คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ฟองคลื่นที่ II
ณ สวนในวัง
ร่างเล็กว่ายมานั่งที่สวนอย่างเหนื่อยหน่ายพลางถอนหายใจไปด้วย
"ไง!!" เฮือก ร่างของเงือกหัวส้มที่โผล่ออกมาจากกอประการังที่อยู่ด้านหลังทักขึ้น
"ตกใจหมดเลยคุณราวี่" ร่างเล็กเอามือจับที่หน้าอกพร้อมถอนหายใจเรียกสติกลับมา
"ขอโทษ ขอโทษ" ราวี่ บุ๊คแมน เด็กหนุ่มที่อายุมากกว่าเขา 3 ปี ผมสีส้ม ตาสีเขียวมรกต ราวี่ เป็นเพื่อนสมัยเด็กของ
เขาตั้งแต่เขาเข้ามาอยู่ในวังในฐานะของเจ้าชายเพียงคนเดียว เพราะพ่อทูนหัวที่เขาเทือดทูนที่สุดได้จากเขาไป คุณ
ครอสเป็นเพื่อนสมัยเด็กของพ่อเขาเห็นเด็กน้อยผมขาวที่นั่งอยู่ตรงหลุมศพของมานาจึงขอให้อเลนมาอยู่กับเขาใน
ฐานะเจ้าชายของท้องสมุทร
"อย่าทำอย่างงี้อีกนะครับนะครับ" ร่างเล็กเอ็ดแล้วนั่งถอนหายใจต่อ
"เป็นอะไรหรออเลน" ราวี่ถามเพราะวันนี้ดูอเลนไม่ค่อยสดชื่นเลย คงถูกพระราชาเทศมาแน่เลย
"ก็คุณครอสน่ะสิครับ จับได้ว่าผมขึ้นไปบนนั้น ขนาดขอร้องคุณโคมุอิให้ปิดเอาไว้แล้วนะฮะ" อเลนตอบราวี่ด้วย
ท่าทางเซงๆ
"ก็ท่านเป็นห่วงไง"
"เฮ้อ.. เรื่องนั้นผมรู้อยู่แล้วละครับ.... ปิ๊ง!!" ขณะนั้นอเลนคิดแผนการออกทันที
"คุณราวี่" อเลนถามราวี่ที่นั่งเหม่อมองออกไปข้างนอกด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม(แฝงเจ้าเล่ห์เล็กน้อย เฮ้อ เฮ้อ)
"อยากขึ้นไปบนนั้นบ้างไหมครับ" อเลนถามราวี่
"อยาก...เอ้ย...เฮ้ย" ราวี่สะดุ้งกับคำถามของอเลนที่ถามตน คงจะมีแผนอะไรแน่ๆ เพราะทุกครั้งที่อเลนถาม
แบบนี้
เขาต้องโดนลูกหลงขอให้ช่วยแน่TT^TT no!!
"งั้นช่วยผมหน่อยนะครับ" อเลนทำหน้าอ้อนวอนสุดขีด
เป้งอย่างที่คิดจริง จริง ด้วย -_-!!
"ไม่ได้หรอก" ราวี่ส่ายหน้าหลบหน้าหวานที่กำลังง้อของอเลน
"ทำไมล่ะครับ" อเลนยังสู้ไม่ถอย
"เอ่อ..." ราวี่ชักจะทนไม่ไหวกับใบหน้านั้น
"นะครับ" อเลนยื่นหน้าเข้าไปใกล้อีกนิด
"ก็ได้" ในที่สุดราวี่ก็ยอมแพ้ใบหน้าของอเลน ส่วนอเลนส่งเสียง เฮ้ ภายในจิตใจอย่างมีความสุข
"งั้นฟังนะครับ คือ..." อเลนอธิบายทุกอย่างให้ราวี่ฟัง
"เอาจริงง่ะ" ราวี่ถามราวี่หน้าถอดสีเมื่อฟังแผนที่อเลนคิดขึ้น
"เอาจริงสิครับ" อเลนย้ำในเป้าหมายของตนเอง
มีหวังพระราชาต้องโกรธเป็นฟืนเป็นไฟแน่ๆเลย
ราวี่คิดถึงผลที่จะตามมาของแผนการขึ้นไปยังโลกมนุษย์ของเงือกหนุ่มน้อยตรงหน้า
ณ บนพื้นโลก
ก๊อก ก๊อก
"ท่านคันดะครับ" เสียงเคาะประตูของทหารคนสนิทนาม โทมะค่อยๆ เปิดประตูเข้ามา
"อะไร" คันดะตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา
"เรื่องงานวันเกิดของท่านน่ะครับ คือแบบว่าจาจัดที่ไหนครับ" โทมะถาม
"บนเรือ" คันดะตอบสั้นๆ
"ครับ ทราบแล้วครับ "โทมะกล่าวแล้วเดินออกไป
ปัง
"เฮ้อ" คันดะหันหลังเดินไปที่ริมหน้าต่างแล้วนั่งลงตรงขอบหน้าต่างทุกครั้ง เขาชอบทำอย่างนี้เมื่อเหนื่อยหรือมี
เรื่องกลุ้มใจ
ผมสีดำรัตติกาลที่มัดขึ้น ประกอบกับดวงตาสีเดียวกันนั้นมองไปยังที่ทะเล ผิวเนียนละเอียดปะทะกับลมทะเล ดวงตา
สีรัตตีกาลค่อยๆปิดลงอย่างช้าๆแล้วหลับไป
ความคิดเห็น