คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตั้งแต่ฟ้าจากไป (ALL 27) 1
ความรู้สึกของสายหมอกผู้เดียวดาย 6927
ชีวิตที่เรียบง่าย คือสิ่งที่คุณต้องการสินะครับ
สิ่งที่ผมต้องการนั้น มันอาจจะเห็นแก่ตัว
แต่ผมต้องการนภาอย่างคุณกลับมา
นภาผู้เป็นที่รักของสายหมอกอย่างผม
รอยยิ้มของคุณ เสียงหัวเราะของคุณ
ดวงตาของคุณ ใบหน้าที่งดงามของคุณ
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นคุณ
ผมต้องการสิ่งเหล่านั้น คืนมา
แสงแดด..สายลม..ความเงียบ สิ่งเหล่านี้มันช่างสวยงามเสียจริง...แต่มันจะสวยมากกว่านี้ถ้ามีคุณอยู่ด้วยนะครับ...วองโกเล่รุ่น10 ซาวาดะ สึนะโยชิ
ตั้งแต่ที่คุณจากไป...ชีวิตของผมมันเหมือนขาดอะไรบางอย่าง..บางสิ่งบางอย่างที่แสนคุ้นเคย...ความอบอุ่นของคุณ...รอยยิ้มของคุณ...เสียงหัวเราะของคุณ...ดวงตาที่แสนสดใสของคุณ......แสงสว่างสุดท้ายของผม
ยามใดเมื่อได้เห็นโลงศพสีดำมืด...สัญลักษณ์ที่ของวองโกเล่ปรากฏอยู่บนฝาโลง....ภายในนี้คือร่างของคุณสินะครับวองโกเล่
“ผมมาเยี่ยมแล้วนะครับ...วองโกเล่”
ดอกไม้สีขาวบริสุทธิ์ถูกวางประดับบนโลงศพ....ถ้าคุณยังอยู่ผมคิดว่าคุณคงได้เห็นมันแน่...ดอกไม้ที่บริสุทธิ์เหมือนกับคุณ
“คงเหงาสินะครับ”
แสงแดดที่สาดส่อง...สายลมที่พัดผ่าน...และความเงียบสงบจนน่าใจหาย...ที่คือสิ่งที่คุณ
มือเรียวที่คลุมด้วยถุงมือดำสนิทค่อยบรรจงเปิดฝาโรงออกอย่างเบามือ...สิ่งที่เผยออกมาก็คือร่างของนภาผู้เป็นที่รัก
“วองโกเล่ครับ”
นัยน์ตาสองสีเริ่มมีน้ำตาคลอนิดๆ....ยังจำได้ดีภาพในตอนนั้น...ร่างกายที่ไร้วิญญาณ...ใบหน้าหวานที่ซีดราวกับกระดาษ...โลหิตที่ไหลออกมามากมายจากตัวของนภา
ร่างกายของคุณที่เย็นเฉียบในตอนนั้น...มันทำให้ผมเข้าใจแล้วว่า.....การสูญเสียสิ่งที่รักไป มันเป็นยังไง
“ท่านมุคุโร่”
เสียงหวานๆของสาวน้อยเรือนผมสีน้ำเงิน...นัยน์ตากลมโตถูกปิดด้วยผ้าลายกะโหลก...อาวุธในมือของเธอนั้นคือสิ่งที่เป็นพันธะสัญญาระหว่างเขากับเธอ
“มาทำอะไรที่นี้เหรอครับโคลม”
ถึงแม้จะไม่สามารถปกปิดความเศร้าได้...แต่รอยยิ้มก็ไม่เคยหายไปไหน...ถึงแม้จะต้องสูญเสียนภาที่รักไป...แต่ก็ใช่ว่าจะต้องอ่อนแอ
“แวะมาเยี่ยมบอสค่ะ”
ร่างเพรียวลมของสาวน้อยเดินมาหยุดข้างเจ้าของนัยน์ตาสองสี....ก่อนจะวางดอกไม้สีบริสุทธิ์ไว้ข้างร่างของบอส
น้ำตาหลั่งไหลลงมาทุกครั้งเมื่อได้พบกับร่างที่ไร้วิญญาณของนภา...คิดถึงวันคืนเก่าๆ ที่นภายังอยู่...คิดถึงเสียงหัวเราะของนภา...รอยยิ้มของนภา...ทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นคุณนภาแห่งวองโกเล่
“เพราะมีนภา สายหมอกถึงอยู่ได้”
นั้นสินะ...เพราะมีนภา ทุกสิ่งทุกอย่างถึงอยู่ได้...ไม่ว่าจะเป็นวายุ เมฆา หรือสายหมอกก็ตาม...ถ้าจะขอย้อนเวลากลับไป....จะปกป้องให้ถึงที่สุด
“ท่ามุคุโร่กลับกันเถอะค่ะ”
เสียงหวานดึงเจ้าของนัยน์ตาสองสีออกจากภวังค์...น้ำใสๆที่คลออยู่หลั่งไหลลงมาด้วยไม่รู้ตัว....นี้สินะ ที่เรียกว่าความเศร้า
“โคลมกลับไปก่อนเถอะครับ”
นัยน์ตาสองสีฉายแววอ้อนวอน....อยากจดจำใบหน้าของนภาให้มากที่สุด...อยากอยู่ใกล้กับนภามากกว่านี้
“รีบกลับมานะค่ะท่านมุคุโร่”สาวน้อยรับคำอย่างว่าง่ายก่อนจะหายไปท่ามกลางสามหมอก สายหมอกสีขาวที่บริสุทธิ์
...ไม่เหมือนกับเขา ที่เป็นสายหมอกสีมืด...
“วองโกเล่”
น้ำตายังคงไหลอาบแก้มนวลขาว...มีเพียงแค่นภาเท่านั้น....ที่สายหมอกจะยอมเปิดใจ
...หากมิใช่เพราะนภาผืนนี้ สายหมอกอย่างเขาก็คงต้องโดดเดียว...
นภายังคงเป็นนภาเช่นเดิม...ก็เหมือนกับเขาที่ยังคงเป็นสายหมอก
ถึงแม้ว่าจะไร้ซึ่งนภาในวันนี้...แต่ก็ใช่ว่าจะต้องไร้ซึ่งสายหมอก
เขาจะยังคงเป็น‘สายหมอก’ของ‘นภา’เสมอไป...ถึงแม้จะดับสูญไป
เขาก็ยังคงเป็นสายหมอกที่ภักดีต่อนภาเช่นเดิม
...คุณยังคงเป็นนภาของผมเสมอ ถึงแม้จะไร้ซึ่งวิญญาณแต่ตัวตนของคุณยังคงประดับไว้ในใจผมเสมอ...
.............................................................
ความคิดเห็น