คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 5
Chapter 5
Chen Part’s
“ริหรอรับ”ลู่ฮานถามผม้วยวามื่นเ้น
“รับ”ผมเอื้อมมือไปับมืออวบ”พี่ับิ่วหมินเราะแ่านัน”
“ว้าว”แบฮยอนบมือลั่น”อาหมินลาานแล้ว”
“แล้วใรอแ่านหรอรับ”ยอูมอผม้วยท่าทีน่ารั
“็้อุเินอยู่แล้ว”เถาอบแทนผม“มีเรื่อีอย่านี้มัน้อลอันะหน่อยแล้ว”
“ั้นวันนี้ปิร้านเลยล่ะันีไหมริส”ุเลย์หันไปถามร่าสูที่นั่อยู่้าๆ
“็โอเนะ”
“ั้นผมะไปลานะรับ”แบฮยอนยมืออาสาที่ะไปลา
“ผมไป้วย”ยอูเาะแนอ้อนแบฮยอน”นะๆๆ”
“โอเั้นไปันเลย”
สอนนั้นลุวิ่ไปที่ลานอรถ ริสสั่ให้ลู่ฮานและเถาไปเรียมสถานที่่อนะึ้นไปนอนพัผ่อน้าบนับเลย์
“เินๆ”ผมมอิ่วหมินที่นั่เียบั้นาน
“ห๊ะ?”
“เปาๆรัเินๆนะ”
“เปาๆมีไ้หรือป่าว”ผมเอามือไปทาบหน้าผาบา”ัวไม่ร้อนนิ”
“เปาสบายี”ิ่วหมินับมือผม”เปาแ่อยาให้เินรู้ว่าเปารัเินนะ”
“รับ”ผมึร่าบามาอไว้”เินๆ็รัเปาๆเหมือนัน”
ถึแม้ว่าเ้าะไม่่อยไ้บอรัผม เอาแ่ใ ี้วีน ินุ อบเถีย แ่เ้า็เป็นนที่ผมเลือ
………………………………………………
Baekhyun Part’s
ผมอรถไว้้าทาแล้วเินเ้ามาในลาส เมนูวันนี้ไม่พ้นเนื้อย่าแน่นอน ผมให้ยอูที่ถนัทำอาหารเป็นนเลือส่วนผสมทุอย่าส่วนผมมีหน้าที่่ายอย่าเียว
“พี่แบฮยอน่าย่าเนื้อ้วยรับ”
ผมหยิบระเป๋าั์ัวเอึ้นมา ัหวะนั้นมีนมาระาไปามืออผมทันที”เห้ย ่วย้วยรับโรราระเป๋า”
ผมับยอูรีบวิ่ามายนนั้นไปอย่ารวเร็ว ผู้นบริเวนั้นโนนนล้มลไปบ้าน่วยะโนให้ับ
ให้ายเถอะทำไมีวิันมันวยนานี้เนี๊ย
…………………..
Chan Yeol Part’s
ผมนั่ล้าๆฟุบาท้าทา ินไอิมแ้เรีย ไม่ว่าะไปสมัรานที่ไหน็ไม่มีนรับเลย ทำไมีวิอผมมันวยอย่าี้
“่วย้วยรับโรระาระเป๋า”
ผมหันไปมอามเสียเห็นผู้ายหน้าลัววิ่มาทานี้อย่าไม่ิีวิาม้วยหนุ่มน้อยร่าบาับุำรว
“เห้ยปล่อยู”ในานะพลเมือีผมรีบับแนไอ้โรไว้่อน
“เฮีย็ืนระเป๋ามาสิ”ายนนั้นสะบัมือทิ้่อนะหยิบวัถุสีเินออมา
“มึัลาบูนัใ่ไหม”ายนนั้นระโนมาทาผม ผมหลบรัศมีแ่มมีมันบาแนผมไป
“เล่นแรนะเนี๊ย”ผมับแผล ่อนะเะเ้าที่้านอ ทำให้ายนนั้นสลบไปในทันที”รู้ี้เะั้แ่แร็บแหละ”
“ุำรวนั้นไรับผู้ร้าย”ำรวรีบวิ่มาับโรนั้น”อบุมานะรับ”
ผมมอายร่าบาเ้าอระเป๋า มันุ้นๆนะ”เห้ยุเลือออ”
“อ่อ”ผมับไปที่แนัวเอแล้วยิ้ม”ไม่เป็นไรแผลแ่นี้เอ”
“มันไม่แ่นี้นะ”เ็น้อยาโที่ยืน้าเ้าอระเป๋าพูึ้น”พาเ้าไปหาหมอเถอะ”
“อย่าีว่ารับ”ผมรีบปิเสธทันที”เสียั์เปล่าแผลแ่นี้ผมล้าเอที่บ้าน็ไ้รับ”
“แ่ว่า”เ็น้อยาโพูึ้น
“แล้วแุ่รับ”ายร่าบาอบผม”แุ่ไม่อยาลับบ้านทั้สภาพอย่าี้แน่นอน”
ผม้มมอลูัวเอ สภาพเลืออาบเ็มแน
“ถ้าุไม่รัเลียไปล้าแผลที่บ้านผม่อนไหมรับ”
ผมพยัหน้าสอสามที่อนะเินไปหยิบเอสารสมัรานแล้วเินามนัวเล็ทั้สอไปที่รถ ผมนั่อยู่เบาะหลั้วยวามเียบและพยายามนึว่าผมเยเอสอนนี้ที่ไหนนะ
………………………………..
Lay Part’s
ผมมอวามเรียบร้อยอสถานที่ ที่ัไว้บนาฟ้าอร้าน โ๊ะไม้สีาวที่ผมับริส่วยันทำั้ไว้รลา มีเ้าอี้สีาวที่เ็ทั้สี่นเป็นสร้าวาเรียไว้อย่าสวยาม
“มอูอยู่นั้นแหละ”ผมหันไปมอิ่วหมิน”ถ้าไม่่วยยอะไม่ให้ินนะ”
“ฮ่าๆ มาผม่วย”ผมยืนมือหวัะยแ้ว
“ไม่้อหรอไป่วยเสี่ยวลู่นู่น”พี่ิ่วหมินยู่ปาไปทาลู่ฮานที่หอบอเยอะแยะเ็มไปหม
“มาพี่่วยนะ”ผมยหลัที่อยู่บนสุมา
“อบุรับ”ลู่ฮานยิ้มให้ผมเล็น้อยแล้ววาอไว้้าๆโ
“เลย์สอัวแสบลับมายั”ริสเินมาถามผม ผมมอเวลาปานนี้สอนนั้นยัไม่ลับมาอีหรอ
“พี่เลย์”เถาวิ่มาเรียผม
“มีอะไรหรอ”
“พี่แบฮยอนให้มาามพี่เลย์ไปทำแผลนะรับ”
“แบฮยอนเป็นไร”ริสโพลึ้นเสียั
“พี่แบฮยอนโนโรปล้นรับแล้วมีน่วยและนที่่วย็บาเ็บ”
“อ่า ั้นพี่รีบไปีว่า”ผมวาอในมือล”ิ่วหมินฝา้วยนะ”
“โอเ”ิ่วหมินอบแ่นั้นแล้วหันไป่วยเินุเาไฟ่อ
ผมเินลมา้าล่ามอยอูับแบฮยอนที่ยืนับอุปร์ทำแผลมามายบนโ๊ะ
“พี่เลย์มาแล้ว”ยอูรีบวิ่มาหาผม”พี่เลย์เลือเ้าไหลไม่หยุเลย”
ผมมอแผลที่แนเ้า”เลือหยุไหลั้นานแล้วนะ”
“ยอูไปเอาน้ำสะอาและผ้ามาให้พี่หน่อย”
“รับๆๆ”ยอูรีบวิ่ไปที่ห้อน้ำทันทีผมสั่
“แบฮยอนเ็บอบนโ๊ะนี้ให้หมเลยไว้แ่แอลฮอล์ น้ำเลือ เบาีน ผ้าพันแผลเท่านั้น”
“รับ”แบฮยอนรีบปิบัิามำสั่อผม
“เ็บมาไหมรับ”ผมถามนที่่วยเ็น้อยอพวผมไว้
“ไม่เ็บรับ”ายนนี้ยิ้มนเห็นฟันทั้สามสิบสอี่
“อบุมานะรับที่่วยสอนนี้ไว้”
“ไม่เป็นไรรับเรื่อเล็น้อย”
“พี่เลย์รับน้ำับผ้าสะอา”ผมยื่นมือไปรับอมา”ให้ผม่วยอะไรไหมรับ”
“สอนึ้นไป่วยลู่ฮานับเทาเรียมอาหารเถอะ”
ผมไล่เ็สอนึ้นไปเรียมอาหาร้าบน และ็ส่ร่าสูลมา้าล่าแทน
“แบฮยอนบอว่าุ่วยเ้าไว้”ริสเินมา”อบุมานะรับุ??”
“านยอลรับ”ายนนั้นับมือับริส
“ผมริสรับยินีที่ไ้รู้ั”
“แ่อนนีุ้ริส่วยหลบ้วยรับุหมอะพันแผลให้นไ้”
ผมไล่ริสให้ไปยืน้าานยอล่อนะพันแผลให้เ้าอย่าเบามือที่สุ
“แล้วุไปทำอะไรที่ลาหรอรับ”
“ผมไปหาานนะรับ”านยอลอบริส่อนะยแนที่มีแผลึ้นูแล้วล่าวอบุผม
“ุหาานทำอยู่หรอรับ”ผมถามเ้า”ั้นมาทำานที่นี้ไหมรับ”
“รับ??”เ้ามอผม
“ร้านเราาบาร์เทนเอร์น่ะรับ ถ้าุไม่สนใ็ไม่เป็นไรหรอนะรับ”
“ไม่รับๆ”เ้าโบมือเป็นพัวัน”ผมสนใรับ”
“ถ้าั้นุทิ้เอสารไว้พร้อมเบอร์โทรนะรับแล้วเี๋ยวผมะโทรไปบอว่าเริ่มานอนไหน”
“รับ”
“ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมออาสาไปสุ่นะรับถือว่าเป็นารอบุที่่วยเ็ๆไว้”
“ไม่เป็นไรรับรบวนุริสะเปล่า”
“ไม่รบวนหรอรับ”ริสยิ้ม”ุบาเ็บ้วยให้ผมไปส่ีว่านะรับ”
“ให้ริสไปส่เถอะรับพวผมะไ้สบายใว่าุลับบ้านปลอภัย”
“เอาอย่าั้น็ไ้รับ ั้นผมไป่อนนะรับ”
“รับ”ผมโ้ให้เ้า”แล้วผมะโทรไปหานะรับ”
านบอลยิ้มให้ผม่อนะเินออไปรอริสที่ลานอรถ
“เลย์บอเ็ๆเรื่อที่เราุยัน้วยนะแล้วเี๋ยวะรีบลับมา”
“อื้ม”
ริสุ๊บที่แ้มผม่อนะเินไปที่ลานอรถแล้วับออไป ผมเินึ้นไปั้นาฟ้าเห็นเ็ๆย่าเนื้อินันอย่าอร่อยเลย
“เหลือไว้ให้พี่ินไหมเนี๊ย”
“ผมย่าส่วนอพ่อับพี่เลย์ไว้แล้วรับ”ลู่ฮานยื่นานที่มีเนื้ออให่มาให้ผม
“อาหมินอ่ะินเยอะ”แบฮยอนผลัิ่วหมิน”ุเินะอุ้มเ้าหอไ้ไหมเนี๊ย”
“อุ้มไ้อยู่แล้วเนอะ”
ิ่วหมินหันไปมอเินที่นั่้า
”แ่แนะหัหรือเปล่าอันนี้ไม่รู้นะ”
เินแล้ับแนัวเอแล้วเบ้หน้า ิ่วหมินีแนเินเบาๆ
“เินๆอ่ะ”
“โอ๋ ล้อเล่นินไปเถอะมันไม่ผอมไปว่านี้แล้วล่ะ”
“เินๆ! อนแล้วืนนี้ไปนอนับอาเถาเลย”
พวผมหัวเราะับวามวยอุเิน
“เออ พี่เลย์พ่อล่ะรับ”เถามอรอบๆแล้วไม่เห็นริส
“ริสไปสุ่านยอลน่ะ”
“อ่า แล้วเ้าเป็นยัไบ้ารับ”ยอูถามถึอาารานยอล
“ไม่มีอะไรมาหรอ”ผมยน้ำึ้นื่ม”เออ เถาพี่หานมาแทนมินโฮให้แล้วนะเี๋ยวนายสอนานให้เ้า้วยล่ะ”
“รับ”เถาพยัหน้ารับ
“เออ เถา ยอู พรุ่นี้ื่นเ้าหน่อยนะ”
“ทำไมหรอรับ”ยอูับเถามอผมาแป๋ว
“พี่ะพาเราสอนไปสมัรเรียนน่ะ”สอนนั้นาโให่”ริสและพี่เห็นเราสอบแ่มัธยมปลายเลยอยาให้เรียน่อ”
“แล้วถ้าผมเรียน่อแล้วใระเป็นบาร์เทนเอร์ล่ะรับ”
“นที่มาแทนมินโฮไ เถาะทำ็ไ้พี่ไม่ว่าอะไร”
“แล้วผมล่ะรับพี่เลย์”ยอูี้ไปที่ัวเอ”ะให้ผมเลิทำานหรอรับ”
“อื้ม”ผมลูบหัวยอูไปมา”ริสอยาให้ยอูเลิทำานแล้วหันไปั้ใเรียน”
“ผมไม่อยาเรียนอ่ะให้ผมทำานเถอะน่ะรับ”
ยอูเริ่มอแแล้วล่ะรับ ผมมอหาัว่วยในอนนี้ที่ะล่อมยอูไม่ให้ร้อไห้
“ยอู”ลู่ฮานับแบฮยอนเริ่มล่อมน้อายนเล็”ไปเรียนเถอะนะ”
“ใ่ๆ”แบฮยอนออน้อไว้ลวม”มหาลัยน่ะสนุมาเลยนะยอู”
“แ่ผมไม่อยาเรียนนิรับ”ร้อไห้แล้วรับ
“โอ๋ ๆหลานรัออาไม่ร้อน่ะรับ”พี่ิ่วหมินเ็น้ำา
“ไปเรียนเถอะยอู”เถาลูบหัวยอู”ไปเรียน้วยัน”
“นาย็ไปเรียนนเียวสิ”
“ยอูฟัพี่น่ะ”ผมับมืออยอูไว้”ริสอยาให้ยอูเรียนสูๆ อยาให้ยอูออไปเอสัมใหม่ๆมันเป็นวาม้อารอริสนะยอูะัใริสหรอ”
น้อเล็อบ้านส่ายหัวไปมา “ยอไปเรียน็ไ้รับ”
“ีมาส่วนะ ุเิน่วยแนะนำหน่อยนะรับ”
“ไ้รับ”ุเินยิ้มให้ผม่อนะเรียเ็สอนไปุย
“ส่วนเราสอน”ผมี้ไปที่ลู่ฮานับแบฮยอน”ั้แ่พรุ่นี้เราสอนะทำานในร้านในานะเ็เสริฟ์”
“ไหั้นอ่ะพี่เลย์”แบฮยอนโวยวายนแรเลยรับ
“ริสไม่อยาให้เราสอนอยู่ไลาน่ะเลยให้ทำานในร้าน”
“แล้วทำไม้อเ็เสริฟ์อ่ะ”
“พี่ไม่รู้ริสบอให้เป็นเ็เสริฟ์อ่ะ”
“แ่”
“เอาหน่าแบ”ลู่ฮานพูัแบ”อย่าน้อยเรา็อยู่ใล้พี่เลย์ใล้พ่อแ่น้อสอน้อนอนหอไลบ้านเลยนะ”
“็ไ้ๆ”
ผมยิ้มให้ลับสอน พอีลับที่ริสลับมาพอี
“พ่อ”เสียัแปหลออแบฮยอนทำเอาริสใ”ทำไมถึให้แบฮยอนเป็นเ็เสริฟ์ล่ะ”
“เห็นว่ามันโอเที่สุแล้ว”ริสพูพลาีบเนื้อเ้าปา
“แบฮยอนออะหล่อทำไมไม่ให้เป็นบาร์เทนเอร์อ่ะ”
พรว
ทุนหันมอแบฮยอนแล้วำ๊า แบฮยอนมอิแบบน่ารัใส่ทุนและ็พูประโยที่ำว่าเิมออมา
“ไม่เื่อใ่ไหมั้นเี๋ยวแบเปิิแพ็ใหู้”
ผมำนน้ำาไหลเลย ถ้าาแบฮยอนไปบ้านนี้ไม่มีเสียหัวเราะแน่เลย
ความคิดเห็น