คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : EP 1 ที่สุดของความภูมิใจ 1---100%
E-Book พร้อมโหลดแล้วค่ะ
“คงไม่ต้องแล้วล่ะค่ะพี่โสภา โน่นค่ะ เพลงเห็นลุงโป่งแล้วค่ะ อยู่ด้านโน้น สงสัยแกจะจำเพลงไม่ได้หรอกค่ะ ก็ไม่ได้เจอกันหลายปีแล้ว! งั้นเราแยกกันตรงนี้นะคะ พี่โสภามีเบอร์บ้านเพลงแล้วนะ มีอะไรเราค่อยโทรคุยกันใหม่ค่ะ! งั้นเอาไว้พบกันใหม่นะคะคุณภคิน ขอตัวก่อนค่ะ”
เธอรีบบอกลาเพื่อน หลังจากที่มองเห็นชายสูงอายุ
ที่ผอมและก็ตัวดำยืนหันรีหันขวางหาเธอเจ้านายสาวที่ไม่ได้เจอหน้ากันหลายปี
“สวัสดีค่ะลุงโป่ง!
จำเพลงไม่ได้เหรอคะ”
เธอทักทายชายชื่อโป่ง ด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล
และสีหน้ายิ้มแย้ม
“คุณเพลงเหรอครับ โอ้โห!
ลุงจำคุณเพลงไม่ได้ครับ ดูสิโตเป็นสาว สวยขนาดนี้ ใครจะจำได้ครับ”
โป่งร้องทักเธอด้วยความไม่แน่ใจ
และดีใจระคนกันไป
“แล้วคุณพ่อกับพี่พีไม่มารับเพลงเหรอคะ”
เธอถามหาพ่อกับพี่ชายที่บอกว่าจะมารับเธอ
เมื่อครั้งที่เธอโทรมาบอกว่าจะกลับวันไหน
“คุณท่านติดธุระครับ
คุณพีก็เหมือนกัน มาไม่ได้ผมว่าเรากลับกันเถอะครับ” โป่งบอกแล้วก็รีบเดินนำหน้าออกไปจากสนามบินโดยที่ไม่คิดจะรอให้เธอไตร่ถามอะไรอีก
“ทำไมคุณพ่อไม่เปลี่ยนรถสักทีคะลุงโป่ง
คันนี้เก่ามากแล้วนะ”
เพราะจำได้ว่ากลับมาเยี่ยมบ้านเมื่อเจ็ดแปดปีที่แล้ว
พ่อก็ยังใช้รถคันนี้อยู่ จะว่าด้วยขัดสนเรื่องการเงินก็ไม่น่าจะใช่
“คุณท่านชอบคันนี้ครับคุณเพลง”
โป่งตอบแค่นั้น ขณะควบรถแล่นอยู่บนถนน
ท่ามกลางจราจรที่หนาแน่นของกรุงเทพฯ เพื่อมุ่งหน้าไปบ้าน
แต่ก็ไม่วายที่จะหันมาหาหญิงสาว ที่นั่งคู่มากับเขาด้วยความรัก
ระพีพรรณจะไม่ค่อยชอบนั่งเบาะหลังเหมือนกำพลผู้พ่อและระพีพงศ์
เมื่อเวลาที่โป่งขับรถให้ จะด้วยเพราะเหตุผลอะไรเขาก็ไม่รู้ได้
อาจจะเป็นเพราะเธอเห็นว่าเขาอยู่กับครอบครัวมานานแล้ว
ตั้งแต่เธอยังเล็กๆ โป่งก็อยู่ช่วยงานแทบทุกอย่างให้เธอกับครอบครัวมาก็เป็นได้
ในความคิดของโป่งนั้น ระพีพรรณจะมีนิสัยที่นุ่มนวล อ่อนหวาน เข้าใจคนง่าย ขี้สงสาร
เห็นใครลำบากเธอก็จะช่วย
เขาจำได้ว่าเมื่อเด็กๆ
ระพีพรรณจะหอบเอาของกินจากบ้าน ไปแจกให้เด็กๆ ที่มาเล่นแถวบ้านเป็นประจำ
ผิดกับผู้พี่ ที่ได้พ่อมาเกือบหมด คือมีจิตใจที่ไม่ค่อยจะเป็นธรรม
เห็นชีวิตคนยากจนเป็นผักปลา เกเร ไม่รักเรียน
จนทำให้ผู้พ่อต้องเดือดร้อนใจไม่ว่างเว้น
เพราะต้องคอยเก็บกวาดสิ่งที่ลูกทำสกปรกเอาไว้บ่อยๆ
ด้วยกำพลนั้นรักลูกมาก เลี้ยงลูกแบบตามใจ ใช้เงินซื้อเอาเป็นว่าเล่น
ไม่ว่าลูกจะทำอะไร อยากได้อะไร กำพลก็ไม่เคยขัด เขาอยากจะให้ลูกได้สบาย
ไม่อยากให้เป็นเหมือนเขาตอนที่พ่อแม่หนีจากประเทศจีน แล้วมาตั้งตัวที่นี่ใหม่ๆ
ก่อนจะมีเขา
“สงสัยคุณพ่อคงจะมีความหลังกับรถคันนี้นะคะ
ก็เลยอยากจะเก็บเอาไว้” เธอสรุปตามแบบของคนที่เข้าใจความรู้สึกคนอื่นได้เป็นอย่างดี
“ทำไมบ้านเงียบจังเลยคะลุงโป่ง
ดูสิคะโทรมด้วย ไม่เห็นเหมือนคราวก่อนที่เพลงกลับมาเลย”
อดถามไม่ได้
เพราะเมื่อลงจากรถที่เพิ่งจะจอดตรงลานจอดรถ แล้วก็มองสำรวจไปรอบๆ
แล้วก็รู้สึกว่าบ้านไม่เหมือนเดิม
“ลุงไม่ค่อยได้ดูแลเท่าไหร่ครับคุณเพลง
ลุงว่าคุณเพลงมาเหนื่อยๆ ไปพักก่อนเถอะนะครับ แล้วลุงจะพาไปพบคุณท่าน” โป่งบอกเธอ แล้วก็รีบช่วยยกกระเป๋าออกจากกระโปรงรถ
“แล้วคนในบ้านไปไหนหมดคะลุงโป่ง”
เธอไม่วายที่จะถาม
“คุณเพลงไปพักก่อนเถอะนะครับ
เอาไว้ค่อยคุยกับคุณท่านเองก็แล้วกัน ลุงจะเอากระเป๋าไปไว้ให้ที่ห้องก่อน”
โป่งบอกแล้วรีบเข็นกระเป๋าเดินเข้าบ้านไป
โดยไม่คิดจะรอเจ้านายสาวเลยด้วยซ้ำ ยังความสงสัยให้กับระพีพรรณไม่น้อย
แต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไรมาก เพราะความอ่อนแรงมาจากการเดินทางหลายชั่วโมงนั่นเอง
จึงเดินเข้าบ้านและขึ้นไปยังห้องตัวเอง เพื่อพักผ่อนเอาแรง
* * * * *
เวลาพบกัน 8:00, 16:00
* * * * * *
E-Book พร้อมโหลดแล้วค่ะ
****** ขออนุญาตแจ้งอีกทีนะคะ ว่านิยายทุกเรื่องจะลงให้อ่านได้ราว 70% เท่านั้นค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะถ้าทำให้ค้างคา แต่กันเกราเชื่อว่านักอ่านที่น่ารักทุกท่านจะเป็นกำลังใจต่อให้ด้วยการตามหาหนังสือมาไว้ในครอบครองอยู่แล้วค่ะ ******
ยิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
และหนึ่งคอมเม้นต์ของท่าน คือหนึ่งแรกผลักดันและกำลังใจของคนเขียนนะคะ แต่ก็ยินดีต้อนรับและขอบคุณนักอ่านเงาทุกท่านด้วยค่ะ
รู้งี้แล้วอย่าลืมเม้นท์ให้เค๊าหลังอ่านด้วยนะตะเอง
เข้าไปทักทาย พูดคุย หรือติชมผลงานได้
ตามเพจด้านล่างนี้เลยนะคะ
ยินดีต้อนรับทุกๆ ท่านค่ะ และยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗
ห้ามหยิบยก คัดลอก หรือดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้ รวมทั้งถ่ายทอด ถ่ายเอกสาร สแกน ในรูปแบบใดๆ ทั้งสิ้น เว้นเสียแต่จะได้รับอนุญาตจากผู้ประพันธ์เป็นลายลักษณ์อักษร ยกเว้นเพื่อการประชาสัมพันธ์อันเป็นประโยชน์แก่หนังสือเล่มนี้เท่านั้น
ความคิดเห็น