คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เปิดศึก....
~~~ ฮัลหลิว...ฮัลโหล่ว...โต๋เต๋ คร่า~~~
มาแล้วค่ะ.......ตอนที่ 3 มาแล้ว...เอิ๊ก..เอิ๊ก... หายไป 2 อาทิตย์....อิอิ....มีเหตุต้องไปป้วนเปี้ยนแถว โรงบาล อยู่ 2 วัน....ขอโทษน่ะค๊ะ ที่ปล่อยให้ค๊อย..คอยกัน...(คอยกันรึป่าวอ่ะ....)
ไม่พูดมากแล้วกัน...ขอเชิญ เพ่งพิศ พิจารณาความกันได้ตามอัธยาศัยค่ะ....กติกาตามเดิม ชอบก็บอก ไม่ชอบยิ่งต้องบอกน่ะค๊ะ....กาม เอ้ย!! กำลังใจอ่ะค่ะ....อิอิ...นิดส์หนึ่ง..........
************โดโซะ...โดโซะ....ค่ะ**************
**************************************************
แล้วพวกเราทั้งหมดก็กลับมาถึงยังบ้านของฉัน หลายคนอาจสงสัยว่าทำไมถึงไม่เข้าไปที่ ออฟฟิศกัน แหม....ก็น่ะ ที่ออฟฟิศน่ะ มีเด็กๆนักศึกษาฝึกงานอยู่เต็มไปหมด แล้วจะยังพนักงานสาวๆอีกเพียบ รับรองเลยว่า ถ้าได้เจอกับนักร้องหน้าตาดีระดับเทพขนาดนี้ จะต้องเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นแน่
เมื่อมาถึงบ้านฉันก็จัดการแจ้งเรื่องที่พักของแต่ละคนให้ทราบ
“
ตามที่ได้ตกลงกันไว้ว่า ทางคุณขอห้องพักไว้ทั้งหมด 2 ห้อง ซึ่งดิฉันก็ตกลงจัดการไว้ตามนั้นเช่นกัน เชิญทางนี้เลยค่ะ” แล้วฉันพาพวกหนุ่มๆ ไปยังห้องนอนใหญ่ห้องแรก“นี่เป็นห้องนอนที่ใหญ่ที่สุดในบ้านค่ะ ปกติจะมีไว้สำหรับแขกค่ะ ยังไงก็ขอเชิญพักผ่อนในห้องนี่กันได้ตามสบายเลยน่ะคะ ฉันจัดไว้ทั้งหมด 3 ที่ค่ะ”
“ส่วนนี้ห้องนี้.....” ฉันเว้นคำพูดสักหน่อย เพราะอารมณ์ไม่ค่อยดีน่ะ ก็เพราะตอนนี้ฉันกำลังแนะนำห้องนอนตัวเองให้บรรดาแขกผู้มีเกียรติ ทั้ง 5 ท่านได้ฟังกันน่ะสิ
“ก็จะเป็นห้องนอนอีกห้องหนึ่ง ที่จะพวกคุณจะได้ใช้พักผ่อนกัน
ฉันจัดไว้ 2 ที่ค่ะ เลือก กันได้ตามสบายน่ะค่ะ …..”“
สีชมพูทั้งห้องเลยแฮะ... ฉันนอนห้องนี้แล้วกัน ยูชอนนายนอนกับฉัน ส่วนนาย 3 คน นอนห้องใหญ่แล้วกัน โอเค ตามนี้น่ะ...”อีตาหน้าหวาน คิม แจจุง จัดแจงแบ่งห้องนอน เสร็จสรรพ เหมือนทุกคนจะเข้าใจ และยอมรับสภาพกันเป็นอย่างดี ถึงได้ไม่มีใครแย้งขึ้นมาเลยสักคน แม้แต่ลีดเดอร์ของวงอย่าง ยูโนว์ ยุนโฮ ก็เงียบไปกับเค้าด้วยเหมือนกัน .....พอแบ่งห้องกันเรียบร้อย ทุกคนก็แย่งย้ายกันเข้าไปจัดการกับข้าวของ ของตัวเอง
ระหว่างนั้นฉันก็เตรียมอาหารไทย รสชาติเผ็ดร้อน ไว้รอรับ ด้วยอารมณ์ดี แต่พี่เรนก็ทำฉันหมดความมั่นใจ กับสูตรอาหารที่ฉันอุตส่าห์ซุ้มซ้อมมาหลายวัน
“แจริ...พี่ว่า....หน้าตามันไม่หน้าไว้วางใจเลยน่ะ” ดูสิ พี่ฉัน เป็นคนตรงซ่ะไม่มีอ่ะน่ะ กำลังใจ หรือน้ำใจ ไม่เคยมีในหัวสมองขนาดใหญ่ แต่กลวงโบร๋ว เลยสักนิด
“ถึงมันจะหน้าตาไม่ค่อยจะดี...แต่ฉันรับรองเลยน่ะ..อร่อยแน่ๆ..ไม่เชื่อใช่ม้า....งั้นพี่ชิมดูสิ”ฉันบรรจงตักน้ำแกงเขียวหวานสูตรเด็ดของแม่ พร้อมด้วยเนื้อปลาที่ฉันอุตส่าห์บดเอง หมักเอง ปั้นเป็นก้อนลูกชิ้นด้วยตัวเอง หวังจะโชว์ความสามารถพิเศษที่ไม่เคยมีใครรู้มาก่อน ให้พี่เรนได้ชิม
ไม่ทันที่ช้อนนั้นจะเข้าปากพี่เรน เสียงประตูห้องใหญ่ก็ถูกเปิดออกทันที พร้อมกับเสียงใครบางคนลอยมา ทำให้ฉันใจพองขึ้นไปเป็นกอง
“
กลิ่นอะไรน่ะครับ...หอมเชียว...” ฉันชะโงกหน้าไปดู ก็พบว่าเป็น ชิมชางมิน ที่เดินลิ่วมายังห้องครัว พร้อมกับเอามือลูบท้อง แสดงอาการอยากอาหารอย่างเห็นได้ชัด“เค้าเรียกแกงเขียวหวานค่ะ...นี้เป็นสูตรคุณแม่เลยน่ะคะ ฉันเอามาปรับปรุงนิดหน่อย ... จะได้ถูกปากพวกคุณมากขึ้น”
“พี่แจริ ไม่ต้องเรียกผมว่าคุณหรอครับ เรียก น้อง หรือเรียกชื่อเฉยๆก็ได้...พี่อายุมากกว่าผมหลายปี ไม่ต้องเคารพผมมากขนาดนั้นก็ได้”
ว้าว
!!!...น้องชางมินคนนี้น่ารักกว่าที่คิดเยอะแฮะ...ดูท่าทางน่าจะแก่แดด แก่ลมเสียมากกว่า แต่เปล่าเลย สุภาพ น่ารัก เป็นกันเองมากกว่าดารานักร้องเด็กๆบ้านเราบางคนเสียอีกนี่ถ้าไม่นับว่าหน้าตาดี หุ่นดี แล้วก็ตีตราบนหน้าว่าเป็นนักร้องระดับเอเชียน่ะ ใครได้ฟังประโยคแบบนี้จากปาก ก็ต้องบอกว่าเป็นเด็กหนุ่ม เดินดินธรรมดาคนหนึ่ง แน่ๆ
“ค่ะ..งั้นพี่เรียก ชางมินเฉยๆแล้วกัน...เรียกน้องมันเขินๆปากน่ะ” ฉันพูดพลางปิดแก๊ซ แล้วจัดการตักให้ชาม จัดตกแต่งหน้าตาให้น่าดูกว่าที่เป็นอยู่อีกสักหน่อย ด้วยพริกชี้ฟ้าสีเขียวและแดง หั่นเป็นเส้นเล็กๆ วางลงตรงด้านบน ให้พอดูสวยงาม แล้วจึงยกไปยังโต๊ะอาหาร ที่แทยุนกำลังบรรจงจัดอย่างมีศิลปะ ด้วยฝีมือระดับทายาทเจ้าของโรงแรมหรูระดับ 5 ดาวในย่านเมืองหลวงของเกาหลี
“จัดเสียเริ่ด
!! เชียวน่ะย๊ะ ยัยแทยุน... เป็นบุญของโต๊ะนี้จริงๆ ที่มีระดับทายาทเจ้าของโรงแรมระดับ 5 ดาว มาบรรจงจัดให้เนี่ย” ฉันแซว พลางส่งชามแกงเขียวหวาน หน้าตาพิลึกให้แทยุน เป็นคนวางลงบนโต๊ะอีกที“มากไป...ยัยเยลลี่...ว่าแต่นี่...หน้าตาพิลึกๆ เค้าเรียกอะไรน่ะ... มันกินได้ใช่มั้ย”
หน๋อย
!!! มันจะดูถูกกันมากไปแล้วน่ะเนี่ย มาอาศัยบ้านเค้าอยู่ แล้วยังจะปากร้ายใส่อีก“เอาเถอะ....ถึงหน้าตามันไมค่อยน่าดูเท่าไร แต่เธอจะตะลึงในความอร่อยเหาะของมัน...ใช่มั้ย ชางมิน” ฉันหันไปหาพรรคพวก ที่กำลังทำหน้าลังเล อย่างเห็นได้ชัด
“อื้อ...ก็อาจจะเป็นแบบนั้น”
แหม.....ทำไมหัวใจฉันมันแฟ่บลงทันทีที่ได้ยินประโยคนี้ของชางมินน่ะ...
-_-“
*************************
แล้วทุกคนก็พร้อมกันที่โต๊ะอาหาร ให้ตายเถอะ
!... ห้องครัวฉันเล็กลงไปถนัดตาเลยน่ะเนี่ย เมื่อมียักษ์ทั้งหมด 6 ตัว นั่งอยู่น่ะ ฟังไม่ผิดหรอกค่ะ 6 คน พี่เรนน่ะ ตัวไม่ใช่ก้อยๆเลยน่ะคะ สูง 186 น้ำหนัก 72... ฮึฮึ...คนไทยแท้ๆ แต่ไปได้เชื้อแถว ใหญ่ยักษ์นี้มาจากไหนกันเนี่ย ฉันเสียอีก ครึ่งควบลูกเกาหลีแท้ๆ น่าจะตัวสูงอย่างพ่อบ้าง เฮ้อ!!~~~……“
เอาล่ะค่ะ ขอแนะนำเมนูนิดหนึ่งค่ะ...นี่เป็นอาหารไทยที่ฉันภูมิใจนำเสนอมากๆเลยค่ะ เราเรียกว่า “แกงเขียวหวานลูกชิ้นปลา”ค่ะ ทานคู่กับนี่ค่ะ โรตีทอด เข้ากันดีค่ะ หรือถ้าไม่ชอบก็ทานกับข้าวหอมมะลิ หุงร้อนๆนี่ได้ค่ะ อร่อยไม่แพ้กันค่ะ..ลองชิมกันดูค่ะ” เอ๋?.. ทำไมทุกคนถึงได้มีท่าทางลังเลเยี่ยงนั้นกันล่ะคะ -_-“ หน้าตามันไม่ได้ดูแย่...ขนาดนั้นสักหน่อยน่ะเนี่ย...แค่มะเขือมันเละๆดำๆ เพราะลืมแช่น้ำเกลือ และก็ต้มนานไปหน่อยเท่านั้นเอง แล้วก็ลูกชิ้นหน้าตาบิดเบี้ยว...แหมๆ...ก็ไม่ได้จบศิลปะ มานิคะ ถึงจะได้ปั้นลูกชิ้นกลมได้สัดส่วนน่ะ.....แต่แล้วก็มีเสียงสวรรค์ หรือ นรกไม่แน่ใจเหมือนกัน ทำลายบรรยากาศนาอึดอัดนั่นลง“ผมว่า...หน้าตามันดูตลกๆน่ะครับ กินได้แน่รึป่าวเนี่ย...ดูท่าทางจะต้มผักนานไปหน่อยน่ะครับมันเลยเละๆน่ะ แล้วก็คงลืมแช่ผักที่หั่นทิ้งไว้ในน้ำเกลือด้วยมั้งเนี่ย มันเลยดำพิกลๆ( ต๊าย
!!...ทายถูกหมดเลยอ่ะ ) แล้ว...เนี่ยไอ้ก้อนเบี้ยวๆเนี่ย (ให้ตายเถอะ เค้าเอาซ้อม เขี่ยๆลูกชิ้นฉันน่ะ กรี๊ดด!!) แน่ใจน่ะว่าทำมาจากปลาน่ะ ไม่ได้ทำมาจากก้อนหิน ก้อนดินที่ไหนน่ะ...”“............” เกิดความเงียบเข้าปกคลุมทันที ที่อีตาแจจุงหน้าวอกนั่นพูดจบด้วยหน้าตานิ่งเฉย แต่ฉันว่ามันดูยั่วโมโห กวนประสาทเสียมากกว่าน่ะ นี่เป็นครั้งที่ 2 ในรอบ 2ชม. ที่เค้ากวนประสาทฉันน่ะ ให้ตายเถอะ
!! ถ้าไม่ติดว่าพี่เรน กับยัยแทยุนนั่งประกบฉันอยู่น่ะ ไม่สิ! ต้องบอกว่า เค้าทั้งคู่เอาขาหนีบขาของฉันอยู่จะถูกกว่าน่ะฉันได้แต่จ้องหน้า อีตาหน้าวอกนั่นตาแทบถลนเถลือก อีตานั่นก็มองฉันตาแป๋ว ราวกับไอ้ที่พูดไปเมื่อกี้ ไม่ได้ทำร้ายจิตใจใครเลยงั้นหน่ะ....
“..แต่ผมว่า...เราอย่าเพิ่งตัดสินอะไรกันไปก่อนเลยครับ หน้าตาแย่ๆ แต่อาจจะอร่อยก็ได้น่ะ ก็เหมือนผู้หญิงแหล่ะครับ หน้าตาไม่สวย แต่อาจจะนิสัยดีก็ได้น่ะ...เรามาลองชิมกันดีกว่า...งั้นผมเริ่มคนแรกน่ะครับ” เสียงสวรรค์ของแท้ เลยน่ะเนี่ย มิกกี้ยูชอน หนุ่มหน้าตี๋ สายตาโรแมนติก พูดได้โดนใจฉันมากค่ะ แม้จะยกตัวอย่างได้..เอ่อ...เจ้าชู้มากๆ แต่ก็ดีกว่าอีตาหน้าวอก นั่นตั้งเยอะ
“..อืมอร่อยมากๆเลยครับ.....มันเข้มข้นน่ะครับ ถึงเครื่อง รู้สึกจะมีรสหวานๆนิดๆที่ปลายลิ้นน่ะครับ ไม่เผ็ดมาก กำลังดี กินกับโรตีนี่เข้าน่าดูครับ...” โอ้โห้
!! หัวใจฉันมันกระโดดโลดเต้น เป็นลิงทโมนสองตัววิ่งไล่กันอยู่แน่ะ...คำชมน่ะ!!...ฉันได้รับคำชมน่ะ...กรี๊ดดด!! ความมั่นใจกระเด้งกระดอนกลับมาอีกครั้งค่ะแล้วทุกคนก็เริ่มทยอยลองชิมแกงเขียวหวาน หน้าตาแย่ๆของฉันทีละคน แล้วต่างก็พยักหน้า ตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า อร่อยมาก... ในที่นี้รวมอีตาลิงวอกแจจุงนั่นด้วย ....รสชาติมันก็เลยไม่ผิดเพี้ยนไปเลยสักนิด
แล้วไม่กี่นาทีแกงเขียวหวานกับโรตีก็หมด จนฉันต้องไปตักแกงในหม้อเติมค่ะ เพราะชางมินยังกินไม่อิ่ม...อิอิ..หายสงสัยแล้วค่ะ ว่าทำไมถึงได้ตัวใหญ่นัก ....ก็น่ะ...กินซ่ะขนาดนี้พ่อแม่คงต้องเก่งมากๆ ที่เลี้ยงมาได้ตัวขนาดนี้น่ะคะ.....
แล้วเมื่อทุกอย่างบนโต๊ะถูกชางมินฟาดเรียบ จุนซูก็อาสายกไว้ในครัวเอง (แต่ไม่ได้ล้างน่ะคะ) แล้วก็ช่วยยกผลไม้ กับขนมหวานแบบไทยๆ ที่ฉันเตรียมไว้ในตู้เย็น มาให้เลือกทานกัน อันนี้ขอสารภาพว่า ซื้อมาเตรียมไว้ตั้งแต่เมื่อวานน่ะ เพราะฉันทำขนมไม่เป็นน่ะค่ะ.....
“แจจุงคะ...ดูท่าทางคุณจะมีความรู้เรื่องอาหารดีจังเลยน่ะคะ ไม่ทราบว่านอกจากจะติเป็นแล้ว ทำเป็นบ้างรึป่าวคะ
?” 555 สะใจค่ะ ฉันยังไม่ลืมน่ะที่ตาวอก ว่าฉันเมื่อกี้นี้ค่ะ....ฉันรอเวลาเอาคืนต่างหากล่ะคะ“ยัยแจริ...ฉันว่าเธอพลาดครั้งใหญ่แล้วย่ะ...แจจุงน่ะ ทำอาหารเป็น แล้วก็เก่ง อร่อยด้วย ...จริงมั้ยคะ ยุนโฮ...” แทยุนฉีกยิ้มหวานให้ยุนโฮที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม จนฉันตกใจเลยน่ะ...
“ครับ...แจจุงเค้าเก่งเรื่องนี้มากๆเลยครับ เวลาวันไหนที่เราอยู่บ้านกัน...ผมหมายถึงวันที่เราไม่มีงานกันน่ะครับ...แจจุงก็จะทำอาหารให้พวกเราทานกันน่ะครับ....ฝีมือนี่ไม่ต้องพูดถึงเลยครับ ที่ชางมินโตมาได้ขนาดนี้ ส่วนหนึ่งก็เพราะแจจุงนี่แหล่ะครับ...555” ยุนโฮหัวเราะ
“ยุนโฮ..นายก็พูดเกินไป...ฉันไม่ได้เก่งขนาดนั้นเสียหน่อย ก็แค่ทำอาหารพื้นๆของเกาหลีได้หมดทุกอย่างเท่านั้นเอง”
O_O” อาหารพื้นๆของเกาหลีได้หมดทุกอย่างงั้นหรอ...จะบ้าหรอเนี่ย..นายเป็นผู้ชายน่ะ ทำกับข้าวได้ขนาดนั้น แล้วยังจะหน้าหวานอีก...หรือว่านาย....นายจะเป็นตุ๊ด!!! ...มาคิดอีกที หรือจะแค่คุย...อย่างนี้ฉันต้องท้าพิสูจน์
!!“
แหม...ได้ยินเกียรติศัพท์แบบนนี้ ฉันชักอยากชิมแล้วสิคะ....ว่าจะอร่อยจริงอย่างที่เพื่อนบอก หรือแค่คุยกันแน่...” ฉันพูดส่งยิ้มยั่วประสาท อย่างที่เค้าทำใส่ฉันให้บ้าง แต่เค้ากลับนั่งนิ่งแล้วส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ตอบมา“งั้นคืนนี้ผมขออนุญาต โชว์ฝีมือดีมั้ยครับ...เอาเป็นว่าผมรับคำท้าของคุณเป็นไง...รบกวนพาผมไปหาซื้อของสดด้วยน่ะครับ...ผมรับรองว่าคุณได้กินแล้วจะต้องติดใจแน่ๆ” ดวงตาเค้าช่างดูมีประกายมุ่งมั่น อยู่เปรี่ยมล้น
โอเค
!! ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกัน..ว่าผู้ชายหน้าสวยๆอย่างนายมันจะสักแค่ไหนเชียว.......*******************************************************
ขอหายไป 3 อาทิตย์น่ะค๊ะ.....แล้วจะมา แบบ 2 ตอนควบ เลยคร้า....ฮิ๊ว!! ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับเม้นต์น่ะค๊ะ...
ไปทำงานต่อดีกว่า เด๋วหัวหน้ามา จะโดนเพ้น กะบาล............555
ความคิดเห็น