เที่ยวรักร้ายนายเจ้าเล่ห์

ลำดับตอนที่ #2 : อยากเห็นหน้า

     หลังจากวันนั้นนายหัวทองก็ดทรหาฉันทุกวันถ้าไม่ได้โทรรับกันได้ว้านายนั่นตายไปแล้วอ่ะนะ -_-" และวันนี้ก็เป็นวันที่ฉันต้องไปเรียนโดยที่ฉํนโทรไปถามยัยไวท์ก่อนว่าจะมาไหมคำตอบนั้นคือ...
(ฮัลโหล ใครวะ)
"นี่ นายเป็นใครน่ะ"
(น้ำเพื่อนยัยเตี้ยนี่ใช่ป่ะ)
"ยัยเตี้ย?"
(โง่รึไง ก็ยัยเตี้ยไวท์เพื่อนเธอไง)
"อ๋อ แล้วนายรับโทรศัพท์เพื่อนฉันทำไม"
(ก็เพื่อนเธอยังไม่ตื่นนี่หว่า)
"อ๋อ งั้นไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันโทรมาใหม่"
(เออ เสียเวลานอนชะมัด)
"โทษทีละกันแค่นี้นะ"
(อือ)
ติ๊ด
      ฉันกดวางสายไป ก่อนที่มือถือของฉันจะดังขึ้นอีกรอบ
"ฮัลโหล"
(ว่าไงสาวน้อย)
"ใครกันสาวน้อย"
(โธ่ พูดงี้ฉันเสียใจนะ TT^TT)
 "ก็ดีเสียใจให้ตายไปเลย"
(แหม เธอนี่พูดเสียน้ำใจจังแฮะ)
"ฉันก็เป็นฉันอยู่ยังงี้แล้วนายจะทำไม?"
(เปล่าคร้าบ~ เธอจะไปเรียนไหมเนี่ย)
"ไป"
(อยู๋ไหนแล้วเนี่ย)
"หน้าปากซอยที่เรานัดบอดกัน"
(รอเดี๋ยวฉํนจะไปรับ)
"ดะ.."
(ติ๊ดๆๆๆๆ)
      นายหัวทองตัดสายไป ตอนแรกฉันกะจะไม่ยืนรอแต่ ไม่ไหวแฮะแดดมันแร๊งแรงฉันเลยตัดสินใจรอนายนั่นดีกว่า
ปิ๊นๆๆๆ
   เสียงรถออดี้สีดำดังสนั่นข้งหลังฉันซิงเจ้าของรถคนนั้รนคือคนที่ฉันกำลังรอนั่นเอง
ครืด
  เขาล่นกระจกลงมาก่อนจะพูดว่า
"ขึ้นรถได้แล้ว"
"อือ"
   ฉันกระโดดขึ้นรถเขาอย่างรวดเร็วเพราะไอ้รถข้างหลังกำลังจะลงมาด่าแล้วน่ะสิ
"นี่นายไปกันเถอะรถข้างหลังจะลงมาด่าแล้วนะ"
"ช่างมันสิ"
"เหรอ...แต่ถ้านายไม่ไปตอนนี้ฉํนจะไม่ไปกับนายนะเพราะมันสายแล้วผสมกับไม่จากตายเพราะรถคันนั้น"
"ก็ได้คร้าบคุณผู้หญิง..แต่ถ้าผมไปตอนนี้คุณผู้หญิงต้องให้รางวัลขอบคุณผมนะครับ"
"เออๆเร็วๆน่า"
"เชื่อมือฉันเถอะ"
       พอแจ๊คพูดจบเขาก็เร่งเครื่องออดี้เขาไปอย่างรวดเร็วซึ่งฉันที่เคยนั่งรถกับพี่ฉันก็ไม่ถือว่าแรงมาก
"นี่เธอไม่กลัวเลยเหรอ"
"ไม่"
"ไมอ่ะ"*o*
"นายหวังอะไรเนี่ย"-_-"
"ก็คิดว่าเธอจะกลัว กอดฉันแล้วบอกว่า'กรี๊ดดดด  แจ๊คขาน้ำกลัวจังเลย'อะไรอย่างเนี้ย"
"ไม่อ่ะดัดจริตเกิน แล้วฉันก็ชินนั่งรถกับพี่เน่แล้ว"
"พี่เน่?"
"อ๋อ พี่สาวฉันน่ะ แล้วพี่ฉันก็ขับแรงกว่านายอีกนะ"
"เหรอพี่ชายเธอนี่แรงเนอะ"
"ใครว่าพี่ชาย"
"อ้าวก็เห็นบอกว่าขับรถแรงก็ไม่นึกว่า...."
"ไม่คิดว่าเป็นผู้หญิงใช่ไหมล่ะ"
"อืม"
"พี่ฉันก็งี้แหล่ะชอบทำตัวเหมือนผู้ชายแต่ก็มีแฟนแล้วแหล่ะแต่งงานแล้วด้วย"
"จริงเหรอ"
"อืม"
      ระหว่างที่เรากำลังคุยเรื่องต่างๆเสียงโทรศัพท์ฉันก็ดังขึ้น
"ฮัลโหล"
(ยัยน้ำเน่าเธออยู่ไหนเนี่ย)
"แหม พี่เน่พี่น้องเขาเรียกกันอย่างนี้เหรอ"
(นั่นแหล่ะ...ฉันจะโทรมาถามว่าแกจำน้องชายอาร์ตได้ไหม (ป.ล.อารตคือแฟนพี่ฉัน))
"ไม่ทำไมอ่ะ"
(ก็ไอ้น้องตัวดีของไอ้อาร์ตมันหายไปตั้งแต่เช้าแล้วน่ะสิ)
"เหรอ น้องพี่อาร์ตชื่อไรอ่ะ"
(แจ๊ค)
"แจ๊คเหรอ"
   ฉันหันไปมองหน้าเขาก่อนที่ฉันจะพูดว่า
"นายเป็นน้องชายของพี่อาร์ตเหรอ"
"อือ"*0* แจ็คตอบ
(เฮ้ย แกฟังอยู่รึเปล่ายัยน้ำเน่า)เสียงปลายสายดังขึ้น
"อือๆ พี่ไม่ต้องเป็นห่วงนะน้องชายพี่อาร์ตไม่ตายไปไหนหรอก"
(แล้วแกรู้ได้ไงฮะ)
"เอาเป็นว่าหนูรู้ละกันพี่แค่นี้นะ"
(เฮ้ย ดะ.....)
ติ๊ด
       ก่อนที่พี่จะทักท้วงอะไรฉันก็กดวางสายไปแล้ว
"นายเป็นน้องชายของพี่อาร์ตจริงๆเหรอ"
"อ่าฮะถูกต้อง"^o^
"แล้วทำไมนามสกุลไม่เหมือนกันล่ะ"
"ฉันใช้นามสกุลแม่น่ะ"
"อ๋อ"
"เอาล่ะถึงมหาลัยและรอฉันด้วยนะเดี๋ยวตอนเย็นฉันจะมารับ"
"แล้วนายไม่มีเรียนเหรอ"
"มี  ตอนบ่ายน่ะ"
"แล้วนายมารับฉันทำไมเนี่ย"
"อยากมาหาเฉยๆ"
"เหรอ"
"ไปนะ"
"อือเจอกัน"
     แล้วเขาก็ออกรถไป