คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #38 : บทที่ 7 (5)
บทที่ 7 (5)
“อเลสานโร…”
เธอรารวเรียื่อเา ปลายนิ้วอายหนุ่มอบุมเ้าับทรวออวบอั เาเล้าลึฟอนเฟ้น ริมฝีปา็บูบเธอหนัหน่ว สอมือที่นวเฟ้นปลุเร้าเริ่มเปลี่ยนเป้าหมาย มืออายหนุ่มเลื่อนลูบ่ำลเรื่อยๆ ระทั่ฝ่ามืออเาสัมผัสับวาม่ำหวานอันน่าลุ่มหล อเลสานโรราเสียแหบห้าวในลำออย่าพึพอใ
ในะที่มีบุษบา็ปล่อยายไปับห้วอารม์เสน่หารุนแรเี่ยวรา ายหนุ่มูบ่ำลมาระทั่ริมฝีปาอเาเล้าลึอยู่ับสอปทุมาวผ่อ ริมฝีปาอายหนุ่มรวบเอายออสีมพูหวานเ้าสู่ภายในปาเพื่อให้เรียวลิ้นสาอุ่นอเาัารปลุเร้ามันนมันเรียรั มีบุษบาเหมือนนะาใเสียให้ไ้ แ่เธอ็ยัไม่าย เพียแ่ิ้นทุรนทุรายอยู่ใ้ร่าออเลสานโรเท่านั้น
“ยาหยี…”
ยิ่ไ้สัมผัสเธอ วาม้อารอเา็ยิ่พุ่ทะยานึ้นสู อเลสานโรลาริมฝีปาลมาามแผ่นท้อเรียบเนียน เาูบผิวสวยๆ อเธออย่าหลใหล สูลิ่นหอมื่นอื่นใเ้าปอ สอมืออายหนุ่มรวบับสะโพอเธอรึเอาไว้ เมื่อริมฝีปาอเาลา่ำลมาเรื่อยๆ และมีบุษบาะ้อพยายามบิายหนีเพราะวามเินอาย หาเาูบ่ำลไปมาว่านี้
“อเลสานโรา”
เสียเธอหวานมา หวานพอๆ ับรสาิอเธอนั่นแหละ ายหนุ่มใ้ลิ้นอเาในารลิ้มรสเธอ หิสาวแทรนิ้วเ้าไปพันับเส้นผมอายหนุ่ม เธอเผลอัวระาผมเาแ่็ไม่ไ้ระาแรนเาเ็บ เป็นเพียอาารลืมัวเมื่อายหนุ่มใ้ปาและลิ้นปรนเปรอเธอ
“ฮื้อ!” เสียราผ่านลำอระหไม่ไ้รับวามเมา แ่ลับระุ้นให้เายิ่สัมผัสเธอลึึ้ยิ่ึ้นนหิสาวใะา
“ะ…ใะา”
“ไม่เบบี้ ุะไม่เป็นอะไรลูแมวน้อยอผม”
เาเรียเธอแบบนี้อีแล้ว มืออหิสาวส่ายสะเปะสะปะ นอเลสานโร้อยมือึ้นอบุมมือเล็เอาไว้ นิ้วอทัู้่เลื่อนระับเ้าหาันและัน อบุมับเอาไว้ระหว่าที่ายหนุ่มลิ้มรสเรือนายอเธอ้วยอารม์เร่าร้อนสุแสนเสน่หา
ผ้าปูที่นอนยับย่นเพราะร่าายที่ิ้นเร่าไม่หยุอมีบุษบา ทว่าอเลสานโร็ไร้วามปรานี ายหนุ่มยัปลุเร้าหิสาว่อไป มีบุษบาริมฝีปาูบามแนวรามอายหนุ่ม เมื่อึัวึ้นมาเพื่อสวมอเธอ
“อเลสานโร ที่รัา”
“เรียผมแบบนี้บ่อยๆ นะ ผมอบฟั”
วามรู้สึอ่อนหวานเือปนอยู่ภายใ้วามเร่าร้อน ทัู้่สัมผัสเรือนายอันและันอย่าอ่อนโยน อเลสานโร็ลูบไล้เธออย่าเบามือเพื่อปลุเร้าอารม์อเธอ ไม่ปรารถนาะเห็นหิสาว้อเ็บปว แ่เพราะแรอารม์ในบารั้เา็ไม่อาห้ามใับน้ำหนัมือที่ลหนัเินไป ทว่ามีบุษบาไม่ไ้เ็บปว เธอลับหลใหลทุสัมผัสอเา
อเลสานโรูบหน้าผาเธอ ่อนะุไ้ใบหน้าเ้าับออนุ่มหอม มีบุษบาแหนเยศีรษะเพื่อเปิทาให้เา เรียวาลมลึยับแยออาัน เมื่อายหนุ่มสอมือเ้าไประหว่าเรือนายอทัู้่ หิสาวหายใหอบฮั อารม์ปรารถนารุนแรำลัีทึ้เรือนายภายในอเธอให้ร้อนระอุไป้วยไฟ
แ่เธอไม่้อารน้ำับไฟ เธอปรารถนาน้ำมันมา่วยันระพือโหมให้ไฟรัยิ่โิ่ว อเลสานโรยสะโพอหิสาวึ้น เพื่อให้เธอรับรู้ถึวามรู้สึอเา ผิวายอเธอนุ่มเหมือนแพรั้นี เรือนายบอบบาราวับุ๊าระเบื้อเลือบ แ่เธอ็เหมือนถูสร้าึ้นมาเพื่อให้เาเยมเธอั้แ่ศีรษะรปลายเท้า
“อ๊ะ!” ริมฝีปาที่ถููบน่ำหวานนั้นเผยอแย้มออาัน อเลสานโรำลัลายเป็นส่วนหนึ่อเธอทีละนิ เธอเ็บปวเพราะร่าายที่ยัไมุ่้นินับเานั เธอเยอ่านเอผ่านๆ ว่าบุรุษร่าให่มัะมีอาวุธร้ายาอบุรุษร้ามับนาัว แ่อเลสานโร็ไ้พิสูน์วามริ้อนี้ให้เธอไ้ประัษ์ มันไม่ริเลยสันิ!
ไม่รู้ว่าแนเธอเล็เินไปหรือว่าเาให่โเินไป แ่มัน็เือบเท่านา้อมืออเธอนั่นแหละ หิสาวถึไ้เ็บปวแทบายในรั้แรที่เารอบรอเธอ หาว่าอเลสานโรไม่เี่ยวานสามารถมอมเมาเธอ้วยบทพิศวาสอันน่าหลใหล มีบุษบาอาะเรลัวารร่วมรัับบุรุษไปเลย็ไ้ เสียราหวานแหลมัผ่านลำออหิสาวเบาๆ เมื่อายหนุ่มบุรุระับพื้นที่ใล้ิเธอเ้าไปทุที
ไม่ใ่แ่เธอที่ทั้รัวนและอึอั ายหนุ่ม็ไม่่าัน เาราเสียแหบพร่าในลำอ เป็นเสียำรามทุ้ม่ำ สอมืออหิสาวสอเ้าไปอรัายหนุ่ม วัฝ่ามือลูบไล้แผ่นหลัอเา ริมฝีปาอเธอถูปาร้อนผ่าวลุเล้าระหว่าที่เาผลัันัวเอเ้าไปหาเธออย่าลึึ้ วามเร่าร้อนแ็ร้าวทั้หมที่เามี ถูอบรับไว้้วยวาม่ำหวานอ่อนนุ่มอเธอ
“ุเป็นอผมนเียวมิมิ”
เิเาแสวามเป็นเ้าอเธอให้พอใ มีบุษบาไม่โรธเรี้ยวเลยแม้แ่น้อย เพราะเธอ็ไม่้อารเป็นอใรอีนอาอเลสานโร
“อเลสานโร ที่รั…”
เธอระิบิริมฝีปาอายหนุ่ม ในห้วเวลาแบบนี้มีบุษบาะพูอะไร็ไ้ อเลสานโรไม่สนใมัน เพราะแม้แ่เธอเอพูอะไรออไปบ้า หิสาวยัไม่รู้ัวเลย เธอทำไ้แ่อรัเาแน่นๆ ทั้ที่นอนอยู่บนเียแ่ลับหัวสั่นหัวลอนเหมือนำลัฝ่าฟันับพายุรุนแร
**************************************
อให้อ่านอย่ามีวามสุนะะ
ความคิดเห็น