ไฟซ่อนเชื้อ [คู่กัด พ่อแง่แม่งอน]

ลำดับตอนที่ #13 : EP. 2 ประตูโอกาสเปิดแล้ว 2---50%

E-Book พร้อมโหลดแล้วค่ะ 

สนใจโหลดตัวอย่างอ่านก่อนซื้อได้ค่ะ

หทัยชนกหันมองแม่แล้วยิ้มหน้าบานให้ ก่อนจะเคลื่อนกายไปใกล้ๆ แล้วล้มตัวลงนอนหนุนตักแม่ อยู่กับระเบียงไม้หน้าบ้านเช่าหลังน้อย ที่อีกไม่นานก็จะย้ายออกไปแล้ว

“อย่าเพิ่งคิดเลยจ้ะแม่ รอให้ถึงพรุ่งนี้ก่อนแล้วค่อยว่ากัน ตักแม่นุ่มจัง ขออ๋อนอนแป้บนะแม่นะ วันนี้เป็นสารถีพาทุกคนตระเวณดูบ้านใหม่หลายที่เหนื่อยจะแย่”

ว่าแล้วคนพูดก็หลับตาปี๋ลง เพื่อหลีกหนีการถูกซักไซ้ของแม่เอาดื้อๆ แต่ในใจนั้นใช่ว่าจะสงบอย่างสีหน้าและท่าทาง เพราะกำลังครุ่นคิดถึงเรื่องที่แม่ถามอยู่นั่นเอง ว่าจะจัดการกับปัญหายังไงดี จะหาทางรับมือกับกลุ่มคนที่เธอไม่เคยอยากจะญาติดีด้วยยังไง

แต่สำหรับเรื่องที่จะให้ถอยหนีปัญหาเหมือนแม่ เห็นทีจะไม่เอาด้วย ใครทำอะไรไม่ดีไว้ ก็จะต้องถูกเปิดเผยให้คนอื่นได้รู้ แม่จะได้พ้นผิดเสียที นั่นคือเป้าหมายหลักของลูกที่เอาแต่นอนหนุนตักแม่ไม่ยอมลุกไปไหน

“โอ้โห! อ๋อดูสิ มารอแต่หัววันเชียว สงสัยอยากได้คำตอบกันจนเนื้อเต้นละมั้ง”

วีนาอุทานออกมา ขณะรถจอดเทียบหน้าบ้านต่อจากเบนซ์หรูคันเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิม เห็นจะเป็นคราวนี้มีหน้าใหม่ๆ เพิ่มมาอีกสอง

‘คุณหนูยา’ ของคนในบ้านน่าจะเป็นหนึ่งในนั้นที่หทัยชนกพอจะเดาได้ ส่วนอีกหนึ่งหนุ่มหน้าตาดี เธออยากจะเดาว่าคงเป็นลูกคนที่สองของสาลินี แต่ดูอีกทีก็ไม่น่าจะใช่ เพราะคะเนอายุแล้วน่าจะสามสิบขึ้น

“ยัยยาไงจ๊ะ อ๋อจำน้องได้มั้ย ส่วนอีกคนก็คุณปวีย์เป็นแฟนของยัยยาจ้ะ”

สาลินีช่วยไขข้อข้องใจให้พอดิบพอดี แต่หทัยชนกก็ไม่คิดจะเอ่ยทักทายตามมารยาท ปวีย์ทำท่าจะยิ้มให้ เลยเปลี่ยนความคิดและนั่งนิ่งๆ ตามเดิม สาริยายิ่งไม่ต้องพูดถึง เมื่อพบเจอใครที่ไม่มีมารยาทให้ก็จะทำแบบเดียวกันนั้นตอบ

เพราะเป็นคนตรงไปตรงมา เหมือนสงครามผู้พ่อ สาลินียิ้มเก้อๆ เมื่ออุตส่าห์แนะนำด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่มแล้ว แต่คนตรงหน้ากลับไม่แสดงท่าทีอะไรออกมา

 เพราะกำลังครุ่นคิดว่าเคยเจอชายหนุ่มที่ไหน แล้วเหตุการณ์ในอาคารจอดรถคืนนั้นก็ให้คำตอบออกมาทันที ใบหน้าสวยจึงยิ้มเหยียดหยันหนุ่มตรงหน้าออกมาอย่างช่วยไม่ได้

ไปๆ มาๆ ก็ดันเจอคนใกล้ตัวเข้าให้แล้ว และเธอก็คิดว่าเขาคงจะจำหญิงสาวที่ล้มกลิ้งลงไปอยู่กับพื้นไม่ได้กระมัง ก็คืนนั้นแต่งหน้าจัดยิ่งกว่าไปเล่นงิ้วซะอีก

“พวกเรามาฟังคำตอบจากคุณอ๋อครับ”

สุจินต์รีบเอ่ย เมื่อเห็นบรรยากาศไม่ดีเริ่มส่อแววขึ้นแล้ว หทัยชนกส่งกระเป๋าสะพายให้วีนาช่วยเอาไปเก็บ ก่อนจะเดินไปใกล้ๆ แขกแล้วยืนกอดอกจ้องมองคนทั้งสี่ ด้วยสายตาและสีหน้าเย้ยหยัน

แล้วก็เดินเอาไหล่บอบบางพิงกับเสาระเบียง ครุ่นคิดอยู่ครู่ใหญ่จนแขกรู้สึกอึดอัดไม่น้อย สาริยาอดทนไม่ไหว จึงโพล่งออกไป

“จะเอายังไงก็ว่ามาสิ เราไม่มีเวลามานั่งรอเธอได้ทั้งวันนะ หรือว่าอยากจะได้เงินเพิ่มอีก”

คนถูกถามหันขวับไปหาเจ้าของเสียง จ้องมองอย่างเอาเรื่องอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มจนริมฝีปากบางเหยียดตรงเข้าหากัน แล้วเอ่ยในสิ่งที่ครุ่นคิดเอาไว้อย่างถี่ถ้วนตั้งแต่เมื่อคืนนี้

“เธอนี่เดาเก่งนะ น่าจะไปเป็นหมอดู” 

สาลินีไม่ค่อยจะเข้าใจ หรือไม่อยากคิดว่าคนตรงหน้าจะเล่นแง่หาทางรีดไถเงินอีก แต่จากประโยคที่เปล่งออกมา เป็นใครก็คงต้องเข้าใจเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้แน่ จึงเอ่ยถามออกไปให้มันรู้แล้วรู้รอด

“หนูหมายความว่ายังไงจ๊ะ”

คนถูกถามค่อยๆ หันไปมองเจ้าของประโยคแล้วยิ้มหน้าบานให้

“ก็ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ ฉันแค่จะบอกว่า ฉันตกลงทำตามพินัยกรรมที่ระบุไว้ แต่ก็ต่อเมื่อคุณจ่ายฉันมาอีกสิบล้าน เป็นค่าเสียเวลาที่จะต้องไปทำงานที่นั่นให้ฉันเท่านั้นล่ะค่ะ ถ้าไม่ตกลงทุกอย่างก็จบ ฉันจะถือว่าพวกคุณไม่เคยมาที่นี่อีก ยี่สิบนาทีสำหรับเวลาที่พวกคุณจะปรึกษากัน”

“อะไรนะ! นี่เธอจะไม่หน้าเงินไปหน่อยเหรอจ๊ะ!! เอะอะอะไรก็สิบล้านๆ เห็นพวกฉันเป็นธนาคารเคลื่อนที่หรือไง”

สาริยาอดไม่ได้เช่นเคย จึงร้องถามด้วยความหงุดหงิดใจ หทัยชนกหันขวับไปจ้องมองด้วยสายตาเอาเรื่อง จนสาริยาเกิดอาการหน้าเสียขึ้นมาทันที

 * * * * *

เวลาพบกัน   12:00

* * * * * *

E-Book พร้อมโหลดแล้วค่ะ 

สนใจโหลดตัวอย่างอ่านก่อนซื้อได้ค่ะ

****** ขออนุญาตแจ้งอีกทีนะคะ ว่านิยายทุกเรื่องจะลงให้อ่านได้ราว 70% เท่านั้นค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะถ้าทำให้ค้างคา แต่กันเกราเชื่อว่านักอ่านที่น่ารักทุกท่านจะเป็นกำลังใจต่อให้ด้วยการตามหาหนังสือมาไว้ในครอบครองอยู่แล้วค่ะ ******

ยิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
 

และหนึ่งคอมเม้นต์ของท่าน คือหนึ่งแรกผลักดันและกำลังใจของคนเขียนนะคะ แต่ก็ยินดีต้อนรับและขอบคุณนักอ่านเงาทุกท่านด้วยค่ะ
รู้งี้แล้วอย่าลืมเม้นท์ให้เค๊าหลังอ่านด้วยนะตะเอง

เข้าไปทักทาย พูดคุย หรือติชมผลงานได้

ตามเพจด้านล่างนี้เลยนะคะ
ยินดีต้อนรับทุกๆ ท่านค่ะ และยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗

ห้ามหยิบยก คัดลอก หรือดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้ รวมทั้งถ่ายทอด ถ่ายเอกสาร สแกน ในรูปแบบใดๆ ทั้งสิ้น เว้นเสียแต่จะได้รับอนุญาตจากผู้ประพันธ์เป็นลายลักษณ์อักษร ยกเว้นเพื่อการประชาสัมพันธ์อันเป็นประโยชน์แก่หนังสือเล่มนี้เท่านั้น