คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : # My Destiny # = "Queen(?) of soli"
Ch.2
Queen (?) of soli
เฮ้อ ยังไงเช้านี้ก็ไม่ได้แย่นักถึงฉันจะมาโรงเรียนสาย แต่อย่างน้อยก็ยังทันคาบเรียนแรกของวัน
แต่ถึงจะมาไม่ทันคาบแรกของวันแรกที่เปิดภาคยังไงก็ไม่ได้เกิดผลอะไรอยู่แล้ว เพราะคาบแรกของวันนี้คือคาบโฮมรูมของครูที่ปรึกษา ซึ่งตอนนี้ที่หน้าชั้นเรียนได้มีครูที่ปรึกษาของห้องเรากำลังแนะนำตัวและพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องต่างๆ รวมถึงกฎในห้องและโรงเรียนอีกด้วย แต่สิ่งที่ทำให้ฉันอารมณ์ดีที่สุดที่เคยเป็นมาก็คือการที่ฉันรีบมาโรงเรียนโดยไม่ทานข้าวเช้าเพราะอยากจะเจอหน้าของ king of soli แต่กลับกลายเป็นว่าตำแหน่งนั้นถูกยกให้ฉัน พระเจ้า!! พรที่ฉันขอมันต่อพระเจ้ามันสำเร็จแล้ว >< จากที่เป็น Queen กลายมาเป็น King อะไรมันจะเจ๋งขนาดนี้!!! ส่วนสาเหตุนั้นฉันก็พอได้ยินมาบาง ว่า (อดีต)King นั่นไม่มารายงานตัว แต่กลับไปเรียนที่ต่างประเทศแทน และเมื่อ(อดีต) King ไม่อยู่ Queen อย่างฉันก็เลยได้รับตำแหน่ง King แทนและที่3 ก็จะมาเป็น Queen of soli แทนฉัน
ซึ่งตำแหน่งคิง และควีนนี้ฉันก็ยังไม่รู้จุดประสงค์ที่แน่ชัดในการเรียก หรือจะได้สิทธิพิเศษอะไร แต่ทุกๆชั้นปีจะมีทั้งคิงและควีน ส่วนอีกสองตำแหน่งนอกเหนือจากนี้ก็คงจะเป็น Prince & Princess ล่ะมั้งส่วนคนที่ได้รับสองตำแหน่งนี้ก็คือคนหน้าตาดีอาจจะคล้ายๆเฟรชชีอะไรประมาณนี้ แต่สิ่งที่ฉันสนใจมากกว่าตำแหน่งคือ สิทธิที่ฉันจะได้ไปเรียนต่างประเทศเป็นเวลา 1 ปีและสามารถเลือกประเทศที่อยากจะไปได้ด้วย และฉันจะใช้เวลานั้นเพื่อตามไปหารักแรกของฉัน
นี่อาจจะเป็นเหตุผลที่ทำให้ตื่นเต้นอยากจะเจอหน้าเธอคนนั้นคนที่ทำให้ฉันเกือบจะพลาดโอกาสการตามหารักแรกของฉัน แต่ยังไงโชคก็ยังเข้าข้างฉันที่ทำให้ฉันได้โอกาสนั้นกลับมาอีกครั้ง ในเมื่อ(อดีต)คิงได้ออกไป สิทธินั้นก็ตกเป็นของ ยูจิเอคนนี้ไงล่ะ!! จะไม่ทำให้เสียใจเลยล่ะ^^ อ่า ทำไมฉันถึงมีความสุขได้มากขนาดนี้เนี่ยยย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
@พักเที่ยง
ตอนนี้เป็นเวลาพักเที่ยงแล้ว แต่ฉันยังนั่นอยู่ที่เดิม เพราะยังไม่รู้จะไปกินข้าวที่ไหนและกลับใคร นั่นเพราะการมาโรงเรียนสายทำให้ฉันไม่มีโอกาสที่จะได้ไปเดินสำรวจหรือทำความรู้จักกับใครเลย แม้แต่เพื่อนที่นั่งข้างก็ยังไม่มาโรงเรียนในวันแรก และการที่ฉันได้กลายมาเป็นคิงก็ทำให้ฉันอยู่ยากขึ้นด้วย แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีเพื่อนเข้ามาคุยด้วยเลยหรอกนะ แต่ใช่ว่าทุกคนที่เข้ามาจะเป็นมิตรไปซะทุกคน ส่วนคนที่เข้ามาแบบเป็นมิตรก็คิดว่าฉันหยิ่งเลยไม่กล้าเข้ามาคุยด้วยอีกเพราะกลัวฉันรำคาญ เฮ้อออ ฉันไม่ได้เป็นแบบนั้นสะหน่อยแค่หลังจากแนะนำชื่อแล้วก็ไม่รู้จะพูดอะไรก็เลยเงียบ ฉันไม่ได้หยิ่งสะหน่อยยย
ในขณะที่ร่างบงกำลังคร่ำครวญกับชีวิตที่ดูจะอยู่ยากของตัวเองก็รู้สึกถึงพลังงานบางอย่างที่เข้ามาใกล้ตัวเธอเรื่อยๆ ก่อนจะได้ยินเสียงเลื่อนเก้าอี้ตัวข้างๆเธอ บ้าจริง! เพื่อนออกไปพักเที่ยงกันหมดแล้วไม่ใช่หรอ แล้วก็จำได้ด้วยว่าเพื่อนที่นั่งข้างๆไม่มาโรงเรียนด้วยวันนี้ เฮ้ยย แล้วใครกันที่มันนั่นข้างๆฉันตอนนี้ แล้วทำไมไม่ส่งเสียงหรือทักฉันก่อนเลยล่ะ จากที่ก้มหน้าจมกับภวังค์ของตัวเองร่างบางก็ตัดสินใจฟุบไปกับโต๊ะเพื่อที่จะได้ไม่เห็นอะไร และจะเงยหน้าขึ้นมาก็ต่อเมื่ออีกฝ่ายส่งเสียงเรียกตนเท่านั้น
อือหืออออ ฉันนี่ไม่อยากจะเงยหน้าขึ้นเลย จินตนาการนี่เตลิดไปไกลมากแถมดันเป็นคนที่ปักใจเชื่ออะไรแล้วเชื่อเลย ฮื่อออ แม่จ๋า TT ไหนบอกวันนี้ไม่ได้แย่ไง ขอถอนคำพูด วันนี้มันมีเรื่องดีแค่เรื่องเดียวแค่นั้นแหละ วันนี้มันบ้าจริงๆ มาโรงเรียนสาย ไม่มีเพื่อน แล้วยังจะมาเจอ..... มาแบบวนิดานี่กรี๊ดนะคะบอกเลย ไม่นะตอนนี้ยังไม่มีเพื่อนนะ ตอนนี้ยังเฮี้ยนไม่ได้นะ แต่เมื่อไม่มีเสียงใดๆเกิดขึ้นเป็นเวลานานร่างบางก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้น
“……!!!!!!!!!.....”
เมื่อร่างบางตัดสินใจเงยหน้าขึ้นก็ได้พบกับมือเรียวที่ถูกแต่งแต้มด้วยสีดำบนเล็บมือยาว ก่อนจะเลื่อนขึ้นไปที่กลุ่มผมยาวสลวยที่ฟุบอยู่บนโต๊ะข้างเธอ ดวงตากลมโตจ้องเขม็งไปที่กลุ่มผมนั้นแต่ไม่ทันได้ทำอะไร คนที่ฟุบอยู่กับโต๊ะเมื่อครู่ก็เงยหน้าพรวดขึ้นมา
พรึบ!
เฮือก!!
ร่างบางตกใจผงะหงายหลังเกือบจะหล่นจากเก้าอี้ที่ตนนั่งอยู่ถ้าไม่ได้มือเรียวที่เป็นต้นเหตุทำให้เธอตกใจรั้งเธอไว้ไม่ให้ตก แต่ดูเหมือนว่ามันจะยากขึ้นเมื่อ ร่างบางของจิเอไปหมดสติไปเพราะความตกใจ
“เฮ้ยยย เธอ!! เป็นอะไรไปน่ะ เฮ้!!”
@ห้องพยาบาล
ร่างบางปรือตาขึ้นมามองบรรยากาศรอบๆตัวเธอหลังจากที่เธอหมดสติไปเป็นเวลานานเท่าไหร่ก็ไม่อาจทราบได้ ภายในห้องสีขาวที่มีกลิ่นแอลกอฮอล์สำหรับฆ่าเชื้อทำให้เดาไม่ยากว่าเธออยู่ที่ห้องพยาบาล แต่ความทรงจำก่อนหน้านี้อาจจะทำให้เธอสติแตกได้ถ้ายังอยู่ที่ห้องนี้ต่อไป ก็มันจะไม่ให้ฉันฟุ้งซ่านได้อย่างไร เรื่องผีย่อมเหมาะกับบรรยากาศห้องพยาบาลอยู่แล้วมันไม่ยากเลยที่จะทำให้คนกลัวผีอย่างเธอมีมโนภาพและจินตนาการอันดีเลิศในช่วงเวลาแบบนี้ เมื่อคิดได้อย่างนั้นร่างบางก็เด้งตัวขึ้นมาจากเตียง แต่ก่อนจะได้สะบัดผ้าห่มออกจากร่างกาย ประตูห้องพยาบาลก็ถูกผู้มาใหม่เปิดออกจากภายนอก ร่างโปร่งเดินเข้ามาพร้อมกระเป๋านักเรียนสองใบ ก่อนจะเดินมาหยุดที่ข้างเตียงและยื่นกระเป๋าอีกใบที่ท่าทางน่าจะเป็นของฉันมาให้
“เป็นไงบ้าง”
“เอ่อ.....ก็ดี เธอ?”
“ฉันชื่อจิน”
“อ่อ เอ่อ.... ฉันชื่อ จิเอนะ ยูจิเอ ^^ แล้ว?”
ร่างโปร่งทำหน้าตายก่อนจะเอ่ยปากพูดต่อหลังจากที่ร่างบางต่อประโยคเป็นเชิงคำถาม
“ก็คนที่เธอเจอหน้าแล้วตกใจจนเป็นลมไปไง แล้วตอนนี้เป็นอะไรมากหรือเปล่าต้องไปโรง’บาลไหม? แต่แค่คนเงยหน้าเธอต้องตกใจขนาดนั้นเลยหรอ?”
“ก็เปล่า.....แค่ตกใจนิดหน่อย ว่าแต่เธอเป็นคนพาเรามาห้องพยาบาลใช่ไหม? ขอบใจนะ^^”
ร่างบางลุกขึ้นและสะพายกระเป๋าที่ร่างโปร่งถือมาให้ “ยังไงก็ขอบใจอีกทีนะ ^^ ฉันคงทำให้เธอลำบากไม่น้อยเลยใช่ไหม”
“ก็แหงสิ” ร่างโปร่งพึมพับกับตัวเอง ยัยนี่ นี่แปลกคนแฮะหึ หึ ฉันน่ะลงทุนอุ้มเธอมาเลยนะไม่ลำบากก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว
“ห๊ะ?!”
“อะไร? ฉันไม่ได้ลำบากอะไรหรอก ว่าแต่เธอจะกลับแล้วหรอ?”
“อ่อ ใช่ฉันจะกลับแล้ว เอ่อฉันกลับก่อนนะ”
“อืมบาย จิเอ”
“อ่าบาย อะ เอ่อ.....”
“จิน ฉันชื่อจิน =,,=” ก็ถ้าคนเรามันจะลืมอะไรกันง่ายขนาดนี้อะนะ นี่แน่ใจนะว่าไม่ได้สมองเสื่อม
“อ่อ แฮะๆ จินบายๆ” ร่างบางเปิดปะตูออกไปก่อนที่ร่างโปร่งของเพื่อนใหม่จะล้มตัวลงนอนไปกับเตียงซ้ำที่เดิมที่เคยมีร่างบางนอนอยู่ก่อนหน้า จินยิ้มกว้างออกมาก่อนจะหัวเราะในลำคอกับตัวเอง
“หึๆ จิเองั้นหรอ ชื่อน่ารักดีนะ เธอควรจะเป็นควีนของฉันสิไม่ใช่คิง” ร่างโปร่งกระตุกยิ้มที่มุมปากและนอนอยู่อย่างนั้นสักพักก่อนจะลุกขึ้นแล้วสะพายกระเป๋ากลับบ้าน
Talk1 : อร๊ายยยยย เขามาต่อแล้วววน้าาาาาา >< อะไรอะจิเอจะเจอ....... หรอ ว๊ายยยยยตอนนี้ดึกแล้วเดี๋ยวว่างๆ เขาจะมาต่ออีกน้าาาาา รักรีดจุ๊ป
Talk2 : เอาแล้วไงงงงเขาชอบดองงไงงงงง แต่อัพเต็มแล้ววน้าาาา ยัยช้างไม่ได้เจอโอปป้าน้าาา แต่เป็นท่านซังนัมจาของเราาาาาเอง ถถถถถถ อะไรรรอ่าาาาาาาา เพิ่งจะเริ่มเรื่อง ไรท์แต่งศัตรูหัวใจมาให้อปป้าแล้ว 5555555
เฟบ เม้น โหวต แล้วแต่จ้าาาาา >< //แต่ทำก้ดีนะเฮ้ยยยยย
รัก lovelyz อยากเวิ้นฟิค หรืออะไร(?) แล้วแต่จ้าาา ที่ #SeoYooMyDestiny
ความคิดเห็น