คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ปฐมบทแห่งบาป 100%
ณ หอสมุดอันเก่าแก่ที่อยู่ด้านในสุดของโรงเรียนคริสต์แห่งหนึ่งย่านชานเมือง ในหอสมุดที่เก่ามากจนเกือบจะปิดตัวลงแล้ว ด้านในเต็มไปด้วยฝุ่นเกาะเกรอะกัง ไปทั่วทั้งบริเวณ ทั้งพื้น ชั้นวางหนังสือ และเพดาน ซึ่งหนังสื่อเกือบทั้งหมดในนี้เต็มไปด้วยหนังสื่อที่ล้วนข้ามวันและเวลามามาก เนื่องจากสภาพแล้ว หนังสื่อส่วนใหญ่ผลิตออกมาแต่สมัยก่อน
ในหอสมุดแห่งนี้ซึ่งไมน่าจะมีคนอยู่ แต่ ดันมีคนลักลอบเข้าไป ทั้งที่หน้าประตูก็เขียนอยู่ตัวใหญ่ว่า ห้ามเข้าก่อนได้รับอนุญาต แต่นั้นก็ไม่สามารถห้ามได้
ดูจากร่องรอยแล้วคนที่แอบเข้าไป ต้องรีบร้อนมากเพราะประตูไม้เก่าๆที่เคยปิดอยู่บัดนี้ บานประตูได้หลุดออกจากสุ่มประตู เนื่องจากแรงถีบของใครบางคน คนที่ลักลอบเข้ามา
‘ตุบ ตุบ ตุบ’
เสียงบางอย่างตกกระแทกกลับพื้นจนเกิดเสียงดังสะท้อนทั่วหอสมุดซึ่งเงียบกริบ เสียงนั้นดังมาจากห้องในสุดของหอสมุด ซึ่งมืดและวังเวงมาก บรรยากาศชวนให้ไม่น่าอยู่ทั้งเงียบ และ เริ่มมืดขึ้นเรื่อยๆ เนื่องจากตะวันเริ่มจะตกดินแล้ว
ภายในห้องที่อยู่ในสุดและลึกสุดของหอสมุดหมุดปรากฏเงาบางอย่าง ที่ดูรีบร้อน รอบๆกาย เต็มไปด้วยกองหนังสื่อ และตามพื้นยังมีหนังสื่อที่หล่นมาจากการกระทำบางอย่าง
“ไม่เจอ ไม่เจอ!!!!” เสียงนั้นกระแทกด้วยความหัวเสียของใครบางคน พลางรื้อหนังสื่อออกมาจากชั้น ด้วยความกะวนกะวาย
คนๆนั้นใส่ชุดคลุมสีดำทั้งตัวปกปิดใบหน้า ทำให้ไม่รูว่าเพศชายหรือเพศหญิง
...............................................
เขาคนนั้นแสดงสีหน้าที่ตรึงเครียดออกมาอย่างเห็นได้ชัด เหงื่อเม็ดโตผุดขึ้นเต็มหน้า ด้วยความกดดัน และรีบร้อน ก่อนจะก้มลงไปดูใต้ชั้นหนังสื่อ ก็พบอะไรบางอย่าง และนั้นคือ สิ่งที่เขาคนนั้น ตามหาอยู่!!
.เขาพยามใช้มือเอื้อมเข้าไปใต้ชั้นหนังสือ แต่ทว่ามันอยู่ลึกเกินไปที่มือของเขาจะเอื้อมถึง เขาพยามมาก จนปลายนิ้วแตะกับเจ้าสิ่งนั้นแล้ว ดวงตาเริ่มฉายแววแห่งความหวัง
" ใครน่ะ!! " เสียงของใครบางคนดังขึ้น ทำให้ เขาสะดุ้งทันที พลางชักมือออกจากใต้ชั้นหนังสือ ด้วยความเร่งรีบ พลาง คลานหลบไปกับกองหนังสือที่กองกันเป็นภูเขา
เสียงฝีเท้าดังสะนั้นหอสมุด มันดังกึงก้องไปทั่ว และมันเดินมาตรงที่เขาซ่อนอยู่ !! เสียงฝีเท้าดังมาพร้อมกับไฟฉายที่ส่องไปมาเพื่อหาคนที่บุกรุก เข้ามาในหอสมุดร้างแห่งนี้
เสียงฝีเท้าหยุดอยู่ข้างกองหนังสือที่เขาคนนั้นซ่อนอยู่ ก่อนคนที่เข้ามาจนถอนหายใจ พลางสอดส่องไฟฉายทรงกระบองไปทั่ว
"ใครมารื้ออะไรแถวนี้วะ " คนที่เข้ามาคือยามของโรงเรียนนี้เอง คงเพราะเห็นประตูถูกพังเลยเข้ามาดู ก่อนจะสถบออกมาเพราะว่าไม่เจออะไร
" เริ่มมืดแล้วสิ น่ากลัวฉิบ " ยามคนนั้นมือเริ่มสั้นเนื่องจากความกลัวเพราะในนี้มืดแล้ว ตะวันก็ลับขอบฟ้าไปแล้ว ทำให้ที่นี่ไม่ต้องจากบ้านร้าง เพราะไฟที่มีก็ไม่ติดสักดวง บรรยากาศเริ่มชวนให้นึกถึงหนังเรื่องโรงพยาบาลร้าง
" คงเป็นแมวมั้ง กลับดีกว่า " ยามคนนั้นพูดออกมาด้วยความกลัว พลางหลอกตัวเองว่าแมวเพื่อจะออกจากที่แห่งนี้
พูดเสร็จยามคนนั้นก็เร่งฝีเท้าออกจากที่นี่ทันที ก่อนที่จะมืดไปกว่านี้
เขาคนนั้นที่ซ่อนตัวอยู่จึงออกมาจากที่ซ่อนตัว ก่อนจะรีบไปหมุดใต้ชั้นวางหนังสืออีกรอบ แม้ความมืดจะปกคลุมไปทั่วแต่เขาก็สัมผัสเจ้าสิ่งนั้นเจอ ก่อนจะค่อยๆ ลากมันออกมาจากใต้ชั้นวางหนังสือ
สายตาของเขาเริ่มชินกับความมืดแล้ว จึงเห็นว่าสิ่งที่เขาดึงออกมามันคือกล่องไม้สีดำคล้ายหีบโบราณ ที่เต็มไปด้วยฝุ่น และใยแมงมุม เกาะอยู่เต็มกล่อง ดวงตาของเขาเป็นประกายดุจเจอสมบัติอันล้ำค่า
เขาคนนั้นรีบใช้มือปัดฝุ่นออก ทันที พลางเปิดกล่องนั้นออกมาอย่างง่ายดายเพราะว่ามันไม่ได้ล็อค
พอเปิดกล่องออกมา ฉับพลันมีแมงมุมออกมาเป็นจำนวนมาก ทำให้เขาคนนั้นรีบถอยห่างออกมาทันทีด้วยความตื่นตกใจ
“บ้าเอ่ย!! " เขาสถบออกมาด้วยความหัวเสียพลางดูภายในกล่อง ในกล่องนั้นเต็มไปด้วยใยแมงมุม และ ฝุ่น เนื่องจากถูกเก็บไว้มาเป็นเวลานาน จนถึงวันนี้ วันที่กล่องถูกเปิดอีกครั้ง!!
เขามองลงไปในกล่องปรากฏคัมภีร์สีดำ ที่เต็มไปด้วยฝุ่น เจ็ดเล่ม เขายิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจ มันเป็นรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความเกลียดชัง ที่ลุกโชน เขายืนขึ้นพลางหยิบคัมภีร์ออกมาจากกล่องนั้น แล้วใส่มันลงในกระเป๋าที่เตรียมมา พลางแสยะยิ้มออกมา
" ถึงเวลาแล้วสินะ....เวลาที่พระเจ้าจะพิพากษา พวกคนบาป..."
ความคิดเห็น