คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 1 (2)
บทที่ 1 (2)
หล่อมา!
มีบุษบาประสานมือเ้า้วยัน หิสาวิปลายเล็บลบนหลัมืออัวเอเพื่อเรียสิ หลัาที่นัยน์าสีน้ำาลอเธอสบเ้าับวามล้าอบุรุษที่เธอเ่าอ่อนเือบยืนไม่อยู่เพียแ่สบาับเา นี่น่ะเหรอ อเลสานโร รอานิ!
หิสาวไม่ทราบะเปรียบเทียบเาับอะไรี แ่ที่แน่นอนืออเลสานโรห่าไลาำว่าหล่อเหลาเยี่ยเทพบุร เาหล่อมา แ่บุลิห่าไลาวามสุภาพอ่อนโยนอำนั้น ถึแม้เาะสวมสูทธุริราาแพระยับ ลอร่าอาบไป้วยส่าราศีอวามเป็นอภิมหาเศรษีนเธอาพร่า ทว่าเา่าอันรายเหลือเิน
วามรู้สึอมีบุษบาบอับเธอแบบนั้น วามหล่อเหลาอเา เทียบไ้ับวามสมบูร์แบบอาาน ที่นอาะมีรูปลัษ์วนฝัน ยัมีเสน่ห์เ็ี่เร้าใที่วนให้เลิบเลิ้ม และเป็นัวอันรายที่ไม่อาไว้วาใไ้
“ผมำไ้ว่าเราไม่เยรู้ััน”
นั่นือำทัทายประโยแราอเลสานโรเมื่อทัู้่อยู่ในห้อทำานโอ่อ่าอเาามลำพั ห้อทำานอเาว้าวามา แ่ในโทนสีเทาและสีำ แม้ะูเรียบ แ่เฟอร์นิเอร์ทุิ้น็ล้วนแล้วแ่ราาแพระยับ มีบุษบาไม่รู้ัาราฮอลลีวู ไม่รู้ัเเลป แ่เธอให้วามสนใับบุลมีวามสามารถในวารศิลปะ
เฟอร์นิเอร์ในห้อทำานออเลสานโร มีเอลัษ์เพาะัวออาบิเล บาร์ัน ผลานออาบิเลไ้รับารยย่อเรื่อวามิสร้าสรร์ที่เรียบ่ายแ่มีสไล์ที่ไม่เรียบ่ายแฝอยู่ในวามเรียบที่มอเห็น้วยสายา เป็นวามเรียบ่ายที่มอแล้วไม่น่าเบื่อ ยิ่มอ็ยิ่เห็นรายละเอียในผลานแ่ละิ้นที่อาบิเลสร้าสรร์ไว้
าใบหน้าโเ่นและรูปร่าสูสมาร์ทนมีบุษบา้อเยหน้ามอ หิสาวึลืมัวหันไปสนใับเฟอร์นิเอร์ภายในห้อทำานอเาแทน อเลสานโรนิ่วหน้า เริ่มหุหิเล็น้อยับาร้อสละเวลาานรับนัผู้หิที่เาไม่รู้ั แ่เา็้อให้เียริอบรับนัอเธอ เพราะหิสาวแ้มาในำอเ้าพบว่าเธอเป็นน้อสาวอบุษบามินรา
“สวยมาเลย่ะ านออาบิเล บาร์ันใ่ไหมะ”
“ถ้ามันะทำใหุ้สบายใละ็ ผมออบว่าใ่ เอาละทีนี้เรามาุยธุระอุันไ้หรือยั เพราะผมมีานยุ่มา เิ”
มีบุษบาเพิ่รู้ว่าัวเอเสียมารยาทอย่าไม่น่าให้อภัย เธอมารบวนเวลาทำานออเลสานโร แล้วแทนที่ะรีบุยธุระสำัับเาให้เรียบร้อย แ่ลับมาแสวามสนใเรื่อเฟอร์นิเอร์ภายในห้อทำานอเา เาไม่เผลอเ้าใว่าเธอเป็นพวโมย สำรวเพื่อเรียมว้าสิ่อในห้อิ้นใิ้นหนึ่ลับบ้านแล้วเรียพนัานรัษาวามปลอภัยมาับเธอโยนออไป็ีเท่าไรแล้ว
“สำรวมหน่อยมิมิ”
“ุพูอะไร”
นที่เินนำหน้าเธอไปยัุโฟาบริเวมุมห้อที่ั้นไว้เป็นสัส่วน ึ่ผนั้าน้าเป็นระสูาพื้นรเพานหันมาถาม
“เปล่า่ะ ันพูับัวเอ”
“ผมนึว่าุมาที่นี่เพื่อพูับผมเสียอี”
เป็นารอย้ำมีบุษบาอีรั้ว่าเธอวรรีบพูธุระอเธอแล้วรีบออไปาที่นี่ ายหนุ่มผายมือเิเธอให้นั่ลบนโฟาามมารยาท อเลสานโรเริ่มสำรวเธออย่าริั ในสายาอเาเธอไม่ใ่ผู้หิสวยั หาเทียบับแฟนสาวทั้หมอเา สุภาพสรีรหน้าเป็นผู้หิที่ไ้ะแนนวามามลำับสุท้าย
มีเพียแ่อย่าเียวที่ายหนุ่มให้วามสนใับเธอ็ือทรวออวบอัที่่อนอยู่ภายใุ้เรสลาวันยาวลุมเ่าสีรีม เาเาว่าัวเสื้อ้อเป็นแบบมีแน แ่ถึอย่านั้นเ้าัว็ไปสรรหาเสื้อลุมมาสวมทับลบนัว วาออเลสานโรไล่าลำแนที่่อนอยู่ภายใ้เสื้อลุมแนยาว ผิวเนื้อที่เามอเห็นือมือเรียวเล็และน่าะอ่อนนุ่ม รวมไปถึแหวนเพรน้ำามที่อยู่บนนิ้วอเธอ เธอมีู่หมั้นแล้วเหรอเนี่ย
“ันอแนะนำัว่อนนะะ ันมีบุษบา ัรศิลา หรือมีบุษบา พีเทอร์สัน่ะ ุะเรียันว่ามิมิ็ไ้่ะ”
“รับผม”
มีบุษบาเห็นสายาอายหนุ่มเลื่อนึ้นาแหวนบนนิ้วนา้า้ายอเธอ หิสาว็แะมือเ้าับแหวนวนั้น่อนะมอายหนุ่ม้วยสายาอลุแ่โทษ
“สำหรับเรื่อแหวนัน้ออโทษ้วยนะะ แ่มันมีเหุำเป็นที่ัน้อสวมแหวนวนี้่ะ”
“เหุำเป็น?”
เหุำเป็นอเธอไม่เี่ยว้อับเาหรอ แ่ผู้หิรหน้าำลัทำให้เาุนว่าเามีส่วนเี่ยว้ออะไรับแหวนที่เธอสวมอยู่ มันวรเป็นเรื่อระหว่าเธอับู่หมั้นอเธอ่าหา อเลสานโริอย่าหุหิ และเา็ปล่อยให้อารม์ุ่นเือนั้นปราออมาผ่านใบหน้าึเรีย เรื่อเธอับู่หมั้นเป็นเรื่อที่เา้อให้วามสนใ้วยอย่านั้นเหรอ ไม่เลยสันิ เาะ้อสนใมันไปทำไม
เหมือนมีอารม์ุรุ่นบาอย่าแฝเร้นอยู่ อเลสานโรมีปัหาับัวเออยู่บ้า เาหุหิเล็น้อยเมื่อทราบว่าเธอมีู่หมั้นแล้ว เป็นเพราะทรวออวบอัอเธอมันทิ่มแททะลุเ้าไปในวาอเา ายหนุ่มให้วามสนใมัน และถ้าหาว่าเธอยัโส เาอายื่น้อเสนอให้เธอไปินเนอร์ับเาสัมื้อเพื่อทำวามรู้ััน แล้วบลบนเียสัืนหรือว่าถ้าิใ็อาเพิ่มเป็นสอืน
“ันออธิบาย่อนนะะ ันไม่ไ้ั้ใะสวมแหวนหมั้นอุับพี่มินนี่”
************************************
อให้อ่านอย่ามีวามสุนะะ
ความคิดเห็น