ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : CHAPTER III
Winter Flower Café
'...ความเย็นชาที่มากับลมหนาว...'
Winter Flower Café
OPEN:10AM-8PM
เมนูรีวิว:Chocolate Lava Cake & Hot Whitechocolate
'เฮ้ย!!!!น้อง!!!ระวังงงงง!!!!!'
'ฮืออออออออ.....แม่ครับ ใครก็ได้ ช่วยพี่ชายคนนี้ด้วย!!!!!! ฮืออออ'
พรึบ!!!
"เฮือก....ฝันอีกแล้วหรอเนี่ย"โฮซอกที่กำลังอยู่ในห้วงนิทราต้องตื่นขึ้นมาเพราะฝันร้าย แต่ฝันร้ายนี้กลับเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาสมัยที่เขายังเด็กๆ มันกลับมาวนเวียนอยู่ในหัวของเขาซำ้ๆเหมือนกับหนังที่ถูกฉายอยู่ซำ้ๆไปมาอย่างไม่รู้จบ
มันเกิดในสมัยที่เขาเพิ่งได้ขึ้นม.1ใหม่ๆ ตอนนั้นเขาดีใจจนไม่ทันระวัง ตอนที่เดินข้ามถนน ได้มีรถบรรทุกกำลังจะพุ่งเข้ามาทาเขา
'เฮ้ย!!!!น้อง!!!ระวังงงงง!!!!!'ก็ได้มีพี่ชายผู้ใจดีคนหนึ่งเข้ามาช่วยเขาไว้
'ฮืออออออออ.....แม่ครับ ใครก็ได้ ช่วยพี่ชายคนนี้ด้วย!!!!!! ฮืออออ'พี่ชายคนนั้นได้หมดสติไป และเขาก็ตกใจมากจนทำอะไรไม่ถูกจึงนั่งร้องไห้แล้วกอดพี่ชายไปด้วย จนคนขับรถบรรทุกและคนที่เดินอยู่ในบริเวณใกล้เคียงเดินเข้ามาช่วยพี่ชาย
'ฮืออออออ หมอครับ พี่ชายเป็นยังไงบ้างครับหมอ ฮึก...'
'ตอนนี้คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้วนะครับ คนไข้แค่หมดสติไปเพราะสมองได้รับการกระทบกระเทือนแต่ไม่รุนแรงเท่าไหร่ ก็เลยไม่เป็นอะไรครับ'
'ขอบคุณครับคุณหมอ แล้วผมไปเยี่ยมพี่ชายได้แล้วยังครับ'
'ก็ต้องได้สิครับ'
'งือออออ เมื่อไหร่พี่จะตื่นหละครับพี่ชาย...'
'อือออออออ....ที่นี่ที่ไหนเนี่ย.....'
'เย้!!!!!พี่ชายตื่นแล้วววววว'
'แล้วเธอคือ....'
'คนที่พี่ช่วยตรงถนนหน้าโรงเรียนโซลไฮสคูลยังไงหละครับ'
'อ๋อ....เธอนั่นเอง'
'ขอบคุณที่ช่วยผมนะครับ พี่....เอ่ออออ....'
'พี่ชื่อยุนกิเรียกว่าชูก้าก็ได้'
'ครับพี่ยุนกิ ผมชื่อโฮซอก จองโฮซอกครับ'
หลังจากนั้นมาทั้งสองก็ได้พบกันบ่อยขึ้น ดพราะว่าบ้านของยุนกินั้นเปิดร้านขายดอกไม้ที่หน้าโรงเรียนที่โฮซอกอยู่ ทุกๆหลังเลิกเรียนโฮซอกก็จะมาหายุนกิเป็นประจำ จนทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนเพิ่มมากขึ้น จนวันหนึ่งโฮซอกได้แน่ใจแล้วที่จะบอกความรู้สึกที่มีต่อพี่ชายตัวเล็กของเขา
'แม่ครับ~สวัสดีคร้าบบบบบ ผมขอดอกกุหลาบสีขาวช่อนึงได้มั้ยครับ'
'จะเอาไปสารภาพรักยุนกิหรอ'
'ครับพ่อ!!!'
'เอ้า!นี่จ่ะ สู้ๆนะลูก!'
'พี่ยุนนนนนน~'
'อ้าว!โฮซอกมีอะไรหรอ...เฮ้ย!!ทำไรอะโฮป!!!ลุกๆๆๆๆๆ'
'พี่ยุนกิครับ...เป็นแฟนกับผมนะครับ'
'อื้อ!!!'
'เย้!!!!!ดีใจจังเลย'
หลังจากนั้นทั้งสองคนก็อยู่ด้วยกันมาตลอด
'เอ่อ....โฮซอก...พี่มีอะไรจะบอก'
'อะไรหรอครับ'
'คือ...พี่ต้องไปเรียนแลกเปลี่ยนที่อังกฤษ 1ปีหนะ....'
'ไม่จริงใช่มั้ยครับ ยุนกิ...'
'พี่ขอโทษนะโฮซอก...พี่ขอโทษ...'
'พี่จะไม่ลืมผมใช่มั้ย...'
'อื้ม..พี่ไม่ลืมโฮซอกหรอก...นี่ พี่ให้ ถือว่าเป็นตัวแทนพี่แล้วกันนะ'
'มันคือดอกอะไรหรอครับ'
'มันมีชื่อว่าฟอร์เก็ตมีร์น็อตหน่ะ ความหมายก็ตามชื่อเลย อย่าลืมพี่นะโฮซอก ดูแลมันดีๆหละ'
'ลาก่อนนะครับพี่ยุนกิ'
1ปีผ่านไป
'เกาหลี!!!!!เรากลับมาแล้วนะ!!!!'
'แม่ครับกลับบ้านกันเถอะ!ผมอยากเจอโฮซอกจะแย่แล้วหละ ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างน้าาาาาา'
'เอ่ออออ.....ยุนกิ...เราต้องไปอยู่กับคุณยายที่แดกูนะ'
'ทำไมหรอครับแม่'
'เราต้องขายทุกอย่างในบ้านรวมถึงร้านของเราให้กับเจ้าหนี้จนไม่มีที่ไปในโซลแล้วแม่ก็เลยต้องกลับไปอยู่ที่แดกู กลับแดกูกันนะลูก'
'ครับ.....'
หลังจากนั้นผมก็ต้องอยู่โดยลำพัง อยู่โดยไม่มีโฮซอกมาโดยตลอด
....พี่คิดถึงนายนะโฮซอก....
....ผมคิดถึงพี่นะครับ...ยุนกิ....
2BC
TALK TALK:อันยองงงงงงงงงงงงงงงงงงงอัพแล้วเด้ออออออออออออ ตอนต่อไปน่าจะมาอาทิตย์ หน้านะเออ ตอนนี้ไรท์ปิดเทอมแล้ว อิจฉาล่ะซิ ช่วงนี้จะมาอัพบ่อยๆนะ บัยส์
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น