คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 2 (1) หรือบุพเพจะอาละวาด
บทที่ 2 (1) หรือบุพเพะอาละวา
ศุนลาื่นึ้นมาในเ้าวันหยุอย่าสื่น ในะที่เพื่อนร่วมทีมหลายนเลือะื่นสายเพื่อพัผ่อน หรือบาน็ะออไปเที่ยวในเมือหลวอวาเอเลสในอนสาย แ่สำหรับเธอแล้ว หิสาวแ่าย้วยเสื้อผ้าทะมัทะแม เสื้อยื าเยีนส์ ทับ้วยแเ็หนัสีำ และรอเท้าบูสั้นหนัลับสีน้ำาล
เป้บรรุสัมภาระ ึ่ภายในมีนมปัสารพันิอยู่ในนั้น ศุนลาเป็นนอบินมา หนึ่ในลุ่มเพื่อนถึับเยออปาว่าศุนลาาผู้ายไ้อย่าสบาย แ่เธอยอมายถ้าหาาอาหาร หรือถ้าให้เลือระหว่าผู้ายับอาหาร ศุนลา็เลือให้วามสำัับอาหารมาว่า หิสาวมีล้อิัวไป้วย เธอเรียมพร้อมับารไปเินมเมือโบราอวาเอเลส
ที่นี่มีาโบราปรัหัพัที่ทาารยัรัษาสภาพเอาไว้ เพื่อให้ประานหรือนัท่อเที่ยวไ้มีโอาสเ้าไปเยี่ยมม ศุนลามีวามหลใหลในวามามอันวิิรอศิลปวันธรรมสมัยเ่า เธอให้วามสนใ รู้สึว่ามีมนร์ลัที่ึูรุนแร นเธอละสายาไม่ไ้ ไ้ยินมาว่าทาารให้วามสำัอนุรัษ์สิ่เหล่านี้เอาไว้ ไม่ว่าะเป็นาปรัหัพัโบราที่สำัมาหรือน้อย ็เพราะำสั่พิเศษาราวศ์วาเอเลส
ประเทศวาเอเลสเป็นประเทศที่มีระบอบารปรอโยมีพระมหาษัริย์เป็นผู้นำ และมีนายรัมนรีทำหน้าที่บริหารประเทศ ศุนลาออไปท่อเที่ยวทุสัปาห์ในวันหยุ ยิ่ไ้เรียนรู้ ็เหมือนับยิ่้นพบวามน่าหลใหลในประเทศวาเอเลส หิสาวอบที่ะเินทาามลำพั ารใ้เวลาื่ม่ำับสิ่ที่อบไม่วรมีสิ่ใมาสะุ
หาเธอวนเพื่อนออไป้วยัน ็้อเรใัน อยรอัน ึ่เป็นเรื่อที่เสียเวลาสำหรับศุนลา หิสาวเป็นน่ายๆ สบายๆ ไม่ำเป็น้อเาะิลุ่มเพื่อน ในวันหยุพัผ่อน ใรอยาะทำอะไร็แยย้ายันไปทำ ไม่้อมานั่รอัน วามสัมพันธ์ในรูปแบบนี้ทำให้หิสาวสบายใมาว่า ศุนลาว่า้ารถอาวบ้านที่อยู่ในบริเวใล้ับุที่พวเธอทำานเอาไว้
าวบ้านที่นี่หน้าายิ้มแย้มแ่มใส วาเอเลส เป็นหนึ่ในประเทศน่าอยู่ ผู้นอัธยาศัยไมรีอยู่ในระับที่่อน้าีในส่วนอเมือที่อยู่นอเมือหลวออมา ส่วนหนึ่เป็นเพราะุภาพีวิอพวเา เพราะถึแม้ะเป็นส่วนอเมือนบทหรือเมือเล็ ประาน็ะมีอาีพเป็นอัวเอ เธอพบวามน่าทึ่ในหลายๆ ้านอวาเอเลส
เป็น้นว่าถ้าหมู่บ้านไหนมีสภาพอาาศที่เหมาะับารปลูแอปเปิ้ล ็ะปลูแอปเปิ้ลันทั้หมู่บ้าน ปลูสรอว์เบอร์รี ็ะปลูันทั้หมู่บ้าน ศุนลาเรียมันว่าเป็นอุสาหรรมแบบหมู่บ้าน แล้วแทนที่ะ่าน่าทำ าวบ้าน็ะรวมลุ่มัน แล้วแบ่านันทำ นที่มีวามรู้มาหน่อย็ทำหน้าที่บริหาร นที่มีวามสามารถในารเรา็ทำารบุเบิารลา
เธอยัท่อเที่ยวในวาเอเลสไม่ทั่ว แ่าที่มีโอาสไปเที่ยวมเมือนบท สุ่มไปเมือเล็บ้าเมือให่บ้า ศุนลา็พบว่าประานส่วนให่อที่นี่อยู่ีินี วาเอเลสเป็นประเทศที่เธอยัไม่เห็นอทานในประเทศ แม้แ่นเร่ร่อนนไร้บ้าน ศุนลา็ยัไม่มีโอาสไ้พบแม้แ่นเียว โยเพาะในเมือให่อวาเอเลสนั้นมีสภาพบ้านเมือที่สะอา เป็นระเบียบ ไม่มีทั้นไร้บ้านหรือว่าสัว์ไร้ที่อยู่อาศัย
แ่ผู้นในเมือหลวและเมือให่อีสอสามแห่อวาเอเลสึ่ศุนลาเยมีโอาสไ้พบนั้น ็มีทั้นที่เป็นมิรและนที่เมินเย โยเพาะในเมือหลวที่ประานแ่ายเิายเหมือนอยู่ในเมือแฟั่นนั้น ะ่อน้าหารอยยิ้มไ้ยานิหนึ่ แ่พวเา็ไม่เิว่าหน้าาบึ้ึ แ่ประานส่วนให่มัะมีใบหน้าเรียบเยเสียมาว่า แ่เมื่อศุนลาลออวาม่วยเหลือ ้วยารสอบถามเส้นทา เธอ็ไ้รับารอบำถามเป็นอย่าี
ารอบอเาไม่เิระือรือร้น แ่เป็นารอบอย่าสุภาพ ให้เียริทว่าห่าเหิน แ่้อมูลที่ไ้รับ็ละเอียรบถ้วน ไม่ใ่อบแบบอไปที ศุนลาึยั่อน้าประทับใับวาเอเลส เธอสรุปับัวเอว่าประเทศนี้เป็นประเทศที่ให้าร้อนรับนัท่อเที่ยว แม้ไม่ระือรือร้นที่ะรับ แ่็ไม่ปิเสธที่ะให้วาม่วยเหลือ
าประวัิวาเอเลสเยเป็นประเทศเล็ๆ ที่ยานมา่อน ภายในระยะเวลาไม่ถึหสิบปี วาเอเลส็เริเิบโอย่า้าวระโ โยเพาะใน่วสิบปีหลัที่วามเริ้าวหน้าอวาเอเลสมั่นป็นปึแผ่นมายิ่ึ้นในทุปี ศุนลาบันทึเป็นหัว้อสำั เธอะ้อศึษาเรื่อารเมือารปรออวาเอเลสให้มาว่านี้ แ่ใน่วนี้เธอเน้นท่อเที่ยวเพื่อผ่อนลายาาน่อนารศึษา้อมูลเร่เรีย
“สวัสีอนเ้า่ะอัเิลทอม”
“สวัสีอนเ้าูาร์”
ศุนลาล่าวทัทายุลุทอมึ่เธอใ้บริารเรียรถาแเป็นประำ อัเิลทอมอูาร์นั้นมีวามรื่นรมย์อยู่เสมอ เมื่อหิสาวเรียใ้บริาร หมู่บ้านแถวนี้าวบ้านประอบอาีพ้วยารปลู้าวสาลี ้าวบาเลย์ ้าวไรย์ และมันฝรั่ อัเิลทอมไม่ิ่า้าเป็นเิน แ่ะหน้าาเบิบานทุรั้ที่ศุนลามีอาหารหรือผลไม้มาฝา
อัเิลทอมอบรับประทานแอปเปิ้ลมา แ่รอบัวลับมีแ่้าวและมันฝรั่ ศุนลาเป็นนอบื้ออินระุระิอยู่แล้ว เพราะเธอ็เป็นนอบิน เธอับอัเิลทอมึมีบทสนทนาเรื่ออาหารทั้าวและหวานมาุยันอยู่เสมอ ศุนลาอบเล่าถึอาหาราวและอาหารหวานอไทยให้อัเิลทอมฟั พร้อมมีรูปถ่ายาอาหารและนมฝีมือมีบุษบาเป็นภาพประอบ
เธอมอเห็นวามเปล่ประายในวาออัเิลทอม ศุนลายัิว่าหามีโอาส สัวันเธอะ้อส่นมไทยมาให้อัเิลทอมไ้ลิ้มรส มันเป็นอะไรที่สุยอมา สำหรับนอบรับประทานอาหารเหมือนัน ึ่วามรู้สึนี้ นอื่นไม่เ้าใ นอานที่อบรับประทานเหมือนันเท่านั้น หลายนอาถือิินเพื่ออยู่ แ่สำหรับศุนลาแล้ว เธออยู่เพื่อินเท่านั้น
***********************************
อให้อ่านอย่ามีวามสุนะะ
ความคิดเห็น