คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : บทที่ 2 (5)
ยายเอิ ะไม่รัษาภาพลัษ์หน่อยเหรอลู
*************************
บทที่ 2 (5)
“นายท่านรับ”
“ไม่เป็นไร ันัารเอ”
อแมาพบสายุ แ่ไม่ไ้เอสายุนเียว ในห้อรับประทานอาหาร ละออันทร์ฟุบหลับอยู่บนโ๊ะ อแึ้อสอบถามเ้านาย ว่าะให้เาัารเรื่อนี้อย่าไร
“เธอนอนไม่หลับน่ะ”
“รับผม”
นอนไม่หลับ หรือว่าไม่มีเวลานอนหรือเปล่า อแิแ่ไม่ไ้พูออไป ารัสินใอสายุึ้นอยู่ับวามพอใ ถ้าหาสายุนึอยาร่วมเียับเธอ ายหนุ่ม็ไม่มีเหุผลที่ะ้อปิเสธารเสนอัวอละออันทร์
“ไม่ใ่แบบที่นายิหรอ เธอนอนไม่หลับ เพราะิไม่ว่าันะเ้าไปหาเธอวันไหน”
สายุวามือลบนไหล่ละออันทร์ หิสาว็ยัไม่ื่น เธอเพลียมา ายหนุ่มะปล่อยเธอทิ้ไว้แบบนี้็ไม่ไ้ เาึโน้มัวลไป้อนัวหิสาวึ้นอุ้ม
“ื่นแล้วใ่ไหม”
“ยัไม่ื่น่ะ”
พอเา้อนอุ้มึ้นมาแนบอ ยับไปมาหลายท่าแบบนั้น ละออันทร์็รู้สึัว แ่อ้อมแนอเาแสนสบาย หิสาว็เลยุหน้าเ้าไปหาอว้าแทน
“ื่นแล้ว็ลไปเิน”
“ร่อฟี้”
“นหลับแล้วพูไม่ไ้หรอ”
“เอิไม่ไ้พู เอิส่ระแสิ่ะ”
อแลัวเหมือนันว่าเ้านายะโยนละออันทร์ลบนพื้น เาึ้ออยสัเ เผื่อ้อเ้าไปประอหรือ้อนรับัวเธอเพื่อป้อันอันราย
“ไปรอที่ห้อทำาน”
“รับนายท่าน”
แ่เมื่อเ้านายมีำสั่ให้ไปรอที่ห้อทำาน อแ็้อพาัวเอหลบาออไป าที่เาประเมินสถานาร์ สายุไม่ถึั้นรำาละออันทร์ เพราะถ้าหารำา ายหนุ่มไม่อนุาให้หิสาวพัอยู่ในบ้านส่วนัว
“ะนอนที่ไหน”
“ห้อนอน่ะ”
็ใ่ว่าอยาใ้แรานเา แ่สายุแ็แรนานี้เลยเหรอ อ้อมแนอเาให้วามรู้สึอบอุ่นอย่าแปลประหลา เหมือนว่าถ้าหาเป็นเา ะสามารถ่วยปป้อเธอาอิไ้ ใ่ว่าละออันทร์ไม่ลัวอิ หิสาวัารับปัหาอัวเอไ้แย่มา สายุือวามหวัสุท้ายอเธอ
สมมิว่า ถ้าหาเาไม่้อารเธอเป็นู่หมั้น หิสาว็พอะหวัไ้ไหม ว่าเาะยื่นมือมา่วยเหลือเธอให้พ้นามือออิ ละออันทร์ิไม่ออว่า้อทำอย่าไรี ถึะพ้นาเื้อมมือร้ายาอนที่เธอรัและเารพมาลอ
‘อนนี้ไม่รัแล้ว เลียมา้วย!’
วามโลภอน ทำให้อิฮุบเอาทุอย่าไป และยัทำถึนาิะายเธอ แ่ที่มาว่าวามเลีย็ือวามเสียใ
“ถึเร็วั”
พอถูวาลบนที่นอน ละออันทร์็รู้ว่ามาถึห้อนอนแล้ว เาวาเธอลบนเียเยๆ ไม่ิะึผ้าห่มมาลุมให้
“ห่มผ้าให้้วย่ะ”
“ทำเอ”
“อุ้มมานอนแล้ว ็ห่มผ้าให้้วยสิะ”
เอื้อมมือไปับมือายหนุ่ม เย่าไม่หยุ สายุึมือออามือเธอ แล้ว็้อเอื้อมมือไป่วยึผ้าห่มึ้นมาลุมัวให้ามที่ละออันทร์้อาร
“ืนนี้็นอนให้หลับ ผมไม่มาหาหรอ”
“แล้วะมาหาเมื่อไหร่ะ”
“ยัไม่มีำหน”
“ถ้ามาหา บอล่วหน้าไ้ไหมะ”
“ไม่บอ ื่นเ้นี”
“ใรอยาื่นเ้น้วยะ เี๋ยว ะไปแล้วเหรอะ นี่!”
เาื่นเ้น แ่เธอล่ะ ้อประสาทผวาอีอย่านั้นเหรอ สายุเินไปที่ประูแล้ว็เปิออไป ละออันทร์ลุึ้น มอามเา ายหนุ่มไม่สนใเสียเรียอละออันทร์ ไม่หันมามอเธอ้วย้ำ ่อให้เธอเรียนอแ ็รั้เาไว้ไม่ไ้
“สรุปะใร้าย ใี หรือวนประสาทันแน่”
หรือไม่อย่านั้น ็รวมทุอย่าที่เธอพูมาไว้ในนเียวัน หิสาวแลบลิ้นใส่ประูส่ไปให้นที่ออาห้อไปเรียบร้อย
“นผีทะเล อบแล้”
หิสาวเอนัวลนอน ละออันทร์ไม่ใ่นที่อบนอนลาวัน แ่เพราะหลับๆ ื่นๆ มาหลายืน ร่าายแสนะอ่อนล้า วันนี้นอนลาวันสัวันไม่เป็นอะไรหรอ หิสาวหลับาล เหมือนว่าไออุ่นาอ้อมแนอสายุยัอยู่
**************************************
อให้อ่านอย่ามีวามสุนะะ
ความคิดเห็น