คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : SF Lay x Chen x Luhan
Lay x Chen x Luhan
คำเตือน : กรุณาทำใจก่อนอ่าน และคุณไม่สามารถหาสาระได้จากเรื่องนี้
*************************CHEN*******************************
ผู้ชายไม่เจ้าชู้ก็เหมือนงูไม่มีพิษ ...
มันไม่ใช่ว่าจะไม่เข้าใจในความหมายของคำข้างต้นเลยสักนิด ตรงข้ามคิม จงแด เข้าใจมันดีเพราะเขาได้ฟังคำนี้บ่อยจนแทบจะเอียน เสี่ยว ลู่หาน และ จาง อี้ชิง หรือ เลย์ แฟนหนุ่มทั้งสองทำให้เขาเข้าใจความหมายของประโยคนี้ได้ดีกว่าใคร แต่จะให้ชินและต้องทนยอมรับพิษร้ายกาจจากงูทั้งสองตัวนั้นเขาคงจะไม่ไหวหรอกนะ
“จงแดยังจะงอนพวกพี่ไปทำไมกันครับ พวกพี่ก็เคยบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าผู้ชายน่ะถ้าไม่เจ้าชู้มันก็เหมือนงูไม่มีพิษ”
มันจะมีคำนี้เสมอเมื่อครั้งไหนที่เขาโกรธเรื่องที่แฟนรูปหล่อทั้งสองแอบเหล่หรือแอบสานความสัมพันธ์กับใครก็ตาม ...
ขาเรียวเดินจ้ำไปตามทางเพื่อตรงไปยังห้องพักที่อาศัยอยู่กับแฟนหนุ่มทั้งสองคนตั้งแต่เริ่มคบกันได้ห้าเดือน โดยที่ไม่ได้สนใจกับอีกสองหนุ่มที่กำลังเดินเร็วๆ เข้ามาหาพร้อมคำแก้ตัวต่างๆ นานา แต่จงแดก็หาได้ฟัง แม้เหตุการณ์นี้จะไม่ได้เกิดขึ้นครั้งแรกตรงข้ามมันเกิดขึ้นบ่อย บ่อยมาก บ่อยจนจงแดก็ชักจะไม่แน่ใจว่าตกลงแล้วทั้งลู่หานและเลย์นั้นยังรักเขาจริงรึเปล่า
ตลอดเวลาที่คบกันมาเกือบสองปีทั้งสองคนเอาแต่เที่ยวแล้วก็ควงสาวควงหนุ่มน้อยไม่เว้นวัน แต่ก่อนเขาก็เคยตามไปจัดการคนพวกนั้นนะ แต่ตอนนี้บอกเลยว่าเริ่มเหนื่อยที่จะต้องตามจัดการคนพวกนั้นเสียแล้วล่ะ เคยขอร้องให้ทั้งสองเลิกเจ้าชู้แล้วแต่ก็ได้คำตอบกลับมาเพียงแค่ว่า...
‘ผู้ชายถ้าไม่เจ้าชู้มันก็เหมือนงูที่ไม่มีพิษนะจงแด แต่ถึงแม้พวกเราจะเจ้าชู้ควงคนอื่นไปเรื่อยแต่หัวใจของเราสองคนก็ยังคงรักจงแดคนเดียวเสมอนะ’
เขาเองก็ไม่รู้หรอกว่าแฟนทั้งสองคนจะต้องทำตัวเป็นงูมีพิษไปเพื่ออะไร ก็ได้แต่พยายามทำความเข้าใจและอดทนมาตลอดจนกระทั่งมาวันนี้...
วันนี้เขาถูกรุ่นพี่ที่รู้จักซึ่งเป็นเจ้าของผับใต้ดินชื่อดังขอร้องให้ช่วยไปร้องเพลงแทนนักร้องประจำผับที่ป่วยกะทันหันให้หน่อย คราวแรกเขาก็ปฏิเสธไปเพราะกลัวแฟนทั้งสองจะไม่ชอบใจจนกระทั่งทนกับสายตาอ้อนวอนของรุ่นพี่ไม่ไหวเลยต้องแอบไปร้องเพลงที่ผับให้ แต่สิ่งที่เขาไม่คาดคิดว่าจะเกิดขึ้นก็คือ... การที่ได้เห็นแฟนทั้งสองที่บอกว่ามีงานดึกกำลังนั่งนัวเนียอยู่กับสาวหน้าอกสุดบึ้ม
อยากจะวีนให้ร้านพังแขกกระเจิงแต่ก็กลัวว่ารุ่นพี่จะเดือดร้อน เลยได้แต่อดกลั้นจนทำงานช่วยรุ่นพี่เสร็จถึงได้ขอตัวออกมายืนรอแฟนหนุ่มทั้งสองที่รถของลู่หาน ส่วนรถของเลย์นั้นอยู่ในอู่ตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว และวันนี้จึงเป็นอีกวันที่จงแดต้องจัดการสาวที่มาพันเกี่ยวกับแฟนหนุ่มทั้งสองออกไป แล้วก็ไปโบกแท๊กซี่กลับมาที่ห้องโดยไม่ฟังอะไรจากแฟนทั้งสองคนแม้แต่น้อย
“จงแดฟังกันก่อนสิ”
ปัง!!
ผมไม่สนใจเสียงเรียกของพี่เลย์ที่กำลังเข้ามาใกล้ พอเปิดประตูห้องได้ผมก็ปิดกระแทกใส่หน้าของทั้งสองคนที่กำลังจะตามเข้ามาทันที ก่อนจะได้ยินเสียงเปิดประตูตามมาผมเลยเดินหนีเข้ามาในห้องนอน กำลังจะปิดประตูแต่ก็ต้องชะงักเมื่อพี่เลย์ก้าวเข้ามาขวางแล้วดันผมเข้ามาข้างในห้อง จากนั้นพี่ลู่หานที่เพิ่งจะตามเข้ามาก็เป็นคนปิดประตูห้องนอนพร้อมล็อกกลอนเสียดิบดี
“งอนพวกพี่เหรอครับ หืม?”
ผมตีหน้าตายใส่พี่เลย์ที่จับไหล่ผมไว้ทั้งสองข้างแล้วก้มลงมาถามด้วยใบหน้ายียวน แต่แล้วก็ต้องหันมาจิกตาใส่ร่างสูงของอีกคนที่เดินอ้อมมากอดผมทางด้านหลังโดยไม่ทันให้ตั้งตัว
“ปล่อยได้แล้วผมจะไปอาบน้ำ”
“จะรีบไปอาบทำไมกันล่ะครับ วันนี้น่ะจงแดของพวกพี่ร้องเพลงเพราะสุดๆ เลยรู้ไหม คนเขาเคลิ้มกับทั้งผับ” แม้ว่าเสียงที่เลย์เอ่ยมันจะดูราบเรียบใบหน้าเปื้อนยิ้ม แต่จงแดที่รู้จักเลย์ดีก็พอจะรู้ว่าคนตรงหน้ากำลังไม่พอใจ
“นั่นสิครับ จะไปร้องเพลงทั้งทีทำไมไม่บอกพวกพี่บ้างล่ะ ...จะได้เตรียมตัวไปดู จุ๊บ!”
“อ๊ะ! พี่ลู่หาน!!”
ผมแว้ดเสียงดังใส่พี่ลู่หานทันทีเมื่อริมฝีปากร้ายกาจนั้นกดจุบลงมาแล้วดูดดึงเบาๆ ที่ต้นคอของผม แต่ก่อนจะได้หันไปแว้ดเสียงดังใส่อีกทีพี่เลย์ก็ดันจับใบหน้าของเขาหันไปหาเสียก่อน
“อย่าเสียงดังสิครับ นี่มันดึกแล้วนะ”
“งั้นก็ปล่อยผมสิ!”
“ถ้าปล่อยแล้วได้อะไร...ถ้าไม่ปล่อยแล้วได้อะไร”
ใบหน้ามึนบวกกับคำถามมึนๆ กวนๆ ของคนตรงหน้าทำเอาจงแดอดไม่ได้ที่จะกรอกตาไปมาด้วยความหน่ายใจ ไหนจะจมูกโด่งของลู่หานที่ยังคลอเคลียอยู่บริเวณซอกคอเขาอยู่นั้นมันยิ่งทำให้เขาหน่ายใจหว่าเดิม ทั้งที่เรื่องวันนี้โทษของเขาไม่ได้หนักเท่าโทษของทั้งสองคนเลยสักนิด แต่ดูเหมือนคนที่จะโดนทำโทษมีเพียงแค่เขาคนเดียว...
“วันนี้โทษของพวกผิดมันร้ายแรงกว่าขอผมนะ! เพราะฉะนั้นหยุดก่อกวนผมซะ”
“ขอโทษนะแต่เนื้อตัวของจงแดมันคงจะกระตุ้นพี่ได้ดีไม่เคยเปลี่ยน...ให้หยุดตอนนี้พี่คงจะไม่ทำหรอก”
จบคำของลู่หานจงแดก็รู้สึกเจ็บแสบที่บริเวณไหล่มนซึ่งมันโผล่ออกมาให้คนตัวสูงได้เชยชมตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่แน่ใจ เผลอไปนิดเดียวก็ถูกมือหนาทั้งสองข้างที่ยึดจับแก้มไว้แน่นดึงให้เข้าไปใกล้ชิดกับใบหน้าหล่อหวานตรงหน้า ไม่ทันให้ได้ตั้งตัวริมฝีปากอิ่มก็ฉกชองเข้ามาประกบกับริมฝีปากบางเสียก่อน
ริมฝีปากร้ายกาจจูบนุ่มนวลชวนเคลิ้มจนจงแดต้องยกมือทั้งสองข้างขึ้นมากำแน่นไว้ที่หัวไหล่ของคนรุกราน ท้องแบนราบรู้สึกได้ว่ากำลังถูกมือของคนที่พรมจูบไปทั่วลำคอลูบไล้เบาๆ ให้พอรู้สึกสยิว ดวงตาเฉี่ยวหลับพริ้มยอมรับสัมผัสจากทั้งสองคน
จากที่เคยมอบจูบที่นุ่มนวลให้คราวนี้ริมฝีปากของเลย์เปลี่ยนเป็นดูดดึงริมฝีปากบางจนต้องเผยอออกให้ลิ้นร้อนได้เข้าไปลิ้มรสที่ข้างใน
“อื้อออ” เผลอครางอย่างมีอารมณ์เมื่อมือซุกซนของลู่หานบีบเฟ้นที่เอวบางอย่างหมั่นเขี้ยว ลิ้นเล็กตอบกลับลิ้นร้อนของคนตรงหน้าอย่างเผลอไผลน้ำสีใสไหลออกมาเปื้อนคางมนแต่ก็ไม่มีใครคิดที่จะสนใจ จนเมื่อร่างเล็กเริ่มหมดลมหายใจอีกคนจึงผละออกมา
“แฮ่กๆ พี่เลย์ อื้อออ พี่ ...พี่ลู่หาน”
“หึหึ! ไปที่เตียงกันครับเด็กดี”
CUT
Link on Twitter
จงแดโดนกอดไว้ทั้งสองข้างจนแทบจะขยับตัวไม่ได้แก้มทั้งสองข้างก็ถูกแฟนหนุ่มทั้งสองคนสูดดมอยู่ไม่ห่างจนต้องใช้มือดันใบหน้าหล่อๆ นั้นออกไปเสีย
“พี่รักจงแดนะ”
“พี่เองก็รักจงแดมากๆ นะครับ”
คำบอกรักที่ได้ฟังทุกครั้งหลังจากที่ทำกิจกรรมรักกันเสร็จทำให้หัวใจดวงเล็กเต้นแรงเหมือนดั่งทุกครั้ง แต่ก็ยังทำเป็นตีหน้านิ่งเพราะยังเคืองเรื่องที่พ่อแฟนทั้งสองคนนั้นยังไม่เลิกทำตัวเป็นพ่อไก่แจ้เสียที
“ปากก็บอกว่ารักผมแต่ก็ยังจะนอกกายผมอยู่เรื่อย”
“นอกกายที่ไหนพวกพี่ยังไม่เคยนอนกับใครเลยตั้งแต่คบกับจงแดนะ” เลย์พูดอย่างใจเย็นมือหนาเช็ดเหงื่อที่ยังคงค้างอยู่บนใบหน้าใส
“ก็พวกพี่ชอบพูดว่า...ผู้ชายถ้าไม่เจ้าชู้ก็เหมือนงูไม่มีพิษ” ประโยคสุดท้ายแกล้งทำเสียงเข้มล้อเลียนแฟนหนุ่มทั้งสอง ส่วนคนที่โดนล้อก็หัวเราะขำๆ ให้กับความน่ารักของน้อง
“ก็มันจริงอย่างที่พวกพี่พูดไหมล่ะ”
ร่างเล็กไม่ตอบคำถามของลู่หานแต่ปากที่บวมเจ่อนั้นก็เบ้ออกมาอย่างน่ารักน่าชังจนลู่หานอดใจไม่ไหวก้มลงไปกดจูบแรงๆ ที่ริมฝีปากนั้นอย่างหมั่นเขี้ยว
“งื้ออออ” ส่งเสียงแง่งอนไปให้ลู่หานไม่พอยังส่งสายตาเขียวปั๊ดไปให้อีก “เมื่อไหร่พวกพี่จะเลิกทำตัวเป็นพ่อไก่แจ้สักทีเนี่ย”
“อืมมม...เมื่อไหร่น่ะเหรอ ก็คงจะเป็นเมื่อตอนที่จงแดงอนแล้วไม่น่ารักนั่นแหละมั้ง ซึ่งมันก็คงไม่มีวันนั้นหรอก” เมื่อได้ฟังคำตอบจากเลย์ร่างเล็กที่หันหน้ามาฟังเสียดิบดีก็หน้าแดงแปร๊ด รีบซุกหน้าลงกับอกล่ำๆ นั้นอย่างต้องการซ่อนความเขินอาย
“รู้ไหมว่าเวลาจงแดหึงพวกพี่แล้วทำหน้านิ่งๆ ใส่มันโคตรจะเซ็กซี่เลย!”
“แล้วอีกอย่าง...พวกพี่เองก็ชอบเวลาทำโทษจงแดที่สุดเลย”
“งื้ออออ พอเลย! ถ้ายังไม่หยุดจงแดจะงอนจริงๆ ด้วย”
“ฮ่าฮาฮ่า! ครับๆ หยุดก็ได้ครับ”
ร่างสูงทั้งสองหัวเราะให้กับความน่ารักของแฟนตัวเล็กก่อนจะกระชับกอดให้แน่นขึ้น แล้วจึงหลับไปด้วยความเหนื่อยจากกิจกรรมเมื่อสักครู่
ต่อให้จงแดจะมีแฟนขี้แกล้ง เจ้าชู้ขนาดไหน แต่ถ้าหากความรักที่ทั้งสองคนมอบให้นั้นมันไม่เคยเปลี่ยนไป เขาก็จะขออยู่แบบนี้ตลอดไปกับผู้ชายที่ชื่อ เสี่ยว ลู่หาน และ เลย์
END
********
ฟิค HBD กับชายน๊อตค่ะ
สำหรับรีดเดอร์ที่เกิดวันนี้ก็
ขอให้มีความสุขกันทุกคนนะคะ
คิดสิ่งใดก็ขอให้สมหวังกันน้าาา
รักนะคะ จุ๊บ!
ความคิดเห็น