คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : บทที่ 5 (2)
บทที่ 5 (2)
“พร้อมะลับบ้านันหรือยั”
มีบุษบามอายหนุ่มาแป๋ว เธอสัมผัสไ้เลย อารม์ออเลสานโรผ่อนลายึ้น ปราารวามเย่อหยิ่อเาลล และเมื่อายหนุ่มล่าวถึำว่าบ้าน เธอ็ิว่ามันือบ้านริๆ ไม่ใ่แ่บ้านหรูหราที่เาใ้เป็นที่หลับนอน
“พร้อม่ะ”
เธอยิ้มอ่อนหวานส่ให้สามี รอยยิ้มนั้นเิึ้นาวามยินีที่เหมือนเาะลปราารอัวเอลและอนุาให้เธอยับเ้าไปใล้ิอีนิ มีบุษบามีโอาสไ้พูุยับบริทานีแบบส่วนัว มาราออเลสานโรเป็นผู้หิที่เลียวลามา บริทานีบอับเธอว่า ถึอเลสานโระัสินใแ่านับเธอเพราะวามเหมาะสม หรือว่าะ้วยเหุผลอะไร็าม แ่เธอะทำให้เาหลุมรัไ้ไม่ยา
‘เราะทำแบบนั้นไ้ริเหรอ’
มีบุษบาถามัวเอในทันที แ่เมื่อทัู้่ยืนอยู่รนี้และำลัะลับไปยับ้านอเา้วยัน เธอลับรู้สึว่ามันมีโอาสที่ะเป็นไปไ้
“อุ๊ย!” หิสาวเี่ยวแนเ้าับลำออายหนุ่ม เพราะไม่ิว่าเาะใ้สอมือรวบับเอวเธอ แล้วยัวเธอลอยึ้นาพื้นหน้าาเย อเลสานโรมูหอมแ้มภรรยาหมาๆ อเา ทำเอานถูหอมเบิาว้าึ้น ายหนุ่มยัทำหน้าเรียบเยยัวภรรยาึ้นไปนั่บนเบาะแล้ว็ัารปิประูให้เธอ อเลสานโระับรถ้วยัวเอ ในะที่นอเาะใ้รถอีันับามันไป
‘เราหอมแ้มเธอทำไมวะ’
ระหว่าที่เินอ้อมไปยัฝั่นับ อเลสานโร็มีำถามให้ับัวเอ หอมทำไมน่ะเหรอ? ็แ่อยาหอมเท่านั้นแหละ แ้มเมียเาาวเนียนเรื่อไป้วยเลือฝาเปล่ปลั่แบบนั้น ไม่อยาหอม็แปล
‘่าแม่เหอะ เมียเรานี่หว่า ะหอมสัี่รั้็ไ้’
ายหนุ่มึ้นไปนั่บนรถ เาึประูปิ ่อนะหันไปสำรวภรรยา มีบุษบาหลบหน้าหลบาายหนุ่ม พวแ้มอเธอยิ่แเปล่ปลั่ว่าปิเพราะวามเอะเิน แล้วเมื่ออเลสานโรึ้นมานั่อยู่้าๆ แบบนี้ มือที่ำลัึเ็มันิรภัยออมาลับทำานไม่มีประสิทธิภาพเอาเสียเลย
“ุหนูริ ทำอะไร็ไม่เป็นสัอย่า บอว่าไม่มีั์ใระเื่อ”
เธอ่ามีบุลิที่เหมาะับารเป็นลูุหนูที่หยิบับอะไรไม่เป็นสัอย่าเหลือเิน อเลสานโรโน้มัวไปหาเธอ ปัมือหิสาวออาเ็มันิรภัยที่เธอึยัไสาย็ิอยู่ที่เิม เาับมือเธอหายึ้น ้วยวามที่เธอผิวาวผ่อ ฝ่ามือนุ่มๆ นั้น็เลยเป็นรอยแัเน
“อบุ่ะ”
มีบุษบาล่าวอบุเาเมื่อายหนุ่มึสายเ็มันิรภัย่วยาให้เธอ เาึเบาๆ สายเ็มันิรภัย็ยืออมาา่อเ็บอย่า่าย แล้วทำไมเธอออแรแทบายมันถึไม่ยอมออมาันนะ เาะิว่าเธอเป็นผู้หิไม่ไ้เรื่อหรือเปล่า
“ไม่เป็นไร”
อเลสานโรึัวลับ ายหนุ่มาเ็มันิรภัยให้ับัวเอ ่อนะสาร์รถและับออาบริเวลานอ าสภาพอเมือที่ึัอยู่บ้า เมื่อรถพ้นาัวเมือบิลลิส์ ็มีแ่วามสบเียบ ายหนุ่มลอบสัเปิิริยาอภรรยา แ่เา็ไม่พบว่าเธอแสท่าทารัเียหรือว่าเบื่อหน่าย นัยน์าอหิสาวเปล่ประายระยิบระยับยิ่ว่าอนที่อยู่ในเมือให่เสียอี
‘เหมือนะอบ?’
ายหนุ่มิในใ เมื่อเห็นท่าทาสนอสนใับบรรยาาศนอัวรถอมีบุษบา หิสาวำลัิว่าเธอสามารถมีวามสุอยู่ที่นี่ไ้ เธอนึอบไร่ปศุสัว์อเาทั้ที่ยัเินทาไปไม่ถึ ไม่ว่าอเลสานโระอยู่ที่ไหน เธอัสินใแ่านับเา ็้ออยู่ับายหนุ่มในทุที่ึ่เาอยู่ แ่ถ้าหาให้เลือเมือให่ที่วุ่นวาย หรูหรา เ็มไป้วยสีสัน ับเมือนบทที่เียบสบ มีบุษบา็อเลืออย่าหลัีว่า
มีบุษบาอาลอถามสามี เธอสามารถเลี้ยแมวสััวไ้หรือเปล่า หิสาวรัสัว์ และสัว์เลี้ยที่เธออบมาที่สุ็ือแมว แ่เป็นเพราะเธอไม่มีเวลามานั ารเลี้ยสัว์ึ้อถูัออไป และที่สำัไปว่านั้นในบ้านมีุย่าิลลา เธอึ้อทุ่มเทเวลาให้ับารูแลุย่า แ่ารอยู่ับอเลสานโร มีแนวโน้มว่าเธอะมีเวลาว่าอย่าเหลือเฟือ
มีบุษบาหันใบหน้าาหน้า่ารถยน์ หิสาว้นบาอย่าในระเป๋าสะพายอเธอ แล้ว็หยิบเอายารัผมึ้นมา เธอใ้แ่ปลายนิ้วในารสาเส้นผมสีำสนิทึ่ทิ้ัวราวับม่านไหมเ็มแผ่นหลั เธอิะมัมัน แ่พอเธอมัผมเสร็เรียบร้อย และหันลับไปสนใับารมอออไปนอหน้า่ารถยน์ อเลสานโร็เอื้อมมือมารูยารัผมออาเส้นผมหนาเป็นมันเา แล้ววายารัผมลบนัอภรรยา
‘เาแล้เราเหรอ’
อาเป็นารสร้าวามสนิทสนมอย่าหนึ่ระหว่าสามีับภรรยา อเลสานโรำลัสร้าวามุ้นเยให้ับเธอ มีบุษบาึหยิบยารัผมึ้น แล้วมัผมอเธอรวบเ้าหาันอีรั้ เพราะิว่าสามีแ่แล้เธอเล่น แ่เมื่อเธอมัเสร็ อเลสานโร็ยื่นมือมารูยารัผมออาเส้นผมอเธอ้ำอีรั้ แ่ราวนี้ายหนุ่มเ็บยารัหย่อนมันใส่ระเป๋าเสื้อเิ้ลายาราที่เาสวมอยู่
“ไม่อบให้มัผม”
หิสาวลอบมอใบหน้า้าน้าอสามี มีบุษบาใ้เรียวนิ้วสาผมแล้ว็รวบเส้นผมหนานุ่มลื่นไปไว้้านหลั
“่ะ ทราบแล้ว่ะ”
เธออบรับอย่าว่า่าย ไม่เอาใสามีัวเอะไปเอาใใรล่ะ ในเมื่อเาอบให้เธอปล่อยผม หิสาว็ะปล่อยามใเา
“ทราบแบบไหน”
“ถ้าุอบให้ปล่อยผม็ะปล่อย่ะ” เสียหวานอบลับไป่อนะหันไปมอทิวทัศน์้านนอเพื่อ่อนแ้มเนียนึ่ำลัร้อนผ่าวและะแัอย่าัเน
*************************************
อให้อ่านอย่ามีวามสุนะะ
ความคิดเห็น