คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : # My Destiny # = "King of soli"
Ch.3 King of soli
วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันที่สองแล้ว วันนี้อากาศปลอดโปร่งเหมาะแก่การเดินมาโรงเรียนเป็นที่สุด และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ฉันเดินมาโรงเรียน ก็จะนั่งรถมาทำไมให้เปลืองน้ำมันบ้านของฉันอยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนมากนัก และมันดีมากที่จะเดินมาโรงเรียน เพราะนอกจากจะได้ออกกำลังกายแล้วฉันยังไปอากาศบริสุทธิในตอนเช้าด้วย เห็นไหมล่ะมีแต่ได้กับได้ ฉันเดินมาสักพักก็มาถึงหน้าโรงเรียน
การได้มาโรงเรียนทำให้ฉันไม่เหงา ถึงแม้ฉันจะยังไม่มีเพื่อนคุยเลยก็เถอะ อ่ะ! ลืมไป จินไงเพื่อนใหม่ของฉัน ว่าแต่ยังไม่มาโรงเรียนหรอ? ก็ไม่นิกระเป๋าก็อยู่นี่แล้วหายไปไหนของเขานะ ร่างบางก้มมองนาฬิกา อีกนานกว่าจะได้เวลาเรียนร่างโปร่งของเพื่อนใหม่อาจจะไปทุระอย่างอื่นอยู่มั้ง ร่างบางเดินทอดน่องไปอาคารทางด้านซ้ายของตึกกลาง ซึ่งตึกนี้จะมีดาดฟ้าและเธอคิดว่าอยากจะไปสำรวจมันสักนิด น่าจะเป็นที่ ที่สงบที่หนึ่งเลยก็ได้ แต่ร่างบางก็ตัดสินใจเดินเลี้ยวเข้าไปทำธุระในห้องน้ำก่อนที่จะไปยังดาดฟ้านั้น
ร่างบางเดินออกมาล้างมือหน้ากระจกและเช็กความเรียบร้อยต่างๆของตัวเองก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำ
“นี่!!! เธอ!!! ”
ต่ออออออออ
ร่างบางหันไปตามเสียงเรียกพร้อมแรงกระชากที่แขนตน มันทั้งรุนแรงและน่าตกใจ ร่างของเธอเซถลาไปด้านหน้านิดหน่อย จนเกือบจะชนเข้าที่หญิงสาวตัวสูงข้างหน้า และเมื่อจิเอเงยหน้ามองไปชัดก็ได้เห็น กลุ่มหญิงสาวประมาณ 3-4 คน ล้อมรอบเธอไว้
“ชะ-ใช่ ทำไมหรอ?” ร่างบางตอบออกไปอย่างงุนงงกับเหตุการณ์ตรงหน้า
“ตามพวกเรามาสิ” หญิงสาวร่างสูงผู้บีบข้อมือของเธอไว้บอกเพียงแค่นั้นก่อนจะจูงกึ่งกระชากให้ร่างบางเดินตามเธอไป พวกเฮเดินมาสักพักก่อนจะเป็นทางที่ต้องขึ้นบันไดไปที่ไหนสักแห่ง แต่เธอขอเดาว่าน่าจะเป็นดาดฟ้าที่เธอคิดจะมาก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้สถานการณ์กลับทำให้เธอไม่อยากที่จะรู้จักสถานที่แบบนี้เลย
เมื่อมาถึงที่หมายและใช่เธอเดาถูกมันคือดาดฟ้าจริง แต่มันต่างจากที่เธอคิดไว้มากโข เพราะสถานที่แบบนี้มันไม่ต่างจะดาดฟ้าร้างไว้เก็บของเลยสักนิด กำแพงที่มีรอยตะใคร่น้ำเกาะ ดูเก่าจนอยากจะทาสีให้ใหม่ พื้นที่ดูท่าจะผ่านมาหลายฤดูโดยไม่ได้ถูกเก็บกวาดเลยสักนิด ฉันโดนผูหญิงตรงหน้าผลักเข้าหากำแพงก่อนที่พวกเธอทั้งหมดจะเข้ามารุมล้อมรอบตัวของฉัน
“คิดว่าเป็นคิงจะทำอะไรก็ได้งั้นหรอ?” หญิงสาวร่างสูงที่เป็นลากฉันมา เปิดปากพูเป็นคนแรก แต่ประดยคแรกของเธอทำให้ฉันมึนงงมาก ฉัน....ไปทำอะไรอย่างนั้นหรอ
“อย่ามาทำหน้าเหมือนไม่รู้อะไร” หญิงสาวอีกคนพูดขึ้นเหมือนจะรู้ว่าฉันคิดอะไร แต่เหมือนเธอจะรู้ไม่หมดนะ ก็ฉันไม่รู้จริงนิ!!!
“เลิกทำหน้าใสซื่อเหมือนจำไม่ได้ว่าเมื่อวานตอนเที่ยงน่ะ เธอไปอ่อยใครมา ไปสำออยใส่ใครมาล่ะ!! ถึงแม้จะเป็นคิงก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องคู่กับควีนเสมอไปหรอกนะ!!!” พวกเธอเริ่มพูดอย่างยาวเหยียดจนจิเอเริ่มใจเสีย เธอไปทำอะไรแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่? แล้วควีนคือใครเธอยังไม่รู้ด้วยซ้ำ
“เอ่อ.... คือ ฉันจำได้ว่าฉันไม่เคยทำแบบนั้นนะ แล้วคะ.....”
“ไม่ต้องมาพูด! คนทั้งโรงเรียนเขารู้กันไปทั่วแล้วว่าเมื่อวานเธอสำออยให้ควีนอุ้มเธอไปห้องพยาบาล!”
ห๊ะ!!
เดี๋ยว ควีน? อุ้ม?
อะไรกัน? ฉันงงไปหมดแล้วนะ
“ถ้ายังไม่อยากเจ็บตัว เลิกยุ่งกับควีนสะ!!!! ไม่งั้นล่ะก็......”
“!!!!!”
“!!!!!” หญิงสาวร่างสูงเงื้อมือขึ้นเตรียมจะตบร่างบาง แต่ก็ต้องชะงักค้าง ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ เธอหน้าซีดเมื่อมองคนตรงหน้าที่คว้าแขนของเอเอาไว้ ทะ ทำไม มาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ เมื่อกี้ก็ไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าก้าวมา หรือเสียงขึ้นบันไดด้วยซ้ำ เสียงเปิดประตูก็ไม่มี ทำไมคนๆนี้ถึงอยู่ที่นี่ ทำไมควีนของพวกเธอถึงมาอยู่ที่ดาดฟ้าได้?
“ทำไมหรอ เธอจะทำอะไรคิงของฉันงั้นหรอ?” เสียงที่ทั้งเรียบเฉยและเย็นชาถูกเปล่งออกมา ด้วยคนที่พวกเธอเรียกเขาว่าควีน ควีนผู้มีใบหน้าที่เรียบเฉยและสายตาที่ว่างเปล่า แต่เธอกับมีแฟนคลับเกือบครึ่งของโรงเรียน ร่างสูงของหญิงสาวที่ถูกกำข้อมือไว้สั่นเทาด้วยความกลัวแต่ตกใจยังไม่หาย หน้าของเธอซีดจนเกือบขาว เมื่อจ้องตากับร่างโปร่งตรงหน้าตน
“คะ-ควีน”
“ว่าไง? จะทำอะไรเพื่อนฉันงั้นหรอ?” อะไรกันคนที่มาช่วยเธอคือควีนอย่างนั้นหรอ? แต่ไม่ทันได้สงสัยนาน จิเอเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินคำว่า เพื่อนออกมาจากปากของผู้ที่ถูกเรียกว่าควีน
“จะ-จะ จิ-จิน!!” ห๊ะ!!! จินเองหรอที่เป็นควีน!!!!
ต่ออออ
จนถึงตอนนี้ฉันยังไม่หาย ตกตะลึงกับสถานะที่ฉันเพิ่งจะรู้ของเพื่อนใหม่คนนี้ จริงๆฉันคิดว่าฉันควรจะทำใจชินได้แล้วนะ แต่มันก็อดที่จะตกใจไม่ได้ ตั้งแต่ที่เข้ามาในโรงเรียนนี้ที่ฉันคิดว่ามันดีละสงบสุข กลับต้องเจอเรื่องตกใจไปหลายเรื่องทั้งที่เพิ่งจะเข้ามาในรั้วของโรงเรียนนี้ได้แค่สองวันเอง ถึงบางเรื่องมันจะเป็นเรื่องน่าตกใจที่น่ายินดีก็ตามเถอะ เช่นเรื่องที่ฉันได้สิทธิไปตามหารักแท้ เอ้ย! ไปเรียนต่างประเทศต่างหาก แถมเรื่องที่จินเป็นควีนก็ไม่น่าตกใจเท่าฉันเป็นคิงหรอก....... คิดว่านะ
ในขณะที่เดินตามร่างโปร่งอยู่สักพัก ทำให้คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย จินก็พาฉันมาที่ห้องๆหนึ่ง ซึ่งหน้าจะเป็นห้องชมรมอะไรสักอย่างในโรงเรียนและดูท่าร่างโปร่งตรงหน้าจะคุ้นเคยที่นี่ดีเหลือเกิน เพราะท่าทางที่รู้ไปสะหมดว่าอะไรอยู่ตรงไหนของเขาทำให้ฉันคิดแบบนั้น
“ที่นี่..... ที่ไหนหรอ?” แนเปล่งเสียงถามจินออกไปอย่างแผ่วเบาเพราะกลัวขัดจังหวะการหาบางสิ่งของเขา จินเงยหาจากลิ้นชักตรงหน้าก่อนจะหันมามองหน้าฉันเป็นเชิงถามว่าพูดกับเขาหรือ ก่อนจะหยิบกล่องปฐมพยาบาลมาที่ตรงหน้าฉัน
“ก็....ที่นี่ห้องชมรมของพวกเราไง” จินตอบแค่นั้นก่อนที่จะเปิดกล่องพยาบาลแต่เตรียมชุดทำแผลและทายาให้ฉัน
ฉันมีชมรมตั้งแต่เมื่อไหร่?
ร่างโปร่งตรงหน้าเลยเงยหน้าขึ้นมาอีกรอบ และหน้าตาที่ดูจะสงสัยเอามากจึงทำให้ร่างโปร่งต้องเปิดปากอธิบายมันให้กระจ่างกว่าที่เป็น
“เป็นชมรมของพวกคิง ควีน ปริ้นซ์ ปริ้นเซด ตนในโรงเรียนเรียกที่นี่ว่า butterfly ส่วนพวกพี่ปีสองเรียกว่า palace พี่ปีสามเรียกว่า celestial และถ้าพวกเราเลื่อนชั้นชื่อของพวกเราก็จะเปลี่ยนไปตามระดับชั้น”
ในขณะที่จิเอกำลังคิดตามที่ร่างโปร่งพูด จินก็ถือโอกาสทำแผลให้ร่างบางไปด้วยเพื่อที่จะไม่ให้ร่างบางรู้สึกตัวและเจ็บ
ร่างบางตั้งใจฟังที่ร่างโปร่งเล่า และร่างโปร่งก็ตั่งใจทำแผลให้กับร่างบาง
"โอ้ยย!!"
"เฮ้ย! เจ็บหรอ ขอโทษ"
"เอ่อ เราไม่เป็นไร "
ร่างโปร่งขยับเข้าไปใกล้ร่างบางมากขึ้นเพื่อที่จะดูแผลที่หางคิวว่ามันจะได้รับบาดเจ็บมากขึ้นเพราะ น้ำหนักมือเขารึเปล่า
คนร่างโปร่งขยับเข้าไปใกล้ฝบหน้าหวานอีกนิด เพื่อที่จะดูแผลให้ได้ถนัด แต่เหมือนจิอจะคิกผิด นัยตาสีน้ำตาอัลม่อนเผลอเข้าไปสบเข้ากลับดวงตากลมโตแสนน่ารักของร่างบางเข้า จังหวะหัวใจที่ค่อนข้างจะเป็นปกติตลอดเวลาของร่างโปร่งกลับเต้นแรงขึ้นเมื่อ ร่างบางที่จู่ๆก็เงยหน้าขึ้นมาจ้องเขากลับ ดวงตาที่มักจะจ้องเข้าด้วยความสงสัยในหลายสิ่งและต้องการคำตอบจากเขา
ดวงตาที่ไม่ต่างจากตุ๊กตา ดวงตาที่เขาอาจะ.......ตกหลุมรักเข้าแล้ว.........
ร่างโปร่งยังคงเผลอขยับตัวเข้าไปใกล้ใบหน้าหวานนั้นมากขึ้น จนริมฝีปากเกือบแนบชิด ลมหายใจที่อุ่นร้อนนั้น เป็นเครื่องบอกได้ดีว่า เจ้าของลมหายใจนั้นประหม่ามากมายเพียงใด อาจจะเป็นเพราะ เขาไม่เคยเป็นแบบนี้กับใครมาก่อน กับคนที่เห็นมานาน
หรือแม้แต่คุยกันมานาน แต่เขากับมีอาการนี้กับคนที่เพิ่งจะเจอได้ไม่กี่วัน
เธอมันเหลือเชื่อเลยจิเอ........
ใบหน้าของทั้งสองยังคงต้างอยู่แบบนั้น และเหมือนมันจะขยับอีกครั้ง แต่มันก็ไม่ได้เป็นไปตามที่ร่างโปร่งต้องการ....
"อะแฮ่ม!!!"
Talk : 2) เหยดดดดดดด เขาดองงงงงงงงงงื่ออออเขาขอโทษษษษษษษ พอดีช่วงนั้นมันสอบบบบบ สอบเสร็จมีแข่งกีฬาโครงการอีกก แค่นั้นยังไม่พออออ คือแบบบบ เขาแข่งบาสแล้วนิ้วซ้นไง เขาขอโทษษษษ แล้วจะม่ต่อตอนต่อไปเร็วๆน้าาาาาา ><
1) จากห้าเป็นห้าสิบล่ะนะ >< งื่อออ ทำไมพิจินหล่อแบบนี้!!!! จิไม่ทนนนนน ออปป้าไปไหนนนนนเมื่อไหร่จะโพล่มาาาาา อิพิจินนี่ครองใจเค้าาาอ่าาาาา อร๊ายยยยยยย แน่ใจใช่ไหมมมมมว่านี่คู่อปป้ากะยัยช้าง ไม่ใช่ยัยช้างกะอิพิจินน่ะฮะะะะะะ >|||||||< สัพักคู่อื่นๆจะตามมานะค้าาาาาาาา จัดให้ตามใจเลยจ๊ะ รีเควสมาหลายคนแล้วเยอินกะพี่เคคคค 》《 เห้ยยยยย
เราเกือบเอาเยอินคู่กะพี่หลีดบี้แล้วนะ ถถถถถถถถ merry chistmas ล่วงหน้าจ้าาาาาาา
แล้วค่อยเจอกันเมื่อชาติต้องการ :) รักนะจุ๊ฟ #SeoYooMyDestiny จ้าาาาาาาาาาาาา
ความคิดเห็น