คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : พบเจอ Met 4
บันทึวามทรำ อิม าอึน
“ันอยาะเสียใในสิ่ที่ันไ้ทำไป มาว่าเสียใับสิ่ที่ันยัไม่ไ้ทำ”
- เ้าวันถัไป ร้านอิม อนมิน –
เสียอรถสปอร์ันสวยัมาแ่ไลและหยุล หน้าร้าน ทำให้ผู้นที่อยู่แถวนั้น่าหันไปมอ้วยวามสนใ พอประูรถเปิออ พวเา้อะลึับหิสาวใบหน้าสวยปนเหวี่ย หุ่นสวยไ้สัส่วนเป็นอย่าี ผมบลอน์ับผิวาวอมมพูให้มีออร่าึ้นไปอี เธอำลัะเินเ้าร้านที่มาเป็นประำทุเ้า แ่้อะั เพราะเห็นผู้ายร่าบา ไหล่ว้า ท่าทาอ่อนแอ ทำลับๆล่อๆ สิ่ที่แวบึ้นมาในหัวอเธอ ือ อาะเป็นหัวโมยำลัวาแผนหาทาปล้นร้านอยู่ แ่ร่าายอเธอลับไวว่าวามิ เธอพุ่เ้าไปหาายนอื่น าม้วยับแนผู้ายนนั้น และเหวี่ยเาอย่าแร แม้ร่าายอผู้ายะมีรูปร่าให่ว่าเธอเือบสอเท่า แ่ไม่ไ้เป็นอุปสรรสำหรับเธอเลย ายหนุ่มล้มไปอับพื้นแล้วส่เสีย้วยอาารเ็บที่สะโพ “โอ้ยยย!! ”
“แเป็นใร ้อารอะไร โมยใ่ไหม!! ” หิสาวเอ่ยถาม้วยน้ำสียเ้มทุ่ม แ่ฟัูเ็ี่
ายหนุ่มยัุนับสถานาร์ และวามเ็บปวที่เิึ้นบนร่าาย
หิสาวไม่ฟัำอบ ามไปทับร่าให่แล้ว่อยลไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลาแบบไม่ใยี
“บอมา แเป็นใร ไม่ั้นแไ้าย่อนำรวมาแน่” หิสาวู่ยิ้มแสยะ
- ภายในร้าน –
ินอาำลััเรียมะเปิร้าน ็ไ้ยินเสียโวยวายอยู่หน้าร้าน
“ทำไมหน้าร้านเสียัั มีเรื่ออะไรหรือเปล่านะ” ินอาทำหน้าสสัยและเอ่ยถามสามีอเธอ
อนมินที่ำลััอไม้บนโ๊ะ หันมามอหน้าภรรยา พร้อมเินออไปู
“ผมไม่ใ่โมยนะรับ ผมมาามหานๆหนึ่รับ” ายหนุ่มพู้วยน้ำเสียแผ่วเบา
“ันไม่เื่อ ามหานทำไม้อทำัวมีพิรุธ”
“ผมไม่ไ้ทำัวมีพิรุธนะรับ” ายหนุ่มน้ำาลอ พู้วยเสียอ่อน“ปล่อยผมไปเถอะนะรับ ผมไม่เยทำร้ายใรริๆนะรับ” ายหนุ่มอ้อนวอน
ผู้นพาันรุมูหิสาวัารับายหนุ่ม
“หูยยยย เี๋ยวนี้ผัวเมียเาบีันนานี้เลยหรอออ” บุลที่มารุมูพูึ้น
“ผู้ายูน่าสสารมาเลยนะ” บุลอีน็พูึ้น
หิสาวหันไปพร้อมพูว่า “ไม่ใ่ผัวเมีย ไอ้บ้านี่มันเป็นโมย”
อนมินและินอาเินออมาูว่าเิอะไรึ้น
“อะไรัน มุนอา เธอไปทำร้ายเาทำไม! ” ินอาถามเพื่อนอเธอ้วยวามใ
อนมินยันิ่อึ้ พร้อมิในใ ผู้หินนี้นามารร้ายริๆ
“มิน! รีบไป่วยผู้ายนนั้นสิ่ะ” ินอาบอสามีพร้อมึแนเา
“ผมว่า ผมไม่ไหว” อนมินทำหน้าลัวๆ
“ุนี่นะ” ินอา้อสามีัวเอเม็
“มุนอาพอไ้แล้ว เาอาะายริๆ็ไ้นะ” ินอาห้ามเพื่อนพร้อมเ้าไปึแนอมุนอา
“าย็ีสิ หมอนี่ิะโมยอร้านเธอเลยนะ”
“เธอรู้ไ้ยัไ เาะไม่ใ่โมย็ไ้ รีบปล่อยเาเี๋ยวนี้เลย” ินอาถาม้วยวามสสัยและร้อห้ามมุนอา“ันรู้น่า” มุนอาอบทันทีพร้อมหยิบโทรศัพท์ออาระเป๋า
อนอิน พึ่ื่นำลัื่มมาหาอะไริน ็ไ้ยินโวยวายหน้าร้าน ึเินออไปู
ำพูแราปา อเ้าวันนี้ือ“าย** ินี แเป็นอะไรไหม!! ”เาวิ่เ้าไปพยุายหนุ่มนนั้น
มุนอาที่ำลัโทรศัพท์หาำรวอยู่ ็ะัพร้อมถามว่า“เพื่อนนายหรอ อนอิน”หน้าอเธอเริ่มถอสี
“ให้ายเถอะ พี่มุนอาไม่รู้ั ินี น้อเล็สุอว ไเรน หรอรับ” เาถามพลาสำรวใบหน้าอน้อายที่แสนบอบบา
“ทำเรื่ออีแล้วไ” อนมินและินอาพูพร้อมันอย่าไม่ั้ใ ูเป็นเรื่อปิสำหรับพวเา แ่็ยัไม่ินับารระทำอมุนอา
“สภาพอินี อนนี้เหมือนโนหมาทั้ฝูรุมัเลยนะ”อนมินพูพร้อมพยุินีึ้นอย่าระมัระวั“พาเาเ้าไป้าในร้าน่อนเถอะ ะไ้ไปทำแผล ถ้าทำแผลไม่ไ้็ส่ไปโรพยาบาล”
“ส่ไปสุสานเลยีว่า” มุนอาพูึ้น
“ัวีนะเราอะ” ินอาุเพื่อน
มุนอาทำหน้าสล แล้วามมาเ้าไปในร้าน
อนอินและอนมินที่่วยันประอินีเ้าไปนั่ที่โฟาใ้รับรอแ และสำรวูบาแผล
อนมินพู“ไม่เป็นไรมาหรอ แ่โน่อย 4-5 รั้ โน่วนอี 2-3 แผล เล็น้อยสำหรับผู้าย” อนมินพูเสียแผ่ว
“ผมว่า ไม่น้อยเลยนะ” อนอินพู“หมอนี่นาโนมัยัร้อไห้”
“อ่อนแอ” มุนอาพู“โนมัยัร้อไห้หรอ แล้วรอยสับนัวนี่ไม่เ็บหรือไ”
“ มันเป็นอนเปที่สไลิส อยาให้เราทำ เรา็้อทำรับ”อนอินอธิบาย
“หยุ แล้วามมาเลยนะ” ินอาพูพลาึแนมุนอาให้ามไป
ินอาหยิบล่อปมพยาบาลแล้วส่ให้มุนอา
มุนอาทำหน้า และถามว่า“เอามาให้ันทำไม ันสบายี”
“เปล่า แ่เธอเป็นนไปทำแผลให้เา ทำเาเ็บ็้อรับผิอบ”
มุนอาทำหน้าอน
“ไม่้อทำหน้าแบบนี้ เธอผิ รับผิแล้วไปทายาให้เา ที่สำัอโทษเา้วย” ินอาพู้วยหน้าแบบแมุ่ลู
“แ่ัน..”มุนอาที่ำลัะพู“ ห้ามเถีย ทำามที่บอ”ินอาพู
“หมอนั่นทำัวไม่น่าไว้ใเอ ันทำามิสำนึ” มุนอาพูเบาๆพราแ้ัว
“ไม่้อพูอะไรเลย ยัไเธอ็ผิ” ินอาลาเพื่อนไปหยุรหน้าอายหนุ่มที่ใบหน้า้ำ และมีเลือออบาส่วน
“ูหน้าเาสิ เธอทำนานี้ ไม่สสารเาหรอ ัารทำแผลให้เา”
ายหนุ่มที่รู้ว่า หิสาวผู้โหร้ายที่ทำร้ายร่าายเา ะทำแผลให้เา็รีบไปหลบอยู่้าหลัออนอินอย่ารวเร็ว
“ันอโทษ ันรู้สึผิริๆ”ใบหน้าสวยหม้อมอไปายหนุ่มผู้มีแ่บาแผลที่เิาารระทำอันสิ้นิอเธอ
แนะนำัวละรใหม่
น้อเล็ แห่วไเรน อเรามาแล้วววว
โอ ิน-ี อายุ 19 ปี
ใบหน้าที่สวนทาับนิสัย
*ไลฟ์สไล์ ือ ลัวทุอย่าบนโล
ปล.ฝาิามอน่อไป้วยนะะ ่วนี้อาะอัพให้อ่านบ่อยๆ สามารถพูุยับนัเียนไ้นะะ ถ้าผู้อ่าน้อาร ( :
-ูแลสุภาพ้วยนะะ-
ความคิดเห็น