คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : พบหน้า .
มาแว้วววววววววว! ตอนที่ 2 ...
ไม่พูดมากล่ะค่ะ เดี๋ยวหัวหน้ามาจะแย่....
อ่านกันให้หนุกหนาน แล้วอย่าลืมเมนต์ด้วยน่ะค๊ะ......อิอิ
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
*****โดโซะ......ค่ะ*****
**************************************
และแล้วกำหนดการจากทางค่ายของนักร้องทั้ง 5 คน และ แทยุน ก็ถูกส่งมา…
เห็นแล้วแทบจะเป็นลม...จะอะไรน่ะหรือ..ก็มันคือกำหนดการอันเดียวกันเป๊ะเลยน่ะสิ
!...o_O'สายการบินเดียวกัน... เที่ยวบินเดียวกัน... วันเดียวกันอีกต่างหาก...ให้ตายเถอะ
!...ฉันจะทำยังไงดีเนี่ย...เพื่อนอุตส่าห์มาหาทั้งที่ แต่ฉันก็ดันมีงานสำคัญเสียนี่...ยัยนั่นต้องงอนฉันแน่ๆ...เอ...แต่ว่ามันกำหนดเวลาเดียวกันนิ...ถ้ารับพร้อมกันไปเลยก็ได้ พี่เรนคงไม่ว่าอะไรหรอก ก็...พี่เรนน่ะแอบชอบยัยแทยุนน่ะสิ...ดีเสียอีก ต่อหน้ายัยนั่น...พี่เรนคงไม่กล้าว๊ากใส่ฉันแน่ๆ...ฮ่า ฮ่า...
^^หวังว่าแทยุน คงไม่ใช่พวกคลั่งดารานักร้องหรอกน่ะ .... อันนี้ฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไร..
-_-"**********************************
ในที่สุด ฉันก็ตัดสินใจบอกพี่เรนเกี่ยวกับเรื่องยัยแทยุน เชื่อมั๊ย
!! ฉันไม่ได้ยินเสียงบ่น หรือด่า จากพี่ชายฉันเลย ฉันกลับเห็นสีหน้ายิ้มแย้ม กับอารมณ์แจ่มใส แบบสุดขีดของพี่เรนแทนน่ะ...ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง แต่ก็เป็นไปแล้ว ...ทำไงได้...ดีเสียอีกจะได้ไม่ต้องลำบาก นั่นก็เพื่อน นี่ก็งาน โน้นก็พี่...ฮึฮึ....อย่างน้อยๆ ฉันก็ไม่ต้องผิดศีลนั่งโกหกพี่ ว่าไม่รู้เรื่องอะไรจริงๆ
ยิ่งใกล้วันจริงๆ ฉันล่ะยิ่งตื่นเต้น... ก็ไม่เคยอยู่กับผู้ชาย ใกล้ชิดนิ...คิดไม่ออกจริงๆ ว่ามันจะออกมาในรูปแบบไหนอ
ะน่ะ...ยิ่งฉันได้หาข้อมูลของพวกนั้นน่ะ..ฉันยิ่งอึ้งเข้าไปใหญ่...
เด็กอะไรมีความสามารถชะมัดเลย...ต้องผ่านการออดิชั่น และการฝึกฝนกันมาอย่างหนักเลยทีเดียว ถึงได้มาเป็นนักร้องจริงๆจัง
ๆอย่างนี้....ยิ่งหน้าตา...เข้าขั้นระดับเทพเลยแหล่ะ...สมชื่อวงจริง "ทงบังชินกิ"... "เทพเจ้าแห่งโลกตะวันออก"
แต่ถ้าถามว่า คนไหนหล่อกว่ากัน คงตอบยากอ่ะน่ะ... (เพราะมันดีเหมือนกันหมดเลย...
^^) แต่ที่เข้าตาแว่บแรกเลยน่ะ ก็คนที่ชื่อ มิกกี้ ยูชอน นั่นแหล่ะ....สารภาพเลยล่ะกันว่า ฉันน่ะ ไปโหลดพวกคลิปวิดีโอ ต่างๆ ของนักร้องวงนี้มาดูบ้างล่ะ ก็ไม่ได้อะไรหรอก ก็แค่ศึกษา ว่าลูกค้าของฉันเป็นใครอะไร ยังไง กันแน่ ก็เท่านั้นเอง
แต่ก็ต้องไปสะดุดตา สะดุดใจกับ ภาพคลิป เพลง
Hi Ya Ya แหล่ะ ที่เป็นภาพคอนเสิร์ตน่ะ...ตามิกกี้ ยูชอนคนนี้ เต้นได้น่ารักเสียนี่กระไร... ดูเค้าช่างมีประกายสดใส น่าเข้าใกล้จริงๆแต่อีกไม่กี่วันฉันก็ ได้เข้าใกล้แล้วสิเนี่ย ยิ่งคิดก็กลุ้มใจ ฉันน่ะอายุมากกว่าพวกนั้นตั้งหลายปี แม้จะมีศักดิ์เป็นพี่ แต่ฉันก็เป็นลูกคนเดียวน่ะ ถ้าจะให้ต้องมานั่งดูแลใครๆ ตั้ง 4-5 คน คงไม่ได้หรอก..ทำไม่เป็น และ ก็ไม่เคยทำด้วย...แล้วฉันควรจะวางตัวยังไง ยังไม่รู้เลย....
+_+"เฮ้อ
!...แล้วฉันจะไปรอด กับภาระกิจนี้มั้ยเนี่ย...ยังไม่ทันเริ่ม ฉันก็ถอดใจซ่ะแล้วล่ะ...=_="************************************
ในที่สุด วันนี้ก็มาถึง....
ฉันตื่นแต่เช้า อาบน้ำแต่งตัวด้วยอารมณ์ไม่ค่อยจะดีนัก..ก็ฉันน่ะนอนไม่หลับมาหลายคืนแล้วน่ะสิ...มัวแต่คิดถึงเรื่องที่ต้องรับคนอื่น เข้ามาอยู่ในบ้านด้วยกัน ตั้ง 2 เดือน คิดแต่เรื่องนี้จนแทบไม่ต้องเป็นอันทำอะไรกันเลยแหล่ะ ข้าวน่ะยังกินได้อยู่ แต่มันนอนไม่หลับน่ะสิ ... ปัญหาใหญ่
ฉันออกมายืนรอพี่เรน ที่บ้าน สักพัก รถสปอร์ตสีแดงคันหรู ก็แล่นมาเทียบหน้าบ้าน แล้วคนขับสุดหล่อ ล่ำบึ้กก็เปิดประตูลงมารับฉัน...
"ไง...ยัยแพนด้า...ตื่นแต่เช้าเลยสิ" จะใครซ่ะอีกล่ะ ก็คุณเจ้านายพี่ชายตัวดีของฉันน่ะสิ แหม...วันนี้แต่งตัวตัวซ่ะหล่อเฟี๊ยวเลยน่ะ ยอมขับสปอร์ตคันงามออกมาคลุกฝุ่น ควัน ใน กทม. ซ่ะด้วย ไม่บอกก็รู้ว่ากะจะมาเซอร์ไพร์ส ใครบางคนแน่ๆ
"มาถึงก็กวนโมโหเลยน่ะ... แล้วนี่เสียเวลาแต่งหล่อไปกี่ ชม. ล่ะ นัดฉันไว้ 8 โมง นี่มัน จะ 9 โมงแล้วน่ะ...พี่ก็รู้นิ ว่าถ้าฉันกินข้าวเช้าผิดเวลา แล้วจะเป็นยัง"
"โอ้ว
!...ไม่ต้องห่วงว่าท้องน้องจะหิวหรอกจ๊ะ...พี่ชายสุดหล่อคนนี้เตรียมอาหารเช้าสุดหรู อุดมด้วยพลังงานล้วนๆ ไว้ให้เธอแล้วล่ะ นี่ไง!" ว่าแล้ว พี่เรน ก็ยกถุงพลาสติกใสๆขึ้นให้ฉันดู"
ข้าวเหนียวหมูปิ้ง!... เนี่ยเหรอ... อาหารเช้าสุดหรูของพี่น่ะ""
ใช่จ๊ะ... นี่จ้าวโปรดของแจริเลยน่ะเนี่ย...ร้านยายหน้า ม.ธุรกิจไง ไม้ละ 3 บาท 3ไม้ 10 ฮึฮึ... ไปซื้อทีไรโดนเวทมนต์ยายหลอก ทุกทีสิน่า.... มาเร็วขึ้นรถเถอะ....เดี๋ยวก็ไปไม่ทันกันพอดี""ก็ใครกันล่ะทีสาย..." ฉันว่าพลางเปิดประตูรถคันงามแล้วแทรกตัวเข้าไปนั่งทันที ก่อนจะลงมือจัดการกับหมูปิ้ง 3 ไม้ 10 บาทนั่นอย่างไม่รีรอ...
-_-"หลังจากจัดการเก็บหมูปิ้งลงกระเพาะจนหมดถุงไปเรียบร้อยแล้ว ฉันจึงอารมณ์ดีขึ้นนิดหน่อย
"พี่เรน..."
"อะไรล่ะ"
"พี่...ยังชอบ...แทยุนอยู่อีกเหรอ..."ฉันถามพี่ ทั้งที่ก็รู้คำตอบอยู่แล้ว แต่มันก็อดไม่ได้นิ ... เห็นแล้วมันสงสัยจริงๆ
"......"
"ยอมเสียเวลาแต่งหล่อ...ทั้งที่ไม่ชอบแต่งตัว...ยอมเอารถคันโปรดมาขับ...ทั้งที่รักและหวงมันอย่างกับอะไรดี ...ก็เพื่อ แทยุนใช่มั้ย...."
"อืม......ใช่"
"ชอบทั้งๆที่...รู้ว่าเค้าไม่ชอบเนี่ยน่ะ...."
"แล้วสักวันเธอจะเข้าใจ..ว่าทำไมคนๆหนึ่งถึงยอมทำอะไรที่ตัวเองไม่ชอบ เพื่อคนอีกคนหนึ่งได้ถึงขนาดนี้"
พอพูดเรื่องนี้ที่ไร ฉันจะเห็นสีหน้าเป็นสุข ที่ระคน ความทุกข์ ของพี่เรนทุกที สงสารพี่ใจจะขาด แต่จะให้ตัดใจคงยากสิน๊ะ
"พอเลย....ไม่ต้องมาทำหน้าซึ้งตอนนี้เลย... ตาพี่เรนหยีอย่างกับเม็ดก๊วยจี๊...มันตลกรู้ป่ะ..เวลาที่พี่ทำหน้าเป็นพระเอกซีรีย์เกาหลีน่ะ 555...."
"
อยากลงไปกลิ้งที่ถนนรึไง..ยัยแพนด้า...หุบปากแล้วนั่งเฉยๆ เถอะ""อ๊าย
!...มาว่าฉันเป็นแพนด้าหรอ....อย่างนี้ต้องโดนฟ้อนเล็บซ่ะแล้ว...นี่แน่ะๆ!!""
เฮ้ย!...เจ็บน่ะ...พี่ขับรถอยู่น่ะ...อย่าแกล้งกันสิ...""งั้นก็เลิกเรียกฉันว่าแพนด้าซ่ะที... เป็นแบบนี้ก็เพราะใครกันเล่า...คิดแล้วมันน่าเจ็บใจจริงๆเลย"
"ก็ใช้ให้เธอ..คิดมากล่ะ...ยัยแพน...เอ้ย
!...ยัยแจริ""เออๆ...ช่างฉันเถอะ...พี่รีบขับรถไปเลย...เดี๋ยวสายมันจะน่าเกลียด เครื่องลงตอน 10.50 น. กรุงเทพรถติดอย่างกับอะไร"
"อืม....."
***********************************
สนามบิน.....
"
อ๊ะ!...พี่...ประตูนี้...เห็นมั้ย บอกแล้วว่ารถติด...ยังขับเป็นเต่าคลานอยู่ได้...กลัวรถเจ๊ง ก็ไม่รู้ว่าจะขับมาทำไมกัน...นี่แล้วฉันดูเป็นไงบ้างล่ะ....ตลกมั้ย""
จะบ่นอะไรนักเล่า...ยังไงซ่ะก็มาถึง…แล้วก็ไม่สายด้วย...แล้วนี่ไม่คิดจะแต่งหน้าบ้างเลยรึไงเนี่ย...""ก็ฉันไม่ชอบกลิ่นเครื่องสำอางนิ...อีกอย่างทาแล้วมันหนาๆพิกล...มันตลกมากเลยรึพี่"
"ไม่หรอก...มันก็ดูธรรมชาติดี...อ๊ะ
!...นั่นมาแล้ว..." พี่เรนยกมือขึ้นชี้ไปข้างหน้า ฉันมองตามนิ้วโดยอัตโนมัติภาพที่เห็นเบื้องหน้า...
กลุ่มคน 6 คน กำลังมุ่งหน้ามายังที่เรายืนอยู่ เป็นผู้หญิงเสียหนึ่ง ซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นผู้จัดการส่วนตัวของนักร้องแน่ๆ
ส่วนข้างๆกันผู้ชาย 5 คนกำลังเดินมา แม้จะใส่แว่น ใส่หมวก ปิดหน้าปิดตาก็ตามที แต่รัศมีดาราก็เปล่งประกายเสียชัดเจน มันสุกสว่างเสียจนคนข้างๆ ต้องสะกิดกันดูเลยทีเดียว
นักร้อง 5 คน กำลังเดินเข้ามาใกล้ หิ้วกระเป๋าใบขนาดย่อมๆ มาคนละใบ 2 ใบ ภาพแบบนี้มันคุ้นๆน่ะเหมือนเห็นที่ไหน.....อ้อ
!...นึกออกล่ะ คุณเคยดูหนังเรื่อง Armageddon มั้ยล่ะ นั่นแหล่ะ ภาพที่แจริคนนี้กำลังดูอยู่มันแบบนั้นเลยแหล่ะ ในหัวคุณเหมือนได้ยินเสียงเพลงประกอบ พร้อมกับภาพท่าเดินสโลว์โมชั่น ที่พร้อมเพรียงกัน ทั้ง 5 คน โยกซ้ายที ขวาที อย่างนั้นเลยแหล่ะเฮ้ย
!...นี่ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย...."สวัสดีค่ะ ... " เสียงผู้จัดการคนนั้นดังขึ้น เรียกสติฉันกลับมาได้ทันท่วงที
"
อ๊ะ...เออ...ค่ะ...สวัสดีค่ะ..."ฉันเอ่ย ติดๆขัดๆ"สวัสดีครับ...คุณแจจิน...นี่ คุณคัง แจริ ที่จะรับหน้าที่ดูแลจัดการทุกอย่างครับ.. แจริ...นี่คุณแจจิน ผู้จัดการ..." พี่เรนกล่าวแนะนำ ทั้ง 2 ฝ่ายให้รู้จักกัน แม้จะพูดเกาหลีไม่ค่อยเก่ง แต่ก็ถือว่าใช้ได้เลยทีเดียว
"สวัสดีอีกครั้งค่ะ..ฉันคัง แจริ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ..ขอฝากตัวด้วยน่ะคะ..." หลังจากรวบรวมสติได้ ฉันก็เริ่มทำหน้าที่ไกด์สาวทันที
"
ค่ะ...เอ่อ...นี่คือ คนที่คุณจะต้องดูแลค่ะ...เอ้า!..แนะนำตัวกันที่ละคนเลยแล้วกัน " ผู้จัดการสาว ชี้ที่คนที่อยู่ใกล้มือสุด เริ่มแนะนำตัว"สวัสดีครับ ผมคิม จุนซู...ขอฝากตัวด้วยครับ" ว้าว
!...รอยยิ้มสดใสแบบนี้ ดูใกล้ๆน่ารักเข้าไปใหญ่เลย แก้มนวลๆนั่นน่าหยิกจริงๆ"สวัสดีครับ ผมปาร์ค ยูชอน ขอฝากตัวด้วยครับ" นี่ไง คนนี้ไง มิกกี้ ยูชอน คนที่ฉันประทับใจ เมื่อแรกเห็นน่ะ...เค้าเท่ห์จังเลย ดวงตาเค้าดูอบอุ่นมากๆเลยน่ะ รอยยิ้มแบบเพลย์บอยเจ้าสำราญ ถูกใจฉันจริงๆ หัวใจของฉันมันแทบจะระเบิดเลยสิน่า....
ส่วนคนต่อมา..อืม….จะบอกว่าว่าก็หล่อใช่..แต่ถ้าจะบอกว่าสวย ก็ใช่เลยล่ะ…รูปร่าง…แหม…อ้อนแอ้น อรชร เชียว…. แต่ก็น่ะ….ผู้ชายนิน่า…กล้ามเนื้อก็พอมีให้อยู่บ้างภายใต้เสื้อยืดพอดีตัวของเค้า ผิวขาวอย่างกับหิมะ เนียนกว่าฉันเสียอีก ท่าทางจะนุ่มน่าดู แหม…ชักอยากจะจับบางแล้วสิ
แล้วเค้าก็ถอดแว่นดำออกมา….โอ้ว!…ดวงตากลมโต ส่องประกายสุกสว่าง ลูกตาสีดำขลับ รับกับผม
ซอยแบบทันสมัยยาวระต้นคอ สีดำสนิท ดีจริง….."
สวัสดีครับ...ผมคิม แจจุง ขอฝาก....อ๊ะ!...สิว...""
อะไรน่ะ!...." ฉันได้ยินอะไรผิดไปรึเปล่าเนี่ย ... เค้าบอกว่า "สิว" แถมยังชี้มาที่จมูกฉันอีกด้วย"คุณมีสิวที่จมูกน่ะ...เม็ดใหญ่ซ่ะด้วย...แล้วตาก็คล้ำเป็นแพนด้าเชียว...555"
ได้ยินไม่ผิดแน่ๆ เค้าบอกว่าฉันเป็นสิว ที่จมูก แล้วก็เหมือนแพนด้าด้วย... ไม่น่าเชื่อ
! ฉันไม่เคยเป็นสิวเลยสักเม็ด ถ้าเป็นผื่นก็ว่าไปอย่าง แล้วอีตาคิม แจจุง ก็ควักกระจกลายเสือบานเท่าหน้าฉัน มาให้ฉันดูให้ตายเถอะ
!...มีสิวที่จมูกฉันจริงๆด้วย...น่าอายจริงๆ เจอกันครั้งแรก ฉันก็มีสิวติดที่หน้า แถมยังตาคล้ำเป็นแพนด้าอีกด้วย แต่นั่นมันไม่น่าอายเท่า ที่ให้ผู้ชายหน้าสวยๆมาชี้หน้าแล้วบอกว่ามี สิว ตาเหมือนหมีแพนด้าหรอกน่า….แล้วมันเพราะใครกันเล่า ที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้หน่ะ...เครียด สิวขึ้น นอนไม่หลับ ตาเลยคล้ำแบบนี้น่ะ
=_="แต่อีตานั่น ไม่มีมารยาทเอาเสียเลย ทำอย่างนี้กับผู้หญิงได้ยังไง...อ๊าย
!... ฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเนี่ย..ไม่สิ...จะเอาสิวไปไว้ที่ไหนต่างหากล่ะ...น่าอายๆ น่าอายจริงๆ"พี่แจจุง...มีมารยาทกับผู้หญิงหน่อยสิครับ...ต้องขอโทษแทนพี่ชายผมด้วยน่ะครับคุณคัง..." เสียงเด็กหนุ่ม ผิวสีน้ำผึ้งข้างๆอีตาไร้มารยาทนั่น พูดขึ้น
"สวัสดีครับ..ผมชิม ชางมิน...ขอฝากตัวด้วยครับ" ต้องบอกว่าเค้าดูหน้าเด็กกว่าคนอื่นจริงๆ แต่ตัวใหญ่โตที่สุดในกลุ่มเลยล่ะ แล้วก็ต้องยอมรับว่า ชางมินคนนี้ มีมารยาทกว่า อีตาหน้าสวยนั่นตั้งเยอะ
มาถึงคนสุดท้าย....
"สวัสดีแจริ
!!... พี่เรนด้วยค่ะ"เสียงสดใสดังขึ้นจากข้างหลัง เมื่อหันไปก็พบ ลิม แทยุน ยืนอยู่อย่างสง่างาม พร้อมโพสท่าได้โก้เก๋ราวกับนางแบบบนแคทว๊อคก็ไม่ปาน พ้อยส์ขาซ้าย ตามบุคลิกของสาวมั่น ทันสมัย เสียด้วยยัยคนนี้เรื่องแต่งตัวน่ะขอให้บอกเถอะ แฟชั่นเทรนไหน เธอตามทันหมด
"ยูโนว์ ยุนโฮ
!...กะแล้วไม่มีผิด ว่าจะต้องอยู่ตรงนี้กัน ฉันลิม แทยุน ยินดีที่ได้รู้จัก" เธอพูดจบ ก็ยื่นมือออกมา รอสัมผัสจากยุนโฮ ซึ่งก็แน่นอนว่าเค้าก็ต้องยื่นออกมาจับตามมารยาทสังคมเช่นกัน"เอ่อ...ขอโทษน่ะค๊ะ...นี่ ลิมแทยุน...เอ่อ...เป็นเพื่อนที่จะมาช่วยดูแลพวกคุณอีกคนหนึ่งค่ะ" ฉันรีบแก้ตัวไปได้น้ำขุ่นๆ แล้วก็ต้องกระทุ้งศอกใส่พี่เรน 2 -3 ครั้ง เมื่อพี่เรนยังยืนอึ้ง ไม่พูดอะไรสักคำ
"อ้อ
!...ใช่ครับ..คุณ ลิม แทยุน จะมาช่วยคุณคัง อีกแรงหนึ่งครับ""อ๋อ..ค่ะ..ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"
ผู้จัดการแจจินตอบ"อืม...สวัสดีครับ ผม ชองยุนโฮ..เป็นลีดเดอร์ของวงครับ ยินดีที่ได้รู้จัก แล้วก็ขอฝากตัวด้วยน่ะครับ...ถ้ามีข้อผิดพลาดประการใด ก็ขออภัยไว้น่ะที่นี้ด้วยน่ะครับ.. จากนี้ไปคงต้องรบกวนคุณ แจริ และคุณ แทยุน ช่วยแนะนำด้วยน่ะครับ"
อืม...สมกับเป็นลีดเดอร์จริงๆ พูดเก่ง ดูมาดเป็นผู้นำมากว่าคนอื่นๆจริงๆด้วย....
"พวกคุณมากันเหนื่อยๆ...เดี๋ยวยังไงไป ที่พักเลยดีกว่าน่ะคะ จะได้พักผ่อนกันก่อน แล้วจะได้คุยกันถึง โปรแกรม อื่นๆต่อไปค่ะ ยังไงเชิญทางนี้น่ะคะ..อ้อ..คุณแจจุงคะ...นี่ค่ะ...กระจก ขอบคุณมากคะ...รวมทั้ง ขอบคุณที่เป็นห่วง สิว ที่จมูก และตา ของฉันด้วยน่ะค๊ะ...." ฉันโค้งให้เล็กน้อย แสดงความขอบคุณ อย่างสุดซึ้ง พร้อมกับปรายหางตาให้เล็กน้อย ไม่รู้ว่าเค้าจะอ่านความหมายออกมั้ย ว่ามันหมายถึงอะไร
"
เชิญทุกท่าน ตามมาทางนี้เลยค่ะ" ฉันผายมือ ให้อย่างสุภาพ พร้อมเดินนำทางไปยังรถตู้ที่จอดอยู่ทางด้านหน้าฉันต้องระงับอารมณ์โมโหไว้ให้แนบเนียนที่สุด ต้องระวังไม่ให้ระเบิดออกใส่หน้าใครบางคนที่เป็นห่วงฉันจนมากเกินไป
-_- +นี่แค่เจอกันครั้งแรก ก็ทำฉันอายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนีเลยเชียว..แล้วอีก 2 เดือนต่อไปนี่ ฉันจะทำยังไงดีเนี่ย
!!...**********************************************
หนุกมั้ยค๊ะ......หวังว่าคงถูกใจน่ะค๊ะ...อิอิ
ความคิดเห็น