ร้อยดาวตะวันเดียว [My DayLight]

‘ร้อยดาวตะวันเดียว’
ได้แรงบันดาลใจจากคนกลุ่มหนึ่งในเมืองหลวงอันแสนจะทันสมัย เจริญด้วยสรรพสิ่งรอบด้าน และคนกลุ่มหนึ่งที่ประกาศให้สังคมรับรู้ว่าได้พลีกายใจให้กับงานด้านสังคมสงเคราะห์ ซึ่งถือเป็นเปลือกนอกที่สวยงาม เป็นที่น่าชื่นชมแกผู้พบเห็น

แต่น้อยคนนักที่จะมองถึงแก่นแท้ภายใจว่าแอบซุกซ่อนอะไรเอาไว้บ้าง บางคนหวังจะได้ชื่อเสียงอันเลื่องลือตามติดมา บางคนหวังให้ได้ผลประโยชน์ทางอ้อมทางธุรกิจ บางคนหวังส่งตัวเองให้ขยับสูงขึ้นอีกชั้น อีกชั้น และอีกชั้น หรือถ้ามีก็น้อยคนนักที่จะกล้าป่าวประกาศให้คนเหล่านี้ได้รู้ แต่กลับทำเป็นเมิน ทำเป็นมองไม่เห็น ทำเป็นไม่สนใจในความทุเรศทุรังของสิ่งที่ซ่อนเร้นอยู่นี้

อาทิตยา พุทธิรักษุ์ ก็เป็นหนึ่งในกลุ่มคนดังกล่าวด้วย และพยายามดิ้นรนให้หลุดพ้นจากผู้คนในสังคมนี้ ทุกวิถีทาง แต่ก็ไปไม่รอด หลีกหนีไม่ได้ เมื่อมีบ่วงบุญคุณเข้ามาค้ำคออยู่ หญิงสาวได้แต่บอกับตัวเองว่าจะหันหลังให้คนกลุ่มนี้เมื่อถึงเวลาอันเหมาะสมจริงๆ เท่านั้น ทว่ากลับทำอย่างที่คิดไว้ไม่ได้ เมื่อมีบ่วงอย่างเช่น จิณณวัตร วัชราเวโรจน์ บุตรชายคนโตของเจ้านายที่เป็นหนึ่งในหลายคนของสังคมไฮโซจอมปลอมนี้ และเขาจะเป็นบ่วงเป็นโซ่ล่ามเธอไว้ให้ติดแหงกอยู่ในที่ๆ เธออยากหลีกหนีหรือไม่ และเธอจะลบเลี่ยงหรือถอนตัวออกจากวังวนบุญคุณได้ได้ยังไง

เพราะอะไรเธอจึงต้องหนี เพราะอะไรเขาจึงต้องอยากล่ามเธอไว้ เธอจะหนีไปได้ยังไง ด้วยเหตุผลกลใด เขาจะต้องทำยังไง จะต้องใช้อะไรเพื่อจะเก็บเธอไว้ให้ได้อยู่ข้างกายตลอดกาล คำตอบทั้งหมดมีใน ‘ร้อยดาวตะวันเดียว’ เล่มนี้ที่ผ่านผู้อ่านถืออยู่ในมือแล้วค่ะ

ขอขอบคุณนักอ่านทุกท่านค่ะ สำหรับกำลังใจที่มีให้ ‘กันเกรา’ ด้วยดีเสมอมาและจะตลอดไป สัญญาค่ะว่าจะใช้มันสมองและสองมือกลั่นกรองผลงานดีๆ ออกมาให้ท่านได้ติดตามต่อไปค่ะ แม้ในโลกความเป็นจริงจะต่างจากความฝัน แต่โลกในนิยายรักนั้นจะสรรค์สร้างรอยยิ้มให้คุณได้

E-Book พร้อมโหลดแล้วค่ะ 

สนใจโหลดตัวอย่างอ่านก่อนซื้อได้ค่ะ

 

ร้อยดาวตะวันเดียว [My Daylight] กันเกรา www.mebmarket.com อ้อ!!! บีบน้ำตาด้วย บอกแล้วไงว่ากับผมไม่ต้องบิ้วมากหรอก แค่นี้น้องชายผมก็ตื่นจะแย่แล้วอยากจะเถียงหรือด่าทอกลับเต็มกำลัง

 

 

 

จิณณวัตร วัชราเวโรจน์ 
หนุ่มนักเรียนนอก อารมณ์ดี และมีความรับผิดชอบสูง
ด้วยความที่เป็นลูกคนโตของบ้าน และเป็นทายาทอันดับแรก
เขาจึงต้องกลายเป็นตัวช่วยและที่พึ่งพิงให้น้องๆ ในยามยากไปในเวลาเดียวกัน
และในขณะเดียวกัน เขาก็เป็นตัวป่วน ชวนให้เลขาคนสวยของแม่ต้องหงุดหงิดไม่มีที่สิ้นสุดเช่นกัน

“อะไรนะครับ! คุณแม่จะให้ผมไปตามยัยเด็กหัวถั่วงอกนั่นน่ะเหรอครับ แล้วเขาจะกลับมาเหรอ ยิ่งไม่ชอบหน้าผมอยู่ จำไม่ได้หรือไงครับว่าผมทำวีรกรรมอะไรไว้ ให้ผมทำอย่างอื่นให้ดีกว่านะครับ งานนี้ขอบายแล้วกันครับ ว่าแต่ทำไมเขาถึงออกล่ะครับ หรือคุณแม่ให้เงินเดือนน้อยไป”
 

“แหม! ถึงจะเหนื่อยแต่ก็มียาชูกำลังเป็นหนุ่มนักเรียนนอกมาคอยตามต้อยๆ ๆ ตั้งแต่บ่ายๆ ก็นับว่าคุ้มหรอกน่า ว่าแต่คุณชอบแบบนั้นเหรอ อย่างคุณผมคิดว่าจะอยากได้แฟนอายุมากกว่านั้นหน่อย ประสบการณ์เยอะกว่านั้นหน่อยมากกว่านะ พวกผู้หญิงที่ชอบมีแฟนรุ่นราวคราวเดียวกันหรือว่ารุ่นน้องกว่าน่ะ มักจะไปไม่รอดหรอกนะผมเห็นมาแยะละ”
 

“ว่าไงครับคุณถั่วงอก ไม่ค่อยได้คุยกันเลยนะเราพักนี้ หรือว่ามัวแต่เดทกับหนุ่มนักเรียนนอกอยู่เลยไม่มีเวลาว่าง”

แถมยังตอกเขากลับจนน่าหงาย และเพิ่งจะรู้เดี๋ยวนี้เองว่าแม่ถั่วงอกนอกจากจะทำงานเก่งแล้วยังปากเก่งอีกต่างหาก ‘มันน่าจะจูบซะให้เข็ด’ และไม่รู้สมองส่วนใจสั่งใจให้คิดแบบนี้ ร่างสูงเลยก้าวยาวๆ ตรงไปหาอีกร่างที่ยืนชิดประตูรถเตรียมจะเปิดทุกเมื่อ

“อูวห์! ท่าทางคุณอยากจะเป็นผู้หญิงพวกนั้นของผมบ้างล่ะสิท่า แต่คงจะไม่ไหวหรอก เพราะมีคุณสมบัติเพียงข้อเดียวนั่นคือสมอง ส่วนสวยๆ ใสๆ นี่ผมหาไม่ยักจะเจอ หรือถ้าจะไปโมไปอัพเกรดขึ้นมาให้ใกล้เคียงหน่อย คุณก็คงจะต้องจับบัตรคิวรอเลยล่ะ เพราะผมจะว่างอีกทีก็กลางปีหน้าโน่น เสียใจด้วยนะจ๊ะแม่ถั่วงอก”
 

อาทิตยา พุทธิรักษ์ 
ด๊อกเตอร์สาวผู้มีทางให้ไปมากมาย ทว่าก็จำใจต้องทำงานชดใช้หนี้บุญคุณ
ท่ามกลางความกดดันของคนรอบข้าง ไม่ว่าจะเป็นเจ้านายผู้เป็นคุณผู้หญิงของบ้าน
ตามติดด้วยลูกๆ ทั้งสี่ของเจ้านาย ที่มักจะนำเรื่องปวดเศียรเวียนเกล้ามาให้เสมอ
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ลูกชายคนโตของเจ้านาย หน้าหล่อลากดิน ส่วนน้ำคำนั้นคมราวกับมีดโกน
แต่มีหรือที่ด๊อกเตอร์สาวจะทนให้ว่าหรือประชดประชันอยู่ฝ่ายเดียว เมื่อไหร่สบโอกาส
ก็ไม่พลาดที่จะสวนคืนทันควัน

“ฉันก็มาทำงานทุกวันนี่คะ ทุกคนในวันเห็นหน้าฉันหมด เว้นเสียแต่คุณจะหูอื้ออึง สายตาฟ่าฟาง เวล่ำเวลาหดหายไปกับพวกสวยใสไร้สมองของคุณเท่านั้น”
 

“หัวถั่วงอกก็ยังดีกว่าหัวอ่อน หัวขี้เลื่อยเหมือนพวกผู้หญิงของคุณ ที่ยอมถูกปั่นจนหัวหมุน ถูกสั่งให้หันซ้ายขวาเพียงเพราะอยากได้เงินจากหนุ่มไฮโซหลงตัวเองอย่างคุณไปใช้จ่ายในเรื่องที่ไม่จำเป็น เชิญคุณสำเริงสำราญไปเถอะ อีกหน่อยแม่คุณทำเรื่องให้ต้องนั่งกุมขมับ อย่าวิ่งมาหายัยหัวถั่วงอกอย่างฉันให้ช่วยก็แล้วกัน ออกไป! ฉันจะกลับ!” 

 

ชมจันทร์ วัชราเวโรจน์ 
เจ้านายผู้ไม่เคยหยิบจับอะไรด้วยตัวเองแม้แต่อย่างเดียวก็ว่าได้
ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไร เป็นต้องใช้เลขาส่วนตัวไม่ว่างเว้น เพราะไว้ใจและพอใจในผลงานเสมอมา
ทว่า ชมจันทร์ก็ไม่ปรารถหนาจะให้เลขาเลื่อนขั้นไปสูงเกินกว่าลูกจ้างผู้รู้ใจแม้แต่นิดเดียว

“ตะวันนี่ดีนะคะ ดูแลเอาใจใส่เจ้านายทุกกระเบียดนิ้ว น้องอยากได้เลขาอย่างนี้บ้างจัง แต่ไม่รู้จะไปหาที่ไหน”

“นั่นน่ะสิคะคุณพี่ แม่ตะวันนี่เก่งคล่องสารพัด แถมสั่งให้ทำอะไรก็ไม่ปริปากบ่น ไม่เลือกหน้าด้วยว่าใคร ไหว้วานอะไรก็ทำให้ด้วยความเต็มใจ คนอย่างนี้ต้องเก็บไว้กับตัวนานๆ นะคะ อย่าปล่อยให้หลุดมือเชียวค่ะ”

ชมจันทร์หัวเราะด้วยความขำ และตอบไม่ต้องคิดนานด้วยซ้ำ แถมไม่กลัวว่าเลขาจะได้ยินด้วย เพราะออกไปธนาคารตั้งแต่ประชุมเสร็จแล้ว แต่ถึงอยู่ก็ไม่ต้องแคร์

“โอ๊ย! ไม่เอาหรอกค่ะ คนดีคนเก่งเราก็เลี้ยงเอาไว้ใช้งานสิคะ ถ้าอยากได้งานออกมาดีๆ เราก็ไม่ต้องขี้เหนียวเงินเดือน ให้ๆ ไปเลยเพื่อความสบายใจสบายกายของเรา ไม่ต้องมานั่งปวดหัวว่าวันนี้จะทำอะไรพรุ่งนี้จะทำอะไรให้ตีนกาขึ้นหน้าเปล่าๆ ส่วนคนจะมาเป็นสะใภ้น่ะเหรอคะ ก็ต้องเหนือกว่าลูกจ้างสิคะไม่ว่าจะเป็นชาติกำเนิด ชาติตระกูล ฐานะทางสังคม ฐานะทางการเงิน ทุกอย่างจะต้องใกล้เคียงหรือไม่ก็เท่าๆ เราค่ะ ไอ้ประเภทสะใภ้ไร้ศักดินา สะใภ้ภูธร หรือสะใภ้ไร้เกียรตินี่ เอ้ไม่ยอมให้ลูกคว้ามาเข้าบ้านหรอกค่ะ”

“กับมันคุณสู้ขนาดนี้ด้วยหรือเปล่า หรือนี่เป็นโปรโมชั่นพิเศษสำหรับผมเท่านั้น จะได้เพิ่มรสชาติให้น่าตื่นเต้นขึ้น อย่าเสียเวลาเลยต่อให้แข็งๆ ทื่อๆ อย่างที่คุณเคยแสดงมา น้องชายผมมันก็แตกตื่นแล้วล่ะ แต่ถ้าคุณชอบความรุนแรงผมก็จะเล่นด้วยก็ได้ อย่างนี้ใช่หรือเปล่าที่คุณชอบ”

เขากระชากชุดราตรีสายสปาร์เก็ตตี้เล็กๆ คล้องไหล่ไว้จนขาด แล้วประกบริมฝีที่เจ้าของเบี่ยงหน้าหนีซ้ายขวาสุดชีวิต แต่ก็หนีไม่พ้น อาทิตยาฟาดกำปั้นทุบไหล่เขา ตามด้วยการเอาเล็บจิก เอานิ้วบิดเนื้อแรงๆ จนเขาเจ็บ เลยกดแขนเรียวไว้กับพื้น

ยกขาทับสองเรียวขาที่ถีบพื้นเพื่อเลื่อนให้ตัวหลุดพ้นจากการทาบทับ จนเหนื่อยหายใจหอบหนักเมื่อเรี่ยวแรงหมดสิ้น อีกทั้งก็รู้ชะตาตัวเองดีว่าไม่มีทางรอดแล้ว จึงได้แต่นอนนิ่งไม่ต่อสู้ขัดขืนใดๆ นอกจากปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาเพียงเท่านั้น

“อ้อ!!! บีบน้ำตาด้วย บอกแล้วไงว่ากับผมไม่ต้องบิ้วมากหรอก แค่นี้น้องชายผมก็ตื่นจะแย่แล้ว”

อยากจะเถียงหรือด่าทอกลับเต็มกำลัง แต่ทำไม่ได้เมื่อเขาฉกลงไปปิดปากไว้ใหม่ แล้วจูบอย่างดุดันและรุนแรงอีก มือก็กระชากชุดออกจากร่างขาวด้วยความรุนแรงไม่แพ้กัน ไม่กี่วินาทีร่างเปลือยเปล่าก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว

เขาไม่รอช้ารีบก้มลงไปช้อนร่างเล็กไปหาเตียงที่รอต้อนรับเขาอยู่แล้ว ยิ่งเห็นเจ้าของร่างไม่มีเรี่ยวแรงจะต่อต้านแล้ว เขายิ่งได้ใจรีบก้มลงไปหามอบจูบนุ่มนวลแทนแทนความรุนแรงเมื่อครู่นี้คนละเรื่อง เพราะต่อให้โกรธมากแค่ไหน แต่สุดท้ายเขาก็ไม่กล้าทำให้เธอเจ็บอยู่ดี

และต่อให้เกลียดเธอที่เคยนอนทอดให้ชายอื่นเชยชมสักแค่ไหน สุดท้ายเขาก็ห้ามใจไว้ไม่ได้อยู่ดี เพราะมันคอยแต่เรียกร้องใกล้ชิดเธอ สัมผัสเธอ เป็นเจ้าของเธอ ทำให้เธอมีความสุขไปพร้อมกันา อุ้งปากอุ่นเลื่อนลงไปดื่มกินสองปทุมอย่างเป็นสุขจนลืมเลือนความโกรธที่มี
 

ร้อยดาวตะวันเดียว [My Daylight] กันเกรา www.mebmarket.com อ้อ!!! บีบน้ำตาด้วย บอกแล้วไงว่ากับผมไม่ต้องบิ้วมากหรอก แค่นี้น้องชายผมก็ตื่นจะแย่แล้วอยากจะเถียงหรือด่าทอกลับเต็มกำลัง

 

****** ขออนุญาตแจ้งอีกทีนะคะ ว่านิยายทุกเรื่องจะลงให้อ่านได้ราว 70% เท่านั้นค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะถ้าทำให้ค้างคา แต่กันเกราเชื่อว่านักอ่านที่น่ารักทุกท่านจะเป็นกำลังใจต่อให้ด้วยการตามหาหนังสือมาไว้ในครอบครองอยู่แล้วค่ะ ******

สงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗

ห้ามหยิบยก คัดลอก หรือดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้ รวมทั้งถ่ายทอด ถ่ายเอกสาร สแกน ในรูปแบบใดๆ ทั้งสิ้น เว้นเสียแต่จะได้รับอนุญาตจากผู้ประพันธ์เป็นลายลักษณ์อักษร ยกเว้นเพื่อการประชาสัมพันธ์อันเป็นประโยชน์แก่หนังสือเล่มนี้เท่านั้น

 

และหนึ่งคอมเม้นต์ของท่าน คือหนึ่งแรกผลักดันและกำลังใจของคนเขียนนะคะ 

แต่ก็ยินดีต้อนรับและขอบคุณนักอ่านเงาทุกท่านด้วยค่ะ

รู้งี้แล้วอย่าลืมเม้นท์ให้เค๊าหลังอ่านด้วยนะตะเอง 

เข้าไปทักทาย พูดคุย หรือติชมผลงานได้

ตามเพจด้านล่างนี้เลยนะคะ
ยินดีต้อนรับทุกๆ ท่านค่ะ และยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ