คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : # My Destiny # = "Prince of soli"
Ch.4 Prince of soli
“อะแฮ่ม เอ่อ ฉันเข้ามาขัดจังหวะอะไรพวกเธอรึเปล่า?”
เสียงกระแอ่มไอที่ดังมาจากทางประตูห้องชมรมเรียกให้ร่างบางที่ดูจะนิ่งไปหลังจากที่เกือบจะถูกคนที่คิดว่าเป็นเพื่อนใหม่ของตนจูบ แต่อาจจะเพราะร่างบางเป็นคนที่มองโลกในแง่ดี จนทำให้คิดว่าเมื่อกี้เป็นแค่การทำแผลของร่างโปร่งข้างนี้จนทำให้ไม่ติดใจ หรือคิดสงสัยอะไรต่อ และหันไปสนใจร่างสูงผู้มาใหม่แทน ใครกันอีกล่ะเนี้ย? ร่างบางมองหน้าผู้มาใหม่อย่างฉงน เพราะพวกเขาไม่เคยเจอหน้ากันมาก่อนนะสิ เอ๊ะหรือว่าจะเป็นเพื่อนจิน ว่าจบก็หันไปมองหน้าจินที่มองไปยังผู้มาใหม่เช่นกัน แต่ดูเหมือนเธอจะคิดผิด
เพราะร่างโปร่งทำเพียงหันหน้ามามองหน้าเธอเป็นเชิงถามว่ารู้จักกับบุคคลตรงหน้าไหม ผลก็คืออาการส่ายหน้าปฏิเสธของใบหน้าหวาน
“อ่า เอางี้ดีไหม พวกเธอเลิกจ้องหน้ากันแล้วหันมาถามฉันเองดีกว่าไหม??”
“อ่า....... แล้วเธอเป็นใครหรอ?” หลังจากจบคำร่างสูงผู้มาใหม่ จินก็เอ่ยปากถามร่างตรงหน้า
“ฉันชื่อ เยอิน จองเยอิน หรือปริ้นซ์ที่คนเขาเรียกกันอะ อยู่ปี 1 อ่าน่าจะชั้นเดียวกับพวกเธอนะ ใช่ไหม? ยินดีที่ได้รู้จักนะ^^” ร่างสูงแนะนำตัว
“ฉันชื่อ จินนะ เป็นควีน ส่วนนี่ยู จิเอคิงของพวกเรา” เป็นจินที่มีการตอบสนองและตอบกลับเยอินไป เมื่อหันมามองร่างบางที่ยืนอยู่ข้างๆ กลับเกิดอาการใบ้กินไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
เมื่อกี้มันไม่ได้ตั้งใจมองนี่นา เลยมองหน้าไม่ชัด แต่อะไรกันนะ ฉันว่าควีนอย่างจินก็ว่าดูดีแล้วนะ พอมาเจอปริ้นซ์เข้าไปอีกคน ฉันจะเหลืออะไรเนี่ย ควีนกับปริ้นซ์หน้าตาดีกันหมดเลยอ่า แล้วยัยเด็กหน้าตาบ้านๆแบบฉันที่มีดีแค่เรื่องเรียนมาเป็นคิงได้ไงเนี่ยยย!! คิงเลยนะ! คิงเชียวนะ! เอ๊ะ! คนที่มาเป้ฯคิงก็ต้องฉลาดไม่ใช่หรอ มันก็ถูกแล้วนี่ ฉันเรียนเก่งก็เป็ฯคิง ก็ถูกแล้วนี่!!!
ควีนผู้มีรูปร่างโปร่ง ดวงตาที่ดูคมหางตาที่ตกเล็กน้อย และริมฝีปากที่ไม่บางและไม่หนามาก มันเป็นส่วนประกอบที่ลงตัวและทำให้ใบหน้าของจินมีเสน่ห์ในแบบที่ผู้หญิงหลายคนอยากจะมีแบบเธอเอามากๆ
ส่วนปริ้นซ์ผู้มีรูปร่างสูงกว่าทั้งเขาและจิน ใบหน้าที่เรียวยาว บวกกับดวงตาที่ไม่กลมมากแต่กลับดูดวงโต จมูกโด่ง กับริมฝีปากบาง ทำให้เยอิน ดูสวยเอามากๆ ตามแบบสาวหมวย
“จิเอ....จิเอ...... เฮ้! จิเอ”
“ฮะ ฮ๊ะ!” ร่างบางสะดุ้งกับการเขย่าพร้อมทั้งตะเบงเสียงแรงๆของจิน
“เป็นอะไร? ฉันว่าเธอค่อนข้างเหม่อบ่อยไปแล้วนะ”
“อ่อ เปล่าๆๆ ไม่มีอะไรหรอก แต่คิดว่า ปริ้นซ์ก็มาแล้ว แล้วปริ้นเซดล่ะ?”
ร่างบางไม่อาจจะบอกความจริงได้ว่าตนกำลังอิจฉาเครื่องหน้า และองค์ประกอบต่างของทั้งสองคนตรงหน้า เพราะนั่นเป็นความคิดที่เด็ก และทั้งสองก็เป็นเพื่อนเขา เราต้องไม่อิจฉาเพื่อนสิ ^^
“อ่อ ยัยนั่นนะหรอ อาทิตย์นี้คงมาไม่ได้อะ มาโรงเรียนอีกทีก็อาทิตย์หน้าอะ แต่ฉันก็ไม่รู้นะว่าวันไหน”
“เอ๊ะ เธอรู้หรอว่าเป็นใคร??”
ร่างบางถามอย่างสนใจเมื่อร่างสูงตรงหน้าทำถ้าเหมือนจะรู้จักบุคคลที่ จิเอกำลังพูดถึงอยู่ตอนนี้
“อ่อ รู้สิ ยัยนั่นเป็นเพื่อนฉันมาตั้งแต่ประถมแล้วนะ”
“เอ๊? แล้วๆ เธอสวยไหมอ่า?”
“สวยไหมหรอ ก็ได้มาเป็นปริ๊นเซดก็ต้องสวยอยู่แล้วล่ะ คงเกินคำว่าสวย แต่จะมาให้ฉันชมเพื่อนตัวเองมันก็แปลกๆอยู่นะ”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เมื่อถึงช่วงพักเที่ยงนักเรียนหลายคนก็เริ่มเข้ามาจับจองพื้นที่ในส่วนของโรงอาหารมากกว่าแล้ว ในช่วงเช้าที่ฉันถูกรังแกแต่จินเข้ามาช่วยไว้ได้ ทำให้ไม่ได้เข้าเรียนในช่วงเช้าเลยสักวิชาเดียวแต่ไปขลุกอยู่ในบัตเตอร์ฟลายแทน และนั่นทำให้เราได้พบกับเยอินสมาชิกคนใหม่ของกลุ่ม พวกเราเดิมมาถึงกลางทางเดินที่ทอดยาวไปจนถึงโรงอาหาร ฉันมาโรงอาหารที่นี่เป็นครั้งแรก ก็ทำให้อดตื่นเต้นไม่ได้ ก็จะให้มาได้ไง วันแรกที่มาเรียน ไม่มีเพื่อนไปกินข้าวนี่นา แถมยังโดน(จิน) หลอกเอาอีกต่างหาก
โรงอาหารของโซรีเป็นแบบข้าวถาด ให้นักเรียนต่อแถวกันเพื่อตักอาหารไปรับประทานกันที่โต๊ะ พวกเราสามคนเดินเข้าไปใกล้โรงอาหาร กลุ่มนักเรียนที่ยืนออกันแถวตู้เครื่องดื่มก็พากันหันมามองพวกเราเหมือนเจอตัวประหลาด เอ๊ะหรือไม่ประหลาด เพราะสองคนที่เดินตามหลังฉันมานะ พวกเขาหน้าตาดีเอามากๆเลยนี่ ไม่แปลก ที่คนพวกนี้จะมอง ฉันเดินไปเรื่อยๆจนเกือบจะถึง ที่ตักอาหาร ถ้ไม่ใช่เพราะมีคนเรียกเยอินซะก่อน
“ปริ้นซ์! ปริ้นซ์ค่ะ! ขอถ่ายรูปด้วยได้ไหมค่ะ?” นักเรียนหญิงผมสั้นหน้าตาน่ารัก คนหนึ่งเดินมาที่ข้างหลังของเยอินก่อนจะเรียกเธอเพื่อขอถ่ายรูปกับเธอ ดูท่าว่าน่าจะอยู่ชั้นปีเดียวกับพวกเรานะ
“ควีนด้วยนะคะ^^” ก่อนจะหันไปหาจินเพื่อที่จะถ่ายรูปกับเธอและเยอิน ร่างบางหันมามองเพียงครู่ก่อนที่จะเดินไปหยิบถาดเพื่อไปตักอาหาร แต่ก็ต้องหยุดเมื่อมีเสียงเรียกเช่นเธอเช่นกัน
“อ่า เธอ เธอน่ะ” ร่างบางหันมาตามแรงสะกิด นักเรียนหญิงผมเปีย ใส่แว่นคนหนึ่งเรียกเธอไว้ก่อนจะยื่นโทรศัพท์มาที่เธอ
“.........?”
“ทำหน้างงอะไรล่ะ ถ่ายรูปให้พวกฉันหน่อยสิ พวกฉันจะถ่ายกับบัตเตอร์ฟลายน่ะ”
เธอคนนั้นพูดจบก่อนจะพยักเพยิดไปทางเยอินและจิน อ่า.....ฉันเพิ่งรู้นะเนี่ย ว่านอกจากจะเป็นชื่อชมรมแล้วยังเป็นชื่อที่ใช้เรียกกลุ่มพวกเราในแต่ละชั้นปีด้วย
“อ่า...... ได้สิ” ร่างบางยิ้มก่อนจะรับโทรศัพท์เครื่องหรูของเธอมาเพื่อถ่ายรูป ร่เมื่อถ่ายเสร็จร่างบางก็ส่งคืนมันให้กับเจ้าของ แต่ก่อนที่จิเอจะได้เดินจากไป สาวผมเปียคนนั้นก็ได้กระซิบบางสิ่งกับเธอ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“เป็นอะไร ไปตัวเล็ก ไม่ร่าเริงเลย?”
ในเช้าวันที่สามของการเปิดภาคเรียน อากาศค่อนข้างสดใส แต่คงไม่ใช่อารมณ์ในตอนนี้ของร่างบางตาโต ใบหน้าหวานที่ตอนนี้ติดจะเซื่องซึม ไม่สดใสสะจน เพื่อนตัวสูงเอ่ยถาม
“เปล่า.....” เสียงเล็กตอบเหนื่อยๆ ก่อนจะหมอบลงที่โต๊ะของเจ้าตัว
“เปล่า แล้วทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ? ตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ หน้าแบบนั้นน่ะ”
“ก็....เปล่าจริงๆ แค่มีเรื่องคิดนิดหน่อย” ร่างเล็กตอบไปแบบส่งๆ ก่อนจะฟุบหน้าลงกับโต๊ะอีกครั้ง
“เฮ้อ.... ตามใจละกัน แต่เธอระบายกับฉันได้นะ แล้วนี่จินไปไหนแล้วละ?”
เมื่อหมดหนทางจะคาดคั้นเอาความจากคนสวยของกลุ่ม เยอินจึงถามหาเพื่อนอีกคนของตนแทน แต่แทนที่จะได้คำตอบจากริมฝีปากบาง กลับกลายเป็นความเงียบแทน ร่างสูงจึงลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องเงียบๆ
.
.
.
.
.
.
.
.
บนดาดฟ้าที่เงียบสงบ ไร้ร้างซึ่งผู้คน ของโรงเรียนแห่งหนึ่งในประเทศจีน สภาพที่เหมือนถูกปิดตายมานานเป็นปี กับโต๊ะที่ไม่ใช้แล้วก็ถูกนำมาเก็บไว้ที่นี่ ร่างสูงผู้มีแววตาว่างเปล่าเย็นชาที่บัดนี้ถูกเปลืองตาบางสีสวยนั้นบดบังอยู่ ผมยาวสรวยรับกับใบหน้ารูปไข่ถูกพัดไปตามสายลม ริมฝีปากบางเฉียบปิดสนิทในยามหลับใหลนั้น ร่างสูงผู้มีใบหน้าที่ไม่ว่าใครต่อใครเห็นก็ต้องหลงใหลราวต้องมนตร์ไม่ว่าชายหรือหญิง
ร่างทั้งร่างที่สวมชุดพละเอนไปกับพนังที่เหมือนจะถูกทำความสะอาดแล้วบางส่วน ช่วงขายาวถูกพาทออกไปตามพื้น
เปลือกตาสวยถูกเปิดขึ้นอีกครั้งหลังจากที่ประสาทหูรับรู้และได้ยินถึงเสียงออดเลิกเรียน
ที่ดังขึ้น ร่างสูงลุกขึ้นจากพื้นก่อนจะเดินลงบันไดไปที่ห้องเพื่อเก็บกระเป๋า......
Talk: 안녕 สาวๆคัมแบคแล้วววววว>< ง่อววววววววว เลยมาแต่งต่อออ ทายสิใครเอ่ยยย
งื่อออออออออออ รออออ เรารออปป้าอยู่น้าาาาา หลังจากรีแพคเก็จก็มาคัมแบคพร้อมสาวๆ
เถอะน้าาาาาา // เราอาจจะดองฟิคไปหน่อยแต่อย่าเพิ่งทิ้งกันน้าาาาา ถถถถถถ แล้วจะมาแต่งต่อน้าาค่ะ^^
ความคิดเห็น