คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Bad habits : ปากแข็ง
“หยุดเลยนะเว้ย นายทำฉันแสบมากเลยนะ!”ชานยอลพาตัวเองลงบันไดมาอย่างยากลำบากเพราะผลงานที่แบคฮยอนปะทุสะร้ายไปเมื่อกี้ทำให้เดินไม่ถนัดแต่เจ้าตัวก็ยังพาตัวเองมาถึงข้างล่างได้
“ช่วยไม่ได้นายทำตัวนายเองนะ”แบคฮยอนเถียงกลับ ก็เขาไม่ชอบให้คนข้างหน้ามาแกล้งแบบนี้หนิ มันทำให้ใจเต้นเร็วร่างกายร้อนวูบวาบยังไงไม่รู้ อยู่ใกล้คนแบบนี้ไม่ค่อยจะดีสักเท่าไหร่
“หึ รู้มั๊ยไม่มีใครกล้าทำกับฉันแบบนี้”
“เหอะ ฉันควรดีใจหรือเสียใจดีเนี่ยที่ได้ทำร้ายร่างกายชายผู้น่ากลัว”แบคฮยอนเบ้ปากทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกไปข้างนอกบ้าน พอดีกับที่รถเทาแล่นออกมาจากบ้านเลยจอดเพื่อคุย
“อ้าว แบคฮอนจะไปไหนให้ฉันไปส่งมั๊ย”
“ไม่ได้ไปไหนหรอก หนีคนบ้าออกมาเดินเล่นน่ะ^^”
“เอ๋ บ้านนี้ฉันพึ่งรู้นะว่ามีคนบ้าด้วย”
ชานยอลที่เดินได้ปกติแล้วก็สปรีตตัววิ่งออกมา แต่ก็ไม่เร็วเท่าแบคฮยอนที่เปิดประตูเร็วเข้าไปนั่งแล้วบอกเทาขับออกไปอย่างรวดเร็วทำให้ชานยอลกระฟัดกระเฟียดเลือดขึ้นหน้าเข้าไปใหญ่ แล้วก็เดินกลับเข้าไปในบ้าน
“ลำไยไปเอากุญแจรถมาให้ฉัน”
“กุญ จะ แจ รถคนไหนคะคุณชาย”
“รถคันที่ฉันขับทุกวันไง เร็ว!!”สิ้นสุดคำสั่งก็รีบวิ่งขึ้นไปบนห้องเอากุญแจรถคู่กายมาให้คนที่นั่งกระดิกเท้ารอทันที ก่อนเจ้าตัวจะกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปที่รถและขับออกไปอย่างเร็ว
อีกด้าน
“เราจะไปไหนกันดี” หลังจากที่เทาคาดดูสถานการณ์มาพอสมควรและภายในรถที่เงียบก็ต้องทำลายบรรยากาศลงด้วยการถามคนตัวเล็กที่นั่งน่ามุ้ยอยู่ข้างๆไม่พูดไม่จา
“นายอยากไปไหนก็ขับไปเถอะ” เป็นอันจบบทสนทนาเพียงเท่านั้น รถสปอร์ตสีดำคันเงาวับก็มาจอดที่หน้าร้านอาหารเทาเดินมาเปิดประตูให้แบคฮยอนทั้งคู่เดินเข้าไปหาโต๊ะที่ว่างเพื่อสั่งอาหาร
“จะกินอะไรอ่ะ”
“นายกินเถอะฉันยังไม่หิวอ่ะ”
“งั้นเอาเป็นสเต็กแซวมอนกับนมสดปั่นสองแก้วครับ” พนักงานรับออเดอร์ไปไม่นานอาหารที่สั่งก็มาว่างให้ที่โต๊ะ
“ถ้าจำไม่ผิดคนที่วิ่งตามนายออกมาน่าจะเป็นคนเดียวกันกับที่คลับใช่มั๊ย?”
“อื้อ ใช่” ยกแก้วนมสดขึ้นมาดื่ม
“ทำไมนายถึงไปอยู่บ้านหมอนั่นได้อ่ะ”
“มีเหตุจำเป็นนิดหน่อยอ่ะ” แล้วทั้งสองก็ต่างกินอาหารของตัวเอง ไม่นานสายฝนก็เทกระหน่ำลงมาทั้งๆที่ก่อนจะออกจากบ้านท้องฟ้ายังสดใสอยู่เลย แบคฮยอนไม่ชอบฝนตกมันเป็นอะไรที่แฉะมากไปไหนก็ไม่สะดวกยิ่งเสียงฟ้าร้องด้วยแล้วยิ่งไม่ชอบเข้าไปใหญ่
“กลัวหรอ” เทาที่นั่งดูแบคฮยอนที่เอาแต่สะดุ้งตอนได้ยินเสียงฟ้าร้องถามขึ้น ในใจก็นึกตลกเทาไม่คิดว่าคนแก่นๆอย่างแบคฮยอนจะกลัวเสียงฟ้าร้อง
“เปล๊า ไม่ได้กลัวตกใจนิดหน่อย” คนตัวเล็กปฎิเสธหน้าตายแต่สีหน้ากับคำตอบมันไม่ได้สมัคคีกันเลยแม้แต่นิด เด็กน้อยจริงๆเลยนะแบคฮยอนเนี่ย เทายิ้มบ้างๆให้กับคนที่นั่งดูดนมสดไปสะดุ้งไป ก่อนจะพามาส่งที่บ้าน แต่ฝนก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลยกลับยิ่งตกแรงขึ้นด้วยซ้ำ
_____________________________________________________
สวัสดี 55 >< ไรท์ขอโทษนะที่มาลงให้ช้า อย่าโกรธกันนะ -3-
พอดีว่า ไรท์ลืมเมลเด็กดีอ่ะ -..- 555 ก็เลยไม่ได้ลงพักใหญ่(มากกก)
สนุกหรือไม่ยังไง เม้นท์บอกกันหน่อยนะ จุ๊บ ^^
ความคิดเห็น