คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Animals : Darker.
Darker.
หนุ่มใหญ่วัยกลางคนสัญชาติญี่ปุ่นเปิดเปลือกตาขึ้น มองเพดานห้องสี่เหลี่ยมสีขาวอย่างช้าๆ
เพื่อให้ดวงตาทั้งสองข้างสามารถปรับรับแสงสว่างจากดวงอาทิตย์ภายนอกหน้าต่าง เจ้าของร่างชันกายขึ้นมา
ด้วยท่าทางทุลักทุเลอยู่ในท่านั่งยืดขาตามความยาวทั้งสองข้าง
ไม่ต้องบอกเขาก็ทราบดีว่าตนเองนั้น…อยู่ในโรงพยาบาล ห้องพักฟื้นผู้ป่วยระดับวีไอพี
มีระบบรักษาความปลอดภัยอย่างแน่นหนา เขาปิด เปิดเปลือกตาขึ้นอย่างช้าๆ เพื่อใช้งานระบบสมองทั้งหมด
ทบทวนเรื่องราว ก่อนที่หน้าเขาจะเข้ามาอยู่ในสถานที่แห่งนี้
ย้อนกลับไปที่ห้องทำงานของท่านวองโกเล่รุ่นที่เก้า ในช่วงเวลาโพล้เพล้เห็นจะได้.....
ภายในห้องกว้างสี่เหลี่ยมตกแต่งไปด้วยเฟอร์นิเจอร์หรูหรา ไม่ต่างอะไรกับโรงแรมหรูหราระดับห้าดาว
ห้องสี่เหลี่ยมกว้างก็เป็นที่ทำงานส่วนตัวของวองโกเล่รุ่นที่เก้า
“ เป็นอะไรไปอิเอมิสึ ทำหน้าเหมือนมีอะไรจะพูด? ” ทิมอเทโอ หรืออีกชื่อหนึ่งที่เรียกกันอย่างคุ้นหูว่า
วองโกเล่รุ่นที่เก้าในชุดสูทสากล เอ่ยถามด้วยความสงสัย
“ รุ่นที่เก้า ทุกๆคืนมีเลือดของคนหนุ่มที่ต้องหลั่งเพื่อแย่งชิงบัลลังก์ของท่าน ” อิเอมิสึค้อมตัวลงรายงาน
“ ฉันรู้ เพราะคนที่มอบคำสั่งก็คือฉันนี่นะ สนุกมากเชียวละ ”
“ ทำไมกันครับ? ”
“ ลืมเรื่องกฎไปแล้วรึ? ผู้สืบทอดจะต้องได้รับความเห็นชอบจากหัวหน้าแก๊งและผู้รับผิดชอบ! ” ทิมอเทโอเตือน
“ ท่านไม่ใช่คนที่ตัดสินเรื่องราวต่างๆด้วยความแข็งแกร่ง... ทั้งหมดนี้ก็คงมีสาเหตุมาจากวันนั้น...
ที่จริงผมน่าจะตัดสินให้มันชัดเจนไปเลย... เรื่องของแซนซัสเกิดอะไรขึ้นที่กรงนก? ” อิเอมิสึเฉลียวใจคิด
รู้สึกถึงความแตกต่าง เขาเริ่มรู้สึกได้ว่าคนตรงนั้นไม่ใช่บอสที่เขาเคยรู้จักเลยสักนิด โดยเฉพาะคำพูด
น้ำเสียงและท่าทางตรงหน้า
“ กรงนก... ฉันเคยบอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าเอ่ยคำนั้นขึ้นมาอีก! อิเอมิสึ...เธอก่อเรื่องวุ่นวายครั้งนี้
ขึ้นมาเพื่อจะตั้งคำถามกับฉันอย่างนั้นหรอ?” ทิมอเทโอรู้สึกไม่ชอบใจที่ได้ยินคำนี้ ราวกับว่าอิเอมิสึกำลังสะกิดแผลเก่า
เปลี่ยนโทนน้ำเสียงจากคราแรกที่เคยได้สนทนา
“ ไม่ใช่ครับ ผมมาเพื่อช่วยท่าน ” อิเอมิสึยืนยันความต้องการ
“ ช่วย? ตอบไม่ตรงคำถาม ไม่สมกับที่เป็นราชสีห์หนุ่มแห่งวองโกเล่เลยนะ ไม่จำเป็นต้องช่วยฉัน..
อาการของฉันก็ดีขึ้นอย่างที่เห็นนี่แหละ ถึงไม่จำเป็นต้องยืมมือของเธอ วองโกเล่ก็รอดได้ ” พูดจบทิมอเทโอลุกขึ้นยืน
ด้วยขาสองข้างที่สั่นเทา คล้ายว่าขาทั้งสองข้างนั้นไม่อาจจะสามารถรับน้ำหนักตัวทั้งหมดไหว
“ รุ่นที่เก้า… ”
“ ขอบใจสำหรับที่ผ่านมา ไปรอลูกชายล่วงหน้าก่อนได้เลย! ” เหตุการณ์ไม่คาดฝัน และไม่คาดคิดมาก่อน
ทิมอเทโอ วองโกเล่รุ่นที่เก้า บุคคลอันผู้เป็นที่รักของผู้คนใน นอกแฟมมิลี่ ผู้ที่มีจิตใจโอบอ้อมอารี เฉลียวฉลาดทั้งสติ
และปัญญาเปรียบเสมือนนักบุญเซนต์จอห์น กำลังชักปืนลูกโม่ขึ้นพร้อมเล็งปลายกระบอกปืนไปยังคนตรงหน้า!
ปัง !
เสียงปืนลูกโม่ดังขึ้นหนึ่งนัด ร่างของอิเอมิสึถึงกับล้มกระแทกลงพื้นพรมสุดหรู ร่างกายของเขาชาวาบ
จากบริเวณปากแผลลามไปทั่วทั้งตัว เลือดสีแดงฉานไหลนองฉาบทั่วร่างกาย แผ่นหลังของวองโกเล่รุ่นที่เก้า
กำลังหันหลังก้าวเดินจากไปอย่างช้าๆ เขาไม่สามารถส่งเสียงร้องเรียกให้ทิมอเทโอหรือคนจากด้านนอกช่วย
นัยน์ตาทั้งสองข้างกำลังถูกปิดลงอย่างรวดเร็ว คล้ายกับว่าท้องฟ้าหรือรอบตัวนั้นกำลังถูกย้อมด้วยสีดำทั้งหมด
บานประตูห้องพักถูกเคาะเป็นจังหวะสองสามหน อิเอมิสึตะโกนตอบ ให้อีกฝ่ายสามารถเข้ามาได้ทันที
บานประตูห้องเปิดออกกว้างพร้อมกับพรรคพวกคนสนิทของอิเอมิสึ
“ ออริกาโน่ เดนเซล “ อิเอมิสึพึมพำ สองสาวสวยและสาวห้าว
ผู้ช่วยมือดีทั้งสองสวมเสื้อผ้าอยู่ในชุดสูทคลาสสิกสีดำ มาเข้าเยี่ยมพร้อมกระเช้าดอกไม้ ผลไม้
ออริกาโน่ เดนเซลได้ยินจากคาร์ลโลว่า(คนสนิทของอิเอมิสึ) พบคุณท่านถูกยิงแถมนอนสลบจมกองเลือดไม่ได้สติ
ถูกหามมาส่งโรงพยาบาลผ่าหัวกระสุนออก นอนสลบไปหลายวันกว่าจะฟื้นตัว
ทางโรงพยาบาลแจ้งว่าคุณท่านรู้สึกตัวแล้วทั้งสองคนจึงรีบมาเยี่ยมทันที
“ ฮึ วันนี้เป็นวันที่เธอหล่อกว่าฉันแค่วันเดียวเท่านั้นแหละ เดนเซล! ” อิเอมิสึพูดติดตลก
หลังจากสังเกตุสีหน้า แววตาของทั้งสองคนแล้ว... เพื่อให้ทั้งสองคนคลายกังวล
“ อะไรของบอสเนี่ย? ” เดนเซลเป็นงง
“ คุณท่านอาการดีขึ้น ทุกคนก็สบายใจแล้วคะ “ ออริกาโน่ยกมือทาบอก บอกได้เลยว่าตอนนี้โล่งใจสุดๆ
และจะโทรศัพท์ติดต่อหาทุกคนรายงานอาการของคุณท่าน
“ อาการเป็นอย่างไรไหนบอกหมอสิ? “ เดนเซลถึงขั้นอยากตามหมอเจ้าของไข้
มาเช็คร่างกายบอสของหล่อนอีกหน
“ แฟมมิลี่กำลังมีภัย ” อิเอมิสึพูดขึ้นหลังจากทบทวนเรื่องราว
“ ภัย กำลังมีภัยหรือคะ?” ออริกาโน่ทวนคำพูด ขณะที่กำลังสาละวนกับการจัดดอกไม้
ลงแจกันข้างเตียงผู้ป่วยบางทีห้องพักฟื้นสีขาวโพลนไปหมด มีแจกันดอกไม้เล็กๆน่าจะเพิ่มความสดชื่นขึ้นมาได้บ้าง
“ ขออย่าให้เป็นอย่างที่ฉันคิดไว้เลย ” อิเอมิสึมีสีหน้าเคร่งเครียดมากกว่าเดิม
“ จากใคร?” เดนเซลทิ้งตัวลงนั่งบนโชฟาตัวยาวได้รีบถามทันที ยกมือขึ้นมาจับคอเสื้อกระพืบเบาๆ
คล้ายกับว่ากำลังระบายความร้อน
“ ฉันยังไม่มีหลักฐานมากพอ ฉันกล่าวหาเขาไม่ได้ รุ่นที่เก้าที่ฉันเคยรู้จัก... ” วองโกเล่รุ่นที่เก้า
อาจจะไม่ใช่วองโกล่รุ่นที่เก้าที่เขาเคยรู้จัก ท่านไม่เคยหันปลายกระบอกปืนเข้าหาพวกพ้องเลยสักนิด
บางทีมดสักตัว... ท่านอาจจะไม่เคยบี้เลยก็เป็นได้! จะกล้าหันมาจับปืนเล็งใส่เขา
หากว่าคนๆนั้นไม่ใช่วองโกเลรุ่นที่เก้าละ?
แล้วคนที่ทำร้ายอิเอมิสึคือใคร? ฝีมือของใคร? บอกตามตรงเลยว่าอิเอมิสึใจคอไม่ดีเลยด้วยซ้ำ ทว่ามีเพียงสิ่งเดียว
ที่ยังติดใจของเขาอยู่นั่นคือ แซนซัส ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของรุ่นที่เก้า หัวหน้าหน่วยวาเรียหรือหน่วยลอบสังหาร
ขึ้นชื่อเรื่องฝีมือร้ายกาจรวบรวมแต่พวกนักฆ่าระดับหัวกะทิทั้งนั้น แซนซัส(และพรรคพวก)เพิ่งถูกปล่อยตัว
พ้นโทษจากคดีเปลเด็กไม่นานมานี้ด้วยซ้ำ ทำให้อิเอมิสึยังติดใจเรื่องของแซนซัสอยู่นั่นเองหรือบอกว่าต้องใช้คำว่าสีดำ
“ เฮ้อ ” ออริกาโน่ เดนเซลส่งเสียงถอนหายใจพร้อมกันราวกับว่านัดกันมา
“ เดนเซล ฉันมีเรื่องจะวานให้เธอเข้าไปสืบที่วาเรียที ” คนป่วยบนเตียงนั่งกอดอกแน่น หันมาถามเดนเซล
ที่กำลังนั่งไขว้เท้ายกขาพาดกับโต๊ะรับแขกเล็กๆ เพื่อคลายกล้ามเนื้อขา เนื่องจากเพิ่งกลับมาจากภารกิจสดๆร้อนๆ
“ วาเรีย? ให้ตายฉันก็ไม่อยากเข้าไปเหยียบที่นั่น! บอสก็รู้อยู่แล้ว ” เดนเซลออกตัวแรงโวยเสียงดัง
ตั้งยกมือขึ้นมาไขว้เป็นกากบาทปฏิเสธงานนี้ทันทีเมื่อได้ยิน
“ ฟังนะเดนเซล ไม่มีใครรู้จักตัวเธอจริงๆเหมือนออริกาโน่ เธอทำงานเป็นเงาให้ออริกาโน่มาตลอด
ไม่มีใครเคยเห็นหน้าค่าตามาก่อน มีเธอคนเดียวเท่านั้นที่สามารถจบเรื่องทั้งหมดได้! ” อิเอมิสึจ้องมองคนข้างกาย
อย่างพินิจพิจารณา เส้นผมสีน้ำตาลเข้ม นัยน์ตาสีฟ้าอ่อนใสคล้ายน้ำทะเลอันดามัน จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากบางได้รูป
ผิวกาย(เคย)ขาวผ่องยองใย แต่ในเวลานี้คล้ายสำลีเกือบจะเม็ดในเพราะออกทำงานนอกสถานที่บ่อยนั่นเอง
โดยเฉพาะส่วนสูงเกินกว่ามาตรฐาน นิสัยห้าวหาญกล้าได้กล้าเสีย (โดยเฉพาะบุคคลิกเดิน นั่ง ยืน แม้แต่ตอนที่นั่ง
อยู่ตอนนี้ก็มาดแมนซะเหลือเกิน!) ไม่มีงานไหนไม่สำเร็จมาก่อน เรื่องบู๊และบุ๋นก็ไม่เป็นสองรองใครเหมือนกัน
ความสามารถหยุดหัวใจเต้นของมอเร็ตตี้กลายเป็นธรรมดาไปเลย หากมองเดนเซลเผินๆละก็.. อาจจะคิดว่าเด็กหนุ่ม
วัยละอ่อนก็เป็นได้ โดยที่ไม่ต้องเเปลงโฉม ใส่วิก ติดหนวดให้วุ่นวาย!
“ นั่นคือคำชมใช่ไหม? ” เดนเซลยังไม่แน่ใจกับคำพูดของอิเอมิสึ ว่าไม่ใช่คำด่า?
“ คิดว่าใช่นะ” ออริกาโน่ออกความเห็น
“ ก็ต้องชมสิวะ เอ๊ะไอ้นี่! ” อิเอมิสึคิดว่าเดนเซลน่าจะตีความหมายที่ตนพูดผิดเพี้ยนไป
มองหาบางอย่างใกล้มือพร้อมจะประเคนใส่ศีรษะคนกวนโอ๊ยทันที!
“ ถือว่าฉันขอร้อง... ได้ไหมเดนเซล? ” อิเอมิสึสามารถใช้ประโยคทั้งคำสั่งปนขอร้องในคราเดียวกัน
“ ทั้งปี! บอสก็พูดแบบนี้ทั้งปี! บาจิลไง ลูกรักบอสเลยนะนั่น! ” เดนเซลอ้าปากหาวอย่างเซ็งๆ
ก่อนจะทำท่าแคะขี้หูด้วยนิ้วก้อย หล่อนเบื่อที่จะฟังคำพูดหว่านล้อมเสียแล้วสิ จึงโยนงานไปให้บาจิลน้องใหม่ไฟแรง
เป็นที่เอ็นดูของอิเอมิสึเป็นอย่างมาก ทว่าเดนเซลกลับคิดว่าบาจิลคงอายุเท่าๆกับลูกชายของอิเอมิสึมากกว่า
(จึงเกิดความเอ็นดูคล้ายลูก)
“ บาจิลไม่ไหวหรอก เด็กเกินกว่าจะเกมตามพวกนั้นทัน “ อิเอมิสึรู้จักบาจิลดี
น้องยังเด็กจนเกินไปกว่าจะได้รับมอบหมายงานนี้! ยิ่งพวกวาเรียแต่ละตัว ร้ายๆทั้งนั้น
เจ้าเดนเซลนี่ก็เหลือเกินนะ! ปากหาเรื่องจริงๆ
“ ใครก็ได้ที่ไม่ใช่ฉันไง! บอสเข้าใจไหม? ” เดนเซลปฏิเสธไม่ยอมรับภารกิจด่วนจากอิเอมิสึลูกเดียว
“ ก็เพราะว่างานนี้มันไม่ใช่ใครก็ได้ไง มันเป็นภารกิจที่ต้องพึ่งความสามารถของเธอคนเดียวเท่านั้นนะเดนเซล! ”
อิเอมิสึต้องการให้เดนเซลเข้าใจง่ายๆ โดยที่ไม่ต้องอธิบายให้มากความ เขาหันไปสบตาเดนเซลจังๆ
จ้องมองค้างอยู่อย่างนั้นราวๆห้านาที เดนเซลยกแขนพาดบนพนักพิงและเงยหน้าขึ้นหลบสายตา บรรยากาศเริ่มไม่ดี
จนออริกาโน่ต้องหันไปรินน้ำดื่มใส่แก้วส่งให้อิเอมิสึจิบ " น้ำค่ะ คุณท่าน " " ขอบใจนะ" อิเอมิสึดื่มรวดหมดแก้วทันที
ให้มองเดนเซลจากมุมมองของออริกาโน่ บอกได้ว่าเดนเซลเป็นพวกชอบความสันโดษ
ไม่ชอบทำภารกิจหรือได้รับความโดดเด่นเกินหน้าเกินตาคนอื่นๆ ทำภารกิจระดับเอสที่ได้รับมอบหมายให้เรียบร้อย
คนเดียวเงียบๆก็พอแล้ว ไม่ต้องการชิงดีชิงเด่นกับใคร (โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าตนเองเป็นที่ฮือฮาของหน่วยส่วนกลาง
เพื่อเป็นการสยบข่าว..หลังจากนั้นคุณท่านจึงเป็นคนมอบหมายภารกิจ (ระดับเอส)ทุกงานให้เดนเซลด้วยตัวท่านเอง)
บอกตามตรงเลยนะ เธอรู้เเค่ว่าเดนเซลเป็นคนเก่ง มีฝีมือพอตัวก็เถอะ จวบจนบัดนี้ออริกาโน่ยังไม่ทราบถึงความสามารถ
ที่แท้จริงของเดนเซลเลยด้วยซ้ำ! ออริกาโน่ก็ยังติดใจกับคำพูดโดยนัยของอิเอมิสึ
สองคนนี้ดูมีลับลมคมในกันบางอย่าง แม้ว่าเดนเซลจะทำงานที่นี่มาก่อน อายุงานราวๆแปดเกือบเก้าปี
ถือเป็นคนเก่าของแก่ของคุณท่าน แตกต่างออริกาโน่ที่ตอนนี้เพิ่งจะเข้าสู้ปีที่สามเอง ท่าทีการวางตัวของเดนเซล
ที่ปฏิบัติต่อคุณท่าน ก็แตกต่างจากคนอื่นเหมือนกัน(เช่นการนั่งยกเท้าพาดโต๊ะ ซึ่งคนอื่นต่อให้เป็นผู้ชายก็ไม่ทำกัน)
ส่วนคุณท่านเองก็เป็นกันเองกับเดนเซลแบบสุดๆ จนทำให้ออริกาโน่ชักเริ่มสงสัยเข้าแล้วสิ!
“ อยากจะตายอย่างหมาข้างถนน หรือ จะตายในฐานะนักรบอันดับหนึ่งของ CEDEF? ”
อิเอมิสึให้เดนเซลเลือกเพียงสองอย่าง โดยเลือกการใช้คำพูดกดดันให้เดนเซลเลือกได้เพียงอย่างเดียวเท่านั้น
ซึ่งหล่อนต้องยอมข้อแรกอย่างแน่นอน!
“ แล้วจะให้ทำอะไร? ” เดนเซลยอมตกลงอย่างว่าง่ายเพราะรู้ดีว่าปฏิเสธไม่ได้
หล่อนก็นับถืออิเอมิสึคล้ายพ่อแท้ๆเชียวละ เพราะนอกจากเรื่องฝีมือของราชสีห์หนุ่ม
ก็ยังมีอีกเรื่อง....ที่ทำให้เดนเซลยอมรับนับถือคนอย่างเขา
“ ก็แค่เนี๊ยะ! “ วาทะศิลป์ของเขายังใช้ได้เหมือนเคย แม้จะต้องบรีฟหนักๆ กดดันให้ตอบตกลงอย่างเดียว
ห้ามเป็นอย่างอื่นเด็ดขาด! อิเอมิสึก็รู้สึกแย่ที่ต้องบังคับให้เดนเซลทำในสิ่งที่ไม่ชอบและไม่อยากทำ..แต่ขอโทษเถอะ
เพราะหากเดนเซลทำสำเร็จขึ้นมาก็จะสามารถหยุดสงคราม การนองเลือดช่วยได้อีกหลายร้อยชีวิต หากจบภารกิจแล้ว
ต้องมอบโล่และเกียรติบัตรงามๆให้ ถ่ายรูปเป็นที่ระลึกก็ย่อมได้เช่นกัน
ในเมื่อเดนเซลตอบตกลงรับงาน อิเอมิสึกับออริกาโน่ จะคอยเป็นกันชนหน้า
เพื่อช่วยอำพรางร่องรอยของเดนเซลอีกทีโดยที่ไม่บอกหล่อนสักคำเลย ว่าจะให้เดนเซลเข้าไปสืบเรื่องลับจากหน่วยวาเรีย
ในฐานะอะไร? อิเอมิสึคิดเพียงว่าหากว่างานครั้งนี้สำเร็จ อาจจะเป็นเรื่องแจ้งเกิดในวงการของเดนเซลเลยก็ได้
ใครจะไปรู้?
โปรดติดตามตอนต่อไป...
23-7-2560
กลับมาพบกันอีกครั้งกับนายชิวเจ้าเก่า คราวนี้เรากลับมาพร้อมกับฟิคของแซนซัส
บอกได้เลยว่าตัวละครดำเนินเรื่องของเราไม่ใช่เจ้าหญิง มีพลังเว่อร์วังอลังการหรือเป็นทายาทมาเฟียทั้งหลาย
ส่วนตัวพระเอกก็ไม่ได้คอยตามใจซื้อเสื้อผ้าสวยๆให้ใส่นะครับ มุ้งมิ้ง ฟรุ้งฟริ้ง งุ้งงิ้ง หากนักอ่านที่หลงเข้ามา
คิดว่าจะเป็นดำเนินเรื่องเหมือนที่กล่าวด้านบน โปรดกากบาทมุมขวากลับไปอ่านเรื่องอื่นเถอะครับ
จะได้ไม่เป็นการเสียเวลา ขอบคุณที่ให้ความสนใจกับฟิคแซนซัสนะครับ
เพราะหลังจากนี้ต่อไป จะโหด ดิบ เถื่อน กว่างานที่เคยเขียนมาก่อน ก็จะเป็นสีดำล้วนๆมากกว่า
ถ้าหากว่าตรงตามความต้องการของนักอ่านแล้ว ก็โปรดกดอ่านตอนต่อไปได้เลย
ฝากฟิคแซนซัสไว้ในอ้อมใจของทุกท่านด้วยนะครับ
ขอให้มีความสุขกับการอ่าน และขอบคุณที่เข้าใจ
ChewWii
ความคิดเห็น