Bad habits [ChanBaek]

ลำดับตอนที่ #5 : Bad habits : กลับ! 100%

ตอนนี้ชานยอลกำลังสนุกกับการได้แกล้งคนตัวเล็กให้ถือของให้ เขาเข้าออกร้านแล้วถือถุงอะไรต่อมิอะไรออกมาอย่างกับว่ามันเป็นแค่ถุงเบาๆ ตอนนี้แบคฮยอนแทบเดินไม่ทันคนตัวสูงเพราะในมือมีแต่ถุงเสื้อผ้าของคุณชายเดินห้างซะแล้ว



"นี่ยังจะเข้าอีกหรอ นายจะซื้อไปไว้เผาตัวเองรึไง" ปากบ่นไปแต่ก็ยังเดินเข้าไปในร้านตามคนตัวสูงอยู่ดีและดูเหมือนคำพูดของคนตัวเล็กจะไม่ได้เข้าหูคนตัวสูงเลยสักนิด




หลังจากที่หอบหิ้วถุงมากมายมานานกว่าหนึ่งชั่วโมงตอนนี้แบคฮยอนก็ได้มานั่งดื่มนมสดเย็นๆอยู่ในร้าน แต่ต้องนั่งคนละโต๊ะกับชานยอล ก็เพราะเจ้าตัวไม่ยอมให้เขานั่งด้วยอ้างว่าถุงเกะกะลูกตาเลยทำให้แบคฮยอนต้องมานั่งคนเดียว แต่เขาก็คิดว่ามันก็ดีกว่าไปนั่งร่วมโต๊ะกับชานยอล




ระหว่างที่ทั้งสองคนนั่งดื่มด่ำกับน้ำในแก้มของตัวเองอยู่นั้น ก็มีผู้ชายมากหน้าหลายตาเข้ามาซื้อน้ำในร้านกันมากขึ้น และดูเหมือนจุดสนใจจะอยู่ที่คนตัวเล็กที่นั่งกินนมสดอยู่ โดยไม่ได้สนใจโลกภายนอกเลย



"ลุกได้แล้วจะนั่งอ่อยผู้ชายอีกนานมั๊ย"คนตัวเล็กที่ไม่รู้เรื่องโดนชานยอลมาจับแขนลากออกจากร้านไปยังที่จอดรถ



"เป็นบ้าอะไรของนายห๊ะ เจ็บนะ!"คนตัวเล็กสบัดแขนออกจ้องหน้าคนตัวสูงอย่างไม่เข้าใจว่าทำไมต้องรีบออกมาจากร้านด้วยทั้งๆที่พึ่งนั่งได้ยังไม่หายเหนื่อยแท้ๆ



"กลับ!"ไม่รอให้คนตัวเล็กพูดพร่ำทำเพลงชานยอลสตาร์ทรถโดยที่ไม่รอคนตัวเล็กให้ขึ้นมานั่ง หาทางกลับเอาเองละกัน ไม่รู้ว่าหงุดหงิดแบคฮยอนเพราะคนตัวเล็กทนถือของให้เขาโดยที่ไม่บ่นสักคำ หรือจะเป็นเพราะอะไรกันแน่ เมื่อรถสปอร์ตคันสวยมาถึงบ้านป้าจองมีก็เดินเข้ามาหาชานยอลเผื่อมีอะไรให้ช่วเพราะเห็นว่าออกไปข้างนอกแต่เช้า



"อ้าว ไม่มีอะไรให้ป้าช่วยถือหรอคะ"



"ไม่มีหรอกครับ ผมขอตัวก่อนนะ"พูดจบคนตัวสูงก็เดินขึ้นบันไดเข้าห้องนอนไป



รถแท็กซี่แล่นเข้ามาจอดในบ้านพร้อมแบคฮยอนที่ต้องหอบหิ้เอาถุงเสื้อผ้าที่ชานยอลซื้อไว้แต่ไม่ยอมเอากลับมาด้วยแถมปล่อยใหเขาต้องขึ้นแท็กซี่มาบ้านเอง โดยที่แบคฮยอนก็ยังงงอยู่ดีว่าทำไมถึงได้รีบออกมานัก ไม่แกล้งเขาต่อแล้วรึไง



"ว้าย เดี๋ยวป้าช่วยค่ะ ซื้ออะไรมาเยอะแยะคะเนี่ย"ป้าจองมีรีบเข้ามาถือถุงเสื้อผ้าที่อยู่ในมือคนตัวเล็กเพราะเห็นว่าจะล้มแหล่ไม่ล้มแหล่ จนในที่สุดก็เอามาว่างไว้ในห้องนั่งเล่นได้ทั้งหมด



ุ
"ไม่ใช่ของผมหรอกฮะ เป็นของชานยอล"หงุดหงิดจริงๆเลยไม่รู้เป็นบ้าอะไร สงสัยต้องไปถามให้รู้เรื่องปล่อยไว้แบบนี้มันค้างใจ แบคฮยอนอยากรู้อะไรก็ต้องรู้ให้ได้



ก๊อก ก๊อก



เคาะประตูพอเป็นพิธีไม่สนใจว่าคนข้างในจะอนุญาตให้เข้าไปรึเปล่าแต่เมื่อเปิดเข้ามาแล้ว ก็ยังพบสภาพห้องที่รกกว่าที่นอนหมาเหมือนเดิม นี่ไม่คิดจะเก็บห้องเลยใช่มั๊ยเนี่ย ชานยอลยืนอยู่ที่ระเบียงนอกห้อง พร้อมจุดบุหรี่สูบ พ้อควันสีขาวให้ลอยออกจากปากช้าๆ โดยที่ไม่ได้สังเกตุว่าใครเข้ามาในห้อง



"สูบ แคกๆ บุรี่ แคกๆ ด้วยหรอ"แบคฮยอนที่แพ้กลิ่นบุหรี่ทั้งจอมทั้งไอไม่หยุด จนชานยอลรู้สึกรำคาญเลยต้องบี้บุหรี่ที่สูบยังไม่ถึงครึ่งมวนทิ้ง



"เข้ามาทำไม"




"ทำไมพากลับมาเร็วนักหละ"



"เบื่อ อยากกลับทำไม"




"ก็เปล่านึกว่าจะซื้อเยอะกว่านั้น ถุงเสื้ออยู่ในห้องนั่งเล่นนะ"




"นายยังอุส่าห์หอบมันกลับมาด้วยงั้นหรอ"มองคนตัวเล็กอย่างไม่เชื่อ ทั้งหนักทั้งเยอะขนาดนั้นแถมเขายังทิ้งให้หาทางกลับบ้านมาเองอีก เป็นคนอื่นอาจจะโยนทิ้งแล้วกลับมาตัวเปล่า



"ก็ถ้าไม่เอามาให้นายผลักฉันขึ้นมาจะทำยังไงเล่า"พูดไปก็ถอยห่างคนตัวสูงมาสองสามก้าวนึกถึงเหตุการณ์ที่วันนั้นแล้วมันยังเจ็บตัวขึ้นมาอยู่เลย




"หึ กลัวขนาดนั้นเลยหรอ"ชานยอลค่อยเดินเข้าไปหาแบคฮยอนช้าๆจนคนตัวเล็กต้องถอยหลังแต่ดูเหมือนชานยอลจะไม่หหยุดอยู่แค่นั้นยิ่งเห็นคตัวเล็กหน้าซีดขึ้นเรื่อยๆก็ยิ่งอยากจะแกล้ง จนแบคฮยอนไม่ทันได้ระวังเตียงที่อยู่ข้างหลังจนล้มลง



"จะ จะทำอะไร ขะ ของ นะ นาย ออกไปนะ"ตอนนี้ชานยอลเอาแขนทั้งสองข้างกันคนตัวเล็กไม่ให้หนี จากหน้าที่ซีดก็ขึ้นเป็นสีระเรื่อเล็กๆ ยิ่งเห็นก็ยิ่งอยากแกล้ง เขาจะควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้วยิ่งคนตัวเล็กในอ้อมแขนเขาน่าแดงเข้าก็ยิ่งอยากจะแกล้ง

___________________________________________

สั้นไปรึเปล่าอ่ะ? ไรท์เตอร์ไม่ได้ตั้งใจจะให้มันมีโมเม้นนี้ขึ้นมานะ
 
คือ...ชานยอลก็ไม่ได้จะทำอะไรแบคฮยอนหรอก ><

แค่อยากแกล้งแค่นั้น ชอบกันมั๊ย เม้นท์ บอกไรท์เตอร์ได้นะคะ

รักลีดเดอร์ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะ