้าของร่างสูงได้ชัด ภาพของเด็กชายตัวสูงกว่าเขาฉายกลับเข้ามาในสมอง...ใช่โฮซอกจริงๆสินะ...







              "ฮึก..โฮซอกใช่มั้ย...ฮืออออ...โฮซอกจริงๆใช่มั้ย"ร่างบางที่เห็นเห็นหน้าของคนรักของเขาจึงโผเข้ากอดอย่างเต็มแรงจนร่างสูงเซถลาเล็กน้อย    แล้วปล่อยโฮออกมา







              "โอ๋....อย่าร้องสิครับ เดี๋ยวจะไม่สวยเอานะ"โฮซอกพยายามที่จะปลอบโยนร่างบางนั้น ต้องหน้าเหวอกว่าเดิมเมื่อยุนกิกลับไม่ได้หยุดร้องไห้ตามที่เขาบอกแต่กลับร้องไห้หนักกว่าเดิม


                   




              "ฮยองขอโทษ...ฮึก.....ฮยองผิดเอง..ฮึก.ฮือออออ...ที่..ฮึก.....ทิ้งโฮซอกไป...ฮืออออออออ"ยุนกิพูดพลางสะอื้นจนทำให้ฟังไม่เป็นภาษาแต่ก็พอที่จะจับใจความได้ เมื่อได้ยินแล้วโฮซอกจึงใช้มือทั้งสองข้างของเขาช้อนหน้าของคนรักขึ้นมามองหน้าตน แล้วก้มลงจูบซับนำ้ตาที่ไหลลงมาเปรอะแก้มใสของร่างบาง แล้วเลื่อนริมฝีปากไปยังกลีบปากบางของอีกคนเพื่อลิ้มรสความหวานนุ่ม ร่างบางจึงเผยอรีมฝีปากเพื่อให้อีกคนสามารถสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากได้สะดวกขึ้น







              ...จูบนี้ช่างเป็นจูบที่หอมหวาน อ่อนโยน และเนิ้นนานแต่กลับแฝวไปด้วยความรัก และความคิดถึง...







              "อืออออ....."ยุนกิร้องในลำคอเพื่อให้โฮซอกปล่อยเขาออกจากจูบอันแสนหวานนี้ ถึงจะเสียดายแต่โฮซอกก็ยอมผละจากริมฝีปากบางอย่างอ้อยอิ่ง เพื่อให้คนตัวเล็กได้สูดอากาศเขาไปในปอด โฮซอกยกยิ้มอย่างพอใจแล้วหอมแก้มนิ่มไปฟอดใหญ่





         

              "ฮยองยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะ"







              "งืออออออ...โฮซอก ฮยองเขินนะ"







              "555ฮยองน่ารักจริงๆนั่นแหละ ไปครับฮยอง กลับบ้านกัน"โฮซอกพูดพลางจูงมือของยุนกิให้เดินไปตามทางเดิน โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าเมื่อกี้มีคนกำลังแอบมองทั้งสองคนอยู่ เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนเดินลับตาไปแล้วจึงออกมาจากที่ที่พวกเขาใช้แอบ







              "นายคิดเหมือนฮยองมั้ยจองกุก"







              "ผมก็คิดเหมือนฮยอง จินฮยอง"






    ..................................................







    แกร๊ก!







              "ยุนกิฮยอง..."โฮซอกพายุนกิมาที่ห้องของตน แล้วครางชื่อของร่างเล็กออกมา







              "หืม"







              "ผมมีอะไรจะให้ฮยองดูแหละ...มาเร็วๆ"โฮซอกจูงมือยุนกิไปตรงระเบียงห้อง"ฮยองหลับตาก่อนครับ"เมื่อโฮซอกพูดจบยุนกิก็หลับตาตามที่ร่างสูงขอ แล้วโฮซอกก็พาร่างบางไปตรงขอบระเบียงแล้วหันให้ยุนกิอยู่ตรงกำแพงพอดี







              "ลืมตาได้แล้วครับฮยอง..."โฮซอกบอกให้ร่างบางลืมตาขึ้น แล้วเขาก็ทำตามอีกเช่นเคย เมื่อลืมตาขึ้นมาเขาก็เห็นต้นฟอร์เก็ตมีร์น็อตที่เขาเคยให้กับร่างสูงที่อยู่ข้างๆเขาซึ่งตอนนี้ดอกฟอร์เก็ตมีร์น็อตสีฟ้าได้บานสพรั่งอย่างสวย ร่างบางยกยิ้มอย่างดีใจ







              "ดีใจจัง...โฮซอกดูแลมันอย่างดีเลยนะเนี่ย"ยุนกิที่กำลังมองต้นไม้อย่างสนใจไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้โฮซอกได้กอดเอวบางของเขาไว้หลวมๆแล้วก็เอาคางเกยที่ไหล่บาง







              "ฮยองชอบมั้ยครับ?"







              "อื้อ!...ต้องชอบอยู่แล้ว..ส...สิ"ร่างบางที่ไม่รู้ตัวหันมาตอบคำถามของร่างสูง ทำให้ปลายจมูกโด่งเป็นสันของโฮซอกชนกับจมูกเล็กของยุนกิพอดี ทั้งสองเหมือนกำลังตกอยู่ในมนต์สะกดของกันและกัน มารู้ตัวอีกทีริมฝีปากของทั้งสองอยู่ใกล้กันไม่ถึงหนึ่งคืบด้วยซ้ำ







              "เอ่อออ.....โฮซอก...หิวแล้วยัง"และเป็นยุนกิที่ผละออกมาจากร่างสูงจนทำให้สติของเขาที่ล่องลอยไปกลับคืนมาได้







              ....อีกนิดเดียวโฮซอก อดทนไว้....





         

              "อื้อ...เริ่มหิวแล้วครับ....ยุนก้าทำอาหารให้ผมกินหน่อยสิ"ร่างสูงพูดพลางเนียนไปยับมือร่างเล็กแล้วพากันหายเข้าไปในห้องครัว







              "โฮซอกอย่ากินอะไรหรอ"







              "อืออออ...อ๋อ!รู้แล้วครับว่าผมจะกินอะไรดี"





         

              "อะไรหรอโฮซอก"







              "อยากกินพี่ยุนกิไง J"







    ----ตัดให้หมดเลยชับ ชับ ชับ----
    เจอกันไบโอทวิตนะคร้าาาา
    จิ้มๆ
    v
    v
     @kamolchanokbr37 





    2BC




    TALK TALK:ยอบอบเซโยยยย มาแล้วจ้าาา มาพร้อมกับncเยย แฮร่ พี่ฮปเค้าจำพี่กิได้แล้วน้าาาาาดีใจจัง ไรท์เกรินไว้ดราม่าเนอะแล้วมันดราม่าตรงไหน ตอนหน้าดราม่าแน่นอนจร้าาาา สุดท้ายนี้ไรท์ขอเม้นเปนกำลังใจหน่อยนะคะT^T เม้นไม่กระดิกเลยอ่าาาาา แล้วก็อย่างลืมไปอ่านฟิคเรื่องlove in a mistของเพื่อนไรท์กันด้วยน้าาาา ส่วนวันนี้ไรท์ไปก่อนน้า บัยส์
    B E R L I N ❀
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×