คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : CHAPTER IX
Winter Flower Café
'...ความเย็นชาที่มากับลมหนาว...'
winter flower café
Open:10AM-8PM
เมนูรีวิว:chocolate lava cake & hot whitechocolate
"ยุนกิได้แล้วครับ"ร่างสูงที่กลับมาจากไปซื้ออาหารเช้าให้กับร่างบางพูดขึ้น ทำให้ร่างบางที่กำลังนั่งประมวลผลเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไปหมาดๆได้สติขึ้น มา...ไอรินคือใคร...ทำไมต้องเรียก'ที่รัก'...
"อ..อ้าว!..โฮ ซอก...ป...ไปเถอะเดี๋ยวฮยองไปสาย"ยุนกิแปลกใจมากที่ตัวเองสามารถควบคุมให้ เสียงตัวเองไม่ให้สั่นได้ในขณะที่กับร่างสูง ตอนนี้ในหัวของเขามีแต่คำถามมากมายเต็มไปหมด....เขายังสำคัญสำหรับโฮซอกมั้ย ....
"ครับ! ไปกันเถอะ"พูดจบร่างสูงออกรถแล่นไปตามท้องถนนในยามเช้า ในรถ ณ ตอนนี้เต็มไปด้วยความเงียบสงัดและบรรยากาศที่หน้าอึดอัดได้ก่อตัวขึ้น ร่างสูงจึงเปิดเพลงเพื่อให้ช่วยทำลายบรรยายที่หน้าอึดอักนี้ลง พวกเขาไม่พูดอะไรกันเลย จนมาถึงตึกคณะรัฐศาสตร์ที่ยุนกิเรียนอยู่
"ขอบคุณนะที่มาส่ง..."ยุนกิบอกร่างสูงก่อนที่จะเปิดประตูออกจากรถไป แต่โฮซอกได้ห้ามเขาไว้ก่อน"ทำไมหรอ?"
"คือ...วันนี้ฮยองเรียนถึงบ่ายสองครึ่งใช่มั้ยครับ"
"อื้ม...ทำไมหรอ?"
"ผม จะชวนฮยองไปกินข้าวหนะครับ แล้วผมก็เลิกบ่ายสามด้วย เลยอยากจะให้ฮยองไปรอผมที่ตึกคณะได้มั้ยครับ"ร่างสูงทำท่าขอร้องให้ร่างบาง คล้อยตามเขา เพื่อให้เขาได้พาร่างบางไปทานอาหารเย็นกับเขา
"....อืมมม ......ได้สิ"ยุนกิทำท่าคิดอยู่พักใหญ่จึงตอบตกลงไป แต่เขาก็ยังไม่ลืมเรื่องเมื่อเช้าหรอก เขาแค่อยากไปดูให้แน่ใจว่าผู้หญิงคนนั้นมาจริงๆหรือเปล่า...
"ครับ...ตั้งใจเรียนหละ55"
"อือ"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ตอนนี้ก็บ่ายสองครึ่งแล้ว ยุนกิก็มาร่างสูงตามที่สัญญากันไว้ ตอนนี้ร่างบางกำลังนั้งรอโฮซอกอยู่ที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าตึกที่ร่างสูงเรียน อยู่
"อ้าว!ยุนกิ!!มาทำอะไรตรงนี้เนี้ย"
"อ้าว!!มยองเองหรอ แจ็คสันด้วย..ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ แล้ว.....ซองยอลกับยองแจหละ"ร่างบางหันไปตามเสียงตะโกนที่คุ้นเคยเป็นพิเศษ เพราะเมื่อตอนสมัยม.ต้นเขาเคยอยู่กลุ่มเดียวกับเพื่อนพวกนี้ แต่เมื่อเขาไปอังกฤษเขาก็ไม่ได้เจอกับเพื่อนๆอีกเลย...
"อ๋อ!!นั้น ไง!..เดินมาแล้วหนะ"แจ็คสันชี้ไปที่ทางเข้าของคณะสถาปัตย์ที่มีเพื่อนทั้ง สองคนเดินเข้ามาทางเขา ทั้งสองทำสีหน้าตกใจในทีแรกแต่แล้วก็กลายเป็นรอยยิ้มที่ดูมีความสุขมาก ทั้งสองรีบกลูเข้ามากอดร่างบางไว้ จนร่างบางเซถลาเกือบจะตกพื้นไป แต่มยองซูรับไวได้ทันพอดี
"ยุนก้าาาาา~...คิดถึงจังเลยเวลาที่ไม่ได้เจอะเจอกัน555"ทั้งสองคนผละออกจากร่างบาง แล้วซองยอลก็เริ่มพูดบ้าง
"นี่...ยุ น แกรู้ป่าว ตอนที่แกไม่อยู่อะ ไอบ้านี่ก็ละเมอคิดว่าฉันเป็นแกแล้วเขามากอดใหญ่เลย หยะแหยงหวะ!!"ยองแจพูดพลางทำท่าขยะแขยงใส่ซองยอล ส่วนซองยอลก็เบ้ปากแล้วขยับปากขมุบขมิบอยู่คนเดียว
"นี่!!ก้า แล้วไอนัมอูมันอยู่ไหนวะ"มยองซูเลิกที่จะสนใจสองคนที่ทะเลาะกันอยู่แล้วหัน มาถามเกี่ยวกับเพื่อนอีกคนที่ตัวติดกับร่างบางตลอด แต่สันนี้กลับไม่เห็นหมอนั่นเลยนะซิ
"อ๋อ~...มีรุ่นพี่กำลังจีบมันอยู่อะ ก็เลยปล่อยไปดีกว่า"ยุนกิตอบ
"แล้วมันรู้เรื่องที่แกคบกับโฮซอกยังอะ"แจ็คสันถาม เพราะถ้าป่านนี้ยังไม่รู้เนี่ย ถ้าให้คิดหละก็..ไม่โง่ก็ยอมรับความจริงไม่ได้แล้วหละ ทุกคนในกลุ่มรู้ว่าอูฮยอนชอบยุนกิมากกว่าคำว่าเพื่อนนี่นา
"ก็...รู้แล้วหละ มันบอกว่าเผื่อใจไว้แล้ว ก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่นั่นแหละ อูฮยอนไม่งี้เง่าขนาดนั้นหรอก"
"นี่!!!!!นาย...นายบอกว่าคบกับโฮปงั้นหรอ!!!!!"หญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามากระชากเสียงตะโกนด่าร่างบางจนคนทั้งตึกหันมามองกันเป็นตาเดียว
"ใช่...ทำไมหรอ?เธอคงจะเป็นไอรินสินะ"ยุนกิหันมาตอบโดยไม่สะทกสะท้าน จนไอรินทนไม่ไหวแล้วกรีดร้องออกมาอย่างกับคนบ้า
"หนอย!!!แก๊!!!!!!...ถ้าอย่างนั้น...."
เพี๊ยะ!!!!!!!!!!
การกระทำของไอรินทำให้ทุกคนในกลุ่มตกใจรวมถึงยุนกิด้วย เพราะเธอไม่ได้ตบเขาเลยสักนิด แต่กลับตบหน้าตัวเอง พอดีกับที่โฮซอกและเพื่อนของเขาเดินมาเห็นพอดี
"โฮปคะ!!ช่วยไอรินด้วย พอไอรินเข้ามาถามว่าโฮปอยู่ไหน เขาก็เข้ามาตบไอรินเลยคะ ไอรินเจ็บจังเลยคะโฮป..ฮึก."ร่างสูงที่พึ่งเข้ามาเห็นเหตุการณ์เข้าไปช่วย พยุงไอรินให้ลุกขึ้นยืน
"ฮยอง!!ผมไม่อยากเชื่อเลยนะว่าฮยองเป็นคนแบบนี้!!!!"ร่างสูงตะโกนใส่ยุนกิอย่างเกรี้ยวกราด
เขาคิดว่าวันนี้จะได้ไปทานอาหารเย็นกับยุนกิอย่างมีความสุขเสียแล้ว แต่กลับเห็นยุนกิทำแบบนี้กับ'คนรัก'ของเขา ยุนกิที่เห็นโฮซอกกำลังสำรวจแผลของคนที่อยู่ในอ้อมแขนของตัวเอง ถึงกับทำอะไรไม่ถูก ขอบตาก็รู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมา เขาพยายามที่จะกลั้นน้ำตาไว้ เพื่อไม่ให้ร่างสูงเห็น
"ฮยองตอบมา ดิ!!!!!ทำไมฮยองถึงทำแบบนี้!!!!!ไอรินเขาไปทำอะไรให้วะ!!!!"ร่างสูงเข้าไป กระชากแขนร่างบาง ยุนกิไม่คิดที่จะห้ามร่างสูงอีกต่อไป แล้วเอาแต่ยืนเงียบๆจนร่างสูงหมดความอดทน ผลักยุนกิจนกระแทกกับพื้นอย่างแรง แล้วเดินจากไป
เหลือไว้แต่ยุนกิที่นั่งก้มหน้าร้องไห้อยู่เงียบๆกับเพื่อนของเขาและเพื่อนของร่างสูงที่เข้ามาดูอาการของยุนกิ
"ทำไมพวกนายไม่ไปกับเพื่อนของพวกนายหล่ะ"ยองแจพูดขึ้นทำลายความเงียบที่ทุกคนเป็นคนสร้างขึ้นมา
"ก็ ผมรู้ธาตุแท้ของยัยนั้นแล้วไงครับ มาวันแรกก็ป่วนพวกผมซะหัวหมุนเลย มีแต่ไอโฮซอกนั่นแหละที่ไม่รู้เรื่อง อีกอย่างคือ...ยุนกิฮยองใจดีกับพวกเรามาก ทำไมพวกผมต้องเขาข้างยัยนั่นด้วยหละครับ?"นัมจุนร่ายยาว พวกเราหนะรู้อยู่แล้วว่าผู้หญิงคนนั้นร้ายกาจขนาดไหน แต่ถึงบอกโฮซอกไปยังไงมันก็ไม่เชื่ออยู่ดี
"ข..ฮึก...ขอบใจ..พ...พวก นาย...มากๆนะ...ฮึก..ที่เชื่อ...ฮึก...เชื่อใจฮยอง"ยุนกิพูดตะกุกตะกักเพราะ กำลังกลั้นสะอื้นอยู่...ไม่เคยเชื่อใจกันเลยสินะ...
"อย่าพูดเถอะ ก้า...นี่ หอพักใครอยู่ใกล้ที่สุดอะ ขอใกล้ๆเลยนะ"ยองแจถามอย่างคาดคั้นคำตอบของรุ่นน้อง เพราะคอนโดที่เขากับแจ็คสันอาศัยอยู่ห่างจากที่นี้ตั้งกิโลนึงแหนะ ส่วนคอนโดของมยองซูกับซองยอลก็ห่างไปพอๆกับคอนโดของเขา
"ผมครับ...ตาม มาเลยครับฮยอง"แทฮยองพูดพลางช่วยพยุงร่างบางที่กำลังหลับไปที่รถของมยองซู แล้วจึงขึ้นรถของตนขับออกไปเพื่อนำทางรุ่นพี่ไปยังคอนโดของตัวเอง
"งั้นกูโทรตามจินฮยองก่อนนะ"นัมจุนที่ขอติดรถของแทฮยองมาด้วยถามเพื่อขอความเห็นจากเพื่อนๆ
"โทรเลยมึง!!!"แจบอมตอบ
2BC
TALK TALK:เย้~~~~~~~ตอนหน้าก็ตอนจบแล้วน้าาาาาาาา เป็นไงน้ำตาคลอกันบ้างมั้ยอ่าาาา ไรท์แต่งเองก็ตะเตือนไตเหมือนกานนนนน ฮรืออออออ ทำไมพี่ฮปทำกับพี่ก้าอย่างนี้ ไรท์รับไม่ได้ ฮรือออออออออ//เว่อร์แระอิไรท์ ไรท์อัพรัวแบบนี้อ่านกันทันป่าวเนี่ยยยยย ตอนนี้ต้องขอตัวก่อนน้า บัยส์
ความคิดเห็น