คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : OS Sehun x Chen
Sehun x Chen
ตึกเรียนใหญ่โตอันเป็นที่นักเรียนส่วนใหญ่เดินกันควักซะจนต้องเบียดกันเดิน ในตอนนี้ช่างดูคับแคบเสียนี่กระไร...แคบเสียจนทำให้จงแดได้เจอกับ...
กับ....
กับ......
กับ........
กับ..........
ไอ้ รุ่นพี่ โอ เซฮูนนนนนนนนนน!!!!! >0<
มันมาโผล่ที่ตึกคณะอักษรฯได้ไง ได้ข่าวมันเรียนวิศวะมิใช่รึ! มัน มัน มัน
มันเห็นผมแล้ว o0o!!!
สลัด!!!!!
ชีวิตแค่โดนทำร้าย~ อ้าย อ้าย อ้าย
กุขอล่ะมึงอย่ามาทำอะไรที่เรียกยางอายกูต่อหน้าคนอื่นอีกเลย ล่าสุดที่มึงหอบดอกกุหลาบมาให้กุถึงหน้าห้อง(เรียน)กูก็อายเขาแทบตายแล้วสัส! แล้วไหนจะวันนั้นที่มึงใส่ยีนส์ขากล้วยเสื้อรัดๆซะจนกุกลัวว่าตับไตไส้พุงมึงจะมาบีบรวมตัวกัน แล้วขับมอไซต์มารับกูที่หน้าคณะอีก
ไหนจะซื้อตุ๊กตาบาร์บี้บิวตี้แสนปัญญาอ่อนนั่นมาให้กูกลางโรงอาหารอีก =___= นี่พูดมานี่ยังไม่หมดนะแต่ถ้าจะให้เล่าก็กลัวจะเปลืองกระดาษ -..-
ถามว่ามันไอ้เซฮุนคือใคร มันก็คือรุ่นพี่ที่มหาลัยผมนี่เองแหละครับ มันตามจีบผมมาตั้งแต่ตอนรับน้องแล้ว ซึ่งผม คิม จงแด เฟรชชี่ที่น่ารักที่สุด (เรอะ) ก็ไม่เคยแม้แต่จะแยแสมันเลยสักครั้ง...ดูจากคุณสมบัติข้างบนที่มันสามารถทำผมอายได้ทุกเมื่อที่อยู่กับมันก็น่าจะรู้กันแล้วนะ -___-
ผมพยายามทำตัวให้เล็กที่สุดและใช้ผู้คนที่เดินกันควักให้เป็นประโยชน์โดยการไปซ้อนที่หลังพวกเขา จงแดฉลาดชิป่ะล้าา~ ฮิ ><
หมับ!
O_o
บร๊ะเจ้า!
ใครมันมาจับแขนจงแดว่ะครับ! คนยิ่งรีบๆอยู่
หันกลับมามองหน้ามันสักนิด...อิปลาสลิด! O_o
คิมจงแดอยากจะเป็นบ้า นี่อิรุ่นพี่เซฮุนมันมีตาทิพย์รึเปล่าว่ะ แม่ม!! หลบไม่เคยจะพ้นมันสักที =__=++
ผมมองไอ้รุ่นพี่ที่ตามจีบผมมาเกือบปีด้วยสายตาเอือมๆ เตรียมยางอายไว้พร้อมแล้วล่ะ...ไม่เคยมีครั้งไหนที่มึงจะไม่ทำให้กูอายสินะ ไอ้รุ่นพี่ปลาสลิด!
มันคงเริ่มแล้วสินะครับ...ไอ้รุ่นพี่เซฮุนคว้าเอาโทรโข่งจากเพื่อนมาจ่อที่ปาก
"ทุกคนครับช่วยเงียบกันก่อนนะครับ ผมกำลังจะจีบน้องจงแดอย่ารบกวนสมาธิครับ"
-_______________-++++++++++++++
ไอ้รุ่นพี่ฟายเอ้ออออออออออออ!!!!!!!!!!!
มึงเกิดมาเพื่อทำกูอายใช่ม้ายยยยยยยยยยยยยยยย ตอบ!!!
สรรพสิ่งเงียบลงจากเมื่อกี้ประมาณ 80% พวกคุณมึงไม่ต้องทำตามที่มันขอก็ได้นะ เสียงดังๆ กันหน่อยดิโว้ยยยยยยยย จงแดไม่พร้อมที่จะรับฟังไอ้รุ่นพี่เซฮุนนะเว้ย!!!!
ไอ้รุ่นพี่เซฮุนส่งโทรโข่งคืนให้เพื่อนแล้วเดินเข้าไปลากเก้าอี้จากในห้องมาหนึ่งตัว เท้าของมันที่มีรองเท้าสีเขียวสดห่อหุ้มเอาไว้ ตวัด(?)ขึ้นไปเหยียบเก้าอี้ข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างก็ยังอยู่ดีที่พื้น ตัวมันบิดจนกลายเป็นว่าตอนนี้มันกำลังหันข้างให้ผมอยู่ มือข้างขวาของมันเสยผมปานพระเอกหนัง...ถุ้ย!!!
รุ่นพี่อีกคนที่เป็นเพื่อนกับไอ้รุ่นพี่เซฮุนยื่นกีต้าร์มาให้ก่อนมันจะรับเอา มันยืดตัวขึ้นจนเต็มความสูงแล้วหันหน้ามาหยิ่งฟัน(ยิ้ม)ให้ผม สลัด!! กูสยอง บรื้ออ~
มันก้มๆ เงยๆ อยู่กับกีต้าร์สักพักแล้วค่อยเงยหน้ามามองผมอีกครั้ง แล้วปากมันก็เริ่มที่จะ...ทำเรื่องหน้าอายให้ผม TT_TT
เป็นคนไม่มีเจ้าข๊องง~ ไม่มี๊ใคร้อย้ากม๊องง
สถานะมันฟ๊องงว่าฉันน้านยั๊งไม่มีใคร๊~ เป๊นค๊นมีความร้ากกก
แต่ไม่เค๊ยได้ใช๊~ ได้โปร๊ดวอนน๊องจงแด๊ได้ไหม~
ช่วยมาเมตตาพี๊ที๊~~~~~
สลัด!!!!!!!!!!!!
จงแดว่าแล้วว่ามันต้องมาทำให้ยางอายผมทำงานอีก บอกตง! ถ้ามึงจะร้องเพลงเพี้ยงขนาดนี้อ่ะนะ ชาตินี้มึงอย่าร้องเลยเถอะ =_____________=+++
มันเอาขาข้างที่ยังค้างอยู่บนเก้าอี้ลงแล้วส่งกีต้าร์คืนให้เพื่อน ผู้คนรอบข้างก็กลั้นหัวเราะกันซะส่วนใหญ่ บางคนนี่เดินหนีไปไหนแล้วก็ไม่รู้...ดีแล้วล่ะที่ไม่อยู่บอกตง! จงแดอาย
ไอ้รุ่นพี่เซฮุนเดินเข้ามาอยู่ตรงหน้าผม มือของมันเอื้อมมากุมมือผมไว้
"ช่วยมอบหัวใจของน้องจงแดให้พี่ดูแลด้วยนะครับ"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"เอาตีนกุไปก่อนแล้วกันนะ"
โครมมม!!!!!!!
=______________________________=++++++++
.....FIN…..
#ฟินพ่อง – เซฮุน
ความคิดเห็น