คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บทที่ 2 (4)
บทที่ 2 (4)
“อื้อ! อื้อ!”
ให้ายเถอะ! มันยาเสมอ เมื่อเาบุรุเ้ามาในัวเธอ แ่ถึอย่านั้นรพิา็อบวามรู้สึแบบนี้ ร่าเปลือยเบียเ้าไปหาไลแนที่เปลือยลอร่าเหมือนัน ายหนุ่มโอบอเธอ ุมพิปลอบโยน และผลัันวามเร่าร้อนให้เธอรอบรอ
มันเป็นเรื่อมหัศรรย์สำหรับรพิา ไม่ว่าเาะแ็แร่ถึนาไหน แ่มัน็ไม่ไ้ทำให้เธอทรมาน้วยวามเ็บปวหรอ หิสาวเ็บนิเียว ลอเล้าวามเ็บปวไป้วยวามหฤหรรษ์ที่น่าลุ่มหล หิสาวอบทำเรื่อแบบนี้ับเา
เมื่อโอบอัน ทรวออเธอ็เบียิเ้าไปหาอว้า ายหนุ่มับเรียวาสวย ยับันไปหาทรวอ เธอถูรึไว้บนโฟา ้วยท่วท่าที่น่าอาย ทว่ารพิา็ปลอบโยนในใว่า เธอสวย! เพราะะนั้นไม่ว่าะทำท่าอะไร เธอ็สวย!
“ไลแน”
“หือ…” ถึเาอบรับ้วยารส่เสียเท่านั้น รพิา็พออพอใ หิสาว้มลไปหา แะริมฝีปาลบนแ้มออายหนุ่ม
“ไลแน ไลแน ไลแน”
าที่พรมูบเลื่อน่ำลในอนแร เาูบไล่ึ้นมา ผ่านลำอ แล้ว็ประบปาลบนริมฝีปา่าพู เธอสวมอเา บปาูบอบ วามรู้สึยามที่ริมฝีปาสัมผัสัน ือวามสุที่อธิบายไ้ยา และรพิา็ไม่ิว่าำเป็น้ออธิบาย
หิสาวหายใหอบเร็ว เมื่อเาถอนูบ ายหนุ่ม้อนมือเ้าับออวบ ศีรษะล่ำล ใ้ริมฝีปาสัมผัสับทรวอู่สวย เธอือสิ่มหัศรรย์สำหรับเา เป็นผู้หิที่ไลแนไม่สามารถลืมเลือนไ้ ไม่ว่าะยามื่นหรือว่ายามหลับใหล
เาฝันถึภาพที่เธออยู่ในอ้อมแนอเา ถูเาปรนเปรอ้วยวามเสน่หา รอยยิ้ม เสียหัวเราะ น้ำเสียแ่อน ทุสิ่ที่เยเิึ้นเาำมัน เพียแ่ายหนุ่ม็มีเหุผลที่เาไม่ไ้ิ่อเธอ ทว่าเมื่อเธอเป็นฝ่ายิ่อเา ไลแน็ไม่ปิเสธ
ปาร้อนูึทรวอ เสียราที่ัผ่านริมฝีปาแสนหวาน เี๋ยวแผ่วเบา เี๋ยวั ทว่าเา็อบฟัทุเสียที่เธอร่ำรวออมา ลิ้นร้อนสาอายหนุ่มวัสัมผัสับยออ มือนุ่มเลื่อนลไปสอพันเ้าับเส้นผมอเา
ประอศีรษะอายหนุ่มอเาแนบอ ให้เาูื่มทรวออเธอ ราวับว่าเธอำลัเลี้ยูเา้วยสอเ้าาวผ่อ เรือนร่าอเธอร้อนผ่าว ร่าายหยาเยิ้ม้วยวามปรารถนาที่มี่อเา โลมรับับวามเร่าร้อนที่ไลแนผลัันเ้ามาในัวเธอ
“ไลแน…”
เารู้ว่าเธอไม่ไ้้อารให้เาอบรับ ายหนุ่มเอาอเอาใ้วยปาที่นัวเนียับทรวอสอ้าสลับันไปมา เาเฝ้ามอปิิริยา มือลูบ่ำลไปหาเอวอ แล้ว็สัมผัสับผิวายนุ่มเนียนบริเวนั้น ารถูเาสัมผัสร่าาย
เหมือนเปลวไฟนาเล็ำลัแล่นผ่านัวเธอ เปลวไฟที่ไม่ไ้สร้าวามเ็บปว แ่สร้าวามรัวนให้แ่นที่ถูปลุเร้า มืออเาเหมือนมืออนัสำรว สัมผัสไปามผิวายนุ่มเนียน สอแนผ่านเรียวาสวย ยับันัวึ้น
เมื่อเาวามือลบนพนัพิอโฟา ็เป็นารันเรียวาอเธอให้เปิทาสำหรับเา สะโพแร่เลื่อนไหว เพียไม่ี่รั้ เา็แทรลึเ้าไปในัวเธอ หิสาวหายใแร สอมือวาลบนเอวสอบ เผลอินิ้วเ้าับผิวายอายหนุ่ม
“พี ไม่เป็นไรนะ”
หิสาวพยัหน้า นิ้วเาะแะึ้นไปลบนริมฝีปาไ้รูป ไม่ิว่าเธอะไ้ยินเาเรียื่อใน่วเวลาที่ใล้ิันแบบนี้อีรั้ ายหนุ่มโยเอวเ้าหา เาปัหลัมั่น เลื่อนไหว้วยทำนออวามหฤหรรษ์ที่ทำให้เธอสะท้านไปทั้ัว
สอแนโอบอายหนุ่ม ึัวเาลมาแนบิ ริมฝีปาบเล้าูบันูื่ม รพิาอบให้เาูบเธอ ในยามที่เาเลื่อนไหวอยู่บนัวเธอ เรือนร่าเปลือยเปล่าแนบิ วามรู้สึที่หลอมรวมเ้า้วยัน ร่าายที่แนบิเป็นอันหนึ่อันเียวัน
ายหนุ่มยมือึ้นาพนัโฟา เรียวาที่เป็นอิสระ ล่ำล แล้ว็วัโอบรัสะโพแร่ สอมืออเาับเ้าับเอวอ้อนแอ้น แล้วับยึเอาไว้ ยับับร่าเธอให้ยับร่าายไปในท่วทำนอเียวันับารเลื่อนไหวอเา
มือนุ่มยึ้นทาบเ้าับแผ่นอว้า เผลอะุยนิ้วสวยับแผ่นออไลแน แล้ว็สอแนโอบอเา เธอไม่รู้หรอว่าัวเอทำอะไรลไปบ้า อารม์รัวนเล่นาน ร่าายเลื่อนไหวอย่ามีีวิีวา้วยัวเอ
“ไลแน ไลแน”
ใบหน้าอายหนุ่มที่เธอมอเห็น่าพร่ามัว เพราะารยับอบโ้ันอทัู้่ แ่เธอ็ยัอยาที่ะมอเา ไลแนยับร่าายอย่ามั่น ท่วทำนอพิศวาสอเา ทั้ร้อนระอุ และอ่อนหวานับเธอ หิสาวมึนไปหม
ร่าายอเธอถูเาปรนเปรอ เหน็เหนื่อยแ่เธอ็ยั้อารเา ระาัวายหนุ่มลมาสวมอแนบิ เาุมพิมับบอบบา รพิารู้สึถึเพียแ่เา หิสาวไม่รู้ว่าายหนุ่มเป็นเหมือนันหรือเปล่า
โฟามีไว้นั่ แ่เธอและเาใ้เป็นสมรภูมิทำเรื่อวาบหวาม บารั้เธอนอนหายบนโฟา บารั้เานอนหายให้เธอร่อมทับบนัวเา และบารั้ เา็ให้เธอุเ่าอยู่บนโฟา และลับมาสวมอันแนบิเมื่อ่วเวลาแห่วามหฤหรรษ์ถึุเือและส่เธอับเาไปยัปลายทา
**********************************
อให้อ่านอย่ามีวามสุนะะ
ความคิดเห็น