หนี้บาปวิวาห์ลวง

ลำดับตอนที่ #1 : EP 1 >

E-Book พร้อมโหลดแล้วค่ะ 

สนใจโหลดตัวอย่างอ่านก่อนซื้อได้ค่ะ

ตอน ๑

 ช่วงขายาวเรียวส่วนที่พ้นกระโปรงสั้นออกมาอวดให้ผู้คนที่ ‘ธิติยากร ประภาศรี’ เดินผ่านได้มองเป็นขวัญตา ก่อนจะหยุดยืนอยู่หน้าโต๊ะเลขานุการผู้ซึ่งดูเหมือนจะวุ่นวายกับกองเอกสารตรงหน้า จนแทบไม่มีเวลาได้ใส่ใจผู้มาเยือนเลย กระทั่งหญิงสาวกระแอมเบา ๆ เพื่อเป็นการบอกกล่าวการมานั่นล่ะ หญิงวัยสี่สิบกว่า ๆ กับแว่นตาหนาเตอะจึงละสายตาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ขึ้นไปหาเธอได้

“สวัสดีค่ะฉัน ธิติยากร ประภาศรี มาขอพบคุณลุงไพศาลตามที่นัดไว้เมื่อสามวันก่อนค่ะ” ผู้มาเยือนเตือนความจำ จนผู้เป็นเลขาฯ ยิ้มออกมาเพราะจำได้ว่าเจ้านายสั่งให้รีบพาเธอไปหาทันทีที่มาถึง

“อ๋อ! คุณข้าวโพดนั่นเอง เชิญค่ะ เจ้านายกำลังรออยู่พอดีค่ะ” แม้จะไม่เคยเห็นหน้าคร่าตาหญิงสาวมาก่อน แต่นวลเนียนก็คุ้นเคยกับชื่อนี้มากว่าสิบปีจากการสั่งการให้ทำโน่นทำนี่ให้เธอโดยเจ้านาย ผู้มาเยือนยิ้มให้นวลเนียนด้วยความแปลกใจไม่น้อย ที่เลขาฯ หน้าห้องผู้มีพระคุณ รู้จักเธอดี จนขนาดรู้ชื่อสั้น ๆ ของเธอได้ ร่างระหงรีบเดินไปเปิดประตูและพาตัวเองไปยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานของผู้ที่เธอถือว่ามีพระคุณยิ่งกับตัวเองและคนรอบกายในเวลานี้

 เจ้าของห้องโอ่อ่าเงยหน้าจากเอกสารบนโต๊ะ พร้อมถอดแว่นหนาเตอะไม่แพ้ผู้เป็นเลขาฯ ออก เพื่อมองคนยืนอยู่ตรงหน้าให้ชัดยิ่งขึ้น สายตาสำรวจดูร่างอรชรตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าและปลายเท้าจรดศีรษะอีกครั้ง เพราะไม่ใคร่จะคุ้นตาหรือคุ้นหน้าผู้มาเยือนนัก เวลาที่เธอจากไปศึกษาต่อต่างประเทศนานนับสิบปีนั่นเอง

“โอ้โห! นี่หนูข้าวโพดเหรอลูก ใช่หนูข้าวโพดจริง ๆ หรือเปล่า” ธิติยากรยิ้มรับด้วยดวงหน้าสว่างไสวเพื่อเป็นการยืนยัน ก่อนจะยกมือไหว้ผู้อาวุโสอย่างนอบน้อม แล้วจึงยื่นถุงกระดาษที่ถือในมือให้

“ของฝากจากสวิตฯ ค่ะคุณลุง และนี่สำหรับคุณป้าค่ะ”

“หนูข้าวโพด โอย! ลุงจำแทบไม่ได้ สิบปีที่ผ่านมานี่ หนูเป็นสาวและสวยมากขนาดนี้เลยเหรอ ตาย ๆ ถ้าเจ้าสันต์อยู่ ป่านนี้คงจะโม้ไม่หยุดปากแล้ว เพราะมีลูกสาวสวยขนาดนี้ ดูสิหนูนี่ดู ๆ ไป สวยกว่าแม่ตอนสาว ๆ อีกนะรู้มั้ย” กับคำทักที่คนพูดลืมตัว ทำเอาอีกคนถึงกลับหุบยิ้มแทบจะทันที คุณไพศาลรู้ตัวว่าพลาดพลั้งไปแล้ว จึงทำหน้าละห้อย

“ลุงขอโทษนะ ลืมตัวไปหน่อย มานั่งตรงนี้ดีกว่าลูก” ว่าแล้วเขาก็นำเธอไปนั่งกับชุดรับแขกในห้องทำงาน ก่อนที่ทั้งสองจะถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกันนานนับชั่วโมง คุณไพศาลจึงได้วกเข้าเรื่องที่ได้รับมอบมายไว้

 “ข้าวโพดรับไม่ได้หรอกค่ะคุณลุง แค่นี้ข้าวโพดกับมะขามก็ไม่รู้จะหาเงินมาใช้คืนคุณลุงได้หมดเมื่อไหร่แล้ว กราบขอบพระคุณอีกครั้งนะคะที่เมตตาข้าวโพดมากขนาดนี้ แต่ครั้งนี้ข้าวโพดขอไม่รับค่ะ ข้าวโพดเรียนจบแล้ว ควรจะดูแลตัวเองไม่ใช่มาแบมือขอเงินคุณลุงไม่รู้จักจบสิ้นแบบนี้” คำยืนยันอีกครั้ง บ่งบอกให้คุณไพศาลรู้ว่า ไม่มีทางที่จะทำหน้าที่ได้สำเร็จแน่

“รับไว้เถอะหนูข้าวโพด อย่าให้ลุงต้องลำบากใจเลย”

“ไม่เห็นต้องลำบากใจเลยนี่คะคุณลุง ข้าวโพดไม่รบกวนคุณลุงแล้วค่ะ ต่อไปจะหาเงินเอง และจะใช้คืนคุณลุงทุกบาทเลย ที่ส่งเสียข้าวโพดตอนเรียนอยู่ เก็บเงินไว้เถอะค่ะ คุณลุงก็ต้องใช้เหมือนกันนะคะ เศรษฐกิจยิ่งไม่ค่อยดี เก็บไว้หมุนดีกว่านะคะ เงินตั้งมากมายข้าวโพดรับไม่ได้จริง ๆ ค่ะ” เธอรู้ดีว่าผู้ให้มีประสงค์ดี แต่กับเช็คเงินสดห้าล้านบาท และบ้านพร้อมที่ดินอีกหนึ่งหลังซึ่งไม่รู้ว่าราคาเท่าไหร่ และทำเลที่ตั้งอยู่แห่งหนไหน ด้วยเธอเองก็ยังไม่ได้ดูด้วยซ้ำ พอรู้ว่าเป็นรางวัลที่เธอเรียนจบเท่านั้น ทำให้เธอทั้งไม่เข้าใจและซาบซึ้งในนามใจเพื่อนพ่อในเวลาเดียวกัน ว่าทำไมถึงให้อะไรต่อมิอะไรกับเธอมากมายนัก

“หนูข้าวโพดรับไว้เถอะ จริง ๆ แล้วเงินทั้งหมดนี่ และค่าเล่าเรียนที่ลุงส่งให้หนูทุก ๆ เดือน มันไม่ใช่เงินของลุงหรอก มีคนมอบหมายหน้าที่กับลุงเพื่อส่งให้หนูอีกที ลุงต้องขอโทษด้วยที่ไม่ได้บอกให้หนูรู้แต่แรก” รอยยิ้มแห่งความปลื้มปีติแปรเปลี่ยนเป็นสงสัยในทันทีเมื่อสิ้นคำของคุณไพศาล พร้อมดวงตาฉายแววอยากรู้ว่าเจ้าของเงินมากมายนี้คือใคร

 “คุณลุงหมายความว่ายังไงคะ แล้วถ้าเงินพวกนี้ไม่ใช่ของคุณลุง มันเป็นเงินของใครกันคะ ใครที่จะมาเสียเงินส่งเสียข้าวโพดกับมะขามให้เรียนจนจบได้ขนาดนี้ ไม่ใช่เงินน้อย ๆ นะคะ คุณลุงบอกข้าวโพดมานะคะ ว่าคน ๆ นั้นคือใคร และเกี่ยวข้องอะไรกับข้าวโพด หรือว่ามะขาม”

“คุณอดิเทพกับคุณนครินทร์คือเจ้าของเงินพวกนี้”

คนบอกหน้าเจื่อนลงอย่างเห็นได้ชัด เมื่อแจ้งชื่อให้เด็กสาวตรงหน้าได้รับรู้ จากสีหน้าที่บอกว่าสงสัยของเธอ แปรเปลี่ยนเป็นบึ้งตึงขึ้นมาในทันที ทำให้คุณไพศาลเริ่มจำเค้าลางใบหน้าของเด็กน้อยอายุสิบกว่าขวบได้ดี เมื่อครั้งที่เขาเคยเอ่ยถึงสองคนนี้ ดวงตาที่บ่งบอกว่าเกลียดชังยังคงไม่หนีหายไปจากเธอเลย

“ข้าวโพดเกลียดคนพวกนั้นค่ะ คอยดูนะคะถ้าข้าวโพดโตมา ข้าวโพดจะทำให้คนพวกนั้นเสียใจ เหมือน ๆ กับที่ข้าวโพดกำลังเสียใจอยู่ตอนนี้ไงคะ คุณลุงจำไว้นะคะว่าข้าวโพดเกลียดคนพวกนั้นค่ะ” จำได้ว่าดวงหน้าที่ขาวผุดผ่องกับหัวใจอันบริสุทธิ์ของเด็กหญิงที่เขาเคยเห็นเป็นประจำ แทบจะเปลี่ยนเป็นคนละคนเลยทีเดียว เมื่อเอ่ยถึงสองคนนี้

“คุณลุงหมายความว่ายังไงคะ ทำไมคุณลุงเพิ่งจะมาบอกข้าวโพดคะ คุณลุงก็รู้ว่าข้าวโพดไม่มีวันจะรับเงินจากคนที่ทำลายทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของพ่อเด็ดขาด คุณลุงจำไม่ได้เหรอคะ ว่าข้าวโพดเกลียดคนพวกนั้นมากแค่ไหน เกลียดจนไม่อยากจะเอาตัวไปเกี่ยวข้องด้วย ไม่ว่าจะทางไหนก็ตาม แต่คุณลุงกลับทำในสิ่งที่ข้าวโพดคิดไม่ถึงเลย คุณลุงเอาเช็คกับโฉนดนี่ไปคืนเขาเลยนะคะ และฝากบอกเขาด้วย ว่าข้าวโพดจะหาเงินที่ใช้ไปแล้วมาใช้คืนให้ทุกบาททุกสตางค์ ทันทีที่ข้าวโพดได้งานทำค่ะ” จากท่านั่งสบาย ๆ  หญิงสาวถึงกับลุกพรวดพราดขึ้นเลยทีเดียว พลอยทำให้ผู้อาวุโสต้องรีบลุกตามทันที

 “หนูข้าวโพดใจเย็น ๆ นะลูก ฟังลุงอธิบายก่อน มันไม่ใช่อย่างที่หนูเข้าใจนะลูก”

“ข้าวโพดไม่ขอรับรู้อะไรทั้งนั้นค่ะ ข้าวโพดเสียใจมากนะคะ ที่หลงคิดว่าคุณลุงหวังดีกับข้าวโพด ยอมเจียดเงินช่วยข้าวโพดมากมายขนาดนี้ ที่แท้ก็เป็นเงินไอ้พวกที่ฆ่าพ่อนี่เอง ข้าวโพดผิดหวังในตัวคุณลุงจริง ๆ เลย ไม่คิดไม่ฝันว่าคุณลุงจะยอมให้ลูกของเพื่อนต้องไปแบมือรับเงินคนที่ทำให้เพื่อนตัวเองตายไปแบบนี้ อย่าคิดนะคะว่าเงินแค่นี้จะเอามาฟากหัวข้าวโพดให้ลืมบาปที่พวกนั้นทำไว้ ไม่มีทางเด็ดขาด ข้าวโพดขอตัวนะคะ สวัสดีค่ะ” อาการไหว้อย่างอ่อนน้อมในตอนมาช่างแตกต่างจากตอนไปโดยสิ้นเชิง และไม่ทันจะให้เจ้าของห้องได้เอ่ยอะไร ร่างบอบบางก็หายไปจากห้องเขาแล้ว อาการถอนหายใจหนัก ๆ พ้อมมือขวายกขึ้นไปคลึงขมับไปมาเพื่อไล่ความเครียดให้ออกไปจากหัว ก่อนที่จะกดโทรศัพท์ไปหาคนที่เป็นต้นเหตุทำให้สาวน้อยหุนหันออกไป

 * * * * *

เวลาพบกัน จันทร์ - พฤหัสฯ 9:00, 17:00

ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ เพิ่ม 7:00

* * * * * *

E-Book พร้อมโหลดแล้วค่ะ 

สนใจโหลดตัวอย่างอ่านก่อนซื้อได้ค่ะ

****** ขออนุญาตแจ้งอีกทีนะคะ ว่านิยายทุกเรื่องจะลงให้อ่านได้ราว 70% เท่านั้นค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะถ้าทำให้ค้างคา แต่กันเกราเชื่อว่านักอ่านที่น่ารักทุกท่านจะเป็นกำลังใจต่อให้ด้วยการตามหาหนังสือมาไว้ในครอบครองอยู่แล้วค่ะ ******

ยิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
 

และหนึ่งคอมเม้นต์ของท่าน คือหนึ่งแรกผลักดันและกำลังใจของคนเขียนนะคะ แต่ก็ยินดีต้อนรับและขอบคุณนักอ่านเงาทุกท่านด้วยค่ะ
รู้งี้แล้วอย่าลืมเม้นท์ให้เค๊าหลังอ่านด้วยนะตะเอง

เข้าไปทักทาย พูดคุย หรือติชมผลงานได้

ตามเพจด้านล่างนี้เลยนะคะ
ยินดีต้อนรับทุกๆ ท่านค่ะ และยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗

ห้ามหยิบยก คัดลอก หรือดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้ รวมทั้งถ่ายทอด ถ่ายเอกสาร สแกน ในรูปแบบใดๆ ทั้งสิ้น เว้นเสียแต่จะได้รับอนุญาตจากผู้ประพันธ์เป็นลายลักษณ์อักษร ยกเว้นเพื่อการประชาสัมพันธ์อันเป็นประโยชน์แก่หนังสือเล่มนี้เท่านั้น