ไฟซ่อนเชื้อ [คู่กัด พ่อแง่แม่งอน]

ลำดับตอนที่ #8 : EP. 1 บาดแผลในหัวใจ 3---50%

E-Book พร้อมโหลดแล้วค่ะ 

สนใจโหลดตัวอย่างอ่านก่อนซื้อได้ค่ะ

กระทั่งเช้าตรู่หทัยชนกจึงได้ลืมตาขึ้น ด้วยเวลาปกติคือตีห้าครึ่ง แม้จะนอนดึกดื่นค่อนคืนยังไงก็มักจะตื่นเวลานี้

ความที่ไม่อยากจะรีบกลับเข้าบ้านตั้งแต่ฟ้ายังไม่เปิด เพราะกลัวแม่จะตื่น จึงเข้าไปอาบน้ำให้เรียบร้อยก่อน

“ไปแล้วเหรออ๋อ เจอกันที่รถนะ”

วีนาชะเง้อคอมาดูน้อง ขณะร่างยังมุดอยู่กับฟูกนุ่ม เจ้าของผมยาวสลวยม้วนไว้กลางศีรษะหันมายิ้มให้ ก่อนจะหอบเสื้อผ้าเดินออกจากบ้าน ไปหาบ้านตัวเองที่อยู่ห่างกันแค่รั้วกั้น ไฟในครัวเปิดไว้เช่นเคย แปลว่าแม่ตื่นนานแล้ว

“มาแล้วเหรอลูก อาบน้ำมาแล้วใช่มั้ยล่ะ งั้นก็ไปใส่เสื้อผ้าเลยจะได้มากินข้าวก่อนออกไปทำงาน”

อิงอรพาร่างอันผอมโซ มีผ้าซิ่นกับเสื้อเชิ้ตห่อหุ้มไว้ เดินออกมาจากครัว เมื่อได้ยินเสียงประตูบ้านเปิด จึงเดาได้ว่าเป็นลูก น้ำเสียงอันเอื้ออาทร รักและห่วงใยลูกเสมอมา จึงถูกเอ่ยขึ้น

ส่วนคนเป็นลูกก็ยิ้มรับคำแม่อย่างว่าง่าย ก่อนจะหายเข้าไปห้องนอน ใช้เวลาในการผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่งหน้าทำผมเพียงครึ่งชั่วโมง ออกมาอีกทีลุงอุ้ยกับป้านิ่ง ที่นอนบ้านเป็นเพื่อนแม่ก็กลับบ้านไปแล้ว

“มากินข้าวเร็วลูก เดี๋ยวไปทำงานไม่ทัน”

ในมือก็ถือชามข้าวต้มมาวางไว้ให้ กับน้ำพร้อมสรรพ หทัยชนกไม่อยากให้แม่ต้องเหนื่อยลุกขึ้นมาเตรียมอะไรให้เลยสักนิด เพราะสุขภาพแม่ก็ย่ำแย่อยู่แล้ว แต่เคยห้ามปรามหลายครั้งผู้แม่ก็ไม่ฟัง จึงต้องยอมตามใจอย่างเสียไม่ได้

“แล้วแม่ไม่กินพร้อมอ๋อเลยเหรอจ๊ะ”

ลูกสาวฉีกซองเครื่องปรุงเทใส่ชาม ตามด้วยพริกไทยป่นของชอบ

“ยังหรอก แม่รอลุงอุ้ยกับป้านิ่งก่อน อ๋อรีบกินเถอะ เดี๋ยวจะสาย”

ข้ามต้มเกือบจะหมดชาม วีนาก็เดินสะพายกระเป๋ามายืนรออยู่ประตูรถ เพราะไปทำงานด้วยกันทุกวัน หรือไปไหนมาไหนก็ไปด้วยกันจนใครๆ มักจะตั้งฉายาว่าคู่ขาปลาท่องโก๋

กล่องพลาสติกชนิดทนความร้อนสูง ที่อิงอรจัดข้าวต้มไว้ให้หลานถูกตักเข้าปาก ระหว่างนั่งเป็นคุณนายไปตามถนนอย่างสุขอารมณ์

“พรุ่งนี้จะได้หยุดงานแล้ว เย้!! ดีใจจังเลย”

ทุกวันศุกร์วีนามักจะกระฉับกระเฉงขึ้นมาทันที เพราะจะได้หยุดงานพักผ่อนนอนแช่อยู่บ้าน หรือไปเดินเที่ยวห้างให้สบายใจ หรือบางทีถ้าหทัย-ชนกฟรุ๊ค ได้ไปเดินแบบต่างจังหวัด ก็พลอยได้ไปเปิดหูเปิดตาด้วย

บางครั้งโตโยวีออสคันจิ๋ว ก็จะบรรทุกสองครอบครัวไปด้วยกัน เป็นที่เพลิดเพลินเจริญใจกันถ้วนหน้า แต่ก็มีน้อยครั้งเต็มทีที่จะได้งานแบบนั้น

เพราะหทัยชนกมีข้อจำกัดคือ ต้องทำงานประจำ จะรับเดินแบบก็แค่เป็นช่วงเลิกงานหรือวันหยุดเท่านั้น ครั้นจะลาออกจากงานมารอรับเดินแบบอย่างเดียว ก็ไม่มีความมั่นคงเอาเสียเลย จึงจำเป็นต้องเลือกงานประจำที่ได้เงินชัวร์ๆ ไว้ก่อน

ด้วยทุกบาททุกสตางค์ที่ต้องจับจ่ายใช้สอยในบ้าน ล้วนแล้วจะต้องมาจากน้ำพักน้ำแรงของเธอเท่านั้น

แม่อยากทำอะไรเล็กๆ น้อยๆ วางขายหน้าบ้านบ้าง แต่ก็ถูกเธอห้ามไว้ทุกครั้ง เพราะจะต้องลำบากลุกแต่เช้าไปตลาดหาซื้อของมาตระเตรียมไว้ขายอยู่ดี

แถมพอขายเสร็จก็ต้องมาลำบากนั่งล้างเก็บอีก ขายไม่หมดก็ขาดทุน เมื่อเหตุผลของลูกมีน้ำหนักมากกว่า อิงอรจึงล้มเลิกความคิดเหล่านี้ไปในที่สุด

วีออสจอดเทียบข้างรั้วหน้าบ้าน เมื่อสองสาวกลับจากทำงานในเย็นวันนั้น รถเบนซ์คันใหญ่ใหม่เอี่ยมอ่อง จอดขวางประตูบ้านไว้ ประหนึ่งเป็นเจ้าของก็ไม่ปาน

หทัยชนกขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความสงสัย ขณะก้าวออกจากที่นั่งคนขับ วีนาเองก็มีอาการไม่แพ้กัน เพราะไม่คุ้นตากับพาหนะตรงหน้าเอาเสียเลย หรือจะพูดให้ถูกก็คือ เจ้าคันโตราคาหลายล้านบาทอย่างนี้ แทบไม่เคยเลี้ยวเข้ามาในซอยเล็กๆ ด้วยซ้ำ

“อ๋อ! มาแล้วเหรอลูก”

อิงอรหน้ามีอาการเศร้าหงอยกว่าทุกวัน ขณะนั่งอยู่ระเบียงไม้เล็กๆ หน้าบ้าน ถัดไปก็มีหญิงวัยกลางคนหน้าตาสะสวย แต่งกายภูมิฐาน ฝั่งตรงข้าม มีชายสูงวัยคะเนอายุไม่น่าจะต่ำกว่าหกสิบกับแว่นตาหนาเตอะ 

 * * * * *

เวลาพบกัน   12:00

* * * * * *

E-Book พร้อมโหลดแล้วค่ะ 

สนใจโหลดตัวอย่างอ่านก่อนซื้อได้ค่ะ

****** ขออนุญาตแจ้งอีกทีนะคะ ว่านิยายทุกเรื่องจะลงให้อ่านได้ราว 70% เท่านั้นค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะถ้าทำให้ค้างคา แต่กันเกราเชื่อว่านักอ่านที่น่ารักทุกท่านจะเป็นกำลังใจต่อให้ด้วยการตามหาหนังสือมาไว้ในครอบครองอยู่แล้วค่ะ ******

ยิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
 

และหนึ่งคอมเม้นต์ของท่าน คือหนึ่งแรกผลักดันและกำลังใจของคนเขียนนะคะ แต่ก็ยินดีต้อนรับและขอบคุณนักอ่านเงาทุกท่านด้วยค่ะ
รู้งี้แล้วอย่าลืมเม้นท์ให้เค๊าหลังอ่านด้วยนะตะเอง

เข้าไปทักทาย พูดคุย หรือติชมผลงานได้

ตามเพจด้านล่างนี้เลยนะคะ
ยินดีต้อนรับทุกๆ ท่านค่ะ และยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗

ห้ามหยิบยก คัดลอก หรือดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้ รวมทั้งถ่ายทอด ถ่ายเอกสาร สแกน ในรูปแบบใดๆ ทั้งสิ้น เว้นเสียแต่จะได้รับอนุญาตจากผู้ประพันธ์เป็นลายลักษณ์อักษร ยกเว้นเพื่อการประชาสัมพันธ์อันเป็นประโยชน์แก่หนังสือเล่มนี้เท่านั้น