คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 เรื่องด่วน
ตอนที่ 2 เรื่องด่วน
ที่สนามหญ้าหน้าบ้านของน้ำหวาน มีทางเดินทอดยาวจากรั้วจนถึงประตูบ้าน ข้างๆก็เป็นสนามหญ้า และก็สวนที่พ่อของน้ำหวานจัดไว้ ถึงตอนนี้หญ้าจะงอกยาวขึ้นก็เถอะ แต่ดูรวมๆแล้วบ้านของน้ำหวานจัดสวนได้แย่น้อยที่สุดแล้ว เมื่อเทียบกับบ้านหลังอื่นๆในบริเวณใกล้เคียง
อีกมุมหนึ่งของสนามหญ้า ชายวัยกลางคนท่าทางใจดียืนริมรั้ว กำลังยืนรับฟังเรื่องจ้อของหญิงวัยหมดประจำเดือน ที่ดูเหมือนเป็นนักจ้อมืออาชีพโดยแท้ ซึ่งเธอเป็นคนที่น้ำหวานไม่ชอบหน้า เพราะเคยถูกเอาเรื่องหน้าอกคัฟ บี ไปเม้าท์ให้เพื่อนบ้านฟัง
“ป๋ามีเรื่องด่วนอะไรจะบอกหนูหรอคะ” น้ำหวานเดินมาหาพ่อ โดยไม่สบตาหญิงสูงวัยที่กำลังจ้องเธอตาเขม็ง
“เรื่องสำคัญทีเดียวละ” หญิงสูงวัยรีบตอบก่อน
หนอย..ยัยป้าช่างเม้าท์ เรื่องของป๋ากับฉัน ป้ามายุ่งอะไรด้วยเนี่ย ><
“อะไรคะป๋า?” น้ำหวานรีบถามคุณพ่อ ถึงน้ำหวานจะไม่ชอบป้าช่างเม้าท์ แต่ก็ต้องแสดงกริยาที่ดี ต่อหน้าคุณพ่อ
“อ๋อ คือว่าอย่างนี้นะน้ำหวาน อาทิตย์หน้าเนี่ย ป๋าต้องไปดูงานสอนที่ญี่ปุ่นนะ ก็เลยอยากจะฝากน้ำหวาน.”
“อะไรนะคะ ฝากหนูไว้กับ..กับ ป้าอุ๊ เหรอ?”
อะจึ้ย ป้างช่างเม้าท์แกจ้องเขม็งเลย ใบหน้าแบบนี้ดูโหดจัง
“อ๋อ เปล่าจ้ะ ป๋าจะให้น้ำหวานไปอยู่กับตายายที่เชียงใหม่อะจ้ะ”
“เอ๋ เชียงใหม่หรอ”
พูดถึงเชียงใหม่ น้ำหวานก็จะคิดถึงแม่ เพราะว่าแม่ของน้ำหวานเป็นคนเชียงใหม่ ครั้งสุดท้ายที่น้ำหวานไปเชียงใหม่ ก็เมื่อหลายปีก่อน ตอนที่น้ำหวานยังเด็ก พอหลังจากกลับเชียงใหม่ไม่กี่เดือนแม่ก็จากน้ำหวานไป ตั้งแต่นั้นมาน้ำหวานก็ไม่อยากไปเชียงใหม่อีกเลย เพราะคิดว่าเป็นสาเหตุที่ทำให้แม่จากไป
พอถึงช่วงปิดเทอมเมื่อไหร่ น้ำหวานก็จะติดแหง็กอยู่กับป้าช่างเม้าท์ทุกๆปี
“กลับไปเยี่ยมตายายบ้าง แล้วก็ไปหาเพื่อนเก่าๆ ไม่รู้อีหนูจะจำได้ไหมหนอ..”ป้าช่างเม้าท์พูดเอาฝ่ามือชันคาง
“เอ่อ คือว่า..”น้ำหวานพูดตะกุกตะกัก
“ไม่อยากไปอีกตามเคยละสิ น้ำหวาน”คุณพ่อพูดพลางยิ้มให้น้ำหวาน
“เปล่าคะ แค่คิดว่าทิวจะไปด้วยไหม เห็นทิวยังติดเรียนพิเศษอยู่นี่คะ”
“อ๋อ ป๋าจะไปส่งน้ำหวานก่อนจ้ะ จะได้ไปเยี่ยมตายายด้วย ส่วนทิวจะตามไปหลังจากเรียนพิเศษเสร็จแล้ว”
“ไปกับใครเหรอคะป๋า”
“ไปกับฉันเนี่ยแหละ แม่หนู”ป้าช่างเม้าท์ตอบ แล้วยิ้มระรื่น”ฉันก็เป็นคนที่นั่นเหมือนกันนี่จ้ะ”
แสดงว่ายังไงฉันก็ต้องเจอป้าแกอยู่ดีใช่ไหมเนี่ย ... เฮ้อ ~
“แล้วป๋าจะกลับมาเมื่อไหร่เหรอคะ”น้ำหวานถาม
“ป๋าก็ยังไม่รู้เหมือนกันจ้ะ มันเป็นเรื่องด่วนมาก ทางโรงเรียนเขาส่งข่าวมาเมื่อวานนี้เอง”
“ป๋าเขาคงไม่กลับมาง่ายๆหรอกแม่หนู ป๋าคงไปติดหญิงญี่ปุ่นที่โน่นแน่ๆเลย จริงไหมตาดิษฐ์”ป้าช่างเม้าท์พูดพลางหัวเราะ พ่อของน้ำหวานก็หัวเราะตาม
“ถ้ารู้วันกลับเมื่อไหร่ป๋าจะโทรมาบอกละกัน แต่ก็คงนานพอดูแหละ”
“นี่แม่หนู รีบไปจัดชุด เก็บข้าวของได้แล้วละ ”ป้าช่างเม้าท์บอก
“อ้าว เราจะไปตอนนี้เลยหรอคะ ป๋า”น้ำหวานถามพ่อ ในใจยังรู้สึกขยะแขยงคำพูดของป้าช่างเม้าท์
“เปล่าจ้ะ ไปวันพรุ่งนี้เช้า ป๋าจะขับรถไปส่งนะ”
ดีล่ะ นี่เป็นโอกาสสำคัญ ที่จะเสนอข้อแลกเปลี่ยน
“ก็ได้คะ แต่หนูขออะไรอย่างหนึ่งแลกกับการไปเชียงใหม่ได้ไหม”
“อยากได้อะไรละ” คุณพ่อถาม
“มือถือเครื่องใหม่คะ” น้ำหวานแอบกระซิบที่หูของพ่อ พ่อของน้ำหวานก็ผงกหัว นั่นเป็นคำตอบ ตกลง
“หลักแหลมไม่เบาเลยนะแม่หนูน้ำหวาน ” ป้างช่างเม้าท์พูดพร้อมทำหน้าตายิ้มอย่างมีเล่ห์
“อะไรนะคะ?” น้ำหวานมีอาการหูแดงเล็กน้อย
“เปล่าจ้า ไม่มีอะไรหรอก โฮะ โฮะโฮะ”ว่าแล้ว ป้าช่างเม้าก็เดินกลับเข้าบ้านของเธอไป
หน็อย ยัยป้าช่างเม้าท์ เห็นเรื่องอะไรที่เป็นความลับละก็ ทำหูผึ่งเชียว
“ป๋าเอารถไปเช็คที่ร้านก่อนนะ ฝากดูบ้านด้วยละ”
“คะ”
น้ำหวานรู้สึกดีใจอย่างมากที่พ่อของเธอตอบตกลงในข้อเสนอ เธอจึงยิ้มแป้นเดินกลับเข้าบ้าน
“ร่าเริงจังนะพี่ สงสัยเพราะเรื่องสำคัญของพ่อแน่เลย ไหนๆ บอกหน่อยดิเรื่องอะไร” ทิวซักน้ำหวาน
เอาอะไรมาแลกก็ไม่บอกหรอกอุอุ มีความสุขจังเลย ลา ลัล ล้า ~
“เงียบเหรอ ไม่เป็นไร เดวไปถามป้าอุ๊ก็ได้ แบร่ๆพี่น้ำหวานคัฟบี แบร่ๆ”
“หน็อย... ไอเจ้าทิว”น้ำหวานดึงคอเสื้อทิว แล้วเขกดัง โป๊กบนหัวทิวเข้าให้
“โอ๊ย กลัวแล้วคร๊าบ พี่สาวคัฟบี กลัวแล้วคร๊าบ ” ทิวร้องลั่น วิ่งขึ้นบันไดไป ”แบร่” แล้วยังเล่นตาแถมท้ายด้วย
เบื่อจริงๆ พวกเดียวกันเนี่ย ยัยป้าช่างเม้าท์กับเจ้าทิวตัวแสบ
ความคิดเห็น