คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 2 (3)
เบาไ้เบาันบ้านะพวเธออออออออ
*****************************
บทที่ 2 (3)
เสียประูปิเ้าหาัน เหมือนสัาบอว่าทัู้่สามารถทำอะไร็ไ้่อัน สอแนอรพิายึ้นวัล้อเ้าับลำออไลแน ายหนุ่มลศีรษะลมาหา ริมฝีปาบเบียับปานุ่ม ุมพิูื่มแลเปลี่ยนัน
ลิ้นหยอเย้า ผลัันันไปมา เาสอลิ้นเ้าไปในปาเธอ วัลิ้นวานหาวามหวานภายในปาสวย แล้ว็หลิ้นลับ ยอมให้หิสาวเป็นฝ่ายสอลิ้นเ้ามาในปาอเาบ้า รพิาเบียัวเ้าไปหาเา ยับให้ทรวอเสียสีับร่าสูแร่
ไลแนยัูบไม่หนำใ ายหนุ่มยัวเธอึ้นอุ้ม รพิาไม่ปิเสธเลย เธออบให้เาโอบอุ้ม วามรู้สึที่อยู่ในอ้อมแนอไลแน เหมือนเธอเป็นผู้หิัวเล็ อุ้ม่าย บอบบาน่าถนอม หิสาวยมือึ้นทาบเ้าับแ้มสา
ริมฝีปาอเานอาเ็ี่เหลือร้าย แ่ยามที่ยับเลื่อนไหวแนบิับปาเธอ ็ยิ่เพียบพร้อมไป้วยมนร์เสน่ห์ที่น่าลุ่มหล เธออบูบอไลแน ประสบาร์อเธอเิึ้นับไลแนนเียว
รพิาไม่สามารถพูไ้ว่า เธอเป็นนรันวลสวนัว หิสาว่อน้าเปิว้าับเรื่อวามสัมพันธ์ ทว่าเธอไม่นึอยาใล้ิับผู้ายอื่น เหมือนที่รู้สึับไลแน เธอยอมให้เาเป็นผู้ายนแร้วยวามเ็มใ
และที่ยัไม่ให้ผู้ายนอื่น้ำรอย ็เพราะรพิาไม่สนใ ารไ้เอับไลแนอีรั้ ร่าายอเธอโหยหาารเิมเ็มวามหฤหรรษ์าายหนุ่ม เธอและเายัอยู่ในวัยที่้อเสพสุทาายไปพร้อมับารเสพสุทาใ
‘้อเป็นเานเียว’
นั่นือวามรู้สึที่รพิารับรู้อย่าัเน เมื่อลับมาเอเาอีรั้ ารื่มเพื่อให้เมา และโทรศัพท์หาไลแน็เพื่อเสริมวามล้า เา็รอเธอเหมือนันใ่หรือเปล่า ายหนุ่มถึไ้อบรับมาเอัน และในอนนี้ เา็ยัแสออถึวามหิวระหายที่มี่อเธออย่าเปิเผย
และเธอ็ถูวาลบนโฟา รพิารั้ัวเาเ้ามาแนบิ หิสาวุมพิอบโ้ับปาร้อน อารม์เสน่หาหลั่ล้นภายในาย เธอปรารถนาเา ้อารถูเารอบรอ และเมื่อูบันนไม่สามารถประวิเวลาหายใไ้อี
ริมฝีปาอทัู้่็ยับถอยห่าาันเล็น้อย ายหนุ่มรหน้าผาแนบิับหน้าผานูนสวย เสียลมหายใหอบโยนสอประสานัน หิสาวหลับาล วามรู้สึที่ถูเาุมพิทั้ร้อนและหวานนอธิบายไม่ไ้
“นีุ่น่ะ”
เธอวรถามเาหรือเปล่านะ แ่เมื่อไ้พูออไปแล้ว รพิา็ห้ามวามอยารู้อัวเอไม่ไ้
“ทำไม ไม่ิ่อันบ้า”
“เพราะุ้อารแบบนั้น”
“เพราะันบอว่า้อารใ้ีวิ ้อารเริ่ม้นใหม่ และไม่อยาให้เรา้อยุ่เี่ยวัน ุ็เลยไม่ิ่อันเลยน่ะเหรอะ”
“นั่นเป็นวาม้อารอุ”
ย้ำอีรั้ และเป็นเหุผลที่รพิาโ้แย้ลำบาเสีย้วย เธอัสินใและายหนุ่ม็เารพวาม้อารที่หิสาวบอับเา
“ั้นถามใหม่”
รพิายัไม่ยอมแพ้ รู้สึเสียหน้าเล็น้อย อยาไ้ำอบที่ทำให้เธอสบายใ และเมื่อเป็นวาม้อารอเธอ นุ็พยัหน้าอนุา
“ันโทรศัพท์ถึุ ุ็มาหาทันที แสว่าุรอโทรศัพท์าันอยู่ใ่ไหมะ”
นิ้วี้ลบนริมฝีปาไ้รูป ไลแนมีริมฝีปาที่สวยและเย้ายวนมา รพิาอบริมฝีปาอายหนุ่ม และเธอไม่รับวามเห็น่า
“ว่าพอี”
“เอะ! เอะ! เอะ!”
ลัวเาไม่ไ้ยิน หลัารั้แร ็แถมให้อีสอรั้ สิ่ที่ไ้รับลับมาาไลแน ือมือที่้อนประอศีรษะอเธอ และ็ริมฝีปาลบนปานุ่ม
“ันะไม่ยอมลับไปบับุอี่ายๆ หรอนะะเ้านาย ุ้อีบัน ้อุเ่า อร้ออ้อนวอนัน นว่าันะพอใ”
“อืม” เาสนใที่เธอพูริหรือเปล่า อบแ่นั้นแล้วริมฝีปา็รุเร้าูื่ม รพิาอเา มือนุ่มลูบไปมาบนแผ่นหลัว้า
“นนิสัยไม่ี”
ปาเป็นอิสระไ้รู่เียว ็ถือโอาสบ่นเาเสียหน่อย ้อเสียอไลแนือพูน้อยเินไป ้อีอเา็ือพูน้อยอีเหมือนัน เพราะเาไม่อบโ้ ทำให้เธอ้อหัวเสีย ายหนุ่มทาบริมฝีปาลบนมุมปา แล้ว็เลื่อนปา่ำล
หิสาวเยศีรษะพิับพนัโฟา เธอไม่ไ้อยาเอาใเาหรอนะ แ่ถ้าไม่ทำแบบนี้ เา็ะุไ้ลำออเธอลำบาไปสัหน่อย หิสาวหลับา มือ้อนเ้าับศีรษะอายหนุ่ม ริมฝีปาร้อนผ่าวสัมผัสับผิวบริเวลำอ
นุ่มเนียนและหอมรุ่น นั่นือวามรู้สึที่เิึ้นับไลแน ายหนุ่มพรมูบไปพร้อมับารปลระุมเสื้ออเธอ หิสาวปล่อยให้เาัารมัน ไลแนสามารถถอเสื้อผ้าบนัวเธอ เร็วว่าที่เธอถอให้ัวเอ เพราะะนั้น รพิาะปล่อยให้เาทำให้็แล้วัน เธอไม่ไ้อยาเอาใเาหรอนะ เพราะเา่าหาที่้อเป็นฝ่ายเอาใเธอ
******************************************
อให้อ่านอย่ามีวามสุนะะ
ความคิดเห็น