คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Say : 50/50.
สาสน์จากแคว้นคิริฯมาถึงมือของฮาชิรามะภายในเวลาอันรวดเร็วไม่ถึงแปดชั่วโมง
ฮาชิรามะทำตัวสบายๆ เนื่องจากน้องชายคนรองไม่อยู่ตรงตามสำนวนแมวไม่อยู่หนูร่าเริง เป็นเรื่องปกติ
ที่สามารถพบเห็นได้ทั่วไป โทบิรามะมักจะตามเรื่องงานจิกทวงฮาชิรามะเป็นว่าเล่นคล้ายกับว่าชาติที่แล้ว
คงเกิดเป็นไก่ซะอย่างนั้น ฮาชิรามะกางเอกสารออกมาอ่านอีกครั้งอย่างไม่รีบร้อนจนกระทั่งอ่านจนจบ
ครบทุกตัวอักษร ก็พอจะจับใจความได้ว่าคนบนเกาะจันทร์เสี้ยวนั้นเกิดเล่นตุกติก เข้ามาลอบสังหารมิซึคาะเงะ
ทีเผลอ แถมยังเข้ามาข่มขู่มัดมือชกเซ็นสัญญาสงบศึกอีกด้วย
“ เฮ้อ “ ฮาชิรามะวางเอกสารลงบนโต๊ะ
ในยุคสมัยนี้ สมัยที่ไม่มีใครเชื่อเรื่องผีสางนางไม้เทวดา รวมไปถึงเรื่องของไสยศาสตร์เสียแล้ว
เพราะกาลเวลามันได้เปลี่ยนแปลง ความเชื่อสมัยพ่อของเขาหรือโบราณได้หายไปตามกาลเวลา
ฮาชิรามะมองเอกสารบนโต๊ะอีกฉบับ เอกสารของท่านคาเซะคาเงะถูกส่งมาในเวลาใกล้เคียงกัน
แต่ผิดประเด็นเนื้อหาในนั้นแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ท่านคาเซะคาเงะพูดถึงเรื่องของผู้นำบนเกาะจันทร์เสี้ยว
พอจะจับใจความได้ว่า
ผู้นำบนเกาะจันทร์เสี้ยวนามว่า โอยามาดะ มีจิตใจโหดเหี้ยมอัมหิตผิดมนุษย์ จับพวกนินจาผู้ล่วงล้ำ
เข้าไปในเขตแดน เสียบด้วยไม้แหลมจากทางด้านหลังทะลุอก ปล่อยให้ห้อยต่องแต่งจากแรงกดทับของร่างกาย
ทรมานจนกว่าจะขาดใจตายไปทีละนิด ซึ่งเป็นวิธีการของพวกป่าเถื่อนเขาทำกัน
“ อืม “ ฮาชิรามะรู้สึกเป็นห่วงโทบิรามะขึ้นมา เขาเป็นคนออกคำสั่งและยังส่งตัวน้องชาย(ยัดเยียด)
ความตายใส่มือของน้องชาย ด้วยตนเอง เข้าไปในเขตแดนบนเกาะจันทร์เสี้ยวด้วยตนเอง
ไม่รู้ว่าเป็นตายร้ายดีอย่างไรบ้าง ไม่มีการติดต่อกลับจากโทบิรามะเลยสักช่องทาง จดหมายสักฉบับยังไม่มี
เลยด้วยซ้ำ! ฮาชิรามะไม่อยากจะประมาท ฝีมือของโทบิรามะมากนัก ระดับน้องชายพ่วงด้วยเลขาส่วนตัว
นินจาสายตรวจจับ ก็ไม่น่าจะพลาดท่าเสียทีให้อีกฝ่าย จับตัวไปทรมานเล่นถึงขั้นเอาชีวิตรอดกลับมาไม่ได้
ฮาชิรามะได้แต่ภาวนาในใจ ขอให้โทบิรามะรีบกลับมาบ้านโดยสวัสดีภาพ(ครบสามสิบสอง)ก็พอแล้ว
คาโอรุใช้ปลายนิ้วมือเกาแกร่กบริเวณเหนืออก
เพื่อเลี่ยงการสัมผัสลงบนผิวโดยตรง
อาจจะทำให้มีอาการอักเสบ และคันมากยิ่งไปกว่านี้ ลองคิดทบทวนกับตัวเองว่าเสื้อแจ็คเกตตัวนี้ก็สวมใส่ซ้ำ
มาหลายวันคงเป็นเรื่องของแบคทีเรีย ที่ติดในเนื้อผ้าจึงอาจจะเป็นเรื่องของเชื้อราในผ้าก็ย่อมได้
หากนำไปซักให้หอมสะอาด อาการคันคะเยอ ก็คงหายไปทันทีแน่
“
ไปโดนอะไรกัดมาละนั่น? “ แม้จะมีไอน้ำ หมอกลงตัว
ก็ไม่สามารถบดบังวิสัยทัศน์ของโชเฮย์(ในร่างแยกเงา)ได้อยู่ดี เขามีสายตาคมกริบยิ่งกว่าเหยี่ยวเสียอีก
“ ยุงละมั้ง “
คาโอรุตอบแบบปัดๆ
“ ยุง...ชื่อโทบิรามะหรือเปล่า? “ โชเฮย์ลอบเห็นรอยจ้ำสีแดงเป็นทุนเดิม ยิ่งหาเรื่องให้คาโอรุยั๊วะขึ้นมาและ
แผนการแหย่นางมารก็ได้ผล สิ้นเสียงของโชเฮย์ ทหารทุกนายบนเรือลำเล็กทั้งสองลำต่างพากันส่งเสียงฮิ้ว
แซวคาโอรุกันยกใหญ่ คาโอรุรีบกระชับเสื้อบนตัวแน่น ถลึงตาใส่เจ้าคนปากดีให้หยุดพูด หากว่า
(ร่างจริงของโชเฮย์)อยู่บนพื้นดินแล้วละก็ คงมีเลือดออกจากศีรษะหรือไม่ก็ที่ปากของโชเฮย์อย่างแน่นอน
เดินทางกลับขึ้นฝั่งได้ไม่นานเข้าถึงบ้านพักริมชายหาด เรียวตะส่งม้าไวมาแจ้งให้คาโอรุทราบ
กับทัพของซึนะฯที่ยกขโหยงกันมา และวงแตกฮืกยิ่งกว่าผึ้งแตกรัง กระเจิงกันออกไปอย่างไม่เป็นท่าก็มิปาน
ทุกคนได้ยินดังนั้นต่างพากันดีใจกระโดดตัวลอยยกใหญ่ หายเหนื่อยในบัดดล ทว่าคาโอรุยังไม่ปักใจเชื่อ
หรือนิ่งนอนใจมากนัก หล่อนบอกกับทหารในสังกัดของตนให้จัดเวรยามคอยเฝ้าดูทุกทิศทางให้ดี
เพราะไม่รู้ว่าจะเป็นพวกซึนะฯ หรือนินจาพวกอื่นจะลอบทำร้ายหรือเข้ามาทำร้ายคล้ายหมาลอบกัดอีก
ดังนั้นหล่อนจึงขอให้เหล่าทหารจัดตั้งเวรยาม สลับผลัดเวรกัน รักษาชายฝั่งกันต่อไปจนกว่าสงครามจะสงบลง
เป้าหมายทุกอย่างสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี
คาโอรุจึงต้องรีบขอตัวไปพักผ่อน
เพราะอีกไม่กี่เพลาก็ฟ้าก็จะรุ่งสาง คาโอรุรีบจัดแจงตัวเองอาบน้ำอาบท่า (ในห้องน้ำที่ไม่มีโทบิรามะนอนเฝ้าอยู่)
ถึงห้องได้ไม่นาน
ไม่สิต้องบอกว่าเมื่อหัวถึงหมอนคาโอรุก็เข้าสู่นิทราทันที
กว่าจะรู้สึกว่าร่างกายไม่สามารถขยับได้อย่างอิสระ บวกกับความเย็นเฉียบบางอย่างกำลังพันธนา
การข้อมือเล็กๆข้างซ้ายเอาไว้อย่างแน่นหนา คาโอรุตกใจและรีบพลิกตัวขึ้นมานอนหงายหายใจแรงหอบถี่
แต่ไม่ลืมสังเกตรอบห้องว่ามีอะไรแปลกปลอมหรือศัตรูบุกรุกหรือไม่... หันมองข้างกายก็พบกับปีศาจถั่วงอก
โทบิรามะ นอนขนาบกายบนเตียงถัดออกไปจะเป็นหัวเตียงข้างๆ มีดาบยามาโตะตั้งอยู่ และลูกกุญแจสองดอก
คาดว่าคงจะเป็นกุญแจไขข้อมือทั้งสองนี้ ให้หลุดออกเป็นอิสระได้อีกครั้ง คาโอรุปิดเปลือกตาลงพยายามรวบรวมสติ
และสมาธิให้ได้มากที่สุด เพื่อรวบรวมจักระ ไร้ประโยชน์เมื่อหล่อนไม่สามารถรับรู้ถึงการมีจักระในกายได้เลย
ดังนั้นคาถาอัญเชิญจึงต้องเป็นอันยกเลิกไป คาโอรุขยับตัวให้เบาที่สุดแม้ว่าต้องคร่อมร่างของโทบิรามะที่ขวางกั้น
ก็ตาม กำลังจะส่งปลายนิ้วเขี่ยโดนลูกกุญแจ โทบิรามะขยับตัวและเริ่มรู้สึกตัวว่ามีคาโอรุคร่อมบนร่างอยู่
“ จะข่มขืนฉันหรอ? “ โทบิรามะส่งเสียงพูดให้คาโอรุหยุดคว้าลูกกุญแจ
คาโอรุสะดุ้งโหยงต้องรับกลับเข้ามาอยู่ในท่าเดิม แม้จะชวดลูกกุญแจเล็กๆที่กำลังจะเข้ามาอยู่ฝ่ามือ
“ ดูไปดูมา คุณก็ไม่ได้แย่ “ คาโอรุเฉไฉแกล้งเปลี่ยนเรื่อง เบี่ยงจุดสนใจทันที
หล่อนสะบัดผมทั้งหมดให้ไปรวมกันอยู่ต้นคอข้างซ้าย โทบิรามะรอเวลาเอาคืนมานานแสนนาน
และแล้วในสุดที่เวลานั้นก็มาถึง เวลาที่จะได้เอาคืน คาโอรุอย่างสาสมที่สุด ที่ปล่อยให้เขานอนแช่น้ำอย่างนั้น
คาโอรุอยู่ในชุดนอนสีขาวแขนยาว กระดุมเสื้อตัวบน รอง ก็ไม่ได้ติดให้เรียบร้อย สาบเสื้อแยกออกเล็กน้อย
เผยให้เห็นเนินอกอย่างล่อตาล่อใจคนมอง ชายเสื้อปกปิดได้แค่ต้นขาขาวๆเล็กๆเท่านั้น
“ ฉันหิวเหลือเกินที่รัก “ ได้ทีละโทบิรามะต้องเอาคืน
เขาใช้ฝ่ามือหนาจับข้างแก้มเนียนๆ
ไล่ระดับต่ำลงมากอบกุมหน้าอกคาโอรุอย่างเต็มสองมือ นวดคลึงเบาๆหนักสลับเบาและค่อยไล่ลงต่ำ
ตรงหน้าท้องแบนราบ จวบจนถึงสะโพกงอน บทเสี่ยงตายที่เพิ่งเล่นไปสักครู่เขาไม่เคยเล่นมาก่อน
และคาดว่านักอ่านทุกท่านจะยังไม่เคยเห็น แม้ว่าต้องอาศัยวิชาความเนียนจากพี่ชายตัวเองล้วนๆนั่นเอง
“ อย่า ...หยุดนะ “ คาโอรุเห็นท่าจะไม่ดีพยายามไม่ให้โทบิรามะถึงเนื้อถึงตัวมากไปกว่านี้
แต่จะให้หล่อนทำอย่างไรได้ ตอนนี้หล่อนตกอยู่ในสภาพเสียเปรียบสุดๆ ที่โทบิรามะจะทำอะไรกับหล่อน
ก็ได้ตามใจปรารถนา
ได้ยินดังนั้นโทบิรามะยิ้มดีอกดีใจยกใหญ่
เขารีบหยัดกายขึ้นมาอยู่ในท่านั่งยืดขาเต็มความยาว
เพื่อได้มองหน้ายลโฉมของคาโอรุอย่างชัดๆ
“ บอกเองนะว่า อย่า...หยุด “ โทบิรามะจงใจยื่นหน้าเข้าไปใกล้เพียงกระซิบขบเม้มติ่งหูเบาๆ
คาโอรุเอียงหลบไม่พ้น หล่อนใช้มือที่ว่างอยู่พยายามดันหน้าโทบิรามะให้ออกห่าง ยอมรับกับตัวเองก็ได้ว่า
โทบิรามะ เป็นมนุษย์ที่เฟอเฟคทุกด้านเช่นเบ้าหน้าก็ดี เรือนกายกำยำอัดแน่นด้วยกล้ามเนื้อสวยได้รูปทั่วทุกส่วน
สมเป็นชายชาตรี ไร้ซึ่งไขมันให้เห็นเกะกะสายตา ระดับสติปัญญาในการแก้ไขปัญหา ทั้งบู๊ บุ๋นได้อย่างลงตัว
ต้องบอกเลยว่าโทบิรามะก็มีกึ๋นเหมือนกัน ถ้าหากให้ชนกับโทบิรามะ กันอย่างซึ่งๆหน้า
บอกตามตรงว่าคาโอรุต้องถอยกลับไปตั้งหลักแน่
“
ก็ได้...ฉันจะปล่อยให้เธอนอน แต่ว่าจะได้นอนหรือเปล่า...ไม่แน่ใจนะ “ อันนี้โทบิรามะไม่รับประกัน
คนฟังถึงกับหน้าแดงซ่าน เลือดลมในกายยิ่งสูบฉีดมากยิ่งขึ้น โทบิรามะยิ้มออกในความมืด “น่ารัก”
เขาพูดกับตัวเอง กลับกันคาโอรุเริ่มรู้สึกตื่นกลัว ไม่ไว้ใจกับสายตาคล้ายเสือร้ายพร้อมจะขย้ำกระต่ายน้อย
ได้ทุกเมื่อ คาโอรุหายใจแรงเลือดในกายเริ่มสูบฉีดมากยิ่งขึ้น ฝ่ามือหนาๆเย็นเฉียบลากไล้ไปทั่วบนผิวกายบอบบาง
คล้ายมีก้อนน้ำแข็งลากผ่านกลับปลุกความร้อนรุ่มในตัวคาโอรุได้อย่างดีเยี่ยม โดยเฉพาะปลายนิ้วเย็น
แตะลงบนต้นคอลามมาที่กระดูกไหปลาร้า หล่อนไม่ได้มีท่าที สายตารังเกียจ ไม่ว่าจะหน้าตา รูปร่าง หรือฝ่ามือ
หนาๆที่ชอบแต๊ะอั๋งของอีกฝ่ายสักนิด ซ้ำนั้นยังชอบให้อีกฝ่าย จับต้องสัมผัสเรือนผิวของตนมากกว่านี้
แต่บางสิ่งบางอย่างที่อยู่ใต้ร่าง ใต้ห่มที่คาโอรุนั่งทับอยู่ไม่ยอมสงบ
" อุ๊ย! " คาโอรุอุทานเมื่อบางอย่างกำลังดุนสะโพกงอนนั้นอยู่
“ มันไม่กัดคุณหรอก ...แต่มันจะทำอย่างอื่นกับคุณมากกว่า “ รอยยิ้มร้ายฝุดขึ้นมาอยู่บนใบหน้าหล่ออีกหน
" ตาบ้า! " คาโอรุสบถ แม้จะทำงานท่ามกลางผู้ชายนับร้อยพันคนก็ตาม หล่อนยังไม่ใกล้ชิดได้ขนาดนี้
ไม่สิ หล่อนจินตนาการไม่ออกด้วยซ้ำว่าใต้ผ้าห่มที่นั่งทับอยู่จะขนาดไหน...เมื่อร่างกายของโทบิรามะตัวใหญ่
โตพอๆราวกับยักษ์ หล่อนไม่สามารถล่วงรู้ว่าจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ รู้เพียงแต่ว่าหล่อนคงไม่สามารถรอดพ้น
จากเงื้อมมือของโทบิรามะแล้วละ และที่สำคัญเรื่องสามีภรรยาไม่ได้มีแค่ยืนคุยซึ่งก็ต้องมีนอน
คุยกันเป็นเรื่องธรรมดา ในเมื่ออนาคต...ต้องสายปลายทางหล่อนต้องแต่งงานกับเขาอยู่ดี...ดังนั้น
คงต้องปล่อย...ตามใจ(ว่าที่)สามีของหล่อนแล้วละ
กลิ่นกายสาวส่งกลิ่นหอมหวาน โทบิรามะกดริมฝีปากหนักๆลมบนต้นคอ ฝากรอยรักสีแดงจ้ำสองสามรอย
ค่อยขยับลงพรมจูบบนเนินอกอวบขาวๆ ปลดกระดุมให้สาบเสื้อแยกออกเผยให้เนื้อหนังสีขาวอ่อร่า
บราเซียลูกไม้สีดำตัดกับสีผิวโอบอุ้มความอวบอิ่ม ขยับขึ้นลงแรงตามลมหายใจหอบถี่ ปลดตะขอด้านหน้าออก
อกอวบสองข้างเด้งดึ๋งทะลักล้นเต็มมือหนาทั้งสองข้างยอดอกสีหวาน แข็งขึ้นเป็นไตเมื่อเจอกับสภาพอากาศเย็น
จากเครื่องปรับอากาศ ยิ่งปลายนิ้วโป้งของโทบิรามะกดถู ยิ่งปลุกเร้าให้คนใต้ร่างส่งเสียงครางกระเส่า
คาโอรุปิดเปลือกตาแน่น ไม่กล้ามอง โทบิรามะกดจูบบนผิวกายและเริ่มทิ้งร้อยๆจางๆ ต่ำลงมาจนถึงแอ่ง
บุ๋มกลางร่าง โทบิรามะใช้ลิ้นร้ายๆแตะเลียเล้มเบาๆ คาโอรุยิ่งประกบหุบต้นขาแน่นทว่าช้าไป โทบิรามะจับให้หล่อน
อ้าขากว้างมากขึ้น มองดูชั้นในสีดำเข้าชุดห่อหุ้มเนินสาวใช้ปลายนิ้วปลดแพนตี้ลง จ้องมองดูเนินสาวที่ปิดสนิท
กดปลายนิ้วเบาๆที่เข้าไปสำรวจ กลีบกุหลาบสีหวาน จากหนึ่งนิ้วเพิ่มเป็นสอง
" อ อืม อย่า " คาโอรุเริ่มไม่ไหว โทบิรามะกวาดนิ่วสำรวจ ใช้ปลายนิ้วสากสะกิดในจุดบอบบาง
ไม่นานเขาก็พบเกสรสีทับทิมใช่เพียงแค่ปลายนิ้ว เขี่ยกดลงหนัก สลับเบา เพียงเท่านี้เสียงหวานเริ่มกระเส่า
น้ำหวานจากเกสรเริ่มไหลอาบทั่วช่องทางรักและปลายนิ้วทั้วสอง ยิ่งกระตุกมือ งอนิ้วทำแบบนี้ซ้ำๆ
เร่งจังหวะไวขึ้นและค่อยผ่อนลง สะกิดโดนจุดไวต่อสัมผัส น้ำไหลยิ่งไหลทะลักออกมา เป็นสัญญาณอันดีงามว่า
คาโอรุก็เครื่องติดหน่อยๆแล้วละ
" ฉัน อ อยากเก็บไว้วันแต่งงาน " คาโอรุพูดเสียงแผ่ว เปิดเปลือกตามองว่าที่สามี
" คุณคงไม่รู้หรอกนะว่ามีอีกหลายวิธีที่เรามีเซ็กส์กันโดยไม่ต้องสอดใส่ " อารมณ์ตอนนี้
โทบิรามะต้องการหล่อนแบบสุดๆ กดจูบ ลุกคลำกายสาว อย่างเป็นเจ้าของ คาโอรุพยายามบังคับฝืนใจตัวเอง
ควรจะตัดไฟแต่ต้นลม เพราะหากถ้าหล่อนมีเซ็กส์กับเขาเเล้ว วันแต่งงานจริงๆ ความภาคภูมิหล่อนคงไม่เหลือ
สบตากับโทบิรามะเข้าให้ในระยะประที่สามารถมองเห็นแพขนตา คาโอรุต้องเบี่ยงหน้าหลบไปอีกฝั่งแล้วหลับตาปี๋
ขอโทษนะคาโอรุ ตอนนี้เขาก็สุดๆแล้วจริงๆ กดปลายจมูกลงบนเนินสาวอวบอูบ
แตะปลายลิ้นลงบนจุดเสียว สอดนิ้วร้ายๆชำแรกเข้าลึกสุด งอนิ้วกระตุกเข้าออกแรงๆหนักๆ เพิ่มนิ้วเป็นสาม
เพื่อสัมผัสความอ่อนนุ่มภายในกายสาวให้มากที่สุด คาโอรุเปล่งเสียงเสนาะ ขยับโยกเอวตอบรับทุกการกระทำของ
อีกฝ่าย ความเสียวซ่านทำให้สติของหล่อนกระเจิงหาย วางขาเรียวลงบนแผ่นหลังกว้างกดส้นเท้าลง
เพื่อระบายอารมณ์ใคร่ โทบิรามะเป็นผู้ชายร้ายกาจ เขาครอบงำจิตใต้สำนึกของหล่อนได้สำเร็จ
กดปลายจมูกลงบนจุดเสียวสอดลิ้นจ้วงแทงลึกๆ ทรมานกายสาวจนบิดเล่าเลี้อยตัวเคลื่อนกายาคล้ายงู
" อะ อะ อะ อืม อือ " เสียงหวานครางไม่เป็นศัทพ์ อยากอีกฝ่ายบุกรุกร่างกายมากกว่านี้
หรือบางทีโทบิรามะอาจจจะใช้อย่างอื่นเพื่อเข้ามาเติมเต็มสุขสมในกายหล่อน น้ำหวานต่างพรั่งพรูออกจากร่องลับ
ชโลมอาบต้นขาด้านใน จนร่างหล่อนกรตุกเกร็ง โทบิรามะปรนเปรอให้เจ้าหล่อนเสร็จสุขผลอยหลับด้วยความอิ่มเอม
จนเหลือแต่ตัวเขาเอง แค่นี้ยังไม่อิ่ม แค่อาหารเรียกน้ำย่อยเท่านั้น โทบิรามะใช้ทิชชู่ทำความสะอาดต้นขาเนียนๆ
ให้สะอาด ฝากรอยรักไว้อีกหลายๆจ้ำ เพื่อเตือนความทรงจำของหล่อน หากวันใดรอยรักของเขาจางลง
เมื่อนั้นโทบิรามะก็จะกลับมาทำให้เด่นชัดมากขึ้นอีก
โทบิรามะเดินเข้าห้องน้ำล้างคราบเหงื่อบนตัวออก พยายามใช้ความเย็นของกระแสน้ำเย็นจากฝักบัว
ชโลมดับความร้อนลุ่มที่เกาะกินใจออก ทว่ากลางกายของเขายังคงแข็งตัวและไม่ยอมสงบลง
ถ้าคืนนี้ไม่ได้ปลดปล่อย คงยากจะนอนหลับแน่ โทบิรามะกอบกุมแก่นกายขึ้นมา แท่งร้อนเต็มไปด้วยเส้นเอ็นแข็ง
ปูดนูนขรุขระรอบด้ามชักรูดขึ้นลง สลับกดปุ่มลงส่วนปลายหัวเห็ดให้หายกระสัน จินตนาการถึงร่างกายบอบบาง
ที่มีความสุขสมอุรา เสียงหวานครางกระเส่ายิ่งปลุกเร่งเร้าให้ชักมือขึ้น ลง บรรเลงเพลงกาม เปล่งเสียงคำราม
แทบเต็มเสียง เมื่อบรรลุถึงเป้าหมายพ่นน้ำรักสีขาวขุ่นออกมาเลอะ ขอบกระจกใสกันโซนแห้ง เปียก
ไม่ทันไรก็ถูกกระแสน้ำพัดทำความสะอาดออกไปไม่เหลือทิ้งร่องรอย
โปรดติดตามตอนต่อไป..
25+ นานๆที มาที ฮั่นแน่!!! แอบซับเลือดกันอยู่สินะ
ถ้าชอบก็กดให้กำลังใจ+คอมเมนต์กันหน่อยนะครับ ชิวจะได้มีแรงปั่นต่อ
รักนะเด็กๆ
ChewWii
ความคิดเห็น