คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : CHAPTER II -Rewrite-
‘…ความเย็นชาที่มากับลมหนาว...’
Winter Flower Café
OPEN:10AM-8PM
เมนูรีวิว:CHOCOLATE LAVA CAKE & HOT WHITECHOCOLATE
"งั้นเราไปก่อนนะยุนกิ...รีบๆกลับบ้านหละ"อูฮยอนบอกเพื่อนรักอย่างเป็นห่วงด้วยนำ้เสียงรีบร้อนเพราะต้องไปทำรายงานต่อ เขาอดเป็นห่วงเพื่อนตัวเล็กของเขาไม่ได้ เพราะยุนกิเป็นคนที่ไม่ค่อยจะสู้คนเท่าไหร่ แถมตัวเล็กอีกต่างหาก ถึงเจ้าตัวจะบอกว่าไม่เป็นไรทุกครั้งที่เขาเตือนมาตลอด3ปีที่เป็นเพื่อนกันมานั้นแต่เขาก็เป็นห่วงยุนกิตลอดเวลาที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน
"เดินทางดีๆหละ"
"ยุนกิ๊!!!!!!!!!!!!"หลังจากนั้นยุนกิก็โบกลาคนที่พึ่งเดินออกจากร้านได้ไม่นานนัก ก็ได้มีเสียงตะโกนอันแสบแก้วหูดังออกมาจากหลังร้าน
"เกิดอะไรขึ้นครับพี่จิน!!!!!!"ยุนกิที่ได้ยินเสียงร้องของเจ้าของร้านนั้นก็รีบวิ่งเข้าไปดูในทันที เขาจึงรีบกระชากประตู เพื่อไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นตรงหลังร้าน
"เอ่อ...ยุนกิ...ไปเก็บโต๊ะนัมจุนหน่อยได้มั้ย"เมื่อเปิดประตูแล้ว ก็เห็นพี่จินกับจินยองแล้วก็จองกุกกำลังยืนเม้าเรื่องโอปป้าวงบีทีเอสกับก็อตเซเว่นกันอย่างเมามันส์...คนเขาอุตสาห์เป็นห่วง กลัวว่าห้องครัวระเบิดขึ้นมา เขาจะได้หนีทัน...
...เดี๋ยวๆๆๆๆๆๆๆ ผิดประเด็นแล้ว!!!!!"
".....ได้สิครับ •_• v_v •_•"เมื่อได้รับคำสั่ง ยุนกิก็หยิบถาดและผ้าเช็ดโต๊ะ แล้วเดินไปยังโต๊ะที่พวกนัมจุนลุกออกไปแล้ว แต่ก็ยังดีที่โฮซอกก็ไปแล้วเหมือนกัน
"โอ๊ะ...หืออ คีย์การ์ดหรอ หรือจะเป็นของนัมจุน.."ยุนกิที่เก็บจานได้สักพักก็พอกับคีย์การด์ปริศนา(ต้องเรียกโคนันมั้ย-v-)ที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ ก็เลยหยิบมาสำรวจดูเล่นๆ
"เออ...กูลืมคีย์การ์ดไว้ที่ร้านเมียมึงอะ...เนี่ยกำลังเดินเข้าร้านอยู่...แม่งเข้าห้องไม่ได้ รมณ์เสียชิบหาย...เออๆเจอกันคืนนี้"ไม่ทันที่ยุนกิจะเดินกลับเข้าไปหลังร้าน คนที่ยุนกิพยายามจะหลบหน้ามาโดยตลอดก็ดันมาทักเขาเข้านี่สิ
"เอ่อ...พี่ครับ...เห็นคีย์การ์ดของผมมั้ยครับ"คนตัวสูงที่เห็นยุนกิที่กำลังเดินจากโต๊ะที่เขานั่งไปเมื่อหลายนาทีก่อน จึงลองเข้าไปถามดู
"อืม..อ๋อ~..อันนี้หรอ"ร่างบางที่โดนคนตัวโตกว่าทักจึงตกใจจนสะดุ้งตัวโยน และรีบหาเจ้าคีย์การ์ดเจ้าปัญญหาแล้วลองถามโฮซอกดู
"อ่า...ครับ อันนี้แหละ ขอบคุณนะครับ เอ่อ...พี่..."
"พะ..พี่...ชะ..ชะ ชื่อ ยะ..ยุน ยุนกินะ"
"555ขอบคุณครับพี่ยุนกิ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ"พูดจบโฮซอกก็โค้งให้กับยุนกิแล้วรีบวิ่งออกจากร้านไปอย่างรีบร้อน...โดยที่ไม่รู้เลยว่าคนที่กำลังมองอยู่ข้างหลังจะรู้สึกยังไง...
...โฮซอกลืมเขาแล้วจริงๆ...
"ยุนกิ!!!เหม่ออีกแล้ว..วันนี้เป็นอะไรเนี่ย...เห็นเหม่อทั้งวันเลย"ซอกจินที่คุยเสร็จแล้วก็ออกมาเพื่อที่จะดูลูกค้า แต่กลับเห็นยุนกิยืนเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง อันนั้นไม่ค่อยน่าห่วงหรอก ที่น่าห่วงคือสีหน้าของยุนกินั่นแหละ เขาก็เลยเดินเข้าไปหา แต่ก็เหมือนกับยุนกิจะไม่เห็นเขาเลยด้วยซำ้
"อ้อ!!!ไม่มีอะไรหรอกครับพี่จิน แหะๆ"ยุนกิที่สติกลับเข้าร่างแล้วตอบซอกจิน แต่หน้าตาก็ยังคงเหม่ออยู่นั้นแหละ
"เป็นอะไรบอกพี่ได้นะ"ซอกจินถามด้วยความเป็นห่วง
"เอ่ออ..."
"ถ้ายังไม่พร้อมก็ค่อยบอกพี่ก็ได้นะ"ซอกจินพูดแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยนให้กับยุนกิ
"ขอบคุณพี่จินนะครับที่เข้าใจผม"ยุนกิพูดแล้วหันไปยิ้มให้กับซอกจิน...ยังไงซะพี่จินก็ยังเป็นพี่จิน พี่ชายผู้แสนดีของเขาตลอด...
"เอาหละ!ไปกินข้าวกันเหอะ สองคนนั้นบ่นหิวจะแย่ ลูกค้าก็ไม่มีแล้วด้วย ปิดร้านเลยดีกว่าเนอะ"
"คร้าบบบบบบบบ" . . . . . . . "เอ่ออ...พี่จิน คือ...ผมมีอะไรจะบอก..."ยุกิพูดในขณะที่เจ้าตัวยังล้างจานอยู่ ซอกจินจึงเดินเข้าไปยืนข้างๆยุนกิเพื่อจะได้ฟังเรื่องที่ยุนกิกำลังจะบอกต่อไป
"พร้อมแล้วหรอ...เร็วจะ..ไหนเล่ามาซิ"ซอกจินเอ่ยอย่างตกใจ ไม่คิดว่ายุนกิพร้อมที่จะเล่าได้เร็วขนาดนี้
"จริงๆผมก็ไม่ได้จะเก็บเป็นความลับหรอกน่าาา-3-...คือว่า..."ยุนกิจึงเล่าเรื่องในอดีตของเขากับโฮซอกให้ซอกจินฟัง
"ห๊ะ!!!งั้นแสดงว่าโฮซอกกับยุนกิก็เป็นแฟนกัน แล้วยุนกิต้องไปเรียนต่างประเทศแล้วพอกลับมาก็ต้องไปอยู่ที่บ้านของคุณยายที่แดกูโดยที่ไม่ได้บอกลาโฮซอกเลยสักคำซอกจินพูอย่างตกใจ ตาแทบถลนออกมาจากเบ้าตา
"เอ่อ..ก่อนที่จะตกใจไปมากกว่านี้เนี้ย ผมว่าพี่จินควรเอาลูกกะตาเข้าเบ้าก่อนดีมั้ยครับ"จองกุกที่เห็นท่าไม่ดีจึงบอกซอกจินด้วยนำ้เสียงที่กวนเบื่องล่างสุดๆ ก็แหงหละเจ้าเด็กคนนี้มันกวนตีนที่สุดในร้านนี้นี่นา
"เหมือนนิยายที่ผมอ่านเลยอะ"จินยองก็พูดสมทบอีกคน
"ก็ไม่แปลกนี่ พี่เนียร์ นิยายหนะสร้างมาจากชีวิตจริงนี่"
"หึ่ย หุบปากไปเลยไอเด็กกวนตีน"
"นี่มันใช่เวลาทะเลาะกันมั้ยห๊ะ!!!ไปๆกลับบ้าน ไล่แล้วเนี่ย ชิ้วๆ"
"ไปเหอะก้า เจ้าของร้านเขาไล่แล้ว เดี๋ยวโดนหักเงินเดือนหรอก พี่จินยิ่งงกๆอยู่อีก55555"
"ไปนะครับพี่จิน5555555"
2BC
TALK TALK:เย้โย่วทุกคนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน ไปอัพตอน3ก่อนน้า บัยส์
ความคิดเห็น