ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    {FIC BTS GOT7} Season Flower Café [HOPEGA VKOOK BNIOR]

    ลำดับตอนที่ #4 : CHAPTER III

    • อัปเดตล่าสุด 21 พ.ค. 59


    Winter Flower Café

    '...ความเย็นชาที่มากับลมหนาว...'




             

               Winter Flower Café


              OPEN:10AM-8PM


              เมนูรีวิว:Chocolate Lava Cake & Hot Whitechocolate





              'เฮ้ย!!!!น้อง!!!ระวังงงงง!!!!!'

              

              'ฮืออออออออ.....แม่ครับ ใครก็ได้ ช่วยพี่ชายคนนี้ด้วย!!!!!! ฮืออออ'
         
              

              พรึบ!!!

              

              "เฮือก....ฝันอีกแล้วหรอเนี่ย"โฮซอกที่กำลังอยู่ในห้วงนิทราต้องตื่นขึ้นมาเพราะฝันร้าย แต่ฝันร้ายนี้กลับเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาสมัยที่เขายังเด็กๆ มันกลับมาวนเวียนอยู่ในหัวของเขาซำ้ๆเหมือนกับหนังที่ถูกฉายอยู่ซำ้ๆไปมาอย่างไม่รู้จบ
              
                 

              มันเกิดในสมัยที่เขาเพิ่งได้ขึ้นม.1ใหม่ๆ ตอนนั้นเขาดีใจจนไม่ทันระวัง ตอนที่เดินข้ามถนน ได้มีรถบรรทุกกำลังจะพุ่งเข้ามาทาเขา

              

              'เฮ้ย!!!!น้อง!!!ระวังงงงง!!!!!'ก็ได้มีพี่ชายผู้ใจดีคนหนึ่งเข้ามาช่วยเขาไว้
         
              

              'ฮืออออออออ.....แม่ครับ ใครก็ได้ ช่วยพี่ชายคนนี้ด้วย!!!!!! ฮืออออ'พี่ชายคนนั้นได้หมดสติไป และเขาก็ตกใจมากจนทำอะไรไม่ถูกจึงนั่งร้องไห้แล้วกอดพี่ชายไปด้วย จนคนขับรถบรรทุกและคนที่เดินอยู่ในบริเวณใกล้เคียงเดินเข้ามาช่วยพี่ชาย
              
              

              'ฮืออออออ หมอครับ พี่ชายเป็นยังไงบ้างครับหมอ ฮึก...'

              

              'ตอนนี้คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้วนะครับ คนไข้แค่หมดสติไปเพราะสมองได้รับการกระทบกระเทือนแต่ไม่รุนแรงเท่าไหร่ ก็เลยไม่เป็นอะไรครับ'

              

              'ขอบคุณครับคุณหมอ แล้วผมไปเยี่ยมพี่ชายได้แล้วยังครับ'

              

              'ก็ต้องได้สิครับ'

              

              'งือออออ เมื่อไหร่พี่จะตื่นหละครับพี่ชาย...'
              

              'อือออออออ....ที่นี่ที่ไหนเนี่ย.....'

              

              'เย้!!!!!พี่ชายตื่นแล้วววววว'

              

              'แล้วเธอคือ....'

              

              'คนที่พี่ช่วยตรงถนนหน้าโรงเรียนโซลไฮสคูลยังไงหละครับ'

              

              'อ๋อ....เธอนั่นเอง'

              

              'ขอบคุณที่ช่วยผมนะครับ พี่....เอ่ออออ....'

              

              'พี่ชื่อยุนกิเรียกว่าชูก้าก็ได้'

              

              'ครับพี่ยุนกิ ผมชื่อโฮซอก จองโฮซอกครับ'

              

              หลังจากนั้นมาทั้งสองก็ได้พบกันบ่อยขึ้น ดพราะว่าบ้านของยุนกินั้นเปิดร้านขายดอกไม้ที่หน้าโรงเรียนที่โฮซอกอยู่ ทุกๆหลังเลิกเรียนโฮซอกก็จะมาหายุนกิเป็นประจำ จนทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนเพิ่มมากขึ้น จนวันหนึ่งโฮซอกได้แน่ใจแล้วที่จะบอกความรู้สึกที่มีต่อพี่ชายตัวเล็กของเขา

              

              'แม่ครับ~สวัสดีคร้าบบบบบ ผมขอดอกกุหลาบสีขาวช่อนึงได้มั้ยครับ'

              

              'จะเอาไปสารภาพรักยุนกิหรอ'

              

              'ครับพ่อ!!!'

              

              'เอ้า!นี่จ่ะ สู้ๆนะลูก!'

              'พี่ยุนนนนนน~'

              

              'อ้าว!โฮซอกมีอะไรหรอ...เฮ้ย!!ทำไรอะโฮป!!!ลุกๆๆๆๆๆ'

              

              'พี่ยุนกิครับ...เป็นแฟนกับผมนะครับ'

              

              'อื้อ!!!'
         
              

              'เย้!!!!!ดีใจจังเลย'

              

              หลังจากนั้นทั้งสองคนก็อยู่ด้วยกันมาตลอด

              

              'เอ่อ....โฮซอก...พี่มีอะไรจะบอก'

              

              'อะไรหรอครับ'

              

              'คือ...พี่ต้องไปเรียนแลกเปลี่ยนที่อังกฤษ 1ปีหนะ....'

              

              'ไม่จริงใช่มั้ยครับ ยุนกิ...'

              

              'พี่ขอโทษนะโฮซอก...พี่ขอโทษ...'

              

              'พี่จะไม่ลืมผมใช่มั้ย...'
              
              

              'อื้ม..พี่ไม่ลืมโฮซอกหรอก...นี่ พี่ให้ ถือว่าเป็นตัวแทนพี่แล้วกันนะ'

              

              'มันคือดอกอะไรหรอครับ'

              

              'มันมีชื่อว่าฟอร์เก็ตมีร์น็อตหน่ะ ความหมายก็ตามชื่อเลย อย่าลืมพี่นะโฮซอก ดูแลมันดีๆหละ'

              

              'ลาก่อนนะครับพี่ยุนกิ'

              

              1ปีผ่านไป

              

              'เกาหลี!!!!!เรากลับมาแล้วนะ!!!!'

              

              'แม่ครับกลับบ้านกันเถอะ!ผมอยากเจอโฮซอกจะแย่แล้วหละ ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างน้าาาาาา'

              

              'เอ่ออออ.....ยุนกิ...เราต้องไปอยู่กับคุณยายที่แดกูนะ'

              

              'ทำไมหรอครับแม่'

              

              'เราต้องขายทุกอย่างในบ้านรวมถึงร้านของเราให้กับเจ้าหนี้จนไม่มีที่ไปในโซลแล้วแม่ก็เลยต้องกลับไปอยู่ที่แดกู กลับแดกูกันนะลูก'

              

              'ครับ.....'

              

              หลังจากนั้นผมก็ต้องอยู่โดยลำพัง อยู่โดยไม่มีโฮซอกมาโดยตลอด

              

              ....พี่คิดถึงนายนะโฮซอก....
              

              ....ผมคิดถึงพี่นะครับ...ยุนกิ....




    2BC




    TALK TALK:อันยองงงงงงงงงงงงงงงงงงงอัพแล้วเด้ออออออออออออ ตอนต่อไปน่าจะมาอาทิตย์                           หน้านะเออ ตอนนี้ไรท์ปิดเทอมแล้ว อิจฉาล่ะซิ ช่วงนี้จะมาอัพบ่อยๆนะ บัยส์
    B E R L I N ❀
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×