คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Keep good memories
ในระหว่าผมำลัหยิบระาษและปาาิัวมาในห้อสมุ ส่เสียุยแบบบัี้นี้รับรอโนไล่ออาห้อสมุแน่ ผมเลยเียนระาษุยแทน ผมเลยยื่นระาษให้เธออ่าน
“ปลายฝันวันนี้เธอแสละรีนะ เธอไปเรียนรู้ารแสมาาไหน”
า โลรอน รันิพล.
ันหยิบระาษที่โลรอนยื่นให้ันอ่าน ันรีบเียนอบลับทันที
“ัน็ูในยูทูป และในโทรทัศน์มาบ้าิ ูละรเ่าๆมาเยอะเลยเล่นไ้อ่ะ”
าปลายฝัน วราภร์.
ันรีบแ้ัวทันที เพราะะทำให้ทุนรู้ไม่ไ้ว่าันมาาโลอนาที่ย้อนลับมาโลมัธยมอีรั้หนึ่ และปีที่ันอยู่ไม่ใ่ปี 25XX หรือปี 202X แ่เป็นปี 2557 / 2014
านั้นโลรอนยื่นระาษมาอี
“วันริแสให้ไ้เหมือนวันนี้นะ แล้วเอันวัน้อม ันเป็นำลัใให้เธอนะ????”
าโลรอน รันิพล.
ันหยิบึ้นมาอ่าน มีรูปอิโมิ้วย ไม่รู้ว่าสื่อถึอะไร พอันหันไปอี
รอบโลรอนหายัวไปแล้ว
“ยัยปลาย ไหนบอะมาหาหนัสือเรียมสอบเ้ามหาลัยไ”
“็นี่ไหนัสือ ันเลือไว้แล้ว” ันหยิบหนัสือที่เลือไว้ึ้นมาให้ออนนีู่
“ทำไมเลือนานั อย่าบอนะแเียนระาษุยับโลรอน”
“บ้า ใระุยับนายนั้น” ันรีบแ้ัวทันที
“และนั่นระาษอะไร” ออนนี่สัเุที่มือันถือระาษโน๊เล็ๆที่เียนุยับโลรอนบัี้นี้
“และแรู้ไ้ไ ว่าโลรอนมาห้อสมุ”
“็ันเห็นโลรอนเินามพวเรามาห้อสมุ และิว่าน่าะเินมาโนเียวับแเลยามมาูไ ว่าแแอบุยับโลรอยหรือป่าวน้า” ออนนี่อบแวันับโลรอนอีล่ะ
บันทึเหุาร์ปัุบัน : หมอ้าว้อในโรพยาบาล
นอนพัวันที่ 3 ในโลอปัุบันปี 25XX
ผมมอร่าน้อปลายฝันที่รอวันน้อปลายฟื้นึ้นมาให้ำอบผม ผมเอรู้สึสสารน้อปลายฝันเหลือเิน้อมาเออะไรแบบนี้และผมพึุ่ย พึ่รู้ัับน้อปลายไม่ไ้นาน ผม็รู้สึว่าผู้หินนี้น่าสสารมาเยเ็บปวเรื่อวามรัมามาพอและเธอเอไม่เยเปิใให้ับใร เวลาที่ผมอยู่ใล้ิับน้อปลายฝันมีวามสุมา รู้สึเาเ้ามาเิมเ็มในส่วนที่ผมไม่เยมี ผมรู้สึอบเธอั้แ่วันแรที่เอ
วันแรที่เอับปลายฝัน
ปลายฝันโนหมอ้าว้อุ่อนที่ยัไม่เริ่มทำฟัน านั้นหมอ้าว้อพยายามผ่าฟันุให้ปลายอย่าสุวามสามารถ และรอออมาอย่าปลอภัย ผมเอ็รู้สึเป็นห่วเธอแบบไม่รู้ัว
วันที่ทาโรพยาบาลัานมอบราวัลให้ับหมอีเ่น
วันนั้นน้อปลายลับมาที่โรพยาบาลอีรั้ และผม็ไ้เอเธออีรั้และพี่หมอนัับพี่หมอวันวิภา แนะนำให้ผมรู้ัับเธอ านั้นน้อเาอไอีผม “พี่่ะ อไอีไ้ไหม่ะพอีวันนั้นปลายไปามหาไอีพี่และหาไม่เอ และเอนหน้าาล้ายพี่เยอะเลย ีนะปลายำื่อริอพี่ไ้ เลยเสิร์ในเว็บโรพยาบาลเอ” ผมไ้ยินน้อพู็รู้สึีใที่น้อำผมไ้ ปิผมรัษานไ้เยอะไม่่อยมีนไ้นไหนะามหาไอีหมอฟันเลย พึ่เห็นเธอรั้แรที่เอาื่อผมไปเสริ์ในเว็บโรพยาบาล และามหาไอีผม ผมรับรู้เลยว่าน้อเาประทับในัวผมที่ผ่าฟันุให้เธอ้า้ายรอมาอย่าปลอภัย เสียายที่ผ่าฟันุ้าวาอเธอผมไม่ไ้ทำให้ และรับรู้มาว่าหมอที่ผ่าฟันุ้าวาให้เธอ ทำเธอเ็บเือบะไม่รอ ผม้อไปแอบูอธิบายให้เาั้ใทำ และน้อ็ฟัหมอพูอัฤษปนเาหลีบาำ ไทยำ ไม่ไ้บ้า
วันที่ผมไปเับเธอรั้แร
เที่ร้านอาหารอแม่ผม แ่ไม่รู้ว่ามันบัเอิไปหรือเปล่า ที่แม่อผมรู้ัับแม่อเธอ ในานะแม่เป็นลู้าVIP เพราะแม่อผมไปใ้บริาราร์แร์แม่อเธอบ่อย นไ้ทำวามรู้ััน เรั้สอผมพาเธอไปาเฟ่แถวสยาม วันนั้นผมึไ้รู้ว่าเธอ็มีมุมสใสอเธออยู่ อบถ่ายรูปเหมือนับผม และอบาเฟ่เหมือนับผม เธออยาไปเที่ยว่าัหวัเธอไม่เยไปสัรั้ ผมเอ็เที่ยวมาเยอะทั้่าประเทศ และทะเลแถวพัทยา ทั้เียใหม่และลำปา เพราะบ้านแม่ผมอยู่ที่เียใหม่ พ่อผมเป็นลูรึ่เื้อสายีน ผมหวัว่าถ้าเธอฟื้นะพาเธอไปเที่ยว่าัหวัสัรั้
“ปลายฝัน รีบฟื้นึ้นมานะ พี่รออยู่นะ อย่าหลับนานสิ”
“วันนั้นพี่ไม่น่าะพูเรื่อที่ะไปทำาน่าประเทศเลย”
“น้อยัำวันที่น้อบอไ้ไหม ที่พยายามเอาื่อพี่ไปเสิร์ในไอี วันนี้พี่ะบอว่าไม่ว่าน้อะอยู่โลไหนพี่ะามหาน้อให้เอนะ”
ผมับมือน้อปลายฝันึ้นมาพร้อมับน้ำาออมาบ้าเล็น้อย
โลรอนเินเ้ามาเห็นภาพที่หมอ้าว้อำลัุยับปลายฝันที่นอนเป็นร่าไร้วิา
“ผมื่อโลรอน เพื่อนปลายสมัยมัธยมรับ”
“เป็นนที่ปลายฝันแอบอบใ่ไหม และโหปลายไปเมือนอ”
“มันเป็นเรื่อเ้าใผิระหว่าผมับปลายฝัน”
“รับ พี่ะไม่ยุ่เรื่ออน้อับปลาย”
“พี่เป็นอะไรับปลาย”
“พี่เป็นหมอฟันที่รัษาปลาย และำลั…” ยัพูไม่ทันาำพัน์เินเ้ามาอบแทน
“ำลัะเริ่ม้นใหม่ับปลายฝันนี้ถ้าปลายไม่เิอุบัิเหุ่อน ผมะรู้ัน้อปลายฝันไปมาว่านี้
ุรู้มั้ยว่าปลายเารัุมานะ โลรอน เายัามส่อเฟสุและยัรู้ว่าุเลิับแฟนเลย”
“ไอ้พัน์…พอเถอะ” หมอ้าว้อสะิน้อายัวแสบ
“นี่ถ้าผมไม่ิ่อับหน่วยานุ ุไม่มาหาปลายฝันหรอ”
“ผมอัวนะ…”
โลรอนพู้วยวามรู้สึหุหิ แล้วเินออไป
ทันในั้น-แมนเทพเินทามาับแทนไท มาเยี่ยมปลายฝัน
“มาเยี่ยมน้อปลายฝันหรอน้อาย พี่ไ้ยินปลายฝันพูถึน้อบ่อยๆนะ”
แทนไทพี่ายอปลายเห็นมาถูัหวะที่โลรอนมาเยี่ยมเลยเ้ามาถาม
“มาเยี่ยม็บอมาเยี่ยมิ อย่าปาแ็เลย” แมนเทพแวโลรอน
“....” โลรอนไม่อบมอหน้าแมนเทพแล้วเินออไป
“แฟนเ่ามันหรอ” แทนไทถามลับไป
“เรื่อมันยาว เียวมึเ้าไป่อนนะ พอีรุอยาเ้าห้อน้ำ” แมนเทพอัว
//…//
“ุ่ะ เป็นาินไ้ปลายฝันหรือป่าว พอีะถามว่าอนนี้นไ้พ้นีอันรายแล้ว สามารถย้ายนไ้ไปห้อพัแบบธรรมาไ้แล้ว่ะ ะเอาห้อพัแบบVIPหรือห้อรวมธรรมา่ะ”
พยาบาลเินเ้ามาถามแทน
“ห้อพิเศษรับ”
านั้นพี่แทนับผมเินามพยาบาลไป ระหว่าย้ายเียนไ้าห้อไอียูไปห้อพิเศษ
“อันนี้อนไ้หรือเปล่า่ะ” พยาบาลหยิบสมุบันทึให้แทน
“ใ่รับ” แทนรีบอบ “ั้นถือไว้่อนนะ่ะ” พยาบาลฝาไว้ับพี่แทน
“สมุอะไร” แทนะเปิสมุอ่าน “พี่อย่าเปิ” ผมรีบห้าม
“ทำไม ือ พอร์เยบอว่าถ้าเปิมันะหลุไปอีสิบปี่อน”
“หมอเื่อเรื่อพวนี้้วยหรอ มีแ่ในละร” านั้นแทนเปิสมุ วิาปลายฝันออมาาสมุ
“พี่แทน พี่หมอ พี่พัน์” ปลายเรียแ่ไม่มีใรไ้ยิน
“ปลายอยู่นี้พี่แทน” ปลายพยายามส่เสียเรีย
“ไม่มีใรเห็นปลายหรอ อนนี้ปลายฝันเป็นวิา ปลาย้อหาทาลับเ้าร่าให้ไ้ภายใน 4 วัน” เทพหัสิษ์เือนปลาย
“หมายวามว่าปลายใล้ะหมเวลาอยู่ในโลอมัธยมแล้วใ่ไหมะ”
“ใ่” — “ปลาย้อเผิหน้าับวามริไ้แล้ว”
“แล้วปลายะลับเ้าร่าไ้ยัไ”
“เมื่อร่าายปลายแ็แร อนนี้ร่าอปลายใล้ะฟื้นัวแล้วรู้ไหม มนุษย์นเราอ่ะปิะหลับไม่เิน3วันนะปลาย นี้ปลายหลับมาถึ3วันแล้ว ถ้า7วันไปปลายะาย มันยัไม่ถึเวลาอปลายฝัน เรา้อลับไปใ้ีวิในปัุบันแบบปินะ” เทพหัสิษ์เือนหลาน
…//…
“ุหมอรับ น้อผมเป็นไบ้ารับ”
ในระหว่าหมอรวร่าายปลายฝัน ทั้าและปา มู และหัวใ ารับีพร
“น้อุอาารีึ้นมา สมอหลัาที่ถูระทบระเทือนไป อนฟื้นนไ้อาะสูเสียวามทรำบาอย่านะ บาแผล้าในอาารีึ้นมา”
“สูเสียวามทรำ” ปลายฝันไ้ยินที่หมอบอับพี่แทน
“แล้วน้อผมะฟื้นอนไหนรับ”
“อันนี้ยับอไม่ไ้รับ ้อรอร่าายให้ฟื้นัวอีนิและานี้้อรอนไ้ฟื้นอย่าเียวรับ” — “ไม่มีไรแล้วหมออัว่อนนะรับ”
หมออธิบายเสร็เินออไปทันที
“พี่แทนรับ ถ้าน้อปลายสูเสียวามทรำผมออาสาฟื้นวามทรำอน้อปลายเอรับ”
“เอาอย่าั้นเลยหรอ”
“รับ” — “อย่าลืมนะรับเรามีัว่วยือสมุบันทึไอารี่เล่มนี้” ผมหยิบหนัสือามือพี่แทน
“ผมะอาสาอ่านเรื่อราวในสมุให้ปลายฝันฟัเอ”
“ั้นเริ่มั้แ่วันนี้นะ” — “เียวพี่อัวโทรบออา่อน”
….
“ุอารับ อนนี้ผมย้ายน้อมาที่ห้อพิเศษพัฟื้นนไ้แล้วนะรับ”
(อบุนะแทน ที่ทำหน้าที่แทนอา เียวเสร็ธุระอาะรีบลับไป)
“ไม่เป็นไรรับ ฝาบอิถึุพ่อและุแม่ น้อนับาว้วยนะรับ”
(ไ้๊ะ เียวอาบอให้)
แทนุยโทรศัพท์ับอาทิพย์เสร แม่อปลายฝัน อนนี้อยู่่าัหวั่อนะวาโทรศัพท์แทนไ้ฝาบอิถึพ่อับแม่และหลานสาวที่ำลัอยู่ในวัยน่ารัน่าั ประมา 7 วบ
--//--
“น้อปลาย รีบฟื้นึ้นมานะ ทุนให้ำลัใปลายอยู่”
“ุพ่อับุแม่ะเ้ามารุเทพอีไม่ี่วันแล้วนะ”
“หลับนานแบบนี้ ปลายฝันรู้ไหมหลานๆถามหาันหมล่ะ หลานรอ และบ่นลอเลยนะ ว่า ‘พี่ปลายฝันมื้อไระฟื้น ะไปหาพี่ปลาย’ ทุนอยาให้ปลายฟื้นนะ”
แทนำลันั่เพ้อับปลายฝันที่นอนนับวันรอลับมาฟื้นอีรั้หนึ่
สวนสาธาระอโรพยาบาล–
“หลบมาอยู่นี้ นี่เอน้อโลรอน”
“เิมาพึมาเห็นน้ำาลูผู้าย”
“พี่ามผมมาทำไม”โลรอนหุหิ
“็อยามาูนายไ อนนั้นทำเป็นไปหาปลายีบปลาย พี่็อุสาห์ะเสียสละให้น้อับปลายฝันรััน
แ่น้อทำวามรัระหว่าเราและปลายฝันพัเอเอนะ”
“พั ไม่พัมัน็เรื่ออผม ไม่เี่ยวับพี่”
“ผมไ้่าวว่า พี่ยัไม่รู้ว่าปลายฝันมีฝาแฝ แฝที่รัพี่ไม่ใ่ปลายฝันแ่เป็นอีน”
“นายพูไรอนาย ไม่เ้าใ”
“ว่าๆ นายไปทำสารีลิปท่อเที่ยวนั่มอไ์ามภูเา ป่า ไปถ่ายที่ไร่พี่บ้า็ไ้นะ พอีพี่เห็นเราทำลิปลยูทูปอ่ะ มันน่าสนใี”
แมนเทพรีบเปลี่ยนเรื่อ
“ใรอยาะไป” โลรอนเินหนีแมนเทพ
--่วปลายฝัน ที่เป็นวิา--
“ลุ ปลายฝันเหลือเวลาในโลมัธยมอีี่วัน”
“อนนี้ปลายย้อนเวลามาไ้6เือน เหลืออี3เือนีวิอม.6”
“นี่ปลายย้อนเวลามาไ้ 6 เือนแล้วหรอนี้”
“ใ่”
“ยัเหลือ่วมอ้นนะปลายีวิมัธยมอพี่และวามรัระหว่าพี่ับแมนเทพ”
“เียว่อนสิปลายฟ้าะรีบเลยปมไปถึไหน พึเริ่มเรื่อเอ่อยๆเล่าเรื่อไป”
“ฟ้าอยาให้น้อหาำอบในปัุบัน”
“้อ่อยๆเล่า นเียนนิยายะเหนื่อยเอา????”
---
บันทึ่วมัธยม : โลรอน & ปลายฝัน
ลับมา่วมัธยมอีรั้ ่วที่ปลายฝันแสละรเวทีในวันสถาปนาโรเรียน
ละรเวทีที่ปลายฝันและโลรอนำลัแสอยู่นั้น มีื่อเรื่อว่า ‘รันี้นิรันร์’ ึ่เป็นบทที่รุ่นพี่เียนึ้นมาใหม่ เป็นเรื่อราวเี่ยวับ นาเอที่ถูแม่เลี้ยระทำใ้านนหนันนาเอป่วย พยายามีั้นนาเอับพระเอไม่ให้รััน และยัะให้พระเอแ่านับลูสาวนเอทั้ๆที่พระเอไม่ไ้รั นนาเอ้อาย และไ้มาเิใหม่อีรั้หนึ่ และพระเอ้อ่าัวายามนาเอไปเมื่อรู้ว่านาเอาย ทัู้่ไ้ลับมาเิใหม่อีรั้หนึ่ นไ้พบันที่ฤหาสน์หลัหนึ่ที่เยเป็นบ้านอนาเอที่อยู่ับแม่เลี้ยและท่านเ้าุพ่อ ปัุบันฤหาสน์หลันั้นไ้ลายเป็นพิพิธภั์ให้นัท่อเที่ยวเ้ามาม และมีเรื่อราววามรัอพระเอนาเอเป็นภาพถ่ายและสมุบันทึ นรู้ว่าอีนั้นพระเอับนาเอเยรััน นมาถึปัุบันพระเอับนาเอเปิใให้ัน “ไม่ว่ายัไ พี่าินนี้ะรัมีลอไปนะ” เป็นำบอรัาพระเอ “มี็ะรัพี่าิลอไปเหมือนัน” นาเออบรับรัับพระเอ ทัู้่สวมอัน
~~เสียปรบมือลั่นฮอร์~~
หลัาปลายฝันแสละรเวทีบ
“แเล่นละรเ่มาเลยปลายฝัน” ออนนี่ม
“็ไม่นานั้นหรอ” ปลายฝันอบแบบถ่อมัว
“้ออบุพี่ๆทีมานเียน้วยนะะที่เียนบทละรไ้ีนานี้”
“ใ่ เียนนทุนอินับบทมาเลยอ่ะแ”
“ถ้าอนาันเป็นารา แยัอยาเป็นเพื่อนันอยู่ป่ะออนนี่”
ปลายฝันหลุพูถึโลอนาอเธอที่เป็นารา
“ัน้อเป็นเพื่อนับแไปลออยู่แล้ว ่อให้แเป็นอะไร็ามะเป็นารา ำรว หรือนัเียนนิยายที่แอยาเป็น เพราะยัไแือเพื่อนันนะยัยปลาย”
“อบุนะแ” ปลายฝันสวมอับออนนี่
“แๆ พอแล้วมั้เียวทุนเห็น เียว็ิ่าๆนานาว่าเราสอนเป็นเลศเบี้ยนัน”
“เออน้อ”
“น้อปลายอยู่นี้ นี่เอพี่ามหาั้นาน”
“พี่เบลามหาหนูทำไม่ะ”
“พอีมีนเอาอฝามาให้น้อปลาย แ่เาไม่ล้าให้น้อปลายับัวเลยฝาพี่มาให้แทน”
“อบุ่ะ” ปลายฝันรับอาพี่เบล
ึ่อนั้นเป็นสิ่ปลายอบ เป็นเสื้อสีาวสรีนำว่า ‘ Whether suffering or happiness We'll be by your side.’
โลรอนแอบมอปลายฝันที่รับเสื้อาพี่เบล “ีในะที่เธออบ” วัรเพื่อนอโลรอนเห็นโลรอนแอบมอปลายฝัน เลยสะิ “ฮั่นแหน่ แอบอบเา็ไม่ล้าบอ”
“เฮ้ยมาั้แ่มื้อไรว่ะ” โลรอนใที่เพื่อนรู้ว่าอบปลายฝัน
“แอบอบเา็้อล้าบอหน่อย 3 เือนหน้าเป็นเทอมสุท้ายล่ะ รีบบอไ้แล้วนะ”
“เออ เียวบอเอน่า”
“ไอ้วัร แ่วยสอนันสารภาพรัับผู้หิหน่อย”
“ไ้ เียวัให้”
--//--
ความคิดเห็น