ENVY LOVE {HANCHUL WONHYUK KYUMIN FT.KH KT}

ลำดับตอนที่ #3 : [ENVY LOVE] ::: CHAPTER 1 :::

Chepter 1
�
In present�time

���

เฮ้ออ� ….� ไม่ได้เรื่องซักคน �!!!!

�

“ ไอ้แค่การแกะรอยมาเฟียคนนึงมันจะยากเย็นขนาดนั้นเรยหรือไง !!!! ”

�

เสียงแหลมๆของหนุ่มหน้าสวยดังลั่นทั่วห้องเมื่อลูกน้องของตนไม่สามารทำงานให้บรรลุผลตามเป้าหมาย� ทำเอาเหล่าชายชุดที่ได้ขึ้นชื่อว่าเปนลูกน้องนั้นได้แต่ก้มหน้ารับชะตากรรมครั้งนี้

�

“ โธ่...คุณ ฮีชอลครับ ก็การคุ้มกันของมันแน่นหนาซะขนาดนั้น กว่าจะได้รูปมาพวกผมก็แทบเอาชีวิตกันไม่รอดแล้วนะครับ ” ������������������������������

�

“ไม่ต้องมาย้อนชั้นเลยนะ ! �ทำงานไม่ได้เรื่องซักคน รีบออกไปเลยนะก่อนที่ชั้นจะโมโหไปมากกว่านี้ ออกไป !! ”� ฮีชอลตวาดลั่นห้อง จนทุกคนต้องสดุ้งโหยง� ....ทำไมถึงได้น่ากลัวขนาดนี้วะ....

�

จบคำของคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเปนเจ้านายเท่านั้น เหล่าบรรดาลูกสมุนหน้าเหี้ยมก็ได้แต่รีบกุลีกุจอกันออกจากห้องทำงานของฮีชอลไปอย่างไม่มีใครรอใคร ขืนรอมีหวังได้กลวยเป็นศพอยู่ในห้องนั้นแน่

�

�

�

“ เฮ้อ......”� เสียงถอนหายใจดังขึ้นท่ามกลางความเงียบในห้องทำงานสุดหรู

�

ฮีชอลทิ้งตัวลงบนโซฟาตัวโปรดอย่างเหนื่อยอ่อน ยกแขนข้างนึงขึ้นก่ายหน้าผาก พลางใช้ความคิดที่ไม่มีทีท่าว่าจะได้หยุดใช้เลย

�

.....ลีฮันกยอง งั้นหรอ.....

�

พึมพำในใจ ในตาเรียวสวยจับจ้องไปที่ชายหนุ่มแว่นดำในภาพ รูปร่างสมส่วนกับใบหน้าหล่อเหลาแบบลูกครึ่งจีนอันโดดเด่น ที่ทำให้ผู้คนหลงใหลได้ไม่ยาก ยิ่งโดยเฉพาะพวกผู้หญิงแล้วล่ะก็คงไม่ต้องพูดกันเลย

�

“ หึ ! “

ยกยิ้มที่ริมฝีปากก่อนจะคิดอะไรได้

�

.....น่าสนใจดี.....

.....สงสัยงานนี้� �คิม ฮีชอล คนนี้คงต้องลงมือเองซะแล้วสิ.....

�

�

�

�

รถสปอร์ตคันหรูแล่นเข้ามาจอดใจกลางคฤหาสในแถบชานเมืองกรุงโซล ทันทีที่รถจอดสนิด...

ประตูบานหรูก็เปิดออกพลันปรากฏร่างอวบของหนุ่มหน้าหวาน ที่สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวบางกับกางเกงเอวต่ำที่ต่ำมันอดกลัวไม่ได้ว่ามันจะหลุดลงมา������

�

มือขาวกดล็อกรถที่รีโมตคอนโทรลอันเล็กในมือ ก่อนที่จะเดินไปที่ประตูบานใหญ่ของคฤหาสซึ่งตั้งอยู่อีกฝั่งของโรงรถ� ทันทีที่ก้าวเท้าเข้าบ้านเสียงนึงก็ทักขึ้นมาพร้อมกับปรากฎร่างของเจ้าของเสียง

�

” พี่ซองมิน ! อะไรกันเพิ่งจะ 4 ทุ่มเอง พี่กลับเร็วไปรึเปล่า ? “

�

�

“ อืม...วันนี้เบื่อๆน่ะ เลยอยากกลับมานอนเอาแรงมากกว่า “ ซองมินว่าพลางมองไปที่น้องชายคนเล็ก� “ แล้วนายล่ะ จะไปไหนอีกล่ะเนี่ยฮยอกแจ ?”

�

คนที่โตกว่าถามบ้างเมื่อเห็นน้องชายคนเล็กของตนอยู่ในชุด เสื้อไหมพรมถักแขนยาวสีดำคอกว้างเผยให้เห็นไหล่ขาวเนียนกับกางเกงยีนขาเดฟสีซีด แถมเตรียมตัวจะออกจากบ้านเต็มที่

�

�.....ไม่ต้องบอกก็รู้.....

�

“ นัดกับดงเฮไว้น่ะครับ วันนี้มันเซ็งๆยังไงก็ไม่รู้”

�

…..นั่นไง ว่าแล้ว... มันเซ็งได้ตลอดปีตลอดชาติ.....

�

“ อย่ากลับให้มันสายนักหละเดี๋ยวถ้าพี่ฮันคยองรู้เข้าก็โดนว่าอีกหรอก ครั้งที่แล้วไม่เข็ดรึไง ? “��

�

ฮยอกแจได้แต่เบ้ปากพลางยักไหล่อย่างไม่สนใจนักกับคำพูดของซองมิน

�

“ พี่ฮันคยองหรอ...ชิ!� ผมไม่กลัวหรอก เดี๋ยวทำเป็นร้องไห้นิดๆหน่อยๆก็หายโกรธเองแหละฮะ “��

�

ยิ้มให้ซองมินทีนึงเจ้าตัวแสบก็เดินไปขึ้นรถคันหรูของตนเองทันที� �ทางด้านซองมินก็ได้แต่ส่ายหน้าให้กับ นิสัยความรักสนุกของน้องชายตัวเอง

�

…..เฮ้อ� ถ้าพี่ฮันคยองรู้ว่าแกแต่งตัวแบบนี้ออกจากบ้านมีหวังได้โดนฆ่าแน่ฮยอกแจเอ๊ย ใครๆก็รู้ว่า มังกรตัวนี้น่ะหวงน้องขนาดไหน…..

ทันทีที่ถึงที่นัดหมายซึ่งก็คือผับชื่อดังแห่งหนึ่งในใจกลางกรุงโซล ฮยอกแจปรายตามองสถานที่แล้วยกยิ้ม

�

.....ทงเฮ มันเลือกที่เก่งเหมือนเคย.....

�

เสียงเพลงแนวคลับเฮาส์ดังกระหึ่มไปทั่วบริเวณภายในของตัวผับ บวกกับบรรยากาศที่มีแสงสว่างเพียงน้อยนิดทำให้การหาตัวเพื่อนรักอย่างอีทงเฮเป็นไปได้ยากมากยิ่งขึ้นสำหรับฮยอกแจ

�

“ ทำไมไม่รับโทรศัพท์เนี่ยทงเฮ ! “ บ่นอย่างหัวเสียพลางกดโทรศัพท์เพื่อโทรออกอีกครั้ง แต่ผลตอบรับก็ยังเหมือนเดิมคือไม่มีคนรับ นั่นยิ่งทำให้ฮยอกแจอารมเสียมากขึ้นกว่าเดิม

�

“ เต้นด้วยกันซักเพลงไหมครับ ? “

�

เสียงหนึ่งดังขึ้นที่ริมใบหูของร่างขาวพร้อมกับสัมผัสที่เอวบางของตน ฮยอกแจหันควับมองผู้เป็นเจ้าของการกระทำ

�

“ นะครับ คนสวย มาคนเดียวไม่ใช่หรอ...คืนนี้ให้ผมเลี้ยงนะ “ พูดต่อแถมยังลูบเอวของร่างบางไปมา

�

พวกชั้นต่ำ ! กล้าดียังไงถึงมาสัมผัสร่างกายของเขา

�

“ ต่ำ !! ก่อนที่จะมาเลี้ยงฉันช่วยดูตัวเองด้วยเถอะว่ามันต่ำแค่ไหน� “

�

“ แก... “

�

“ แล้วช่วยกรุณาอย่าเอามือโสโครกแบบนี้มาถูกฉันอีก มันน่าขยะแขยง “

�

พูดเสียงเฉียบก่อนจะสะบัดตัวออกแล้วใช้ฝ่าเท้าถีบชายคนนั้นให้ล้มลงไปนอนกองอยู่กับพื้นแล้วตามมาเหยียบ

ลงบนแผงอกนั่นอีกครั้ง สร้างความตกใจแก่ผู้คนในบริเวณนั้นเป็นอย่างมาก

�

“ อะ...อะไรกัน แค่จับนิดจับหน่อย... โอ๊ย !!! “ ชายหนุ่มร้องเสียงหลงเมื่อเท้าเล็กทว่าแข็งแกร่งเหยียบเน้นย้ำลงบนแผงออกอีกครั้ง

�

ฮยอกแจใช้ปลายเท้าบดขยี้ลงไปอย่างไม่มีความปราณี ไม่สนใจว่าใบหน้าของผู้โชคร้ายจะเหยเกเพราะความเจ็บปวดเพียงใด

�

“� หึ ! จับนิดจับหน่อยงั้นหรอ...ฉันจะบอกอะไรให้เอาบุญนะ คนอย่างฉันถ้าไม่อนุญาติใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะได้แตะ เข้าใจมั้ย !! “

“ ขะ...เข้าใจ ครับ “ ใบหน้าซีดเผือกบ่งบอกความกลัวอย่างถึงที่สุด

�

เสียงจอกแจ้กจอแจของคนรอบข้างดังขึ้นแต่ก็ยังไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่ง ฮยอกแจแสยะยิ้มที่มุมปากปรายตามองคนรอบข้างอย่างหาเรื่องพลางมองหาเพื่อนรักไปด้วยในตัว นัยตาสวยตวัดกลับมามองคนที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของตนอีกครั้งก่อนจะตัดสินใจปล่อยให้เป็นอิสระ ชายหนุ่มรีบพยุงตัวขึ้นเพื่อตั้งหลักให้ห่างออกจากคนตัวเล็ก

�

“ ฝากไว้ก่อนเถอะแก !! “ พูดจบก็รีบวิ่งออกไปทันที

�

�

พวกไม่เจียมตัว !!

�

�

แต่ก่อนที่ร่างบางจะได้ทำอะไรเสียงหวานๆแสนคุ้นหูก็ดังขึ้นจากข้างหลัง ฮยอกแจหันไปมองอย่างค้อนๆให้กับเพื่อนรักที่เพิ่งจะมาโผล่มาเอาตอนนี้

�

“ ฮยอกแจ ฉันหาแกตั้งนานหายไปไหนมาเนี่ย� เอ๊ะๆ หรือว่าแอบนัดใครไว้ ฮั่นแน่ ! ใช่มะ บอกมาเลยนะๆ “

�

ปลาทงเฮชี้นิ้วไปที่เพื่อนสนิทอย่างคาดโทษ ก่อนที่จะถูกมือเรียวปัดมันออกไป

�

“ นัดไว้บ้านแกสิ ฉันหาแกไม่เจอต่างหาก โทรศัพท์ก็ไม่รู้จักรับ แถมแกยังทำให้ฉันเจอไอ้พวกสวะอีก อารมณ์เสียเป็นบ้า “

�

“ น่าสงสารจัง....”

�

“ อะไร “

�

“� ไอ้คนที่มันเจอแกน่ะมันน่าสงสารจัง “ ทงเฮว่าพลางทำหน้าทำตาซะจนฮยอกแจนึกหมั่นไส้อยากจะบิดให้หัวหลุดออกจากคอเล็กๆนั่นเสียให้ได้แต่ติดที่ว่ามันเป็นเพื่อนนี่สิ

�

“ อีทงเฮ...นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นเพื่อนกันนะ “

�

“ ฮ่าๆ “ ขำเบาๆในลำคอก่อนเอ่ยต่อไปอย่างไม่นึกเกรงกลัว “ ลีฮยอกแจ ก็แกน่ะมันร้ายซะขนาดนี้ฉันล่ะสงสัยจริงๆว่าใครน้า .......จะมาปราบแกอยู่ คิกคิก “

�

“ อะไรของแก ใครหน้าไหนมันก็เอาฉันไม่อยู่ทั้งนั้นนั่นแหละ ! “ พูดแล้วเชิดหน้าตามสไตล์คนรั้น

�

“ เออ แล้วฉันจะคอยดู� ฮิฮิ “

�

“ ตามใจแก “

�

ทงเฮขำพรืดเมื่อเห็นท่าทางของเพื่อนรักที่เดินนำออกไป�

ไก่ฟ้าตัวนี้ท่าทางพยศน่าดูเลยแฮะ ปลาอย่างเขาล่ะกลุ้มแทน !!

�

�

�

�

�

�

����

�

�::� MAZZIO'S ::

ผับหรูในย่านคนรวยที่เฉพาะของเหล่าบรรดาไฮโซเท่านั้น

ถ้าจะถามว่าคนธรรมดาเข้าได้รึเปล่านั้น คำตอบคือ...ได้

แต่จะมีปัญญาจ่ายค่าเครื่องดื่มรสเลิศที่เริ่มต้นจากราคาแสนวอนรึเปล่านั้นคงต้องไปคิดกันเอาเอง
เพราะถ้าไม่มีเงินแทนที่จะได้ไปโรงพักอาจจะต้องไปอยู่โรงพยาบาลแทนก็เป็นได้

�

บรรยากาศภายในก็คล้ายๆกับผับทั่วไป แต่จะต่างกับผับทั่วไปก็ตรงที่ ที่นี่จะให้ความเป็นส่วนตัวได้มากกว่าผับทั่วไปอยู่ซักนิด�มีเสียงเพลงคละเคล้ากับกลิ่นแอลกอฮอล์จากเครื่องดื่มแสนราคาแพงที่ถูกสั่งออกมาให้แขกได้ลิ้มรสแก้วแล้วแก้วเล่าอย่างต่อเนื่อง

�

“ วันนี้เรียบร้อยดีใช่ไหม ? “

�

“ ครับคุณฮันคยอง เรียบร้อยดีทุกอย่างครับ แต่... “

�

“ แต่... แต่ อะไร ? “

�

ฮันคยองขมวดคิ้วรอฟังคำตอบจากผู้เป็นลูกน้องซึ่งมีตำแหน่งเป็นผู้จัดการของผับแห่งนี้

�

“ บาเทนเดอร์มือดีของผับเราเพิ่งจะโทรมาขอลาหยุดอย่างกระทันหันน่ะครับ ผมเพิ่งจะทราบตอนใกล้เวลาเปิดผับพอดี ทำให้หาคนมาแทนไม่ได้ทันน่ะครับ เพราะฉะนั้นวันนี้เราเลยเหลือบาเทนเดอร์แค่ 4 คนครับ “

�

ผู้จัดการตอบแล้วก้มหน้านิ่งไม่กล้าเงยขึ้นมองเจ้านายใหญ่ เพราะกลัวจะโดนตวาดเหมือนทุกๆครั้งที่ผ่านมา

�

“ ไล่มันออกไปซะ “

�

“ คะ...ครับ “

�

“ หาบาเทนเนอร์ฝีมือดีมาแทนให้ได้เร็วที่สุด ส่วนวันนี้ฉันจะให้ซองมินมาทำหน้าที่นี้แทนไปก่อน� แล้วอีกอย่างบอกพนักงานทุกคนในผับนี้ด้วยว่าถ้าทำตัวไร้ความรับผิดชอบแบบนี้ล่ะก็...มันอาจจะไม่มีที่ซุกหัวนอนก็ได้ “

�

“ ครับๆ !คุณฮันคยอง “

�

ปรายตามองผู้เป็นลูกน้องเดินออกไปซักพักฮันคยองจึงหยิบโทรศัพท์เครื่องบางเฉียบขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกงเพื่อติดต่อหาผู้เป็นน้องชายทันที

�

ตู๊ด...ตู๊ด...ตู๊ด...

[ �ซองมินพูดครับ� ]

“ นี่พี่เองนะ นายว่างรึเปล่าตอนนี้ ? “

[� ครับ ผมว่าง มีอะไรรึเปล่าฮะ ? ]

“ มาเป็นบาเทนเดอร์ที่ผับให้หน่อยสิ ตอนนี้ขาดคนน่ะ “

[� ผมเข้าใจแล้วฮะ เดี๋ยวจะรีบไป �]

“ อื้ม... “

ติ๊ด !

�

ว่าจบปลายสายก็ถูกตัดไป ร่างสูงเก็บโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋าอย่างเดิมก่อนที่จะนั่งลงบนโซฟาหรูสีแดงสดที่ตั้งอยู่ชั้นที่สองของผับซึ่งเป็นส่วนวีไอพีพลางใช้สายตาคมจ้องมองไปยังฟลอร์เต้นรำด้านล่างแล้วสายตาก็ไปสะดุดกับสิ่งหนึ่งเข้าซึ่งเป็นเวลาพอดีกับที่คนข้างล่างเงยหน้าขึ้นมาสบตากับตนพอดี

�

‘ สวย �‘ คำแรกที่ผุดขึ้นมาในหัวของฮันคยองคงจะเป็นคำอื่นไปไม่ได้นอกจากคำๆนี้� ถึงจะอยู่ถึงชั้นสองแต่ร่างสูงก็ยังคงเห็นความสวยที่มันกระแทกตาเขาเข้าอย่างจังอยู่ดี ร่างบอบบางราวอิสตรีในชุดเสื้อคอปาดสีแดงสดที่กำลังพริ้วไหวไปตามการออกท่าทางบนฟลอร์ กางเกงหนังเนื้อดีรัดรูปช่วยเน้นให้เอวยิ่งดูคอดกิ่วนั่นน่าหลงใหลมากขึ้น� ริมฝีปากอวบอิ่มลือบลิปกลอสมันแวววาวยั่วยวนให้ผู้ได้เห็นอยากเข้าไปสัมผัส.....รวมทั้งเขาด้วย

�

ท่าทางคืนนี้คงไม่น่าเบื่อหมือนทุกคืนแล้วสินะ ... ฮันคยอง






**********
มาอัพตอนที่หนึ่งให้แร้ว
ส่วนตอนที่สามคงต้องรอกันซักพักนะคะ ^^

แต่เรื่องนี้รับรอง เคะ แรง !!!
555.


สำหรับคนที่ถามถึง ซีวอน กับ คยูฮยอน
ว่าหายไปไหน
ตอนหน้าออกน๊ะคะ

ช่วยเม้นกันด้วยน๊ะค๊า !!
ถ้าเม้นไม่ถึง13ไม่อัฟนะค่ะ

�

�