ลำนำรักเหนือกาลเวลา

ลำดับตอนที่ #1 : จากกลา

คฤหาสน์หยกสุวรรณ

“คุณพ่อคุณแม่ อรุณสวัสดิ์ค่ะ” ข้าวหอมหอมแก้มคุณพ่อคุณแม่ที่กำลังรอรับประทานอาหารเช้าที่โต๊ะอาหาร 

“ทำไมวันนี้ตื่นสายจังล่ะลูก” แม่ยิ้มให้ข้าวหอม “เมื่อคืนนอนดึกน่ะค่ะ”

  “คุยกับแฟนดึกล่ะสิ” แม่เอ่ยแซว

ข้าวหอมยิ้มแล้วก้มหน้าก้มตากินข้าว “ แม่คะวันนี้หนูไปหาโซ่นะคะ” ข้าวหอมกินน้ำแล้วลุกออกจากโต๊ะอาหาร

 “นี่ข้าวตอนไหนจะแต่งงานกันล่ะ  เห็นคบกันมาตั้งแต่อยู่มหาลัยแล้วไม่ใช่หรอ พ่อกับแม่อยากอุ้มหลานแล้วนะ

”พ่อพูดแล้วมองลูกสาว “แหม...พ่อคะให้เวลาหนูหน่อยนะคะ”ข้าวหอมเดินกลับมากอดพ่อกับแม่แล้วขับรถ

“โซ่ หวัดดี”ข้าวหอมเดินไปนั่งตรงข้ามโซ่  “

หวัดดี” โซ่ยิ้มให้น้อยๆ “กินไรมายังอ่ะ”โซ่ถามเข้าวหอม
“ข้าวกินมาแล้วแหละ”ข้าวหอมยิ้มให้ “ทำไมวันนี้ทำหน้าไม่ค่อยดีเลยล่ะ เป็นไรป่าว”ข้าวหอมเอามือแตะหน้าผากโซ่

“ข้าว เราเลิกกันเถอะ เราไปด้วยกันไม่ได้จริงๆโซ่มีคนใหม่แล้ว”แล้วโซ่ก็ปลดสร้อยคอที่ข้าวหอมให้เป็นของขวัญวันเกิดคืนให้ข้าวหอม 

“ทำไมวะ  คบกันมาจะ4ปีแล้วนะ เลิกเพราะมีคนใหม่หรอไหนว่าจะไม่นอกใจกันไง”น้ำตาไหลอาบเเก้มของข้าวหอม 

“ขอโทษ เราไปกันไม่ได้จริงๆ เราเลิกกันนะ”แล้วโซ่ก็เดินออกไปจากร้าน ทิ้งให้หญิงสาวนั่งร้องไห้โดยไม่อายสายตาผู้คนที่มองเธออยู่เต็มร้าน

ข้าวหอมขับรถมาถึงบ้าน
ข้าวหอมนั่งร้องไห้อยู่ในรถ ก๊อกๆๆ

 “คุณหนูคะ  เป็นอะไรมั้ยคะทำไมไม่ลงมาจากรถ”เสียงสาวใช้เรียกข้าวหอม 

“ไม่ได้เป็นไร  ข้าวแค่เหนื่อยน่ะ” หญิงสาวรีบปาดน้ำตาแล้วเปิดประตูรถเดินเข้าบ้าน
ข้าวหอมเดินถึงห้องนอนอาบน้ำแล้ววมานั่งที่ตียง

 ข้าวหอมนึกถึง 3ปีก่อน
ข้าวโซ่ตามจีบข้าวมาหหลายเดินแล้วนะ  ตอนไหนข้าวจะรับโซ่เป็นแฟนซักทีล่ะ   โซ่คุกเข่าขอข้าวหอมเป็นแฟนอีกครั้งหลังจากพยายามตามจีบขอเป็นแฟนตั้งหลายเดือน
งั้นนายสัญญากับฉันก่อน  

จะไม่ทำให้ฉันเสียใจจะไม่นอกใจฉัน ข้าวหอมยืนกอดอกมองโซ่
สัญญาโซ่สัญญา โซ่จะไม่นอกใจข้าวโว่รักข้าวคนเดียว เป็นแฟนกับโซ่นะข้าว  โซ่ทำหน้าอ้อนวอน
อืม ข้าวหอมตอบ โซ่ยิ้มแล้วลุกขึ้นมากออดข้าว

ข้าวหอมร้องไห้ออกมาอีกครั้งเมื่อนึกถึงเหตุการณ์นั้น  ไม่ไหวแล้วจริงๆ ข้าวหอมคิดในใจแล้วปล่อยโฮออกมา....หญิงสาวนอนร้องไห้จนถึงเช้า

3วันต่อมา
“คุณหนูคะ  เพื่อนมมาหาค่ะ”สาวใช้มาเคาะห้องของข้าวหอม แต่ไม่มีเสียงตอบรับ 

“ข้าวฉันขอเข้าไปหน่อยนะ”ส้มโอเพื่อนสนิทของข้าวหอมมาหาด้วยความเป็นห่วงเพราะตั้งแต่เลิกกับโซ่ข้าวหอมเก็บตัวไม่ยอมกินข้าวกินปลาเลยทำให้ทุกคนเป็นห่วงเพราะข้าวหอมเป็นโรคหัวใจ  

ส้มโอเปิดประตูเข้าไปเห็นข้าวหอมนอนซมอยู่บนเตียง

 “ข้าว เป็นขนาดนี้เลยหรอ” ส้มโอเดินไปนั้งที่เตียงข้าวหอม

 “ส้ม โซ่มันทิ้งฉันแล้วว่ะ มันไม่รักฉันแล้ว ”   ข้าวหอมลุกขึ้นนั่ง" ว้าย...แม่ผีหลอก"ส้มโอถอยหลังไปเกือบตกเตียง 

“ไม่เป็นไร แฟนน่ะหาใหม่ได้น่ะคนเก่าไม่ดีก็ลืมๆมันไปถือว่าทำบุญทำทาน”ส้มโอตอบไหล่ข้าวหอมเบาๆ “เอางี้วันนี้ฉันจะพาแกไปเที่ยวให้ลืมความเศร้าไปเลย”ส้มโอยิ้มให้
“ไปอาบน้ำไป”ส้มโอไล่ให้ข้าวหอมไปอาบน้ำ  

30 นาทีต่อมา
“อ้าว สองสาวจะไปไหนกัน”แม่ขแงข้าวหอมยิ้ม ดีใจที่เห็นลูกสาวออกมาจากห้องได้ 

“หนู ขอพาข้าวไปเที่ยวนะคะ”ส้มโอพูดกับแม่  “โอ้ย!”เสียงข้าวหอมดังขึ้นทำให้เป็นจุดสนใจของทุกคน ข้าวหอมกุมหน้าอกด้านซ้ายของตัวเองแล้วทรุดลงกับพื้น 

“ข้าวเป็นไรลูก ข้าว”แม่รีบเดินมาหาข้าวหอม “แม่ ข้าวเจ็บ ข้าวเจ็บ ข้าวหายใจไม่ออก”ข้าวหอมกัดฟันพูด สติของข้าวหอมเริ่มพร่าเลือน

 “ นาถ  โทรตามรถพยาบาลที”แม่ของข้าวหอมร้องบอกสาวใช้รีบโทรเรียกรถพยาบาล ลมหายใจดับลงในไม่กี่นาที “ข้าว!”แม่ของข้าวหอมร้องเสียงหลง

“ที่นี่ที่ไหน”ข้าวหอมมองไปรอบๆ มีรอบตัวข้าวหอมเต็มไปด้ายธรรมชาติและมวลดอกไม้มีศาลายื่นเข้าไปในบึงบัวหลากสี ข้าวหอมเดินเข้าไปในบึงบัวเดินชมไปเรื่อยๆ  “ถึงเวลาแล้ว” ข้าวหอมหันหน้าไปตามเสียง  ผู้หญิงหน้าตาสวยราวกับนางฟ้านางสวรรค์ยืนยิ้มให้เธออยู่

 “รออะไร รอใครคะ คุณพูดกับฉันหรอ”  “ตามข้ามา”
“ไปไหนคะ”ผู้หญิงคนนั้นเดินไปเรื่อยๆโดยไม่ตอบคำถามของข้าวหอม ข้าวหอมเดินตามไปเรื่อยๆ จนเจอบ่อน้ำบ่อนึงขนาดไม่ใหญ่มากสีเขียวมรกต

“เชิญทางนี้”หญิงสาวผายมือเชิญข้าวหอม

 “ไปไหน” ข้าวหอมอยู่ในอาการงุนงง “ไปในที่ๆเจ้าควรจะอยู่”   “ห๊ะ”   “ไปเกิดไง”แล้วหญิงสาวปริศนากำลังเดินออกไป”

เดี๋ยวๆๆ  จะไม่ให้พรอะไรเลยหรอ ฉันอ่านนิยายมาหลายเรื่องไปเกิดใหม่ก็ต้องมีพรให้อย่างน้อยข้อหนึ่งไม่ใช่หรอ”

“เจ้านี่ เรื่องมากจริง อยากได้อะไรขอมา”หญิงสาวปริศนาเริ่มรำคาญข้าวหอม”จะให้พรข้ากี่ข้อล่ะ”ข้าวหอมเดินเข้าไปหาหญิงสาว “ข้าให้ได้สามข้อ เท่านั้น” “งั้นข้อแรกฉันขอ ให้ฉันสวยที่สุด ข้อสองขอให้ข้าฉลาดที่สุด  ข้อสาม ขอให้ข้าอย่าได้เจอความรักที่ไม่ดีเลย”ข้ามหอมหน้าสลดลง

 "พรพื้นๆ"หญิงสาวทำหน้าเบื่อหน่ายเพราะกี่คนๆก็ขอแบบนี้ “ตามประสงค์ของเจ้า”หญิงสาวปริศนาพูดจบเกิดแสงวาบแล้วหายตัวไป  ข้าวหอมมองบ่อน้ำอย่างกล้าๆกลัวๆ “เอาวะ ลงก็ลง”ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจเดินลงไปในขณะนั้นก็เกิดน้ำวนขึ้น “ช่วยด้วยๆๆๆ”ข้าวหอมพยายามตะโกนแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะมีคนมาช่วย  

น้ำวนกลืนวิญญาณของน้ำหอมหายไป.....