HALF LIFE ¼ สายกามตามรัก l ลูกเทพ Set

ลำดับตอนที่ #5 : HALF04 ; งานเสียว (100%)

* หากรำคาญเสียงเพลงก็ปิดได้เน้อ *

EP04

“เพราะที่ที่เราจะไป มันคือแหล่งรวมเรื่องเสียว”

เพราะฉันไม่ใช่คนเรื่องมากที่จะเซ้าซี้หรือทวงถามเอาในสิ่งที่อยากรู้ การได้ฟังคำบอกเล่าจากปากลูกชายของผู้มีพระคุณเพียงเท่านั้นจึงเป็นเรื่องที่เพียงพอแล้ว อีกอย่างกฎของบ้านคือห้ามขัดใจคุณหนู ดังนั้นคำโต้แย้งหรือการเสนอความไม่เห็นด้วยจึงไม่เกิดขึ้น

ภายในรถแต่งคันหรูถูกเปิดคลอด้วยเพลงจังหวะสนุกๆ อยู่ตลอดช่วงการเดินทาง ฉันถูกคุณพี่กั้งล็อกตัวให้นั่งอยู่ระหว่างขาตัวเองบนเบาะเดียวกัน ข้างคนขับ ไม่รู้เลยว่าเราสามคนนั่งอยู่ในรถสำหรับใช้เดินทางกันนานเท่าไหร่ แต่มันก็นานมากพอที่จะทำให้ฉันที่เริ่มรู้สึกเพลียกับงานพิเศษหลังเลิกเรียนเผลอผล่อยหลับไป

รู้สึกตัวอีกที ฉันก็สะดุ้งตื่นเพราะความรู้สึกแปลกๆ บริเวณใบหูที่คล้ายกับถูกอะไรบางอย่างขบซึ่งความรู้สึกเหล่านั้นก็มาพร้อมเสียงกระซิบเรียก

“ถิน ถึงแล้ว...” ร่างกายเหมือนถูกปลุกให้ตื่นเต็มตา เมื่อชื่อต้นคอรู้สึกถึงลมหายใจร้อนของใครคนหนึ่งเป่ารดพร้อมด้วยสัมผัสแปลกๆ จากความนุ่มหยุ่นที่จรดแตะลงมาอย่างถือวิสาสะ พานให้เปลือกตาหนักอึ้ง ปรือขึ้นอย่างช้าๆ

แม้สภาพฉันในช่วงเวลานั้นจะถูกอาการงัวเงียเข้าครอบงำ ถึงอย่างนั้นการลืมตาขึ้นมองไปรอบตัว มันก็พอทำให้ฉันรู้ได้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นบ้าง

ภายในรถแต่งคันหรูยามนี้มืดสนิท ไรซึ่งเสียงเพลงจังหวะสนุกๆ เหมือนตอนแรกซ้ำยังดับเครื่อง ที่พอทำให้มองเห็นสภาพแวดล้อมต่างๆ รอบตัวได้ก็มีแค่แสงจากเสาไฟข้างถนนนอกตัวรถเท่านั้น มิหนำซ้ำบรรยากาศนอกตัวรถก็ดูจะเป็นตึกแถวดูแปลกตาไปจากที่เคยเห็น ที่เหมือนเดินตั้งแต่ก่อนเผลอหลับจนถึงตอนนี้ก็คงเป็นไออุ่นของลูกกระต่ายซึ่งยังนั่งอยู่ในท่าเดิมโดนมีฉันนั่งอยู่ระหว่างขาสองข้างเท่านั้น

“ระ เราอยู่ที่ไหนกันหรือคะคุณพี่กั้ง...” เมื่อรับรู้ถึงสถานที่ต่างไป ปากเลยเอ่ยถามขึ้นตามความสงสัย

“ลงจากรถก่อน เดี๋ยวถินก็รู้เอง” คุณพี่กั้งตอบกลับมาเพียงแค่นั้น ก่อนใช้มือเปิดประตูรถผลักออกไปราวกับจะเร่งให้ฉันลงจากเบาะ เพราะว่ารู้สถานะตัวเองดี ฉันจึงรีบทำตามคำสั่งของเจ้านายทันทีแบบไม่ต้องสงสัย แม้ว่ายังจับต้นชนปลายอะไรๆ ไม่ได้ก็ตามที

กึก...

วินาทีที่เท้าเหยียบลงพื้น ภาพของตึกแถวสองข้างทางซ้ำยังยาวเป็นแนวไปจนสุดลูกหูลูกตาเบื้องหน้าก็กลายเป็นภาพวิวเดียวที่พอจะมองเห็น นอกจากตึกแถว สิ่งที่ดูสะดุดตาไม่น้อยไปกว่าคือร้านรวงต่างๆ ที่เปิดตอนชั่วเวลากลางคืน เหตุผลที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะบรรยากาศของพื้นที่โดยรอบนั้นมีแต่ร้านอาหารและร้านค้าซึ่งติดป้ายชื่อเป็นภาษาญี่ปุ่นทั้งสิ้น

เหมือนกับว่าตอนที่ฉันเผลอหลับไป คุณพี่กั้งกับเพื่อนเขาพาฉันบินข้ามประเทศมายังประเทศญี่ปุ่นก็ว่าได้

“เคยมาป่ะ? เจแปนทาวด์” แต่แล้วท่ามกลางความสงสัย ฉันก็เหมือนจะได้รับคำตอบ เมื่อจู่ๆ คนตัวใหญ่ซึ่งนั่งเดินทางมาด้วยกันเอ่ยขึ้น ฉันได้ยินเสียงของเขา หากแต่บรรยากาศที่เหมือนอยู่ต่างประเทศและภาพของสถานที่ที่ไม่คุ้นตานั้นดันมีแรงดึงดูดมากกว่าที่จะชักชวนให้หันมอง

“เจแปนทาวด์ เหมือนเป็นการยกประเทศญี่ปุ่นมาตั้งไว้ในเมืองไทย ผลงานชิ้นโบแดงของตาพี่เอง” กว่าจะรู้สึกตัวว่าต้องหันไปมองหน้าและตอบเจ้าของคำถามตามมารยาทที่ดี ก็ตอนที่ คุณพี่กั้งเอ่ยเสริมประโยคบอกเล่ายืดยาวจนสิ้นเสียงไปแล้ว

“ไม่ค่ะ ไม่เคยมา...”

“ดีเลไป...” เพราะมักจะช้าอยู่เสมอ นั่นเลยทำให้คนตัวใหญ่ขัดสิ่งที่ฉันพยายามให้คำตอบ ก่อนเป็นฝ่ายกล่าวขึ้นด้วยตัวเอง “ตามมา เดี๋ยวสาย”

คุณพี่กั้งไม่ได้รอให้ฉันตั้งตัว เขาใช้ความเอาแต่ใจของตัวเองเป็นตัวขับเคลื่อนคว้าแขนฉันให้เดินตามไปยังเส้นทางที่เขาต้องการจะพาไปด้วยทีท่ารีบร้อน กว่าจะนึกได้ว่าต้องถามหรือขัดเขาเพื่อให้ได้คำตอบว่าเรากำลังจะไปไหนกัน คนตัวใหญ่เขาของแรงกึ่งดึงกึ่งลาก ก็พาฉันก้าวเดินลงบันไดมาตามทางเดินแคบๆ ระหว่างสองตึกแถวเสียแล้ว

จากบริเวณบันไดลงจากทางถนนมายังทางเดินแคบๆ ยังพอมีร้านรวงให้เห็นบ้างบางตา จนอดคิดไม่ได้ว่าบางทีเขาอาจจะหิว เลยต้องการพาฉันมาเป็นเพื่อนนั่งกินข้าว ทว่า วินาทีที่เท้าของเราทั้งคู่หยุดลง ฉันกลับต้องเปลี่ยนความคิดใหม่ เมื่อร้านที่คุณพี่กั้งพาฉันมานั้นกลับไม่ใช่ร้านอาหารอย่างที่คิด หากแต่เป็นร้านเช่าวิดีโอสไตล์ญี่ปุ่นต่างหาก

หรือว่าคุณพี่กั้งอยากดูหนัง ถึงขั้นต้องเดินทางมาเช่าไกลขนาดนี้กันนะ...

กริ้ง !

“いらっちゃいませ (อิรัชไชมะเส-------)” เสียงของพนักงานต้อนรับดังทักทายขึ้นด้วยสำเนียงภาษาที่ต่างไป แม้ว่าเจ้าของเสียงดังกล่าวนั้นจะไม่ใช่เจ้าของภาษาก็ตามที่ ทว่า ทันทีที่คนเหล่านั้นเห็นหน้าคุณพี่กั้ง คำพูดคำจาเสมือนคนแปลกหน้าก็เปลี่ยนไป บอกให้รู้ว่าคุณพี่กั้งกับพนักงานในร้านนี้รู้จักกันมาก่อน

“อ้าว มาแล้วเหรอ นึกว่าจะมาไม่ได้แล้วซะอีก” 

“ก็บอกแล้วไง ว่าอย่านัดตอนกลางคืน ออกจากบ้านลำบาก” อีกทั้งคำพูดคำจาของคุณพี่กั้งก็ดูจะเป็นกับคนในร้านด้วยเช่นกัน

“วันนี้ผู้อำนวยการสร้างจากฝั่งญี่ปุ่นมาดูงานด้วยตัวเองเลยนะ ตั้งใจหน่อยล่ะ”

“หว้า มาถึงยัง?”

“รออยู่ที่สตูดิโอชั้นล่างนู้น...อ้าวแล้วผู้หญิงคนนี้ใคร ?”

คุณพี่กั้งเหลือบมองหน้าฉันเล็กน้อย เมื่อถูกพนักงานในร้านออกปากถาม แต่ก็ครู่เดียวก่อนที่เขาจะเหลียวหลับไปยังเจ้าของคำถามอีกครั้งแล้วให้คำตอบสั้นๆ

“เด็กผมเอง” พูดจบคุณพี่กั้งก็ไม่ได้รอให้พนักงานคนเดิมถามอะไรต่อแต่อย่างใด แต่เขาหลีกเลี่ยงที่จะพูดคุยด้วยการดึงมือฉันให้เดินผ่าชั้นและตู้วางแผ่นหนังแนวต่างๆ เดินลึกไปยังประตูหลังร้านซึ่งถูกผ้าสีดำคลุมปิดอยู่ ซ้ำบริเวณข้างประตูยังมีป้ายเขียนติดไว้ว่า  เฉพาะพนักงานร้านเท่านั้นอีกด้วย

ทั้งที่ป้ายเขียนบอกไว้แบบ ทว่า พอเดินผ่านเข้ามาภายใน สิ่งที่รอคอยอยู่กลับกลายเป็นชั้นวางแผ่นหนังไม่ต่างจากหน้าร้านนัก ที่ต่างกันเล็กน้อยก็คงเป็นแสงไฟสลัวๆ ดูต่างจากบรรยากาศนอกร้านเท่านั้น อีกทั้งจำนวนลูกค้าที่อยู่บริเวณพื้นที่ตรงนี้นั้นก็มีเพียงไม่กี่คน ที่สร้างความประหลาดใจจนเหมือนเป็นคำตอบไปในตัวก็คงไม่พ้น แนวหนังซึ่งถูกจัดวางเรียงอยู่ภายในพื้นที่ห้องด้านหลังนี้ โดยแบ่งพื้นที่เขตออกเป็นสองแยกใหญ่ๆ ระหว่าง CENSER-UNCENSER ต่างหาก 

ซ้ำภายในห้องนี้ล้วนแล้วแต่เป็นหนังเฉพาะผู้ใหญ่ทั้งสิ้น...

ดูท่าแล้วเป้าหมายของคุณพี่กั้งจะไม่ใช่การมาหาเช่าหนังแนวผู้ใหญ่กลับไปดูที่บ้านสักเท่าไหร่ เมื่อเขาเลือกที่จะจูงมือฉันพาเดินจ้ำลงไปยังประตูทางลงบันไดซึ่งถูกกั้นด้วยเทปสีดำด้วยทีท่าเร่งรีบ

ตึก... ตึก...

เขาพาฉันเดินลงไปตามบันไดจนถึงชั้นล่างจนพบกับทางแยก แล้วเดินเลี้ยวซ้ายตรงไปอย่างชำนาญทาง ตลอดเวลาที่คุณพี่กั้งดึงมือฉันให้เดินตามนั้น เขาไม่พูดหรือแสดงนิสัยอีกด้านของตัวเองออกมาให้เห็นเลยแม้แต่นิดเดียว แต่แล้ววินาทีที่เท้าก้าวมาหยุดลงอยู่ที่หน้าประตูบานหนึ่งบริเวณทางเดินแคบๆ เรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น

เมื่อจู่ๆ คุณพี่กั้งตัดสินใจปล่อยมือฉันทิ้ง แล้วเปลี่ยนมาเลื่อนขึ้นคว้าลงบนไหล่แทน

“ถิน...ช่วยหน่อย...” คำพูดซึ่งตามมาหลังการกระทำแปลก ทำฉันซึ่งยังไม่สามารถปะติดปะต่อความหมายได้รู้สึกฉงนไปเล็กน้อย และพอระบบประมวลความคิดกำลังเริ่มที่จะทำงาน คุณพี่กั้งก็ทำเรื่องน่าตกใจขึ้นอีกครั้ง

เจ้าตัวใช้แรงจากฝ่าที่คว้าหัวไหล่ไวผลักตัวฉันกระแทกชิดเข้าใส่ผนังอาคารใกล้กับประตูบานใหญ่ที่เราทั้งคู่หยุดเท้าลง โดยใช้ร่างกายตามประกบทาบชิดเข้าใส่จนแนบสนิท ปลายนิ้วเรียวยาวแถมร้อนเลื่อนขึ้นสัมผัสลงบริเวณปลายคางอย่างฉวยโอกาส บีบบังคับให้หน้าเงยขึ้นเล็กน้อยเพื่อที่ว่าเราทั้งคู่จะได้มองเห็นแววตาของกันและกัน

ไวกว่าที่ฉันจะทันได้ถามหรือตัดสินใจปฏิเสธการกระทำฉาบฉวยจากลูกชายผู้มีพระคุณ คนตัวใหญ่ตรงหน้าก็โน้มใบหน้าเข้าลงมา เขาหยุดเล็กน้อยช่วงข้างหู ก่อนกระซิบร้องขอบางสิ่งออกมา

“ช่วยทำให้พี่...มีอารมณ์หน่อย..”

ยังไม่ทันที่สมองจะได้ประมวลคำขอเพื่อคิดและตัดสินใจว่าควรทำตามหรือไม่ มันก็เป็นคุณพี่กั้งเสียเองที่ฉวยโอกาสในช่วงเวลาเดียวกันนั้น ฝั่งปลายจมูกโด่งลงบริเวณต้นคออย่างถือโอกาส ซ้ำยังบดเบียดร่างกายทิ้งน้ำหนักลงมาราวกับต้องการผูกพันธนาการไม่ให้ผู้ถูกระทำดิ้นหลบหนี

ฝ่ามือร้อนอีกข้างซึ่งยังเป็นอิสระเองก็ฉวยโอกาสได้ไม่ต่างไปจากปลายจมูก เลื่อนขึ้นเข้าคว้าเนินอกผ่านเสื้อตัวนอกอย่างจาบจ้วง ขณะซุกไซร้ปลายจมูกสลับกับพรมจูบไปตามซอกคอตามใจตัวเอง

ลมหายใจร้อนที่เขาเป่ารดลงมาตามจังหวะอารมณ์ที่เริ่มเปลี่ยนไปของคนตัวใหญ่ เริ่มส่งผลให้ความคิดในหัวประมวลผลได้ไวขึ้นกว่าปกติ รู้อีกทีสองมือก็พยายามผลักตัวเขาให้ถอยห่างออกไป ไม่ใช่เพราะตกใจหรือหวาดกลัว เพียงแค่ฉันรู้สึกไม่เข้าใจและตั้งตัวรับไม่ทันเท่านั้น

“คุณพี่กั้งหยุดค่ะ...” นอกจากร่างกายจะตอบสนองสัมผัสดังกล่าวกลับไปเองแล้ว ปากก็ไม่วายขยับบอกกล่าวเขากลับไปด้วยเช่นกัน ทว่า 

ขึ้นชื่อว่าเป็นลูกกระต่าย ผู้ซึ่งไม่เคยถูกใครหน้าไหนขัดใจมาก่อน เสียงบอกล่าวแบบไม่เต็มคำของฉันเลยไม่ได้แล่นเข้าสู่ความคิดเขาได้อย่างที่ควรนัก

นอกจากไม่เข้าหัวเขาแล้ว คุณพี่กั้งยังปฏิเสธการถูกปฏิเสธด้วยการละมือออกจากเนินอกมาคว้ามือฉันไว้ข้างหนึ่ง พร้อมทั้งบีบบังคับมือข้างดังกล่าวให้เคลื่อนต่ำลงมายังเป้ากางเกงของตัวเอง

กึก...

วินาทีที่ปลายนิ้วเผลอสัมผัสเข้าบริเวณเป้ากางเกงอีกฝ่าย มันก็เป็นช่วงเวลาเดียวกันกับที่เขายอมผละริมฝีปากและจมูกออกจากซอกคอพอดี

นัยน์ตาคมซึ่งบางคราวก็ส่อแววความน่ารักเหมือนเด็กผู้หญิง เวลานี้กับเปลี่ยนล้นไปด้วยหลายๆ ความรู้สึกด้วยแววตาของผู้ชายเจ้าเล่ห์ในคราบของลูกกระต่าย หูได้ยินเสียงลมหายใจแผ่วๆ ที่คนตรงหน้าพ่นทิ้ง ขณะที่กดมือฉันให้ฝังลงกับเป้ากางเกงเช่นนั้น

ยามนี้นอกจากจะมองเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยหลายๆ ความรู้สึกของเขาแล้ว ฉันยังรู้สึกได้ถึงใบหน้าคมคายในแบบของผู้ชายหากแต่มีเคล้าความน่ารักเคลื่อนเข้ามาใกล้อย่างต่อเนื่อง มากขึ้น มากขึ้นจนรู้สึกถึงลมหายใจร้อนๆ ที่คนตรงหน้าเป่ารดลงมาในช่วงที่ปลายจมูกของเราทั้งคู่เสียดสีกันพร้อมด้วยสัมผัสนุ่มหยุ่นของริมฝีปากอุ่น

ทว่า ทุกสิ่งที่รู้สึกและสัมผัสได้นั้นก็เกิดขึ้นเพียงแค่ชั่ววินาที เมื่อตอนนั้นเองประตูบานใหญ่ที่เคยปิดสนิทได้ถูกใครบางคนเปิดผัวะออกมา พร้อมด้วยคำทักทายคล้ายกับตกใจและรีบร้อน

ฟึ่บ !

“กั้ง !” เสียงดังกล่าวเป็นเสียงของผู้หญิง ซึ่งมันก็ดังมากพอจะทำให้เจ้าของชื่อหยุดชะงักทุกการปฏิบัติของตนเองลงและยอมผละตัวออกไปพร้อมกับทุกสัมผัสแปลกในช่วงเวลานั้น

“ทำไมมายืนอยู่นี่ ไม่เข้าไปข้างใน คนเขารอแย่แล้ว” 

แม้ว่าสมองยังตกอยู่ในช่วงประมวลผล แต่สายตากลับกลอกมองไปยังเจ้าของเสียงได้อย่างไม่ต้องสงสัย ก่อนพบเข้าหับหญิงสาวหน้าตาสะสวย ในชุดเดรสลายดอกสายเดี่ยว

“โทษที กำลังทำอารมณ์นิดหน่อย” ส่วนนั่นคือคำตอบของคุณพี่กั้ง แต่ก่อนที่เขาจะตามผู้หยิงคนเดิมเข้าไปภายใน เขาก็ไม่ลืมที่จะหันมาพูดใส่ฉันอีกครั้งราวกับกำชับ “ถินรอพี่ตรงนี้นะ เดี๋ยวพี่มา”

สิ้นเสียงของคุณพี่กั้งเท่านั้น ทั่วหน้าที่เคยเป็นปกติก็เริ่มร้อนจัด ยิ่งด้วยความคิดเริ่มประมวลถึงความรู้สึกในช่วงเวลาที่ร่างกายถูกริมฝีปากและปลายจมูกของเขาฝากฝังลงมาด้วยด้วย ขาแข้งที่เคยยืนหยัดอยู่นั้นก็เหมือนจะอ่อนแรงลงเสียเฉยๆ พร้อมกับคำถามสั้นๆ ที่ผุดเข้ามาในความคิด

มะ เมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้น ตั้งตัวไม่ทันเลยค่ะ...

หลังจากคุณพี่กั้งฝากฝังความรู้สึกแปลกๆ และความร้อนไว้ทั่วใบหน้าและหายเข้าไปหลังประตูบานใหญ่ ฉันพยายามใช้เวลาที่มีพยายามปรับความรู้สึกที่เป็นอยู่ของตัวเองให้สงบลง 

สองมือพยายามลูบไปตามใบหน้าของตัวเองสลับกับใช้มือตบดังแปะๆ เพื่อหยุดอาการเห่อร้อนบนใบหน้าให้สงบลง รู้ค่ะ ว่าอาจรู้สึกช้าไปหน่อย แต่ว่าพอได้รู้สึกแล้ว ความรู้สึกมันก็ดูจะไม่ยอมสงบลงง่ายๆ

แย่จังเลยค่ะ ฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย...

ขณะกำลังบังคับความรู้สึกของตัวเองที่มีอยู่ในสงบลง ความสนใจกลับเสียงฝีเท้าของใครอีกคนซึ่งกำลังเดินเข้ามาใกล้ดึงดูดให้เหลียวมองได้รวดเร็วกว่าที่เคยเป็น แม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่ใช่ผู้ประสบภัยที่กำลังจะขาดใจหรือกองเลือดที่ฉันชื่นชอบแท้ๆ...

ตึก...

“เธอ...” เมื่อหันมองไปยังเจ้าของเสียงจึงพบว่าเขาไม่ใช่ใคร แต่เป็นคุณวินทร์ เจ้าของรถแต่งคันหรูที่พาเราทั้งคู่มายังสถานที่แปลกๆ แห่งนี้นั่นแหละ “ไอ้กั้งล่ะ เข้าไปในห้องแล้วเหรอ ?”

“ค่ะ” ฉันให้คำตอบเขากลับไปสั้นๆ จังหวะเดียวที่คนตัวใหญ่ก้าวเท้ามาหยุดลงตรงหน้าพอดิบพอดี

คุณวินทร์เองก็ไม่ได้พูดอะไรอีกหลังได้รับคำตอบกลับไปแบบนั้น แต่เขาเลือกทิ้งตัวลงนั่งยองกับพื้น หลังพิงผนัง และปล่อยให้ความเงียบขับเคลื่อนไปรอบตัวเราทั้งคู่ในช่วงระหว่างรอ ทว่า หลังจากต่างคนต่างเงียบกันไปพักใหญ่ๆ สุดท้ายคุณวินทร์ก็ทำลายความเงียบสงบระหว่างเราลงอีกครั้งด้วยคำถาม

“แล้วนี่เธอเป็นไรกับไอ้กั้งอ่ะ?” คงเพราะคุณวินทร์เป็นเพื่อนกับคุณพี่กั้งล่ะมั้ง ถึงได้มีนิสัยไม่ต่างกันเท่าไหร่นัก โดยเฉพาะการยิงคำถามรัวๆ แบบไม่คิดเปิดโอกาสให้อีกฝ่ายได้พูด “เป็นแฟนเหรอ? ทำไมมันถึงพาเธอมาที่นี่ด้วย ?”

“ฉันทำงานอยู่ที่บ้านของคุณพี่กั้งค่ะ”

“คนใช้น่ะเหรอ ?” เขาย้อน ส่วนฉันทำเพียงแค่พยักหน้าหงึกหงักยอมรับสถานะของตัวเองเท่านั้น และปล่อยให้ความเงียบปกคลุมเราอีกอีกครั้ง ทว่า คุณวินทร์กลับไม่ยอมให้ช่องว่างระหว่างเราตกอยู่ในความเงียบ ยังคงยิงคำถามออกมาไม่หยุด ยิ่งไปกว่านั้นคำถามของเขาก็ค่อนข้างตอบยากขึ้นเรื่อยๆ เหมือนกับคำถามในรายการเกมโชว์ “งั้นแปลว่าเธอก็รู้อ่ะดิ ว่าไอ้กั้งมาทำอะไรที่นี่”

และพอครั้นจะอ้าปากตอบคำถามแรก คุณวินทร์ที่ไวกว่าก็กล่าวขึ้นด้วยตัวเองอีกครั้ง

“แปลว่ามันต้องเชื่อใจเธอมาก ถึงได้กล้าพามาที่นี่ด้วย” และวินาทีที่สิ้นเสียงของคุณวินทร์ มันก็ถึงตาฉันที่เริ่มขยับปากพูดบ้างค่ะ

“ฉันไม่ทราบค่ะ”

“เธอหมายถึง ?” แต่ดูเหมือนสิ่งที่พูดไปกำลังทำให้คนตัวใหญ่ที่รวดเร็วไม่แพ้ลูกกระต่ายงง

“ฉันไม่ทราบว่าคุณพี่กั้งมาทำอะไรที่นี่”

พอคุณวินทร์ได้ฟังเช่นนั้น เขาก็เลิกคิ้วขึ้นแสดงความแปลกใจผ่านสีหน้า แต่ก็แค่ช่วงเดี๋ยวเดียว

“แล้วเธอรู้อะไรเกี่ยวกับไอ้กั้งบ้าง ?”

“คุณกั้งเป็นลูกชายเจ้าของบ้านที่ฉันทำงานอยู่ค่ะ”

“เอาดีๆ เธอต้องรู้ความลับของมันสิ มันถึงได้กล้าพามาที่นี่” เดิมที การต้องคอยรับมือคุณพี่กั้งก็เป็นเรื่องที่ลำบากและเหนื่อยพออยู่แล้ว แต่พอได้เจอคุณวินทร์เข้าไป

บอกตรงๆ เลยค่ะ สมองทำงานเหนื่อยมาก...

“เธอเคยดูหนังโป๊ป่ะ ?” อีกหนที่คุณวินทร์ถามฉันด้วยคำถามยากๆ แต่ด้วยเพราะฉันไม่ใช่คนขี้โกหก ปากก็เลยตอบกลับไปอย่างว่าง่าย

“เคยค่ะ...” โดยไม่ลืมอธิบายเหตุผล “ฉันเคยบังเอิญดู ตอนเข้าไปทำงานในห้องนอนของคุณพี่กั้งน่ะค่ะ”

“ดูหนังโป๊ในห้องไอ้กั้งเหรอ ?” ครั้งนี้พอถูกถามอีก ฉันเลยเลือกพยักหน้าตอบกลับไปแทนคำตอบ พลอยให้อีกฝ่ายอาศัยช่วงเวลาที่ฉันเงียบถามขึ้นอีก “แล้ว...หนังโป๊ที่ดูอ่ะ มีไอ้กั้งแสดงด้วยป่ะ”

“ค่ะ” ครั้งนี้พอให้คำตอบคุณวินทร์กลับไป เขาก็พยักหน้าลงนิดๆ คล้ายกับว่าเขาเข้าใจอะไรสักอย่าง

“เพราะเธอเคยเห็นหน้ามันในหนัง มันก็เลยยอมพามาที่นี่ด้วยสินะ...” 

หูได้ยินสิ่งที่คุณวินทร์กำลังพยายามจะบอก หากแต่สมองกลับประมวลและเรียบเรียงคำถามที่มีในหัวอย่างเชื่องช้า แม้ว่าอีกฝ่ายจะเริ่มพ่นถ้อยคำยืดยาวออกมาไม่ยอมหยุดก็ตาม

“ที่นี่อ่ะคือที่ที่ทีมทำหนังผู้ใหญ่เป็นสถานที่ถ่ายหนัง ทุกห้องที่อยู่ชั้นใต้ดินล้วนแล้วแต่เป็นสตูดิโอและฉากสถานที่ต่างๆ ฉันไม่รู้ว่าเรื่องที่เธอดูมันเกี่ยวกับอะไร แต่ทุกเรื่องแม่งถ่ายทำกันที่นี่”

วินาทีที่เสียงคุณวินทร์เงียบลง การประมวลคำถามในหัวฉันก็เสร็จสิ้นเช่นกัน

“คุณพี่กั้งเล่นหนังโป๊มานานแล้วเหรอคะ ?”

“ก็นานแล้วนะ แต่มันเป็นหนังเฉพาะมีแบรนด์สังกัด มันเลยไม่มีขายตามพวกคลองถมอะไรแบบนั้น” เพราะเป็นคนตั้งคำถามเอง คำพูดยืดยาวของคุณวินทร์ในครั้งนี้ จึงเป็นเรื่องที่ฉันตั้งใจมากกว่าครั้งไหนให้สมกับที่ใช้หัวกลั่นกรองคำถามถามเขาไป “นอกจากเธอแล้ว ก็มีแค่เพื่อนในกลุ่มเดียวกันเท่านั้นแหละที่รู้ว่าไอ้กั้งแอบทำงานแบบนี้…”

ทั้งที่ฉันอุตส่าห์ตั้งใจฟังให้สมกับที่ใช้เวลากรองคำถามที่มีออกไป แต่ก็ไม่วายที่ความตั้งใจจะถูกสิ่งอื่นมาทำให้สะดุด

กึก ! ตึง !!

เสียงโครมครามจากด้านหลังบานประตูที่คุณพี่กั้งเดินหายเข้าไปกับผู้หญิง ทำเอาคุณวินทร์ที่นั่งอยู่ด้วยกันสะดุ้งนิดหน่อยด้วยความตกใจ เห็นดังนั้นแล้ว ฉันก็เลยนึกได้ รีบสะดุ้งตามเขานิดหน่อย ซึ่งนั่นก็เป็นจังหวะเดียวกับที่ประตูบานใหญ่ค่อยๆ แง้มเปิดออกจากข้างในอย่างช้าๆ

การที่ประตูเปิดออกเช่นนั้นมันก็ทำให้คุณวินทร์ไม่รอช้าที่จะลุกพรวดขึ้นอย่างรวดเร็ว พอดีกลับที่คนที่อยู่ภายในเดินก้าวเท้าออกมาราวกับนัดกันไว้ ซ้ำคนที่เดินออกมานั้นก็ไม่ใช่ใคร แต่เป็นผู้ชายที่หายเข้าไปหลังบานประตูเกือบๆ ครึ่งชั่วโมงก่อนนั่นยังไงล่ะ

“ทำไมวันนี้ถ่ายเสร็จเร็วจังวะ ?” คุณวินทร์ที่คล้ายกับในหัวมีคำถามอยู่ตลอดเวลา ถามขึ้นทันทีที่เห็นหน้าเพื่อนตัวเองเดินออกจากห้อง

“หว้า... เป็นประจำเดือน เลยถ่ายต่อไม่ได้...” สิ้นเสียงตอบของผู้ถูกถามแบบไม่เต็มคำซ้ำยังฟังดูขอไปที ฉันกลับพบว่าสายตาของคุณพี่กั้งตอนนี้ไม่ได้มองหน้าเพื่อนของตัวเอง แต่ว่ากำลังมองฉันอยู่

พอรู้สึกตัวว่าถูกเขามอง ฉันจึงนึกได้ รีบขยับตัวลุกขึ้นแล้วเอ่ยคำทักทายตามหน้าที่ของแม่บ้านและคนดูแลที่ดียามเห็นเจ้านายตัวเองทำงานกลับมาเหนื่อยๆทันที

“วันนี้ถ่ายหนังโป๊เหนื่อยหน่อยนะคะคุณหนู !”

________________________________________

ไม่เม้นไม่ว่าแต่กดให้กำลังใจเค้าด้วยน้าา ขอบคุณที่ติดตามนิยายเรื่องนี้นะงับ

ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคอมเม้นและการชี้แนะดีๆในหน้านิยายน้าา

ติดแท็กในทวิต #กระต่ายกินเต่า

  

 

FEAT.