คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : หนุ่มเนี๊ยบ 1---100%
| ดวงใจจักรภัทร [Sweetheart] |
| กันเกรา |
| www.mebmarket.com |
| น้ำจิ้มจ้า “ไม่ต้องกลัวนะครับ ไม่มีอะไรหรอกครับ”และด้วยสัญชาตญาณ สองวงแขนของเขา ก็รับเอาร่างเล็กๆ มากอดแนบอกไว้เช่นกัน ตอนแรกนั้นเพราะความอยากปกป้องเพศที่อ่อนแอกว่า และกำลังต้องการที่พึ่งพิง |
 |
“ว่าไงเด็กๆ ไม่เจอพ่อหลายวันคิดถึงเหรอ
โอ๋ๆ ๆ มาๆ พ่อกอด”
พวกมันต่างพากันกระดิกหางพร้อมกับครวญคราง
และต่างเรียกร้องให้สองมือของเจ้านาย ลูบหัวตัวเองแข่งกัน
เจ้าปังปังตัวเล็กรอไม่ไหว เลยมุดเข้าไปตรงกลางลำตัวเจ้านาย
ปีนป่ายขาอันแข็งแรงขึ้นไป เพื่อแย่งความรักกับแย่งอ้อมกอดบ้าง
“โอ๋ๆ ๆ ปังปังก็อยากให้พ่อกอด มานี่มา อื้มๆ ๆ ๆ”
เจ้านายเลยต้องใช้แขนเพียงข้างเดียว
โอบอุ้มตัวเล็กๆ น่ารักๆ ไว้ ส่วนอีกมือลูบหัวเจ้าสองตัวสลับกัน
เพื่อไม่ให้ใครน้อยหน้าใคร เด็กหนุ่มชาวไทยใหญ่วัยสิบห้าปี
ก็รีบวิ่งตามเจ้าสามตัวมา แล้วยกมือไหว้เขาด้วยความดีใจไม่แพ้กัน
“สวัสดีครับ”
เขามองเด็กที่เขากับคนในบ้านเรียกสั้นๆ ว่า ‘เต้ย’
แล้วยิ้มให้ เต้ยเป็นลูกชายของเมย คนทำความสะอาด
อยู่กับครอบครัวเขามาตั้งแต่สิบกว่าปี เป็นสาวหน่อยก็มีแฟน
ท้องแล้วผู้ชายก็ไม่รับผิดชอบ เลยกลายมาเป็นภาระให้เจ้านายช่วยเลี้ยงลูกไปโดยปริยาย และไม่คิดลาออกไปทำงานที่อื่น จนตอนนี้เมยย่างเข้าสี่สิบแปดแล้ว
“ว่าไงเต้ย ทำไมถึงปล่อยเด็กๆ ออกมาล่ะ”
ปกติเวลามีงาน เจ้าสามตัวนี้จะต้องอยู่ห้องแถวของตัวเองทางด้านหลัง ทำขึ้นให้เป็นพิเศษ ต่อจากห้องคนงานในบ้าน ซึ่งมีรวมกันถึงแปดคน ติดแอร์ให้ทุกห้อง เพราะเจ้านายให้ความสำคัญกับการกินอยู่ของทุกคนอย่างเท่าเทียม
“พอรู้ว่าคุณเกียร์มา ก็ร้องใหญ่เลยครับ ตะกุยประตูห้องจนแทบจะพัง ผมเลยเปิดให้มาหาคุณเกียร์ก่อน หายคิดถึงแล้วผมจะพากลับครับ”
เจ้าของร่างผอมในชุดนักเรียนมัธยมปลาย เอาชายเสื้อออกมานอกกางเกงเอ่ย พร้อมกับยิ้มให้เขาอย่างจงรักภักดี ส่วนเขาก็ยังคงถูกรุมล้อมด้วยเจ้าสามตัว กว่ามันจะพอใจและหายคิดถึง ก็กินเวลาหลายนาที
“โอเคๆ หายคิดถึงแล้วก็กลับไปเข้าบ้านก่อนนะ พรุ่งนี้ค่อยเจอกับพ่อใหม่ ไปเร็วๆ เข้า”
เหมือนเจ้าสามตัวจะรู้ภาษา
เพราะต่างรีบพากันเดินกลับทางเก่า ซึ่งมีฝางคนสวนกำลังเดินตามออกมาดูอยู่
“เต้ยช่วยคุณเกียร์เถอะ เดี๋ยวลุงพากลับเอง”
นอกจากจะมีหน้าที่ทำสวนแล้ว ฝางในวัยห้าสิบเก้า ยังมีน้ำใจช่วยเต้ยดูแลเจ้าสามตัวนี้ด้วย และในทางตรงกันข้าม
เต้ยเองก็คอยช่วยฝางทำสวนเหมือนกัน ในเวลาที่เต้ยจะต้องขึ้นมาดูแลจักรภัทรกับน้องชายในเรื่องเล็กๆ น้อย เช่นการรับกระเป๋าสะพายหนังแท้จากมือเขาไป
จักรภัทรยิ้มให้เด็กหนุ่ม แล้วถอดรองเท้าผ้าใบออก จากนั้นก็ถือเดินไป มีเต้ยตามไปไม่หาง เพราะเต้ยกลายเป็นคนที่เขาอุปการะไปแล้วโดยปริยาย และสิ่งที่เต้ยตอบแทนเขาได้ นั่นก็คือคอยดูแลเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ให้เขาเท่านั้นเอง
“มีของฝากในกระเป๋านะ ถุงสีขาว เขียนชื่อไว้แล้ว ลองหาดู” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มหู
“ขอบคุณครับ”
เด็กหนุ่มยกมือไหว้ด้วยท่าทีนอบน้อม สมกับถูกแม่เขาฝึกปรือมาตั้งแต่เด็ก เขาพาร่างที่มีกางเกงยีนสีดำ กับเสื้อเชิ้ตลายทางสีน้ำเงินสลับขาวหุ้มอยู่ก้าวเดินไปตามห้องโถงใหญ่ของบ้านตกแต่งสไตล์ยุโรป บันไดสวยหรูมีทางขึ้นลงแยกส่วน กำลังถูกช่วงขายาวก้าวขึ้นอย่างเร่งรีบ เพราะอยากไปถึงห้องเร็วๆ เต้ยเดินหิ้วกระเป๋าตามไปไม่ห่าง
“ขอบคุณมากนะเน”
เขาพยักหน้าให้ผู้ช่วย หลังเอากระเป๋าใบโตมาส่งถึงห้อง
ประมวนก็ลากใบใหญ่มาไม่ห่าง แล้วรีบออกจากห้องอย่างรู้งาน
“ผมจะอยู่ห้องเดิมนะครับ ถ้าคุณเกียร์มีอะไรก็โทรตามได้ตลอดครับ”
เนติหมายถึงห้องรับรองที่เขามักจะใช้เป็นประจำ
เวลาต้องค้างบ้านเจ้านายตอนมีงานต่อเนื่อง หรือถูกสั่งให้มาช่วยทำอะไรพิเศษ
และมันก็บ่อยครั้งมากๆ ยิ่งหลังกลับจากไปตระเวนต่างประเทศมาเป็นอาทิตย์ๆ แบบนี้
ต้องอยู่สรุปงาน กับคอยตอบคำถามเจ้านายก่อน ยิ่งคืนนี้มีงานเลี้ยง เขายิ่งไม่คิดจะไปไหน เพราะมีของสวยๆ งามๆ ในงานรอให้ชมเพียบ
“โอเคๆ เนไปพักผ่อนก่อน แล้วค่อยเจอกันในงานนะ”
“ครับ”
แม้จะทำงานกับเจ้านายมาตั้งแต่จบปริญญาตรี
แต่เนติก็รู้จักขอบเขตของตัวเอง ว่ามีถึงระดับไหน เลยรีบออกจากห้องไปเพื่อให้เจ้านายได้พักผ่อนอย่างที่อยากทำ
“เดี๋ยวจะแอบงีบหน่อย ถ้าคุณแม่ถามหา ฝากโทรขึ้นมาปลุกทีนะเต้ย” เจ้านายหนุ่มเดินไปเปิดประตูห้องแต่งตัว แต่พอคิดขึ้นได้ก็หันไปหาเด็กหนุ่ม
“ครับผม”
เต้ยรีบออกจากห้องไป ส่วนเจ้านายนั้นใช้เวลาในห้องน้ำไม่ถึงสิบนาที ก็ออกมาโดยมีผ้าขนหนูพันท่อนล่างไว้ผืนเดียว เตียงคิงไซซ์ถูกเขาพาตัวขึ้นไปทิ้งตัวลงนอน แล้วหลับเพราะความเหนื่อยอ่อนแทบจะทันที ทั้งๆ ที่ตั้งใจว่าจะรีบลงไปในงาน แต่ก็ทนกับอาการเหนื่อยล้าไม่ไหว เลยต้องขอแอบงีบเอาแรงก่อน
+++++
E-Book พร้อมโหลดแล้วค่ะ
| ดวงใจจักรภัทร [Sweetheart] |
| กันเกรา |
| www.mebmarket.com |
| น้ำจิ้มจ้า “ไม่ต้องกลัวนะครับ ไม่มีอะไรหรอกครับ”และด้วยสัญชาตญาณ สองวงแขนของเขา ก็รับเอาร่างเล็กๆ มากอดแนบอกไว้เช่นกัน ตอนแรกนั้นเพราะความอยากปกป้องเพศที่อ่อนแอกว่า และกำลังต้องการที่พึ่งพิง |
|
****** ขออนุญาตแจ้งอีกทีนะคะ ว่านิยายทุกเรื่องจะลงให้อ่านได้ราว 70% เท่านั้นค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะถ้าทำให้ค้างคา แต่กันเกราเชื่อว่านักอ่านที่น่ารักทุกท่านจะเป็นกำลังใจต่อให้ด้วยการตามหาหนังสือมาไว้ในครอบครองอยู่แล้วค่ะ ******
ยิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
และหนึ่งคอมเม้นต์ของท่าน คือหนึ่งแรกผลักดันและกำลังใจของคนเขียนนะคะ แต่ก็ยินดีต้อนรับและขอบคุณนักอ่านเงาทุกท่านด้วยค่ะ
รู้งี้แล้วอย่าลืมเม้นท์ให้เค๊าหลังอ่านด้วยนะตะเอง
เข้าไปทักทาย พูดคุย หรือติชมผลงานได้
ตามเพจด้านล่างนี้เลยนะคะ
ยินดีต้อนรับทุกๆ ท่านค่ะ และยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
สงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗
ห้ามหยิบยก คัดลอก หรือดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้ รวมทั้งถ่ายทอด ถ่ายเอกสาร สแกน ในรูปแบบใดๆ ทั้งสิ้น เว้นเสียแต่จะได้รับอนุญาตจากผู้ประพันธ์เป็นลายลักษณ์อักษร ยกเว้นเพื่อการประชาสัมพันธ์อันเป็นประโยชน์แก่หนังสือเล่มนี้เท่านั้น
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น