คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Drop D. : He’s ordinary.
เนื้อหาในตอนนี้เต็มไปด้วยพฤติกรรมไม่เหมาะสม ไม่ว่าจะทางเพศ ภาษา การใช้ความรุนแรง
หากนักอ่านท่านใด ไม่สะดวกที่จะอ่านต่อสามารถกดกากบาทมุมขวาปิดได้ครับ
-PR30+
ไป! ไปตามมาอีกสามสิบคน!
เอ๊ย! หากอายุยังไม่ถึงก็กดปิดออกไปก่อนนะ อายุถึงค่อยกลับมาใหม่!
There goes my hero
Watch him as he goes
There goes my hero
He’s ordinary
“ ล้อกันเล่นน่า! ” ซุป'ตาร์หนุ่มนอนเอกเขนกอยู่บนเตียงคิงไซส์สีดำ ยกท่อนแขนล่ำข้างซ้ายเพื่อหนุนศีรษะ
เส้นผมสีแดงเพลิงลู่ลง ยามไม่ได้เซ็ทให้ตั้งขึ้น เสยไปทางด้านหลังเหมือนปกติเวลาออกนอกบ้าน
ส่วนมือขวาหยิบโทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุดหน้าจอกว้างทีชสกรีน เลื่อนนิ้วหัวแม่มือไป มา เพื่อหาอ่านข่าวที่เพิ่งเกิดเมื่อวาน
เรื่องราวการชกต่อย วิวาทที่ลานจอดรถ
ไม่มีข่าวของเขา
ไม่มีข่าวของแจ็คสัน
“ นี่มันคนละมัลติเวิร์สป่าวว่ะ? ” ใบหน้าหล่อของนักร้องหนุ่มแทบไม่เชื่อกันสายตาตัวเองถึงกับส่งมือข้างที่หนุน
แขนขึ้นมา เพื่อขยี้ลูกตาทั้งสองข้าง แล้วปรือตามองโทรศัพท์ในมือใหม่ซ้ำอีกรอบ เขาอ่านข่าวสารบ้านเมือง
พยากรณ์ดินฟ้าอากาศ ตลาดหุ้น เหมือนปกติ
จำต้องเด้งตัวลุกขึ้นมาอยู่ในท่านั่งหลังตรง คว้ารีโมทจากตรงหัวเตียง เพื่อเปิดโทรทัศน์หน้าจอแอลซีดี
ขนาดสี่สิบสองนิ้ว ฝังอยู่ในกำแพงห้องสีดำด้าน รอดูข่าวบันเทิงยามเช้า พิธีกรหนุ่มใหญ่สวมแว่นอารมณ์ดี
อ่านข่าวคู่กับพิธีกรสาวคู่ขวัญ ขวัญใจชาวบ้าน อัพเดทข่าวเรื่องราวของบ้านเมืองเหมือนทุกวัน
โดยไม่ลืมพูดถึงแมวจรของเขา
“ ไม่มีก็ไม่มี ” คิดจ้องมองหน้าจอโทรทัศน์ทรงสี่เหลี่ยมแทบไม่อยากละสายตา มือหนายังกำรีโมท
เปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆ เพื่อรอดูการรายงานข่าวโดยเฉพาะข่าวบันเทิง แทบทุกช่องที่เขาเปิดได้และตามได้
คงเป็นเพราะเรื่องของนามสกุลเดอลาไวน์ของหล่อนละมั้ง ทายาทไฮโซทางฝั่งมารดา คงมีคอนเน็คชั่นไปทั่ว
ไม่ว่าจะทางตำรวจยศใหญ่ ระดับสูงกว่าผู้กองขึ้นไป จึงสามารถปิดข่าวได้อย่างเงียบสนิท! รวมถึงสื่อ ไม่มีสำนักใด
แพร่งพรายได้ข่าวของพวกเขาหรือจะตามโซเชี่ยล คลิปแอบถ่าย เพื่อนำไปลงในแอปพลิเคชั่นตั่งต่างหลายช่องทาง
คิดไม่ได้ติดใจอะไรมาก แค่ไม่มีข่าวค(ร)าว เรื่องความเสียหายของเขาก็พอแเล้ว หากเป็นโมเสส ชูไม้เท้า
ขึ้นเหนือหัว แล้วทะเลแดงจะแหวกออกเป็นสองส่วนเพื่อให้เขาเดินอย่างสะดวกได้ก็คงดี น่าเสียดายที่เป็นได้แค่
ซุปเปอร์สตาร์ดังต้องสวมแว่นดำกันแสงแฟรชเดินแหวกเหล่านักข่าวทุกเจ้า จ่อไมค์ใส่หน้าแล้วระดมยิงคำถาม
ใส่เขาไม่ยั้ง ยิ่งกว่ารัวปืนเอ็มสิบหก!
หากเป็นข่าวนอกจากได้ขึ้นหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ ป่านนี้นักข่าวทุกสำนักคงแห่แหนกันมา
ปักหลักรอรับเขาที่หน้าบริษัทกันเพียบ
แถมวันนี้เขาต้องเข้าห้องประชุมกับทางผู้บริหารค่ายเพลง ฟังจากสแคชแมน อาพู โปรดิวเซอร์ของเขาแล้ว
ก็พอได้ใจความว่าทางค่ายจะนำเพลงเก่ากลับมาคัฟเวอร์ใหม่ แล้วก็ออกซิงเกิ้ลอีกสักสองเพลงรวมในอัลบัม
แค่ฟังจากอาพูแล้ว คิดก็พอจะมีเรื่องไปเสนอกับที่ประชุม เขาไม่เห็นด้วยกับการนำเพลงเก่ามาร้องใหม่ ไม่ว่าจะคัฟเวอร์
หรือรีมิกซ์ อคูสติกหรืออะไรก็แล้วแต่!
อีกหนึ่งชั่วโมงต่อมา ร่างสูงโปร่งเกินสองเมตรก็มาถึงตึกบริษัท คิดเข้าตึกสำนักงานเหมือนปกติกดปุ่มหน้าลิฟท์
ห้องแคบสี่เหลี่ยมก็พาเขาขึ้นไปยังชั้นสูงลิบลิ่ว ในช่วงเวลาสั้นๆไม่ถึงสามนาที ดวงตาสีบรั่นดีมองผ่านแว่นตาเรย์แบน
คลาสสิคสีดำช่วยกรองแสงยูวี มองเห็นแผ่นหลังของใครบางคน แม้จะเห็นเพียงแค่แผ่นหลังแถมมองด้วยหางตา
บานประตูลิฟท์กำลังจะปิดประกบตัวลงเพื่อจะเคลื่อนสู่ชั้นด้านบน คิดส่งฝ่ามือออกไปแค่จับตรงขอบบานเลื่อนตรงกลาง
เพื่อให้ระบบเซนเซอร์ทำงาน บานประตูเปิดอ้าออกกว้างเพื่อให้ร่างหนาของเขาเป็นอิสระ
นี่มันศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดแล้วนะ มันยังมีคนเล่นมุกนี้อยู่อีกหรอวะ?
แสงไฟลอดออกจากใต้บานประตูห้องผู้บริหาร พอเห็นเงาลางๆมีการเคลื่อนไหวอยู่ด้านหลังของบานประตู
ชั้นที่ยี่สิบห้าเป็นชั้นของผู้บริหาร คณะของผู้บริหาร จึงมีความเป็นส่วนตัวสูงมาก หากพนักงานคนใดไม่่เกี่ยวข้อง
ก็ไม่สมควรจะไปเดินเล่น ผ่าน แถวนั้น เพราะนอกจากเป็นห้องของทางผู้บริหารและคณะ ยังเป็นสถานที่พบปะของ
ผู้บริหารและหัวหน้าแผนก ใช้สำหรับพรีเซนต์งานให้กับลูกค้าอีกด้วย
เขาเงี่ยหูพยายามตั้งใจฟังเสียงภายในห้อง
“ เดี๋ยวนี้คนส่งเอกสาร… ดีขึ้นกว่าเดิมเยอะ ” เทสของคนจากหน้าเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์เริ่มชักจะดีขึ้นเรื่อยๆ
จนเขาอยากจะตบรางวัลให้อย่างงาม
“ เอกสาร ฉันไว้ตรงนี้นะคะ ” แจ็คสันวางแฟ้มเอกสารลงบนโต๊ะทำงานโดย ยืนห่างพอสมควร
พอจะหย่อนเอกสารจากมือลงริมโต๊ะ โดยที่ไม่ต้องเดินเข้าไปใกล้เพื่อรักษาระยะห่าง พนักงานตรงหน้าเคาน์เตอร์วาน
ให้หล่อนถือแฟ้มเอกสารขึ้นไปที่ห้องของผู้บริหารชั้นที่ยี่สิบห้า ซึ่งหล่อนก็มาถึงที่ วางเอกสารให้ แล้วก็กลับ
ชายวัยกลางคนซึ่งก็พอจะคาดเนด้วยสายตา ก็ไม่น่าจะห่างจากอายุของหล่อนเกินหนึ่งรอบ เขาเงยหน้าจากแฟ้ม
เอกสารในมือ ความน่าสนใจของเขายังมองอยู่ที่หล่อน เขายังไม่ละสายตาจากผู้หญิงตรงหน้า
“ ขอบคุณมากนะครับ เอ่อ คุณ… ” เขามองหญิงสาวแสนสวยเส้นผมสีบรอนด์ทองยาวสลวยเป็นลอนคลื่น
เสื้อเชี้ตสีขาวแขนยาวบนตัวถูกพับขึ้นลวกๆเหนือข้อศอก ชายเสื้อสีขาวเก็บไว้ในกางเกงยีนส์สีฟ้าอ่อนเอวสูง
สกินนี่แนบไปกับเรียวขาเรียวยาว แต่ก็พอให้เขาได้จินตนาการถึงเนื้อหนังใต้ร่มผ้า รองเท้าผ้าใบสีดำเซอร์ๆ
มองแล้วสบายตา
ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้จักนักร้องวัยรุ่น แจ็คสัน เดอลาไวน์ ขวัญใจเด็กแนว นักร้องสายป็อปเพลงสบายหู
นอกจากเครื่องหน้าสละสลวยแล้วยังมีรูปร่างที่สูงโปร่ง ทรวดทรงองค์เอวนาฬิกาทรายในแบบที่ผู้ชายหลายคนโปรดปราน
นอกจากจะเป็นนักร้อง สาว เสียงดี หล่อนอาจจะมีอาชีพเดินแบบเป็นงานเสริมด้วยเขาก็ไม่สงสัย
เขารู้จากเหล่าพนักงานลือกันให้แซ่ดภายในบริษัท ถึงการเคลื่อนไหวของบุคคลตั่งต่าง ไม่ว่าจะภายใน
หรือภายนอกเข้าออกบริษัท เมื่อได้ยินเรื่องพนักงานเม้าท์มอยซอยยิกแล้ว เขาจึงไปตามเรื่องของหล่อนได้ไม่ยาก
“ ไม่เป็นไรค่ะ ” แจ็คสันไม่แม้แต่จะเอ่ยบอกชื่อของตน ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่ทราบว่าหล่อนเป็นคนดัง
ของวงการ แต่แล้วแจ็คสันก็ไม่คิดว่ามนุษย์โลกทุกคนต้องรู้จักหล่อนครบทุกคน ไม่รู้จักหล่อนบ้างก็ได้
“ เดโม่ที่เสนอกับทางค่ายเป็นอย่างไรบ้าง? ” เขาถาม “ ยูสทัสมันเป็นคนซับซ้อน เข้าถึงได้ยาก ฉันทำงานที่นี่
ตั้งแต่บริษัทเปิดเป็นวันแรก ยังไม่เข้าใจเจ้านั่นเลยว่าคิดอะไรอยู่ ” เขาพูดต่อ
สร้างคำถามขึ้นในหัวของแจ็คสัน คราแรกคิดว่าเขาคงไม่รู้จักหล่อนแน่ๆ ไม่สิ เขาต้องรู้จักหล่อนอยู่แล้ว
และพูดเรื่องของการยื่นเดโม่เพลง ซึ่งก็มีแต่ผู้บริหารระดับสูงและ วิคตอเรีย พั๊งค์ เท่านั้นที่รู้!
หากลองสังเกตุเห็นว่าเขามีเส้นผมยาวสีดำเข้มเป็นกระจุกใหญ่ ดวงตาสีเขียวมรกต โหนกแก้มนูนชัด ใบหูแหลมชี้
จมูกเรียว ริมฝีปากใหญ่ ปลายคางเรียวแหลมเลี้ยงเคราเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยว แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์ ไม่น่าคบหาด้วย
สวมเสื้อผ้าชุดสูทตัวใหญ่โคร่งกว่ารูปร่างผอมแห้ง ซึ่งทำให้ดูขัดจากทั้งส่วนสูง ร่างกายผอมบาง เหมือนว่าเขาไม่สนใจ
เรื่องเสื้อผ้า หรือแฟชั่นมากนัก
“ ถ้าเธออยากให้ฉันช่วย … ”
“ ช่วย? ”
“ ฉันรู้ว่าเธอคงเข้าใจนะ ” อย่าให้เขาต้องพูดเยอะ
เขาพยายามเลี่ยงบาลี หากจะให้พูดออกไปตรงๆก็คงจะกระดากปากไม่น้อย ‘ ถ้าอยากให้งานของหล่อนไปได้สวย
ก็อ้าขาให้ฉันอึ๊บสิ! ’ แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นเอง มันก็จะตรงเกินไป ดังนั้นเลี่ยงให้อีกฝ่าย ได้เข้าใจเองก็น่าจะดีกว่า
แจ็คสันที่พอจะจับใจความของอีกฝ่ายได้ จึงหันหลังแล้วเดินหนีทันที ก่อนที่จะเผลอด่าด้วยถ้อยคำอะไรแรงๆ
“ เธอไม่ควรเดินหนีฉันไปแบบนั้นสิ ฉันอุตส่าห์หยิบยื่นให้โอกาสตั้งหลายคนนะ ดูอย่างXXX สิ
เพิ่งได้เดบิวต์ไปเอง ดังเปรี้ยงปร้างมีงานอีเว้นท์ทุกวัน! ” เขาหยิบยกชื่อของศิลปิน ไอดอลหน้าใหม่ที่กำลังเป็นที่นิยม
ณ ขณะนี้ ขึ้นมาพูดให้หล่อนได้ยิน
เท่าที่พอจะจับใจความ ฟังเข้าประเด็น สรุปง่ายๆ คือ เขาต้องการให้หล่อนเอาตัวเข้าแลก แค่นั้นจบ!
คำพูดที่มีแต่คำว่าได้ กับความเอาแต่ใจของเขามันคงจะคลุ้งลอยไปทั่วห้อง แทบไม่เชื่อเลยว่าคนตำแหน่งระดับสูง
ยังมีความคิดต่ำตม
แทบไม่ทันได้ตั้งตัวร่างจากหลังโต๊ะทำงานลุกขึ้นมายืนแล้วปราดเข้าหาแจ็คสัน เรี่ยวแรงมหาศาล
สมกับความเป็นชายตามธรรมชาติสร้างมา พยายามรั้งร่างของหญิงสาวเข้ามากอดตามความต้องการจนได้
“ ปล่อยนะ ” แจ็คสันตะโกน หวังว่าเสียงของหล่อนนั้นคงดังพอจะเข้าไปสู่สมองของเขาโดยเฉพาะจิตสำนึกที่ดี
ที่พึงควรมี เสียงของแจ็คสันคงดังไม่พอที่จะเข้าสู่แกนสมอง นอกจากจะไม่สะทกสะท้านแล้ว ร่างสูงออกไปผอมแห้ง
เปี่ยมด้วยความปรารถนาทุกอณูผิว หวังได้แตะต้องสัมผัสเรือนกาย
แจ็คสัน… แจ็คสัน เดอลาไวน์
นักร้องสาวแสนสวย มากด้วยเสน่หา แม้จะอยู่ในชุดเสื้อผ้ามิดชิด ไม่ได้เห็นเนื้อหนังมังสาเหมือนศิลปินคนอื่นๆ
ที่โชว์นิด เผยหน่อย เว้าหน้า เว้าหลัง เพื่อความสวยงามเป็นอาหารตาให้พวกผู้ชายอย่างเขาได้ชมฟรีๆ
“ ดังๆ ฉันอยากได้ยินเสียงเธออีก ” ร้องเพลงบนเวทีว่าไพเราะจับใจแล้ว เขายังอยากได้ยินเสียงของหล่อน
ยามคราญครางใต้ร่างของเขา ยามเรียวขานั้นเปิดอ้าต้อนรับตัวเขา ถาโถมกายในจังหวะหนักสลับเบา
ความสุภาพได้หลอกลวงตาไว้ได้พังทลายลง ฝ่ามือหยาบกร้านแตะลงบนท่อนแขนเรียว ความนุ่มชุ่มชื่น
ปลายจมูกสูดรับกลิ่นหอมหวานไม่ว่าจะจะเส้นผมยาวสลวยก็ดี หรือจากซอกคองามละหงก็ดี ดวงตาของเขามองเห็น
ความงดงามของหล่อนในระยะประชิด คิดไม่ผิดที่คนอย่าง ‘คาริบู’ ลงมือใช้คำสั่งแกมบังคับ เขาไม่เคยได้ใช้หรือ
ทำแบบนี้กับใคร ยกเว้นหญิงสาวตรงหน้า หากใครต้องการความช่วยเหลือ เขาก็พร้อมหยิบยื่นโอกาสให้
ด้วยการแลกเปลี่ยนที่ทั้งสองฝ่ายต่างพอใจซึ่งกันและกัน
“ ปล่อย! ” แจ็คสันกระทืบฝ่าเท้าของตนลงบนหลังเท้าอีกฝ่ายเต็มแรง เป็นโอกาสเดียว ริบหรี่
ทำให้หลุดจากการคุกคามของอีกฝ่าย
“ จะไปไหน! ” คาริบูสลัดคราบผู้บริหารใจดี พร้อมหยิบยื่นโอกาสพร้อมกับมอบสิ่งดีๆออกไป
ในเมื่อหล่อนไม่ต้องการสิ่งนั้น ดังนั้น….
“ ช่วยด้วย! ” แจ็คสันร้องตะโกนขอความช่วยเหลือสุดเสียง พยายามไม่ใช้กำลังกับอีกฝ่ายคงไม่ได้
จึงส่งกำปั้นเน้นๆแม้จะเป็นหมัดตรง ในช่วงเวลากระชั้นชิดอัดตรงกลางหน้าอกของอีกฝ่ายเต็มแรง หมัดอีกข้างชกหน้า
ให้อีกเปรี้ยงใหญ่
ใบหน้าอัปลักษณ์ถึงกับสั่น สะบัดตามแรงชก สมองของเขาวิ้งค์เห็นดาวลอยเหนือหัวนับสิบดวง
กลางหน้าอกของคาริบูจุกแน่น หายใจไม่ออกชั่วคราว หญิงสาวเล่นชกเข้าตรงกลางหัวใจของเขาพอดิบพอดี
เขายังคงประคองร่างผอมแห้งของตนเองได้พอประมาณ กระโจนตัวเข้าใส่หญิงสาวแล้วคว้าคอเสื้อของหล่อนได้
จึงออกแรงกระชากเต็มแรง เกิดเสียงดังแคว้กก กระดุมบนอกเสื้อหลุดหาย ตามด้วยสาบเสื้อแยกออกจากกัน
แผล่บ แผล่บ
มันเลียปากอย่างหื่นกระหาย เนื้อตัวผิวพรรณเนียนละมุนตัดกับบราเซียร์สีดำโอบอุ้มทรวงอกเต่งตึง ราวกับว่ากำลัง
กวักเรียกชวนให้เอื้อมมือแตะต้อง ขยำหรืออยากทำรอยช้ำรักแรงๆ หน้าอกอวบอิ่มกระเพิ่มขึ้นลงตามแรงจังหวะหายใจ
เอวคอดกิ่ว สะโพกผายยิ่งปลุกตัณหาเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัว
“ อย่าขัดขืนเลยน่า เธอจะได้ร้องอย่างสมใจแน่! ” นอกจากพวกวิคตอเรีย พั๊งค์
หล่อนก็จะได้ร้องทั้งเพลงคอลแล็ปกับศิลปินได้ทั้งค่ายเชียวนะ แต่ก่อนจะได้ร้องเพลงกับนักร้องนำหนุ่มหล่อหน้าหยกนั่น
คงได้ร้องครวญครางใต้ร่างของเขาก่อน!
ร่างกายสูงโปร่งของแจ็คสันอาจจะสูงกว่าผู้ชายบางคน หากถามเรื่องของพละกำลัง
ต้องบอกเลยว่า ไม่มีทางสู้ได้แน่ เขาพยายามฉุดกระชากร่างของแจ็คสันให้ห่างจากบานประตูห้อง หวังจะกลับไปที่โต๊ะ
ทำงานด้านในใช้เป็นสังเวียนรัก เขาใช้ท่อนแขนสองข้างล็อคคอหญิงสาวจากทางด้านหลัง ใช้แรงที่เหนือกว่า
บังคับให้หล่อนทำตามความพยศของหญิงสาวไม่ได้ปราบง่ายๆ
แจ็คสันออกแรงทั้งหมดที่มี ถอยหลังเต็มกำลังไปทางกำแพงคอนกรีตโล่งๆแล้วกระแทกร่างของไอ้บ้ากายหลายหน
อัดเข้ากับกำแพงหนาจนเกิดเสียงดังสองหน สามหน ก็พอให้มันปวดร้าว แต่ไม่พอที่จะให้มันหยุดยั้ง
อย่างน้อยหล่อนก็สลัดร่างกายน่าขยะแขยงออกไป รีบสาวเท้าไปหน้าบานประตู ยังไม่ทันได้จับลูกบิด
เปิดบานประตู ปลายนิ้วเรียวยาวราวกับลำเทียนสัมผัสได้ถึงความเย็นเฉียบจากลูกบิดเท่านั้น!
ร่างของแจ็คสันถูกกระชากกลับ เหวี่ยงลงพื้นกระเบื้องเต็มแรง
“ ฤทธิ์เยอะนักนังนี่! ” คาริบูหมายจะตบหน้างามๆของหญิงสาวฉาดใหญ่ ใส่ใบหน้างดงามของหญิงสาว
เพื่อต้องการระบายความแค้นที่ตนถูกชกหน้า ได้กลิ่นคาวเลือดคลุ้งในช่องปากและปลายจมูก ยิ่งปลุกให้อารมณ์
เดือดดาล
ไม่เคยมีใครประทุษร้าย ด้วยการหวดชกใบหน้าของเขา แม้แต่จะเป็นผู้ชาย ยิ่งสร้างความลำพองใจว่าใครก็ไม่กล้า
ผิดกับผู้หญิงตรงหน้านั้นเป็นคนแรก กล้าท้าทายกับเขา! คาริบูมีแบ็คใหญ่คอยหนุนหลังเขาอยู่
เขาเป็นหลานของประธานบริษัท!
ดังนั้นแล้วไม่จำเป็นต้องเกรงกลัวหรือหวาดกลัวผู้ใดก็ตาม คงเป็นความเกรี้ยวกร้าดของคาริบูที่กำลังครอบงำ
จนไม่ทันสังเกตุ ระวังตัวจากทางด้านหลัง ว่าตอนนี้มีบุคคลที่สามเข้ามายืนซ้อนทางด้านหลังเรียบร้อยแล้ว
“ ก็คิดว่าใคร ที่ไหนได้ แกเองหรอคาริบู! ” ซุป'ตาร์คนดังที่เขาได้กล่าวอ้างเค้นเสียงลอดไรฟัน
คว้าข้อมือของคาริบูไว้กลางอากาศ
“ แม่ง ใครวะ? ” ใครมันบังอาจมาขัดขวางความสุขกู! เจ้าของชื่อต้องเคลื่อนใบหน้า หันไปทางด้านหลัง
“ ยูสทัสไงจะใครละ ไม่ได้เจอกันตั้งนานนิสัยยังเสียเหมือนเดิม ” ไม่มีอะไรพัฒนาไปในทางที่ดีขึ้นเลยสินะ
สันดาร… เก่าของมันคงจะเปลี่ยนยากจริงๆ นิสัยมันเหี้ย-ม เหมือนหน้าตา!
ต้องโดนตีนสักที เผื่อสันดารเสียๆของมันคงจะดีขึ้น ไม่มากก็น้อย!
คิดปล่อยมือคืนอิสระให้กับคาริบู แต่เหมือนว่าคาริบูคงย่ามใจคิดว่าตนเองเป็นหลานของท่านประธานบริษัท
จึงไม่มีใครกล้า ต่อว่า ด่าทอ หรือขัดขืน ยามข่มเหงรังแกผู้ที่อ่อนแอกว่า หรืออยู่ในตำแหน่งที่น้อยกว่า
เขาเลือกเหยื่อเป็นผู้หญิง ไร้เรี่ยวแรงขัดขืน หรือมีปากมีเสียงกับเขา ขู่จะแบล็กเมล์
ยิ่งพวกเธอเหล่านั้นพูดว่าถูกเขารังแก ข่มขืน ก็ยากที่จะมีคนเชื่อ กลับกลายเป็นว่าพวกผู้หญิงเหล่านั้นได้รับความอับอาย
จากสังคมในที่ทำงาน หากไปออกรายการโหนกระสวยแล้วด้วย ยิ่งได้รับความอับอายยกใหญ่ ไม่ต่างจากการประจาน
ตัวเองต่อสาธารณะ ผู้คนทางอินเตอร์เตอร์ได้พลอยด่าซ้ำ ไม่ต่างจากถูกเขาข่มขืนซ้ำอีกหน
ดังนั้นพวกผู้หญิง พวกเธอ จึงไม่มีปากมีเสียง ได้แต่ก้มหน้ารับชะตากรรมเหล่านั้นไป
แถมยังไม่มีใครอยากขึ้นโรงขึ้นศาล เป็นคดีความติดตัวหรอกจริงไหม?
ร่างของคาริบูว่าสูงใหญ่แล้วยังไม่เทียบเท่ากับร่างของอีกคนยืนนทับซ้อน ทั้งส่วนสูงที่มากกว่า ร่างกายอัดแน่น
ไปด้วยกล้ามเนื้อ
“ ไม่ตบไม่ตี ไม่ดีขึ้นเลยนะ ” ไม่พร่ำทำเพลง คิดส่งลูกถีบรุ่นๆ กระแทกใส่แผ่นหลังของคาริบูเต็มแรง
“ ต้องให้สั่ง ให้สอน สุภาพบุรุษควรปฏิบัติกับผู้หญิงอย่างไร? ” คิดถามสั้นๆ
ยิ่งผู้หญิงไม่เล่นด้วย แถมยังใช้กำลัง บังคับข่มขู่อีกตังหาก!
พลั่ก!
ร่างของคาริบูล้มกระแทกกับพื้นกระเบื้องอันเย็นเฉียบ คาริบูเปลี่ยนสถานะจากผู้ล่ากลายเป็นผู้ถูกล่า
หมัด เท้า เข่า ศอก ของอีกฝ่ายประเคนส่งมาให้มองด้วยตาเปล่าแทบไม่ทัน!
ออกอาวุธ ออกอาวุธ ที่พัฒนามาเป็นชุด!
ถ้าบอกว่าคิดเป็นตัวตึงของกลุ่มมาก่อนก็ย่อมเชื่อได้!
คาริบูส่งเสียงร้องโอดโอยดังลั่น เพื่อร้องขอความเห็นใจ เมตตาจากอีกฝ่าย ร่างกายตอนนี้คงไม่พ้นกระสอบทรายดีๆ
บอบช้ำไปทั่วทั้งตัว ใบหน้า ชายโครง ต้นแขน ต้นแขน ไร้เรี่ยวแรงจะพาร่างกายหลบหนีเอาตัวรอด
สองมือใช้ฉุดกระชากร่างของแจ็คสันตอนนี้ได้ขึ้นมาพนมมือสิบนิ้ว ไหว้สวย เพื่อวิงวอนขอชีวิตกับชายตรงหน้า
ราวกับพญามัจจุราชกำลังมาเรียกวิญญาณของเขากลับขุมนรกคืนสู่ที่เขาจากมา
“ พอก่อนคุณ ” แจ็คสันเห็นท่าจะไม่ดี แล้วส่งเสียงห้าม รีบลุกขึ้นจากพื้นตรงไปหาชายร่างยักษา
เขาหวดเตะด้วยลำแข้งซัดเต็มแรง เข้าก้านคออีกฝ่ายเต็มเหนี่ยว คาริบูถึงกับคอพับ ไม่แน่ใจว่ากระดูกคอยังอยู่ดีหรือไม่
ร่างของคาริบูล้มพับร่วงลงไปกองกับพื้นตามแรงโน้มถ่วงของโลก
แจ็คสันแตะลงบนต้นแขนล่ำ แน่นด้วยกล้ามเป็นมัดๆได้รูป ยูสทัส คิด นักร้องคนดัง สวมเสื้อผ้าสีดำตามสไตล์
เสื้อฮู้ดดี้แขนยาวดำ กางเกงยีนส์ รองเท้าสนีกเกอร์สบายๆ
ยามคิดโกรธจัดเขาก็จัดว่าสุดของกลุ่มเพื่อนเหมือนกัน!
อย่างเอาเลยครับจารย์!
“ ขืนคุณยังซ้อมเขาอีกที เขาได้ตายคาที่แน่! ” สภาพแบบนี้ไม่ต้องพาส่งหรอกห้องICU ส่งวัดเถอะ
วนรอบเมรุอีกสามรอบแล้วก็ขึ้นเตาเผาได้เลย!
แจ็คสันต้องรีบห้าม เลือดสีแดงสดชโลมทั่วร่างของคาริบู แถมกระเซ็นเป็นละอองเล็กๆ เลอะตามเนื้อตัวของคิด
แก้มสาก เสื้อผ้า ที่เห็นเด่นชัดที่สุดคงเป็นส่วนของมือทั้งสองข้าง กำปั้นรุ่นๆชโลมย้อมด้วยเลือดสีแดงสดข้นๆ
ไหลจากมือของเขาหยดติ๋งๆ ลงสู่พื้นกระเบื้องในห้องผู้บริหาร
“ ยูสทัส ” แจ็คสันเรียกเขาด้วยน้ำเสียงตะโกน ดวงตาสีบรั่นดีกำลังคลุ้มคลั่ง ราวกับสัตว์ป่ากระหายเลือด เนื้อ
เบนสายตามาทางหล่อน หล่อนไม่แน่ใจว่าตอนนี้เขา… คิดอะไรอยู่ วินาทีนั้นหล่อนกำลังแสดงความหวาดกลัว
ออกมาทางสายตา
คาริบูร่วงลงไปนอนกองกับพื้นอย่างหมดสติ หลังจากเป็นกระสอบทรายให้แก่ยูสทัสนานร่วมหลายนาทีติดต่อกัน
ก็ไม่ใช่พละกำลังที่เขาเก็บไว้สนุกกับสาวๆบนเตียงทุกค่ำคืน ฝ่ามือทั้งสองคอยมอบปรนเปรอสาวๆสนุกสุดเหวี่ยง
โอบกอดรอบเอวบางๆของพวกเธอ ตอนนี้กำลังสร้างความเจ็บปวดให้กับคาริบูเป็นอย่างมาก
ร่างของคาริบูนอนแน่นิ่งจมกองเลือดของตัวเอง
แสงไฟลอดใต้บานประตูภายในห้องสร้างความงุนงงให้แก่นักร้องหนุ่ม แถมยังถือหุ้นส่วนเกือบครึ่งของบริษัท
คิดพลันหงุดหงิดเส้นผมสีแดงเพลิงกำลังร้อนอุ่นๆ พบว่าห้องผู้บริหารชั้นยี่สิบห้า (ที่ส่วนใหญ่ประธานไม่ค่อยเข้าบริษัท)
ได้กลายเป็นโรงแรมม่านรูด ให้พนักงานมาพลอดรักกันในเวลางาน
แม่ง ไม่ลงทุนเลย!
คิดจะเข้าไปต่อว่าคู่รักพนักงาน แต่เสียงที่ดังแว่วออกมา กลับทำให้เขาต้องรีบเปลี่ยนความคิดใหม่
บทสนทนาพูดถึงเรื่องอย่างว่าอย่างเปิดเผย แถมมีชื่อของเขาได้เข้าไปมีส่วนเกี่ยวข้องด้วย
เสียงร้องขอความช่วยเหลือดังขึ้นหลังจากบทสนทนาสิ้นสุดลง สมองทั้งซีกซ้าย ซีกขวา สั่งให้ร่างกายหนากำยำ
ของเขาไม่ควรอยู่เฉยๆ กล้าบุกเข้าไปในส่วนของผู้บริหารทันที!
ไม่ทันมองว่าผู้หญิงคนนั้นคือใคร มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่หล่อนเรียกชื่อของเขา
‘แจ็คสัน!’
เสื้อเชี้ตสีขาวขาดวิ่น สาบเสื้อแยกออกจากกันจนเห็นบราเซียร์สีดำเนินอกกระเพื่อมจากแรงหายใจหายใจหอบถี่
ดูแล้วคงมาจากการฉีกกระชากอย่างรุนแรงล้วนๆ แม้ว่าหล่อนจะไม่ร้องไห้งอแง ตัวสั่นหงกๆ คล้ายลูกนกตัวเปียกปอน
ด้วยน้ำฝนเย็นๆ
คิดไม่สามารถล่วงรู้เลยว่าเพียงไม่กี่หน้าทีก่อนหน้าที่เขาจะมาถึงที่นี่ เกิดอะไรขึ้นกับหล่อนมาบ้าง....
เท่าที่เห็น ประเมิณจากสภาพแล้ว... คงไม่ใช่เรื่องดี
เห็นสภาพของแจ็คสันแล้ว เขาพูดอะไรไม่ออกเลย ราวกับเป็นใบ้ไปชั่วขณะ
“ อะไรกันเสียงดังเอ๊ะอ๊ะไปถึงชั้นบน! ” หญิงสาว สวมแว่นตากรอบสี่เหลี่ยมโผล่เข้ามาในตอนท้าย
ก่อนที่ทุกอย่าจะจบลง เธอเป็นสาวผมสีฟางข้าวตรง ยาวสลวย เสื้อผ้ารัดรูปสีดำเน้นเรือนร่างสมส่วน เนื้อ นม ไข่
“ มาก็ดีแล้ว แคลิเฟอร์ ดูแลหลานของท่านประธานหน่อย! อย่าให้มันไปไล่ปล้ำคนอื่นอีก! ” คิดสะบัดใบหน้า
เขาเดินเข้าไปหาแจ็คสันรูดซิบเสื้อฮู้ดดี้แฟชั่นราคาแพงระยับสีดำลงแล้วสวมทับบนร่างของหญิงสาว แม้ยังไม่ทันได้สวม
ลงบนตัว สอดแขนเข้าใต้ผ้า เขาให้แจ็คสันคว้าจับผิดตรงส่วนของอกเสื้อ จับตรงข้อมือเล็กๆ พาหญิงสาวเดินผ่าน
ร่างของแคลิเฟอร์ ยืนจังก้าหน้าประตูและผู้ชายชายร่างโตอีกคน
“ นี่มันอะไรกัน? เธอไม่ใช่คนของที่นี่หนิ! ” แคลิเฟอร์มองหน้าหญิงสาวอีกคน พนักงานบริษัทของที่นี่ก็ไม่ใช่
แล้วหล่อนเข้ามาทำไมในส่วนของห้องผู้บริหาร ตามจริงแคลิเฟอร์ก็รู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตากับผู้หญิงตรงหน้าอย่างมาก
ติดอยู่ที่ปากเท่านั้น
“ ไปเถอะ แจ็คสัน ” คิดกระตุกมือเพื่อให้แจ็คสันเดินตามเขาออกมานอกห้อง
“ อื่อ ” แจ็คสันไม่ตอบ ส่งเสียงในลำคอแล้วเดินตามหลังของเขาออกมาเงียบๆ
‘แจ็คสัน…’ นักร้องต่างค่ายที่มายื่นเดโม่เพลง!
แคลิเฟอร์จำได้แล้ว ได้ยินมาว่าหล่อนขอติดต่อเข้ามาเพื่อเสนอการทำเพลงร่วมกับศิลปิน วิคตอเรีย พั๊งค์
“ บรูโน่มาช่วยตรงนี้ที! ” แคลิเฟอร์บอกให้ผู้ช่วยคนสนิท เข้าไปช่วยเช็คอาการของคาริบูเสียก่อน
ส่วนเธอนั้นโทรศัพท์เรียกรถพยาบาล เพื่อมารับร่างไร้สติของหลานท่านประธานใหญ่ส่งตรงถึงมือหมอ
ระหว่างนั้นเองผู้ช่วยร่างโตก็พบอะไรบางอย่างแอบซ่อนอยู่ด้วยหลังแจกันดอกไม้ ไม่ใช่กล้องรูเข็มอันเล็กๆ
กล้องสอดแนมสำหรับแอบถ่าย แต่เป็นกล้องสำหรับถ่ายบันทึกภาพเคลื่อนไหววีดีโอ คมชัดระดับหนึ่งพันแปดสิบพี
ซึ่งตอนที่เขาไปพบ มันก็ยังถูกกดให้บันทึกภาพเหตุการณ์เอาไว้อย่างต่อเนื่อง
แคลิเฟอร์ต้องเป็นคนกดปุ่มหยุดการถ่ายทำ แล้วมองกล้องบันทึกภาพเคลื่อนไหวในมือ สลับกับคนที่นอนหมดสติ
เรื่องราวฉาวโฉ่เป็นที่พูดคุยซุบซิบอย่างลับๆของพนักงานที่นี่ ‘ใครอยากงานเบา งานสบาย คาริบูนั้นก็ช่วยได้’
แต่ไม่เคยมีใครมีหลักฐานเพื่อเอาผิด สาวถึงตัวของคาริบูได้ ยกเว้นในครั้งนี้
#เกือบไปแล้วไหมละแจ็ค!
โปรดติดตามตอนต่อไป…
6 ต.ค. 2565
ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า อิมเมจ แจ็คสันคนแรกที่แว่บแรกเข้ามาในหัวของชิวคือ โรเซ่ ครับ
ร้องเพลงเสียงเป็นเอกลักษณ์ เล่นดนตรีได้เปียโน กีต้าร์ เต้นด้วย ครบเครื่องตามที่วางไว้ แต่ด้วยความที่โรเซ่อาจจะดูเด็ก
เกินกว่า ไม่น่าจะเอาพระเอกอย่างเฮียคิดอยู่ ดังนั้นชิวจึงต้องเปลี่ยน/กัดฟันพูดด้วยความเสียดาย
เพราะ บทพระ-นาง ของชิวนั้นต้องฟาดกันไป ฟาดกันมา ร้ายมา ร้ายกลับไม่โกง!
สารภาพเลยว่าชิวเห็นนุ้งแชงร้ายไม่ได้จริงๆครับ
ชิวได้อิมเมจตัวละครแจ็คสันมาจากใคร ก็คงไม่พ้นเธอคนนี้ Taylor Momsen ครับ
หรือ little J จาก gossip girl นั่นเอง! สลัดลุคใสๆ เจนนี่ ฮัมฟรี่ย์ มาเป็นสาวร็อค ชิวชอบทั้งบทบาทของนักแสดง
นางแบบ แล้วก็นักร้องด้วยเสียงแหบๆพร่าวสเน่ห์ กีต้าร์ไฟฟ้าอีกตัว ใช่เลย! ชิวรู้สึกว่ามอมเซน นอกจากเป็นนักร้องนำ
ก็มีวง The Pretty Reckless เป็นของตัวเองด้วย มอมเซนคนมีของมีความสามารถมากครับ
ก็จะเป็นแจ็คสันในเวอร์ชั่นที่ดูดุขึ้น โตขึ้น เอาพระเอกได้อยู่หมัดครับ!
ถ้าอยากจะร้ายมา เดี๋ยวแม่จะร้ายกลับให้ดู! เป็นคู่ที่ดูสมน้ำสมเนื้อกับเฮียคิดมากขึ้น
ตัวจริงแซ่บซี้ดดดด ซ้าดดด เล่นคอนเสิร์ตแต่ละที ชิวหัวใจจะวาย ใช่ครับ หัวใจจะวายตอนถลกเสื้อขึ้นนี่ละ!
ขอไม่โพสภาพนั้นนะครับ เดี๋ยวชิวโดนแบน
ก็จะเป็นคาแรคเตอร์ของแจ็คสันตอนท้ายๆของเรื่อง (แจ็คสัน : อ้าว เฉลยแบบนี้ก็ไม่สนุกอะดิ)
( ชิว : กลัวจะมีคนหัวใจจะวายไปก่อนนะสิ!) (แจ็คสัน : ใครอ่า?)
บ้ากามแบบเฮีย… คงไม่พ้นยูสทัสละครับ!
ความคิดเห็น