คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Drop D. : Nothing feels better than this.
เนื้อหาในตอนนี้เต็มไปด้วยพฤติกรรมไม่เหมาะสม ไม่ว่าจะทางเพศ ภาษา การใช้ความรุนแรง
หากนักอ่านท่านใด ไม่สะดวกที่จะอ่านต่อสามารถกดกากบาทมุมขวาปิดได้ครับ
-PR30+
ไป! ไปตามมาอีกสามสิบคน!
เอ๊ย! หากอายุยังไม่ถึงก็กดปิดออกไปก่อนนะ อายุถึงค่อยกลับมาใหม่!
- Nothing feels better than this.
เขามีแต่กินอิ่มนอนหลับ!
กินทันที ขรี้ทันควัน!
แต่สำหรับคิดแล้ว… กินอิ่มได้ออกแรงทันทีทันใด!
คงเป็นเพราะการตัดสินใจของเขาแม่นยำ แถมยังไม่เคยผิดพลาด แม้แต่ครั้งเดียว!
หรือถ้าเป็นหวย… ก็คงรางวัลที่หนึ่ง!
ร่างสูงโปร่งเลยสองเมตรกับอีกนิดกำลังเดินตาม โดยเว้นช่วงระยะห่างให้กับหญิงสาวผมบรอนด์ทอง
เส้นผมยาวสลวยคล้ายเกลียวคลื่นของท้องทะเลกำลังพริ้วไหวดุจแพรไหม ยิ่งสะท้อนกับแสงไฟนีออนเหนือศีรษะ
จากลานจอดรถ คล้ายเกลียวคลื่นทะเลยามค่ำคืนซัดเข้าชายฝั่งจนถึงสะโพกกลมกลึง เพรียวยายาวสลักเสลา
ตามจังหวะแรงก้าวเดินสับขาอย่างว่องไว แทบห้ามส่งมือออกไปลูบไล้เส้นผมนั้นไม่ไหว
เสียงของท่อรถมอเตอร์ไซค์บาดลึกยันลำไส้ดังขึ้นหนึ่งหน แล่นผ่านร่างของคิดล่วงหน้าไปก่อนหนึ่งคัน
ขับเดี่ยวเข้าใกล้จงใจเบี่ยงแฮนด์รถสี่สูบเกือบจะชนหญิงสาวให้กลิ้งกระเด็นไปให้พ้นทาง มันคงหวังจะเล่นหล่อนทีเผลอ
จุดประสงค์หลักเพื่อชิงกระเป๋าสะพายคาดอก…
“ แว้ก! ” หล่อนส่งเสียงร้องด้วยอารามตกใจ รู้สึกเหมือนว่ามีบางอย่างกำลังกระชากกระเป๋าคาดอก
แจ็คสันเบี่ยงตัวหลบแถมยังส่งมือเล็กสองข้าง ฉุดข้อมือกระชากคนร้ายให้หล่นล่วงลงมาจากมอเตอร์ไซค์
ก็ให้มันไปเลยสิ แล้วจะไปดึงมันลงมาทำไมวะ?
ชีวิตมันไร้ค่า ไร้ราคา น้อยกว่ากระเป๋าใบเดียวขนาดนั้นหรือไง?
คิดได้เห็นดังนั้นถึงกับต้องกุมขมับ แทนที่หล่อนจะโยนกระเป๋าให้พวกมันไปซะก็สิ้นเรื่อง โยนไปไกลๆให้ห่างจากตัว
เอาตัวรอดจากตรงนี้ให้ได้ก่อน ของในนั้นช่างมันก็ได้มั้ง! ไม่ตายก็หาได้อยู่แล้วไม่ใช่หรอ?
มือวิ่งราวนั้นถึงกับร่วงจากมอเตอร์ไซค์เสียหลักล้มลงอย่างไม่เป็นท่า มอเตอร์ไซค์ที่ขี่มาพุ่งเข้าชนกับรถยนต์จอดนิ่ง
ในลานกว้าง เกิดเสียงร้องแกปากแสบแก้วหูจากสัญญาณกันขโมยลั่น สนั่นลานจอดรถ
“ ไอ้เวร! ” หล่อนสบถออกมาแล้วหวดเตะด้วยขาซ้าย เข้ากลางอกของอีกฝ่าย
มือวิ่งราวนั้นสวมชุดดำ หมวกกันน็อคเต็มใบ เสื้อแขนยาวสีดำ กางเกงยีนส์ขายาว รองเท้าผ้าใบ นอนจุกอยู่บนพื้น
ก็ยังมิวายยอมปล่อยมือจากกระเป๋าของหล่อน จำต้องเตะซ้ำสองง้างเต็มขาหวดเต็มแข้งเข้าไปอีกที
พลั่ก!
มันก็ยอมปล่อยมือ ราวีจากกระเป๋าของหล่อน แจ็คสันยังพอมีสติล้วงมือหยิบกุญแจรถออกมา ยังไม่ทันให้กดปุ่ม
เพื่อปลดล็อครถยนต์ อาศัยจังหวะอีกไม่กี่วินาทีวิ่งหนีขึ้นไปบนรถแล้วขับหนีออกจากลานจอดแห่งนี้
ร่างสูงโปร่งสองเมตรกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้าไปหา คว้าต้นแขนเรียวของหล่อนไว้แน่น ประสาทการได้ยินของเขา
ได้ยินเสียงท่อรถมอเตอร์ไซค์แสบแก้วหูของเด็กแว้น เด็กเซ้ปป่วนกวนเมืองราวสามคัน หันไปมองต้นตอของเสียงก็พบว่า
มากันสองคันซ้อนท้ายมากันอีกคันละสองคน
“ รีบขึ้นรถไปซะ แล้วก็ไม่ต้องลงมา เป็นไปได้ขับออกไปเลยยิ่งดี ” ร่างของคิดเข้ามาประกบแจ็คสันทางด้านหลัง
เขาคว้าต้นแขนเล็กๆของหล่อน เสียมารยาทแย่งกุญแจรถจากมือของหล่อนมาอยู่ในมือเขา แล้วกดปุ่มปลดล็อคประตู
อัตโนมัติ
“ ดีที่อยู่ไม่ไกล ” คิดเปิดบานประตูฝั่งคนขับ แล้วผลักร่างของแจ็คสันเข้าไป “ ล็อครถซะ! ” เขาสั่ง
เมอร์เซเดส-เบนซ์ จี-คลาส จีสามร้อยห้าสิบ สีน้ำเงินเข้มใกล้ตัวแถมคอยบังไม่ให้คนอื่นได้เข้ามาทำร้ายหญิงสาว
ส่วนที่เหลือเขาจัดการเอง!
แก๊งมอเตอร์ไซค์อีกสองคันเข้าจอดห่างจากรถของแจ็คสันเล็กน้อย พวกมันตวัดขาลงจากมอเตอร์ไซค์
พร้อมด้วยอาวุธเช่นไม้เบสบอลไม้เหล็ก ลูซิลล์(ก็ไม้เบสเบลแต่ติดออฟชั่นเสริมพิเศกว่านั้นคือตะปู ลวดหนาม
พันตั้งแต่ส่วนปลายด้านบนเกือบถึงส่วนกลางของด้ามจับ ซึ่งก็สามารถสร้างความเสียหายได้พอสมควร)
อาวุธครบมือตามที่พวกมันนั้นถนัดใช้ในการก่อเหตุ
ฉากต่อไปนี้อาจจะเห็นได้จากนิยายรักหวานแหววทั่วๆไป แต่ยกเว้นกับฟิคชั่นของไรท์ชิว!
“ เก่งจังกับพวกผู้หญิงเนี่ย! ” คิดแค่กระดิกปลายนิ้วมือธรรมดา เป็นเชิงอนุญาตให้อีกฝ่ายดาหน้ากระดานเรียงสี่
เข้ามาได้อย่างเต็มที่! จะใส่เดี่ยวหรือมาหมู่เขาก็ไม่เกี่ยง! ขอให้พวกมันได้เข้ามา มาใกล้ๆ อีกนิด!
แม้อีกฝ่ายจะสวมหมวกกันน็อคเต็มใบ คิดหวดกำปั้นซัดเข้าส่วนบริเวณใบหน้าของอีกฝ่ายเต็มแรง
ส่วนกระจกสำหรับปิดบังใบหน้าถึงกับแตกกระจุยเพียงแค่หมัดเดียว ลามไปถึงส่วนข้างแก้ม ใบหน้าของมัน
โดนหมัดของคิดไปเต็มๆ มีอาการวิ้งเห็นดวงดาวนับสิบลอยเหนือหัว ไม่ทันไร คิดจัดหนักประเคนกำปั้นหนักๆ หมับเข้าให้
ไม่ว่าจะชายโครงซ้าย หวดเตะต้นขาเล่นอีกฝ่ายถึงกับเฟืองแตกเสียหลักล้มลง คิดจัดการเตะด้วยหลังเท้าอัดเข้าปลายคาง
อีกฝ่าย แม้จะแค่หนเดียว
ผลั๊วะ!
ร่างของมันกระเด็นตามแรงแล้วนอนแน่นิ่งในทันที
นี่แค่คนแรกนะ แจ็คสันถึงกับกลืนน้ำลายลงคอดังเอื๊อกใหญ่ หากเป็นศัตรูกับคนอย่าง ‘ยูสทัส คิด’ คงรู้จุดจบแน่
สภาพศพอาจจะไม่ค่อยสวยนัก แต่พอเขามาช่วยอยู่ฝ่ายเดียวกับหล่อนแล้วรู้สึกถึงความปลอดภัยและโล่งใจ
ร่างกายสูงโปร่งไม่ได้เทอะทะ เคลื่อนไหวกายได้ช้า จะกลายเป็นเป้านิ่งอย่างที่เข้าใจ
กลับกันเขาเคลื่อนไหวร่างกายอย่างว่องไว
คนต่อไปที่ก้าวขาเข้ามาด้วยความไม่กลัวตาย คิดไม่สนเลยว่าอีกฝ่ายจะสวมหมวกกันน็อคเป็นเกราะป้องกันส่วนหัว
ส่งมือขวากระชากส่วนปลายคางใต้หมวกกันน็อคให้มันเข้ามาใกล้ มือซ้ายทุบท้ายทอยทีเดียวเล่นสลบเหมือดคาที่
และต่อจากนี้จึงเกิดการชุลมุนรุมกินโต๊ะเกิดขึ้น
พวกมันกวัดแกว่งอุปกรณ์ในมือ แล้ววิ่งกรูกันเข้ามาราวกับกองทัพแมลงสาบกำลังเห็นแหล่งอาหารชั่นเลิศตรงหน้า
คิดโยกตัวหลบในท่วงท่าสบายๆ คิดจับอีกคนอ้อมมาทางด้านหลังออกจากจากบ่าไหล่ เพื่อยกร่างนั้นลยวืดกลางอากาศ
แล้วจับทุ่มไปทางด้านหลัง แผ่นหลังของมันกระแทกพื้นเต็มแรงดังโครม ถึงกับต้องนอนหลังแอ่นอยู่บนพื้น
ไม่หักก็ร้าว ราวกับว่าเป็นกิ้งกือถูกน้ำร้อนลวก หมดสิทธิ์ลุกขึ้นมาต่อสู้
แจ็คสันทนมองดูการต่อสู้จากบนรถไม่ไหว กดโทรศัพท์บนจอทีชสกรีน โทร.ออกเพื่อขอความช่วยเหลือจากตำรวจ
พูดคุยไม่กี่คำสายก็ถูกตัด
“ ไม่ได้การละ ” แจ็คสันเห็นอีกฝ่ายล้วงมีดออกมา เมื่อรู้ว่าไม้เบสบอลพวกนั้นคงใช้กับคิดไม่ได้ผล
ตามจริงไม้หน้าสามด้วยเช่นกัน ถ้าจะเล่น กดคนอย่างเขาลงแล้วละก็… หนทางเดียวน่าจะเป็นลูกปืน!
แจ็คสันสตาร์ทรถมองกระจกส่องหลังติดตรงกลางเพดานรถในระดับสายตา พอคำนวณได้ว่าอยู่ในระยะของรถ
ไม่เสียเวลาเข้าเกียร์ดี เหยียบคันเร่งเต็มแรงเพื่อเดินหน้าเต็มกำลังกระแทกร่างของอีกฝ่ายอัดเข้ากับเสาขนาดใหญ่
จากนั้นเข้าเกียร์พีค้างไว้ รีบลงจากรถเพื่อช่วยเหลือคิด อันที่จริงไม่ต้องช่วยก็ได้ละมั้ง…
เสียงร้องโหยหวนดังมาจากนอกรถระงม ปนเสียงร้องขอชีวิต
คิดโยนร่างของคนสุดท้ายลงกระแทกกับพื้นคอนกรีต ราวกับเป็นของเล่นหมดประโยชน์ ไร้ความหมาย
การต่อสู้ชกต่อยเพียงแค่นี้ยังไม่พอหนำใจ พวกมันน่าจะยกโขยงพาพวกกันมาอีกนับสิบคนน่าจะดี!
หรือจะมากกว่านั้นก็ได้!
“ ลงมาทำไม? แล้วทำไมไม่ขับรถออกไป? ” สิ่งแรกที่คิดถาม หลังเห็นว่าแจ็คสันลงจากลง
แถมตรงดิ่งมาทางเขา
“ เป็นอะไรหรือเปล่า? ” แจ็คสันกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้ามาดูอาการ
“ เป็นหมอหรอ? ” คิดยืนเท้าสะเอวทั้งสองข้างแล้วมองหน้าหล่อน นี่หล่อนถามเขาหรือถามถึงพวกมัน?
“ ป่าว เป็นห่วง ” ดวงตาสีขนนกพิราบจ้องมองมือทั้งสองข้าง เนื้อตัวของเขา มันเปื้อน… โชกไปด้วยเลือด
“ เหอะ ห่วงตัวเองก่อนดีไหม? จะห่วงพวกมันก่อนก็ได้นะ ” คนอย่างยูสทัส… ไม่มีอะไรน่าห่วง
“ แต่มือคุณแตก ทำแผลก่อนเถอะ ” แจ็คสันเห็นว่าหลังมือของเขาเกิดรอย จึงส่งมือของตนเองเข้าไปจับ
มือของเขาขึ้นมา ซึ่งก็เห็นรอยถลอกอย่างชัดเจนแถมรอยบาดซึ่งก็น่าจะเป็นฟันของอีกฝ่าย บาดเข้ากับหลังมือทั้งสองข้าง
พาเขาไปที่หลังรถ เปิดกระตูท้ายรถเพื่อหยิบกระเป๋าทรงสี่เหลี่ยมเล็กๆออกมา ด้านข้างมีสัญลักษณ์รูปบวกสีแดง
พื้นหลังวงกลมสีขาว ซึ่งเห็นแล้วก็รู้เลยว่ากระเป๋า กล่องยาแน่ แจ็คสันพาเขานั่งลงตรงท้ายรถแล้วทำแผล
เริ่มจากน้ำเกลือ ราดบนแผลตรงๆ ใช้ผ้าก็อตเช็ดบริเวณปากแผลให้แห้ง หยิบคอตตอนบัดเล็กๆเหยาะยาฆ่าเชื้อ
ใส่ตรงปลายไม้สีขาว แตะตรงบริเวณปากแผลเบาๆ
“ รีบกลับไปเถอะคุณ เดี๋ยวตรงนี้ฉันจัดการต่อเอง ” คิดเห็นว่าบาดแผลของเขามันก็ไม่ได้แหวะหวะ
หวาดเสียวอะไรมากนัก ถึงขั้นต้องให้หมอลอว์ จากโรงพยาบาลดรัมเจ็บให้ สองถึงสามสัปดาห์ก็คงจะหายสนิทดี
เสียงของรถหวอติดไซเรนแล่นเข้ามาจอดเรียงรายทั้งหน้าและหลังของพวกเขา
รถสีดำมีสกีนลายด้านข้าง ตำรวจ ในท้องที่ มาถึงหกคัน ด้านหน้าอีกสาม ด้านหลังอีกสามคัน พวกเขาเปิดประตูรถลงมา
ชายหนุ่มสวมชุดเครื่องแบบตำรวจก็ดีแล้วก็ชุดนอกเครื่องแบบมากันเพียบ ซึ่งไม่แน่ใจว่านี่มากันทั้งสน. เลยหรือเปล่า
รถควบคุมตัวผู้ต้องหาแล่นตามมาสมทบตามด้วยรถพยาบาลอีกสองคัน
“ งี้ละ ยิ่งกว่าละครไทย ตำรวจมาตอนท้ายทุกที ” แต่เอาจริงๆไม่ถึงสิบนาทีหลังจากเกิดเรื่อง
ตำรวจก็แห่แหนเข้ามาบุกจับ หญิงสาวนางพยาบาลจำเป็นของเขาควรกลับไปแต่เนิ่นๆ เพราะอีกไม่นาน
เหล่าบรรดานักข่าวจมูกไว ได้ตามมาแน่และหน้าของพวกเขาทั้งคู่ก็จะเด่นหน้าบนปกหนังสือพิมพ์ทุกฉบับของวันรุ่งขึ้น!
คิดนั่งนิ่งคิดในใจ หลังจากแจ็คสันกลับไป เขาจะไปให้ปากคำกับร้อยเวร ลงบันทึกประจำวันก็ได้ที่ตำรวจสถานี
เป็นลำดับถัดไป แล้วก็ดำเนินคดีพวกไอ้เวรนี่ตามกฎหมาย อาจจะรอสืบสวนเรื่องที่มันดักทำร้ายเพื่อขยายผลอีกนิดหน่อย
“ สวัสดีคะ ผู้กองสโมคเกอร์ ฉันมีเรื่องรบกวนอีกแล้วนะคะ ” แจ็คสันเอ่ยทักทายอีกฝ่าย
โค้งตัวเบาๆทำความเคารพผู้ชายผมสีดอกเลามีอายุตรงหน้า แม้จะอยู่ในชุดนอกเครื่องแบบเขาก็สวมตราประทับ
ของเจ้าหน้าที่ตำรวจคล้องอยู่บนลำคอ โชว์ให้เห็นตรงแผงอกกว้างกำยำ
“ กลับกันไปได้เลยนะ เดี๋ยวตรงนี้ฉันจะสานต่อเอง ” สโมคเกอร์บอกกับแจ็คสัน และผู้ชายร่างโตะตรงหน้าเขา
เจ้าหน้าที่ตำรวจได้ควบคุมตัวชายชุดดำขึ้นไปบนเปลสนามของรถพยาบาล อย่างน้อยต้องดูแลเรื่องอาการบาดเจ็บ
สวมกุญแจมือไว้กันว่าจะเกิดการหลบหนีระหว่างทาง หลังจากนั้นก็จะไปขอภาพจากกล้องวงจรปิดในที่เกิดเหตุ
เพื่อนำมาเป็นหลักฐาน พิจารณาของคดี
“ ขอบคุณค่ะ ” แจ็คสัน กล่าวขอบคุณผู้กองคนสนิท เขาหันหลังเดินกลับไปสั่งการกับผู้ใต้บังคับบัญชา
แจ็คสันแกะพลาสเตอร์ยาแปะลงบนแผลหลังมือหนาเบาๆ แถมเป่าเบาๆอีกเพี้ยง
“ แผลจะได้หายไวไว ” อาจจะลงมนต์วิเศษเผื่อให้บาดแผลของเขาหายโดยเร็ววัน คิดหลุดหัวเราะออกมา
ท่าทางอ่อนต่อโลกของเด็กไร้เดียงสาจากหญิงสาวตรงหน้า
“ ฉันเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ขอตัวกลับก่อนนะคะ ” ตอนนี้ดวงตาของหล่อนทั้งสองข้างแทบจำปิดตัวลง
อิ่มหนำพุงกางจากอาหารที่เพิ่งทานเข้าไป ก็ใช่ เพราะของฟรี หนุ่มๆทั้งสี่ แย่งกันจ่ายอีกตังหาก!
ตรงกับคำว่า อิ่มจัง ตังค์อยู่ครบ!
“ อืม ” คิดแค่พยักหน้า หญิงสาวควรจะกลับบ้านไปได้แล้ว
เขาขยับตัวลงจากท้ายรถของหล่อน แล้วออกไปยืนให้พ้นจากทิศทางการถอยรถ เนื่องจากนำร่างของชายชุดดำ
ซึ่งติดอยู่ตรงหันชนหน้ารถออกมาด้วย
เมอร์เซเดส-เบนซ์ จี-คลาส จีสามร้อยห้าสิบ สีน้ำเงินเข้มแล่นผ่านร่างของเขาไป ส่วนคิดเองก็กลับไปที่รถของเขา
ก็ไม่ได้เดินไกลมากนัก เชื่อเถอะว่ารถของเขาจอดอยู่ฝั่งตรงข้ามกับรถของหล่อน!
ที่จอดรถสำหรับซุปเปอร์คาร์
Maserati MC20 สีดำวาววับ ขุมพลังหกร้อยสามสิบแรงม้าพุ่งทะยานสู่ราตรีกาล
มาเซราติสั่งทำพิเศษสำหรับยูสทัส คิด เพียงแค่คันเดียวในโลกกับออฟชั่นสุดแสนจะพิเศษล้ำกว่าใครบนโลก
อัตตราการเร่งความเร็วตั้งแต่ศูนย์ถึงหนึ่งร้อยกิโลเมตร ใช้เวลาเพียงไม่ถึงสามนาที ไม่ทันไรมาเซราติของนักร้องหนุ่ม
สุดฮอตก็ไล่ตามหันไฟท้ายหลังรถเบนซ์ จี-คลาสทัน
คิดกดฝ่าเท้าโตๆเหยียบลงบนคันเร่งตาม โดยไม่กลัวว่าหญิงสาวที่กำลังถูกสะกดรอยตามนั้นจะรู้สึกตัว
ฟิล์มกระจกรถสีทึบแทบมองไม่เห็นด้านใน หากมองจากด้านในออกไปด้านนอกได้อย่างสบายๆ เพราะเจ้าของรถ
ต้องการความเป็นส่วนตั๊ว ส่วนตัว!
แจ็คสันหักพวงมาลัยเลี้ยวรถเข้าคอนโดสุดหรูใจกลางเมือง เหมือนปกติทุกวัน ผ่านป้อมยามทางด้านหน้า
วนรถไปทางด้านหลังของตัวตึกที่ตนพัก ขับรถขึ้นชั้นจอด สอดส่องสายตา ทั้งซ้าย ขวา เพื่อมองหาที่จอดรถใกล้ๆ
กับทางเดินขึ้นลิฟท์
“ โชคดีจัง ” ได้ที่จอดรถเดินใกล้ๆกับตัวลิฟท์
หักเลี้ยวพวงมาลัยรถเพื่อทำการตั้งลำ เป็นเส้นตรงทั้งล้อหน้า ล้อหลัง แล้วถอยรถเข้าซอง เปลี่ยนเกียร์ไม่เกินเจ็ดครั้ง
เข้าเกียร์พีค้างไว้แล้วก็ดึงเบรคมือ จากนั้นก็ดับเครื่อง หยิบสัมภาระเช่นกระเป๋าคาดอก กระเป๋าเครื่องสำอาง
เพื่อนำไปทำความสะอาดหลังจากผ่านการใช้งาน
ล็อครถเรียบร้อย เช็คโดยการดึงที่จับบานบนประตูตัวรถซ้ำอีกหน ล้วงหยิบคีย์การ์ด
เพื่อทำการขึ้นลิฟท์กลับห้องพักส่วนตัว
หมดแล้วหนึ่งวันของแจ็คสัน
แผ่นหลังเล็กๆของแจ็คสันหายเข้าไปในส่วนของอาคาร ลิฟต์โดยสารของคอนโดมิเนียนสุดหรูหรา
คงพาหล่อนกลับขึ้นห้องพักได้อย่างปลอดภัย คิดคงไม่ต้องห่วงความปลอดภัยของหล่อน
เขาเลี้ยวรถหา แล่นตาเพื่อหาที่จอดเงียบๆในมุมมืด จ้องมองแจ็คสันลับสายตาไปแล้ว
ดวงตาสีบรั่นดีหลุบตาต่ำลง เงยใบหน้าขึ้นมองเพดานของรถยกแท่นแขนข้างขวาพาดวางลงบนดวงตาเพื่อต้องการพัก
สายตาแม้เพียงชั่วครู่
ตักแข็งทั้งสองข้างรู้สึกถึงการกดทับบางอย่างจนคิดรู้สึก น้ำหนักตัวไม่ได้มากมายก็พอเดาได้ว่าเป็นหญิงสาว
นั่งคร่อมอยู่บนตัก หันหน้าเข้าหาเขา เปิดเปลือกตามองก็พบหญิงสาว เจ้าของเรือนผมสลวยคล้ายเกลียวคลื่นถึงสะโพก
ใบหน้างดงามหล่อนนั้นไร้เครื่องสำอางประทินโฉม ดวงตาสีเทาชวนให้จับจ้องสบตา ขนคิ้วเรียวโก่ง
โค้งสวยรับกับใบหน้ารูปไข่ จมูกโด่งเป็นสันตรงปลายเชิ่ดขึ้น ริมฝีปากอวบอิ่มคล้ายเคลือบด้วยลิปสติกสีแดงกุหลาบสด
คิดประทับริมฝีปากหยักนาบลงบนริมฝีปากของหล่อนอย่างแผ่วเบา อาศัยสกิลความช่ำชองเปิดปากเรียวเล็กให้อ้ากว้าง
มากขึ้นผลักลิ้นเล็กสู้กับลิ้นใหญ่อย่างไม่ลดละ เสียงคำรามทุ้มต่ำยังดังต่อเนื่อง จากลำคอหนาคล้ายกำลังบอกว่าถูกใจ
คิดเคลื่อนริมฝีปากหยักจูบลงบนปลายคางมน ลำคองามระหง เส้นไหปลาร้าผุดจากผิว ร่องอก
ส่งสองมือหนาขยำหน้าอกไซส์เอ็กซ์แอลผ่านบนเสื้อวงดนตรี Guns and Roses หนักเบาสลับตามแรงอารมณ์
เริ่มรู้สึกว่าเสื้อผ้าตัวบางๆกำลังขวางกั้นความสุข จัดการฉีดขาดเป็นสองส่วนใหญ่โยนทิ้งไปอย่างไม่สนใจเรื่องราคา
บราเซียร์สีดำตัดกับผิวเนียนละเอียดก็ถูกปลดลอยล่องตามไปติดๆ เหลือเพียงแค่ร่างเปลือยเกือบเปล่า แพนตี้สีดำอีกตัว
ซุกใบหน้าลงบนทรวงอกกลมกลึง ขบเม้มลงบนปลายยอดชูชันสีหวานส่งเสียงจ๊วบจ๊าบ
ด้วยความตระกละตระกราม เคลื่อนฝ่ามือกอบกุมออกแรงเคล้นจนเนื้อเหลวปลิ้นทุกร่องนิ้วทั้งสิบ เสียงหวานครวญคราง
เสนาะแถมแอ่นอกรับการเล้าโลมและลูบไล้ลงบนเอวคอดกิ่ว หุ่นทรงนาฬิกาที่เขาโปรดปราน หน้าท้องแบนราบ
สะโพกงอนเด้ง ต้นขาเรียวเล็กเปิดอ้าออก กดกลางลำตัว ลงช้าๆ เพื่อให้คิดได้รับสัมผัสถึงความอ่อนนุ่มคล้ายกำมะหยี่
โอบรัดรอบแก่นกายยามฝากฝังตัวไว้ในร่างของหญิงสาว ยิ่งหล่อนขับเคลื่อนตัวอยู่บนกายหนา บึกบึนเต็มไปด้วยมัดกล้าม
ได้รูปในส่วนที่เร่งจังหวะขึ้นทีละนิด ทีละนิด
“ อ่าห์ ” คิดเปล่งคำรามในลำคอเสียงทุ้มต่ำอย่างพึงพอใจ ปล่อยให้ภาพในจินตนาการของแจ็คสัน
แล่นอยู่ในหัวของเขาต่อ แม้เป็นเพียงแค่ความจินตนาการของเขาล้วนๆ คิดเองก็ขอให้ตัวเขาอยู่กับความมโน
อย่างนี้อีกสักพักเสพสมกับร่างกายบอบบางอ้อนแอ้นนุ่มละมุนไปทุกส่วน พอสมดั่งใจหมายแล้วเขาก็เลื่อนรถ
เพื่อออกจากซองจอดมุมมืดของลานจอดรถ เหยียบฝ่าเท้าโตลงบนคันเร่ง พุ่งทะยานซุปเปอร์คาร์ราคาแพงระยับ
สู่ถนนคอนกรีตอีกครั้งเพื่อเร่งเครื่องยนต์กลับคอนโดฯ ระดับซุปเปอร์วีวีไอพีเพื่อทำการพักผ่อน
ชิวคงสโลแกนเดิมนะครับ
คิดต่างเชิญทางอื่น แต่ถ้า ‘คิด’ หื่นเชิญทางนี้!
โปรดติดตามตอนต่อไป….
2 ต.ค. 2565
ว่าจะไม่ๆ อยู่แล้วเชียว! (ตีมือตัวเองดังเพี๊ยะ)
ตอนแรกก็บู๊ แอ็คชั่นเท่ๆอยู่หรอก แต่พอมาตอนท้าย อะฮื้ออออ เปลี่ยนมู้ดกันแทบไม่ทัน!
ความคิดเห็น