จ3มันไม่ง่ายเลยนะครับที่จะให้เด็กผู้ชายคนนึงมาอยู่กับใครก็ไม่รู้ เขาอาจจะเป็นเพื่อนของพ่อผมก็จริงแต่แล้วไงละครับผมไม่รู้จักหนิ แถมยังมีลูกชายของเขาอีก ผม 'ออกัส วชิรวิชญ์' ไม่ต้องงครับคือเรื่องมันเป็นงี้
ตอนนั้นนะบริษัทิของพ่อผมกำลังจะล้มละลายพ่อผมเลยจำเป็นต้องไปยืมเงินคุณอาเขานะพอพ่อของผมได้เงินมาแล้วพ่อผมก็ยังไม่มีเงินจ่าย แต่พ่อบอกผมว่าคุณอาเขาเอ็นดูผมเหมือนลูกเหมือนหลาน เขาเลยอยากให้ผมมาอยู่ด้วยพ่อผมเลยต้องส่งผมมาที่นี้ยังไงหละครับ T^T
ผมใช้สายตากวาดไปรอบๆบ้านของคุณอา นี่มันบ้านหรือคฤหาสน์กันแน่เนี้ยทำมันถึงใหญ่ขนาดนี้แต่ทว่าปากผมเร็วกว่าความคิด
“นี่มันบ้านหรือคฤหาสน์กันแน่วะ”
“นี่!อยู่เงียบๆหน่อยซิออกัส”
จู่พ่อผมก็มาหยิกผมซะงั้น แถมยังขึงตาใส่ผมอีก
“โอ้ยยผมรู้แล้วหน่า”
ผมกับพ่อรอกันอยู่หน้าบ้านไม่นานคุณอา’นนทร์ธภัทร’กับลูกชายของเขาก็ได้เดินมาต้อนรับพวกเราเข้าไปในบ้าน
“นั่งก่อนสิสินออกัส”
คุณอานนทร์พูดกับผมและคุณพ่อให้นั่งลงณโต๊ะทานอาหาร
ในขณะที่คุณอาได้คุยกับพ่อผมอยู่สายตาของผมก็ไปสดุดกับลูกชายของคุณอา ’เงิน อนุภาษ’
ทำไมเข้าดูน่ากลัวจังเลยหละเขาชอบทำหน้าเข้มเหมือนกับเครียดอะไรอยู่ตลอดเวลา
และตอนนี้เขาก็ไม่ได้สนใจใครทั้งสินมัวแต่ก้มหน้ากดโทรศํพท์ไอโฟนห้าเครื่องสีดำอย่างใจจดใจจ่อ
เหมือนเจ้าตัวจะรู้ว่าผมกำลังมองเขาอยู่เจ้าตัวเลยเงยหน้าขึ้นมาทำหน้านิ่งใส่ผมและทำสายตามาบอกเป็นนัยย์กับผมว่า’อย่ามายุ่ง!’
แล้วผมจะอยู่กับผู้ชายคนนี้ได้มั้ยละครับพ่อแค่นี้ก็รู้แล้วว่าเขาไม่ชอบขี้หน้าผม พ่อครับบบบT^T
.
.
.
เวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงได้เวลาที่พ่อผมต้องกลับแล้วสินะ พ่อครับบบบผมอยากอยู่กับพ่อ
“อยู่บ้านคุณอาเขาก็ต้องทำตัวดีๆนะลูก”
พ่อสั่งผมก่อนจะเดินจากไปโดยที่ไม่ได้หันหลังมามองผมแม้แต่น้อย..
“ยินดีต้อนรับเข้าสู่บ้านเหลืองสดใสนะออกัส”
คุณอาพูดพร้อมกับส่งยิ้มมาให้ผมอย่างเอ็นดู
“ขอบคุณนะครับคุณอา”
ผมตอบคุณอากลับพร้อมยกมือไหว้คุณอา
“ทำตัวตามสบายเลยนะอ้อ!ส่วนห้องนอนของกัสนะคือห้องข้างๆห้องของเงินเขานะถ้ามีอะไรก็เรียกเงินเขาได้เลยเดี๋ยววันนี้ให้เงินพาไปดูห้องนอนนะอาไปละ”
ห้ะ..ให้ตานั้นเนี่ยนะพาผมไปแล้วแถมห้องยังอยู่ติดกันอีกตายแน่ๆครับงานนี้
“อะไรนะพ่อให้เงินพาไปเนี่ยนะไม่เอาอะมีขาก็เดินไปเองดิวะ”
นั้นไงผมว่าแล้วผมว่าบ้านแตกแน่นอน
“นี่เงินทำตัวให้เหมาะกับเป็นเจ้าของบ้านหน่อยสิพากัสไปที่ห้องเขาด้วยแล้วอย่าให้พ่อรู้นะว่าไปทำอะไรกัสหนะ”
เอิ่มมมคุณอาครับ
“ออกัสถ้าเกิดว่าเงินเขารังแกอะไรให้รีบมาบอกอาเลยนะเดี๋ยวอาจัดการให้เอง”
“เอ่อ..ครับคุณอา”
ผมคงไม่กล้าหรอกคร้าบบบ
“เหอะผู้ชายบ้าอะไรหน้าอย่างกับผู้หญิงวะ”
เงินมันหันมาพูกับผม
“เราก็ไม่รู้พ่อแม่เกิดเรามาแบบนี้”
ผมพูดแล้วทำหน้านิ่งใส่มัน
“หึ!ปากดีไปเถอะเดี๋ยวก็รู้”
พอพูดจบมันก็เดินลิ่วออกไป
“เดินตามมาเร็วๆดิวะคนเขาจะไปหลับไปนอน”
“ครับๆ”
ผมได้แต่ขานรับแล้วรีบก้าวเดินตามมันไปโดยไม่มีปากเสียงใดๆ ผมจะทำอะไรได้หละ
ตัวใหญ่ยังกะแพนด้า
เห้อ...แล้วอย่างนี้ผมจะอยู่ได้ไหมละเนี่ยยยพ่อครับบช่วยผมที
To be con.
-------------------------
สวัสดีทุกๆคนค่าา ไรท์เพิ่งหัดเขียนนะค่าา ชอบไม่ชอบยังไงก็เม้นบิกกันด้วยน้าาา เค้าจะได้เอาไปปรับปรุง
เม้น = กำลังใจ ^^
ความคิดเห็น