รักซ่วนๆป่วนซิ่วๆ

ลำดับตอนที่ #3 : พี่น้อง สยองขวัญ+!

" ที่รักคะ   นั่นมันที่นั่งเค้านะ ที่รักจะมานั่งไม่ได้นะคะ "

" ที่รัก  ...  - -"    "

อิอ้วน T^T ไม่ทันที่ผมจะโต้แย้ง

" ก๊ากกก ก๊ากๆๆ คิกๆ คั๊กๆๆๆๆ "     

" ..... TT^TT "  จะให้ผมพูดไรละฮะ ทั้งห้องหัวเราะกันระงมเลย ไม่เว้นแม้แต่

" เอาละๆ คิ๊กๆ เธอไปนั่งตามที่ได้ละ ใครเป็นแฟนใครครูก็ไม่รู้หรอกนะ แต่ทำตามระเบียบหน่อยสิ ฮึ่มมมม "

อาจารย์ -*- ก็เอากับเค้าด้วย

สรุปว่า ผมต้องไปนั่งกับ ยัยบ๊องนั่นจริงๆละสิ

" มามะ มานี่เปี๊ยก "   ดูมันเรียกสิครับ - -"

" เออๆ รู้แล้วน่า "

" หงึก หงึก ~*~ "     หมั่นไส้ตอนยัยนี้ยักคิ้วจริงๆ ให้ตาย เหอะๆ

หลังจากนั้น อาจารย์ก็พูด  แนะนำตัว แล้วก็ให้พวกเราแนะนำตัวกันทั้งห้องครับ
แล้วก็สอนระเบียบการของโรงเรียน ตามประสาอาจารย์แหละครับ

.............................................................................................................

ต๊อก แต๊ก ต๊อก แต๊ก .......

ได้เวลากลับบ้านผมแล้วแหละครับ

ถนนเส้นเดิมๆ ร้านค้าเดิมๆ บรรยากาศเดิม

ผมไม่เคยเรียนไกลบ้านเลย ไปกลับก็เดินมาตลอด

ไม่มีโอกาสให้พ่อแม่มาส่งเหมือนพวกบ้านที่ครอบครัวอบอุ่นหรอกครับ

บ้านผมหาเช้ากินค่ำ พ่อแม่ไปคนละทาง ผมอยุ่กับแม่ฮะ

แต่ เค้าสองคนก็ไม่ได้ผิดใจอะไรนะ แค่ไปกันไม่ได้เท่านั้นเอง

ก้ปัญหาปกติของเด็กบ้านแตกแหละฮะ ผมชินแล้วแหละ

" เฮ้ย นาย จะไปไหน "

เสียงคุ้นๆแหะ

แปะ ๆ  ... มือใครมาตบบ่ากรุวะ ..... หรือว่า

" หงึกๆ (จำกันได้นะครับ หงึกๆ = ยักคิ้ว )"

" เจออีกละ "    ผมถอนใจ ยัยบ๊องตัวแสบนี่เอง

" หน๊อย เจอชั้นแล้วมันเป็นยังไงไม่ทราบ "

" ก็ป๊าววว ^*^ "

" โถ่ เปี๊ยกเอ้ย ใครเค้าอยากจะเจอนาย "

" เหอๆ เราก็ไม่ได้พูดว่าใครอยากเจอเรา "

" เออๆ "

" หงึกๆ "  ตาผมยักคิ้วมั่งละครับ หึหึ

" แล้วนายมาทำไรแถวนี้อ่ะ  "

" ก็โต๋เต๋ไปเรื่อยอ่ะ "      ไม่บอกหรอกว่ากลับบ้าน เหอๆ เดี๋ยวยัยนี่ไปเรียกไอ่เปี๊ยกแถวบ้านก็อายเค้าเลย

" เธอมาทำไรอ่ะ "

" กลับบ้านเด่ะ ถามได้ "

" เดินกลับเหรอเธออ่ะ "

" แหม ใช้สองเท้าก้าวแบบนี้ บ้านแกเรียกขับรถเหรอ"

" -_+!  "

" เออ ว่าแต่นายชื่อไรอ่ะเปี๊ยยก "

" -"- ไม่ได้ชื่อเปี๊ยกแล้วกันน่า "

" แล้วชื่อไรอ่ะ ไม่บอกก็ชื่อเปี๊ยกไปละกัน ... หงึกๆ " 

" ชื่อฟาน "

" โหย ชื่อเท่นี่หว่า นี่ถ้าไม่เห็นหน้าคงกรี๊ดไปแล้วนะเนี่ย กั่กๆๆๆ "

" โห่ ยัยนี่         ...             แล้วชื่อไรเธออ่ะ "

" ชื่อพิ้ง จำไม่ได้รึไง แฟนนายก็เรียกเรา "

" หือ? แฟน? "

" ฮ่าาา ก้หมูตอนไง แหม๋ๆ ทำเปนลืมแฟน "

" ว๊ากก อิอ้ว............ เอ้ย หมูตอนไมใช่แฟนเรา "

" กั่กๆ จิงอ่ะเหร๋อ ... หงึกๆ "   ... -*- บ้านยัยนี่มันรับสอนยักคิ้วรึไง

" เออเด่ะ ป่ะโถ่ "
 
" ฮ่าๆ รุแล้วน่า ยัยหมูตอนมันก็งี้แหละ ไม่ต้องคิดไรมากๆ "

" เหออออ ป่านนี้ในห้องมันคงเข้าใจผิดหมดละอ่ะ ว่าเราเป็นแฟนอิอ้ว... เอ้ย หมูตอน จริงๆ "

" ก๊ากกก ก็ดีๆ มันจะได้ขายออกซะที "

" เหอะๆ ขำๆ ขำไม่ออกเลย TT^TT "

" เปี๊ยกเอ๊ยยยยย!! คิดมากไปได้น่า "

แปะๆ

" นี่ -*- ถ้ามันลำบากนัก ก็ไม่ต้องเขย่งแล้วตบบ่าหรอก เข้าใจๆว่าเตี้ย "

" โหย ไอ่นี่ ปากนะปาก "

" ฮ่าๆ ก็เห็นแล้วมันสมเพชอ่ะ "

" เน่ ใช้คำดีๆหน่อยไม่ได้ไงฮะ! "

" ก็อย่าเรียกว่าเปี๊ยกเด่ะ เราโตกว่าเยอะเลยมาเรียกเราเปี๊ยก -*- "

" ฮ่าๆ ก็มันน่าชื่อเปี๊ยกจิงๆนี่หว่า "

" ตรงไหนเนี่ยะ@!!! "

" เมื่อเช้าอ่ะ ชั้นเหนนะๆๆ "     ยัยพิ้งทำหน้าตามีลับลมคมนัย

" เห็นไรอ่ะ "

" ก็นายไปทำไรมาอ่ะ "

" ..... ?? ........ "

...

.

..

" พิ้ง "    เสียงดุๆของผู้ชายคนนึงเรียกยัยบ๊องนี่มาจากข้างหลัง

" อ้าว พี่หมูหยอง มาไงคะเนี่ย "

ควับ !!!!

" หมูหยอง! ก๊ากกก ก๊ากๆๆๆๆ "   ไอ่หน้าโหดล่ำบึ๊ก ที่มันจะเอาเรื่องผมเมื่อเช้า แมร่งชื่อหมูหยองง ก๊ากกกกก

" เฮ้ย ขำไรวะ ! "

" อุ๊บ ... ปะ ปะ ป่าวคับพี่ "

" นี่ไง สาเหตุที่มาของคำว่าเปี๊ยก "

" เฮ้ยย! "    หรือว่าเมื่อเช้า ยัยนี่ .........

" พี่หมูหยองๆ เมื่อเช้าอ่ะนะ คิ๊กๆๆ พิ้งเห็นอ่ะ เด็กที่ไหนไม่รู้ยกมือไหว้พี่หมูหยองใหญ่เลยอ่ะ
สงสัยจะกลัวหัวหดเลยอ่ะเนอะ คิ๊กๆๆๆๆๆๆ "

" พอเลย ๆ "     ผมทนไม่ได้แล้วคั๊บ ที่อับอายต่อหน้าผู้หญิงอย่างยัยนี่ T^T

" อ้าว ที่รัก  พี่ชาย อยู่ด้วยกันเลยนะ ดีจังๆ "

" ที่รัก ? พี่ชาย ? " 

ควับ!

ผมมองไปที่ที่มาของเสียง

ควับ! ควับ! ควับ!

โอ้!!!

" หมูหยอง+!  หมูตอน +!     ต า ย ห่ า  T^T   รึว่ามันเป็น ... "   ผมยังบ่นอุบอิบไม่ทันจบ

" พี่ชายขา วันนี้มารับน้องเล็กเร็วจังคะ "            อ๊วกกกกกกกก! รับไม่ได้ครับๆ พี่ชายตัวดำ ล่ำถึก น้องสาวอ้วนเตี้ย สิวเขรอะ สมเปนพี่น้องกันจริง O-O

แล้วดูพูด -*-  พี่ชาย น้องเล็ก ... อ๊ากกกกกกกกก กระโถนอยู่ไหน

"  เฮ้ยยย เปี๊ยก เป็นไร ! "    เสียงยัยพิ้งทำผมพ้นจากภวังค์ที่น่าสยดสยอง

" ปะป่าวๆ "

" ที่รักขา หมูตอนไปก่อนนะคะ จู๊บบบบบๆ "

" - -"!! "   สยองครับ สยอง

" เออฟาน แล้วนายมาทางนี้ทุกวันเลยเหรอ "

พิ้งเริ่มเข้ามาคุยกับผม หลังจากส่งสองพี่น้องน่าสยองนั่นไปแล้ว

" อื้อ "

" อื้อ ดี "

" ไมอ่ะ "

" จะได้เดินด้วยกันไงเล่าเปี๊ยกก! ถามได้ "

" เฮ๊ยย เมื่อไหร่จะเลิกเรียกเปี๊ยกซะทีอ่ะ "

" อ๊ะๆ เลิกก้ได้ๆ ก้ภาพมันน่าประทับใจนี่หว่า ก๊ากๆ ยกมือไหว้ซะหง๋อเรยนะตัวเอง คิ๊กๆ "

ยัยพิ้งแซวๆแล้วเอาไหล่มากระแซะผม

.... มันก็น่ารักดีนะ ยัยนี่อ่ะ ^o^

" พิ้ง แล้วบ้านอยู่ไหนอ่ะ "

" เดินไปอีกไม่เท่าไหร่ก็ถึงละอ่ะ "

" อื้ม  เดี๋ยวเดินไปเป็นเพื่อน "

" อือ ก็นิสัยดีนี่ เปี๊...... เอ้ย ฟาน "

" อย่าหลุดเปี๊ยกมาอีกนะเว้ยย "

" เออ รุแล้วน่า "

" ..... "

" เฮ้ยฟาน "

" ไร "

" งั้นเรามาเปนเพื่อนกันเลยเนอะ ไหนๆก้นั่งด้วยกันละ"

" อือ ก็ดี "

ดีมากเลยละครับ  หึหึ ดูท่าทางยัยบ๊องนี่จาเรียนเก่ง สบายผมละ

" อือ  "

ต๊อก แต๊ก ต๊อก แต๊ก

" ไปละ ขอบใจอ่ะที่มาส่ง "

" ............ อื้อ ............ "   ผมอึ้งไปก่อนจะตอบกลับ

ก็บ้านยัยนี่ หลังใหญ่ สีขาว ทรงยุโรป ดูเป็นผู้ดีมากๆ
ในบ้านมีสวนหน้าบ้าน มองไปเห็นสระน้ำส่วนตัว คนสวน รถยนต์
มีคนมารับกระเป๋า เอาน้ำมาให้ดื่ม

-*- ทำไมมันผิดกับผมแบบนี้

แต่มันไม่สำคัญหรอกครับ ว่าบ้านยัยนี่จะเป็นยังไง
สำคัญที่ว่า T^T บ้านผม ..... อยู่ตรงข้ามบ้านยัยนี่เลย
แล้วมัน ผิดกันสิ้นเชิง   .... -*-

ไม่แปลกใจหรอกฮะ ว่าทำไมผมถึงไม่รู้จักยัยนี่มาก่อนทั้งๆที่บ้านตรงข้ามกัน
ก็มันเป็นบ้านที่ผมสาปแช่งทุกวันว่าชอบทำเสียงเอะอะ ตอนที่กำลังก่อสร้างอยู่ละสิ
ไม่รู้จะสร้างให้มันใหญ่อะไรนักหนา โลกมันกลมจริงๆครับ - -"

นี่คงย้ายมาได้ไม่กี่วันก่อนโรงเรียนเปิดแน่ๆ

.........................

............

.....................

.............

........................

..................

ผมมองยัยนั่นเข้าบ้านไปจนลับตา แล้วค่อยเดินเข้าไปหาแม่ในบ้าน

**************************************************************************************
เรื่องมันชักเข้าข่าย นิยายน้ำเน่าแล้วเนอะ -*-