Bad habits [ChanBaek]

ลำดับตอนที่ #2 : Bad habits : จุดเริ่มต้น 100%

แบคฮยอนมองดูคนตัวสูงตรงหน้าสลับกับรถสปอร์ตที่เข้าไปจอดในที่ของมันได้อย่างประหลาดใจไม่มีรอดขูดขีดอะไรเลยสักนิดผิดกับเจ้าของรถที่เดินจะชนเสาบ้านอยู่แล้ว



'เป็นไปได้ยังไงเนี่ยที่ไม่ชนเสาไฟฟ้าข้างทาง'    



ได้แต่คิดในใจเพราะต้องพยุงคนตัวสูงกว่าขึ้นไปข้างบนห้องทั้งหนักและส่วนสูงที่มากกว่าแบคฮยอนทำให้การขึ้นบันไดนั่นลำบากซะเหลือเกิน กว่าจะขึ้นมาได้ก็ทำเอาหลังเกือบหัก แล้วนี่เขาจะรู้ได้ยังไงว่าห้องไหนเป็นห้องของชานยอล 



"ขอโทษนะครับห้องของชานยอลห้องไหนครับ"แบคฮยอนถามแม่บ้านคนเมื่อเช้า



"ทางซ้ายมือคุณหนูแบคฮยอนค่ะ"



ได้ยินแบบนั้นก็พยายามลากคนตัวสูงให้เข้าไปในห้อง



แอ๊ดดดด



แต่เมื่อเปิดเข้าไปก็ทำเอาร่างบางตาโตเพราะในห้องมันรกซะยิ่งกว่ารังหนู10รังมารวมกัน ไหนจะเปลือกขนมที่กินแล้วไม่ทิ้งลงถัง และเสื้อผ้าที่ถอดกระจัดกระจาดเต็มพื้นไปหมด



'เป็นคุณชายประสาอะไรหว๊ะเนี่ยห้องรกกว่าที่นอนหมาอีก' 



ตึง



ดีนะที่บนเตียงยังมีที่ให้คนนอน พอแบคฮยอนวางคนตัวสูงเสร็จก็จะออกไปจากห้องแต่เพราะแรงฉุดที่ข้อมือทำให้เกือบล้มลงทับคนที่นอนอยู่



"เน้...เทเหล้าให้หน่อยสิคนสวย..."ชานยอลละเมอลุกขึ้นนั่งพร้อมฉุดข้อมือคนที่จับอยู่ให้นั่งลงบนตัก



แบคฮยอนตกใจไม่น้อยที่อยู่ๆก็โดนคุกคามแบบไม่ตั้งใจแบบนี้แถมยังโดยกอดจากด้านหลังซะแน่นแค่นั้นไม่พอยังรู้สึกเหมือนว่าลมหายใจอุ่นๆจะรดอยู่ที่ต้นคออีก ความรู้สึกทั้งโมโหที่โดนคนเมาไม่ได้สติทำแบบนี้



"ทำบ้าอะไรห๊ะ!!"เมื่อตั้งสติได้แบคฮยอนก็ลุกขึ้นจัดหมัดหนักๆประเคนใส่หน้าหล่อๆของคนตัวสูงทันที



ผว๊ะ



"โอ๊ย!! ใครกล้ามาต่อยปาร์ค ชานยอลหว๊ะ รู้มั๊ยว่ากูลูกใครห๊ะ!?"ตอนนี้ดูเหมือนชานยอลเริ่มจะส่างเมาแล้วจับแก้มตัวเองข้างที่โดนชกแล้วจ้องหน้าร่างบางอย่างคาดโทษ



"ก็ใครใช้ให้นายมาทำแบบนี้เล่า!"แบคฮยอนรีบวิ่งออกไปจากห้องทันที



นี่ขนาดแค่เริ่มต้นยังไปไม่สวยเลยแล้วต่อไปเขาจะรับมือชานยอลไหวมั๊ย วันแรกขนาดเมายังแผลงฤทธิ์ขนาดนี้ วันต่อไปไม่ต้องฆ่ากันเลยรึยังไง นี่เขาคิดผิดหรือคิดถูกเนี่ยที่ยอมรับคำขอร้องจากคุณลุงซุงชาง แบคฮยอนยังไม่อยากหลังหักที่ต้องแบกคนเมาขึ้นไปนอนทุกวันน๊าาา T^T

ต่อ
 

ตึงๆๆๆ



เสียงคนวิ่งลงบันไดมาในขณะที่แบคฮยอนพึ่งจะลงไม่นั่งพักเหนื่อยยังไม่ทันไร คงไม่ต้องให้เดายากว่าเจ้าของฝีเท้านั้นคือใคร



"พ่ออ!! พ่ออยู่ไหนผมมีเรื่องจะคุยด้วย" ทันทีที่เดินลงมาก็ตะโกนแหกปากทำเอาแม่บ้านน้อยใหญ่ต้องวิ่งเข้ามาหากันจ้าละหวั่น



"คุณหนูชานยอลใจเย็นๆนะคะ มีอะไรทำไมเสียงดังอย่างนี้" คุณป้ายงมินคนที่ดูแลชานยอลมาตั้งแต่ยังเด็กเข้ามาพูดกับคนตัวสูง ทำให้สงบสติอารมณ์ไปได้สักพัก



"ไอ้บ้านั่นมันเป็นใครครับนม" เดินเข้ามาหาแบคฮยอนที่นั่งพักอยู่โซฟาในห้องรับแขกอีกโซนหนึ่งของบ้าน (หลังใหญ่อ่ะนะต้องเข้าใจ -*-)



"คุณหนูแบคฮยอนมาเป็นพี่เลี้ยงให้คุณหนูไงคะ"



"พี่เลี้ยง!! เหอะ!ผมไม่ใช่เด็กอมมือแล้วนะครับ" พูดอยู่กับคุณป้ายงมินแต่สายตากับมองร่างบางอย่างประเมินค่า



"แต่แกก็เมาหัวลาน้ำกลับบ้านทุกวัน"เสียงทุ่มใหญ่ของคุณลุงซุงชางที่เดินเข้ามาได้ยินประโยคที่ลูกชายพูดพอดี



"แต่พ่อครับ"



"ไม่มีแต่ เพราะพ่อจะไปดูแลกิจการที่ญี่ปุ่นสักพักใหญ่ๆ แกจำเป็นต้องมีคนดูแล ตกลงตามนี่นะ"ไม่รอให้ลูกชายได้อ้อนวอนต่อ คุณลุงก็เดินออกไปข้างนอก ปลอยให้คนตัวสูงฟึดฟัด โมโหไปใหญ่



"ฉันไม่มีทางยอมรับนายเป็นพี่เลี้ยงแน่ๆ เหอะ!"ชานยอล



"ยังไงนายก็หนีฉันไม่พ้นหรอก"แบคฮยอน
ุ


ตาต่อตาฟันต่อฟันงานนี้แบคฮยอนสู้ตาย เป็นไงเป็นกัน ลองปราบให้อยู่หมัดสักครั้ง จะต้องทำให้ได้ เราได้เห็นดีกันแน่ ปาร์ค ชานยอล




 

100%

 

_______________________________________________________________


สั้นป่ะอ่ะ?? แหะๆ ไรท์เดอร์มาต่อให้แล้วนะ

ผิดพลาดหรือชอบไม่ชอบยังไงคอมเม้นท์บอกกันได้นะ

รักลีดเดอร์ทุกคน -3-