คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : SF Chan x Chen x Baek เหตุผลที่ไม่บอก
Chan x Chen x Baek
เหตุผลที่ไม่บอก
เคยเป็นมั้ยแอบชอบเพื่อนตัวเอง ตอนนี้ผมแบคฮยอนสุดหล่อกำลังเป็นอยู่ครับ อ้อ ไม่ใช่ผมคนเดียวสิไอ้หูกางที่นั่งดูทีวีอยู่ข้างๆก็เป็น แถมคนที่พวกผมแอบชอบยังเป็นคนๆเดียวกันอีก แต่พวกผมไม่คิดที่จะมาต่อยตีกันเพื่อแย่งชิงอะไรทำนองนั้นหรอกครับ ไม่ใช่เค้าคนนั้นไม่สำคัญ แต่คุณก็รู้ว่าสมัยนี้อะไรก็เปลี่ยนไปแล้ว สามพีก็มีเยอะแยะถมไปจริงมั้ย?
แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาหรอกครับปัญหาจริงๆก็คือ...พวกผมไม่กล้าบอกความในใจให้คนๆนั้นรู้น่ะสิครับ พวกคุณก็น่าจะรู้ว่าไอ้การแอบรักเพื่อนเนี่ยมันทรมานกว่าแอบชอบคนที่เพิ่งรู้จักกันซะอีก บอกก็ไม่ได้เพราะหลายๆสาเหตุ ส่วนใหญ่เลยคือกลัวความคิดที่ไม่ตรงกัน เฮ้ออออออ คิดแล้วเศร้าครับ ก็นะเค้าคนนั้นมีแต่คนคอยดูแลโดยเฉพาะ(ว่าที่)พ่อตามหาโหดของพวกผมที่คอยแต่จะกันท่าไม่ยอมให้พวกผมได้เข้าใกล้กับคนๆนั้นเลย
"มึงเป็นไรไอ้หมาบิดไปบิดมา ปวดขี้?”
"ปวดขี้พ่อง กูกำลังเขินเว้ย"
"เขินเหี้ยไร อย่าบอกนะว่ามึงกำลังเพ้อถึงไอ้เป็ดของกูอยู่อ่ะ" ชานยอลชี้หน้าอีกคนอย่างคาดโทษ
ผั้ว!!!
"โอ้ย!!! ไอ้หมามึงมาตบหัวกูทำห่าไรเนี่ย" พูดพลางลูบหัวตัวเองป้อยๆ
"ก็มึงบอกว่าไอ้เป็ดเป็นของมึงอ่ะ"
"ก็มันจริง ไอ้เป็ดอ่ะของกู"
"ของกูเหอะสัส!!"
"ของกู"
"ของกู"
"ของกะ..."
แอ๊ดดดดดด
"ทำไรกันอ่ะ"
ไม่ทันที่ทั้งสองจะได้ด่ากันจบเสียงเปิดประตูก็ดังขึ้ง พร้อมกับปรากฏร่างเล็กๆที่พวกเขากำลังพูดถึง แต่พอมองเลยไปด้านหลังก็เจอกับร่างสูงของ(ว่าที่)พ่อตายืนตีหน้านิ่งอยู่ ทั้งชานยอลและแบคฮยอนจึงหันกลับมาสนใจร่างเล็กต่อ ก่อนจะส่งยิ้มหวานละมุนไปให้เพื่อหวังให้อีกคนหวั่นไหว
"ไม่ได้ทำไร แล้วนี่ไปไหนกันมาไม่เห็นชวนกันบ้างเลย" เป็นชานยอลที่ตอบคำถาม ร่างเล็กเดินดุกดิกๆมานั่งลงข้างๆแบคฮยอน แต่จะดีกว่านี้ถ้าไอ้เฮียเงิงมันไม่มานั่งลงแล้วดึงร่างเล็กๆนั่นมานั่งบนตักของตัวเองหน้าตาเฉย แถมร่างเล็กก็ไม่ได้มีท่าทีที่จะขัดขืนอะไร แถมยังจับแขนยาวๆของอีกคนมากอดรอบเอวบางของตัวเองอีก ณ จุดนี้บอกเลยครับว่า อิจฉา + หึง อย่างแร๊งงงงง
"ออกไปซื้อของกับคริสฮยองมา เห็นพวกนายยังไม่ตื่นเลยไม่อยากกวน" ตอบพร้อมกับส่งยิ้มหวานมาให้เล่นเอาชานยอลกับแบคฮยอนถึงกับเขินแก้มแดงไปเลยทีเดียว ทีแรกว่าจะให้อีกคนหวั่นไหวกับรอยยิ้มหวานๆของตน แต่ตอนนี้บอกเลยครับว่ารอยยิ้มของจงแดมีอิทธิพลต่อผมมากกกกก
ณ จุดนี้บอกได้แค่ว่า...
ฟินครับ -//////////-
ไม่ใช่ว่าผมเวอร์นะครับไม่เชื่อพวกคุณก็ลองหันไปมองชานยอลสิครับ นั่งหน้าแดงตาค้างอยู่นู่น ความรู้สึกของพวกผมก็ไม่ต่างจากพวกคุณหรอกครับ คุณเคยเป็นใช่ป่ะเวลาเห็นรอยยิ้มของคนที่คุณชอบน่ะ ความรู้สึกของพวกผมก็เป็นแบบนั้นเหมือนกัน -//////-
"เฉินเฉินไปนอนกันเถอะฮยองง่วง" เหมือนร่างสูงที่กอดร่างเล็กอยู่จะรู้ถึงอากัปกิริยาของพวกผมสองคนจึงเอ่ยชวนร่างเล็กไปนอน เพื่อดักทางพวกผมนั่นแหละครับ -_-
"แต่ผมยังไม่ง่วงเลยนะครับ ฮยองไปนอนก่อนเถอะ" ร่างเล็กตอบปฏิเสธ
"ฮยองนอนไม่หลับหรอกถ้าไม่ได้กอดเฉินเฉินน่ะ"
ตอแหล - แบค
มารยา(?) - ยอล
"อ่าาา ก็ได้ฮะ แบคยอลฉันไปนอนก่อนนะ บายยยยย" ว่าจบร่างเล็กก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง(ที่มีเพียงน้อยนิด) ก่อนจะยื่นมือไปให้ร่างสูงของคนที่บอกว่าอยากนอนนักอยากนอนหนา
แบคฮยอนและชานยอลมองตามทั้งสองร่างที่เดินจากไป โดยที่สายตาของทั้งสองจับจ้องไปที่เดียวกันนั่นก็คือ...
มือของคริส
เดินใครเดินมันไม่เป็นรึไงทำไมต้องมาโอบเอวไอ้เป็ดด้วย ผมก็หึงเป็นนะโว้ยยยยย - แบค
ถ้าไม่เห็นว่าเป็น(ว่าที่)พ่อตานี่โดนหมัดผมแน่ๆอ่ะเฮีย - ชานยอล
"ยอลกูคิดว่าเราควรสารภาพ" แบคฮยอนหันมาพูดกับชานยอลที่ยังไม่เลิกมองตามร่างทั้งสองที่เข้าห้องไปแล้วด้วยสายตาอาฆาต(?)
"สารภาพเหี้ยไรของมึง" พูดจบก็หันมามองอีกคน
"สารภาพรักดิสัส!!!"
"เห้ย ไม่เร็วไปเหรอวะ"
"ไม่เร็วหรอก ขืนช้ากว่านี้มีหวังรากหญ้ากูคงเกิดก่อนอ่ะ"
"แล้วมึงจะไปบอกยังไง ในเมื่อคริสฮยองคอยแต่จะกันท่าอยู่แบบเนี่ย"
"พรุ่งนี้คริสฮยองจะไปคุยงานกับท่านประธาน กูคิดว่าโอกาสนี้เหมาะสุด ถ้าขืนรอโอกาสหน้าเราคงได้รอกันจนแก่พอดี"
"อืมๆๆ แล้วมึงไม่กลัวคำตอบ?"
"ไม่ว่ะ เพราะกูกลัวว่าจะไม่ได้บอกมากกว่า กูทนแบบนี้ต่อไม่ไหวว่ะมันอึดอัดฉิบ"
"โอ้ววว แบคกูเพิ่งรู้ว่ามึงก็มีสาระ" พูดแล้วทำตาโตเหมือนไม่อยากจะเชื่อ จนทำให้อีกคนหมั่นไส้ต้องฝากมะเหงกไว้บนหัวไปหนึ่งที
"อีกแล้วนะมึงไอ้เตี้ย อย่าอยู่เลยย้ากกกกกกกก"
และสงครามระหว่างทั้งสองก็เริ่มขึ้นโดยมีอาวุธเป็น....หมอน -_-
ภายในห้องของคริสเฉิน
ร่างเล็กดิ้นขลุกขลักๆแบบนี้มาได้ซักพัก ตั้งแต่ได้ยินเสียงหยอกล้อปนเสียงหัวเราะของเพื่อนซี้ทั้งสอง ก็ไม่รู้สินะแค่คิดว่าทั้งสองคนอาจจะชอบกันแค่นี้มันก็รู้สึกโหวงๆยังพิกล เฮ้ออออออ คิดแล้วก็ได้แต่ดิ้นขลุกขลักๆอีกครั้ง จนร่างสูงที่เอ่ยปากว่าจะนอนกอดร่างเล็กแต่ก็ไม่ได้กอดนั้นต้องเอ่ยถามขึ้นมา ...ทั้งๆที่รู้ดีว่าคนตัวเล็กเป็นอะไร
"เป็นไรรึเปล่าเฉินเฉินดิ้นไปดิ้นมา"
"อะ เอ่อ ไม่มีไรครับฮยองนอนเถอะ"
"ฮยองจะนอนได้ยังไงในเมื่อเราดิ้นไปดิ้นมาแบบนี้"
"ขะ ขอโทษฮะ ผมจะไม่ดิ้นแล้วฮยองนอนเถอะ" เอ่ยอย่างสำนึกผิด ก่อนจะก้มหน้าลง
"ฮยองไม่เชื่อหรอก เอางี้เดี๋ยวฮยองจะกอดเฉินเฉินไว้เองถ้าเฉินเฉินดิ้นเมี่อไหร่ฮยองจะล็อกไว้แน่นๆเลย โอเคมั้ย?"
"ก็ได้ฮะ ^^"
จบคำร่างสูงก็ดึงร่างเล็กให้เข้ามาอยู่ในอ้อมแขน มือหนาก็ลูบหัวอีกคนเหมือนเป็นการปลอบใจ และไม่นานทั้งสองก็หลับไปในที่สุด...
วันนี้แล้วสินะที่พวกเขาจะมาสารภาพรักกับคนตัวเล็ก โชคดีหน่อยที่วันนี้คริสฮยองกับซูโฮฮยองออกไปคุยงานตั้งแต่เช้า ส่วนเมมเบอร์คนอื่นๆก็ยังไม่ตื่น ถ้าจะตื่นก็คงเป็นเขากับชานยอลแล้วก็ไอ้ตัวเล็กที่นั่งดูทีวีอยู่นี่แหละ ทั้งสองสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนจะมองหน้ากันเล็กน้อยเหมือนให้กำลังใจแล้วจึงเดินไปหาคนตัวเล็กอีกคน
"จงแด" ชานยอลเอ่ยเรียก ร่างเล็กหันหน้ากลับมามองพวกเขาก่อนจะ...ยิ้มหวาน -////-
น่ารักจังไอ้เป็ด - ชานแบค
"ว่าไงมีไรเหรอ" เสียงของคนตัวเล็กทำให้ทั้งสองคนได้สติ(?) ก่อนจะเดินไปนั่งลงข้างๆอีกคนบนโซฟา โดยชานยอลนั่งด้านขวาและแบคฮยอนนั่งด้านซ้าย จบท้ายที่จงแดนั่งตรงกลาง
"จงแดพวกฉันมีไรจะบอก" ชานยอลเอ่ยอีกครั้ง คนตัวเล็กจึงหันไปมองพลางเอียงคอเหมือนจะถามว่ามีอะไร แต่คนตัวเล็กจะรู้มั้ยว่าท่าทางแบบนั้นน่ะมันทำเอาหมาป่าทั้งสองตัวแทบอดใจไม่ไหว
"พวกฉัน...ชอบนาย -////- " จบคำของชานยอลจงแดก็เบิกตากว้าง ก่อนจะกระพริบตาปริบๆมองอีกคนอย่างไม่เข้าใจ
"พวกฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าความรู้สึกนี้มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ มารู้ตัวอีกทีพวกฉันก็ไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับนายซะแล้ว" เมื่อเห็นว่าจงแดไม่พูดอะไรชานยอลจึงเอ่ยต่อ จงแดมองหน้าชานยอลอยู่ซักพักก่อนจะยิ้มออกมา...ทั้งน้ำตา
"ทะ ทำไมถึง ฮึก มาบอกเอา ปะ ป่านนี้ รู้มั้ยว่าฉัน ฮึก รอฟังมานานแค่ไหน คิดมาก(เรื่องที่นึกว่าพวกนายชอบกัน)จนแทบนอนไม่หลับเลยก็มี" ฝ่ามือน้อยๆรัวลงไปบนแผงอกแกร่งของชานยอลไม่ยั้ง แต่อีกคนกลับไม่ร้องออกมาสักแอะแถมยังยิ้มไม่หุบอีกต่างหาก จนแบคฮยอนที่ไม่มีบทไปนานทนไม่ไหวดึงร่างเล็กให้หันกลับมาทางตัวเอง จูบซับน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน ก่อนจะผละออกมาแล้วยิ้มกว้างเมื่อเห็นหน้าอีกคนนั้นแดงยิ่งกว่ามะเขือ
น่ากินจังไอ้เป็ด - แบค
"ก็ที่ไม่บอกว่าชอบเพราะกลัวแป้ก" พูดจบก็ก้มลงสูดดมความหอมบนกลุ่มผมนุ่มของจงแด
"กลัวนายจะเกลียดพวกฉัน" ชานยอลว่าก่อนจะดึงอีกคนมากอดแน่น เลยกลายเป็นว่าตอนนี้จงแดไปนั่งบนตักชานยอลเรียบร้อย โดยมีแบคฮยอนคอยเช็ดน้ำตาให้
"กลัวโดนนายปฏิเสธ" จูบลงที่หน้าผากมน
"กลัวมองหน้ากันไม่ติด" จูบลงที่สองข้างแก้ม
"กลัวนายบอกว่าไม่ได้ชอบพวกฉัน" จูบลงที่จมูกรั้น
"กลัวจะเสียนายไป" จูบลงที่ท้ายทอยขาว
"กลัวนายจะไล่ให้พวกฉันไปชอบคนอื่น" จูบลงที่ริมฝีปากบาง
ชานยอลที่เห็นอย่างนั้นก็จูบลงที่ท้ายทอยขาวอีกครั้งพร้อมกับทำรอยรัก มือทั้งสองคนก็สอดเข้าไปในเสื้อยืดตัวบางเป็นที่เรียบร้อย
"อื้มมม บะ แบคพอแล้ว"ผ่านไปสักพักร่างบางจึงดันอกของแบคฮยอนออกห่างจากตัว พลางหอบหายใจหน้าก็แดงจนอีกคนอดใจแทบไม่อยู่
"แบคพอแล้ว งั้นต่อไปตายอลนะครับคนดี" พูดจบก็จับอีกคนหันมาหาตนแล้วประกบปากจูบทันที
"อื้มมมมม~~"
แบคฮยอนจัดการหวังจะดึงเสื้ออีกคนออก แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อ..
ปัง!!!!
"หยุดนะ ไอ้พวกเด็กเวรจะทำอะไรเฉินเฉินของฉัน ห๊ะ!!!!!"
ทั้งสองหยุดการกระทำก่อนจะหันไปมองที่ร่างสูงของ(ว่าที่)พ่อตาอย่างเหนื่อยหน่าย ส่วนร่างเล็กก็ฟุบลงกับอกแกร่งของชานยอลอย่างหมดแรงไปสียแล้ว
เอาล่ะครับต่อไปนี้พวกผมขอไปเอาชนะใจของ(ว่าที่)พ่อตาก่อนนะครับ บายจุ๊บ อย่าลืมเม้นให้ด้วยนะครับไม่งั้นพ่อตาคนนี้คงไม่ยอมรับพวกผมง่ายๆแน่
END
ความคิดเห็น